Το “F1” με τον Brad Pitt κάνει πρεμιέρα και επιχειρεί κάτι που σπάνια βλέπουμε: να παντρέψει τον ρεαλισμό της Formula 1 με τη δυναμική της κινηματογραφικής αφήγησης. Ο Pitt ενσαρκώνει έναν παλαίμαχο οδηγό που επιστρέφει για να καθοδηγήσει έναν νέο ταλαντούχο teammate, με φόντο πραγματικές πίστες και αληθινό υλικό από Grand Prix. Η παραγωγή του Joseph Kosinski (σκηνοθέτης του “Top Gun: Maverick”) υπόσχεται έναν οπτικό και συναισθηματικό καταιγισμό.
Αν η ιδέα σε ενθουσιάζει και θέλεις να μπεις στο κλίμα πριν το release, παρακάτω σου προτείνουμε oκτώ ταινίες που εξερευνούν το racing από διαφορετικές οπτικές: από ιστορικά δράματα και βιογραφίες μέχρι ψυχολογικά πορτρέτα, street culture και κινηματογραφικά guilty pleasures. Άλλες εστιάζουν στον κίνδυνο, άλλες στην εμμονή με τη νίκη, και άλλες στη σχέση ανθρώπου-μηχανής.
Η πιο ώριμη ταινία που έγινε ποτέ για τη Formula 1. Ο Ron Howard δεν εστιάζει απλώς στους αγώνες, αλλά στα πρόσωπα πίσω από το τιμόνι. Ο James Hunt (Chris Hemsworth) είναι χαοτικός, παρορμητικός και βαθιά ανθρώπινος. Ο Niki Lauda (Daniel Brühl) είναι ψυχρός, τελειομανής και μηχανικά ακριβής. Η ταινία δεν παίρνει θέση, αλλά χτίζει το πορτρέτο δύο ανθρώπων που προσέγγιζαν το άθλημα σαν φιλοσοφία ζωής. Το “Rush” σε βάζει μέσα στο μονοθέσιο, αλλά κυρίως σε κάνει να σκεφτείς τι σημαίνει να ρισκάρεις τα πάντα για μερικά δευτερόλεπτα.
Ο Steve McQueen δεν ήθελε να κάνει άλλη μια ταινία. Ήθελε να φτιάξει μια εμπειρία. Και το “Le Mans” είναι ακριβώς αυτό. Η αφήγηση σχεδόν απουσιάζει, οι διάλογοι είναι ελάχιστοι, και η έμφαση δίνεται στην ωμή, απρόβλεπτη φύση ενός από τους πιο εξαντλητικούς αγώνες στον κόσμο. Δεν είναι εύκολη θέαση. Είναι όμως μια από τις πιο αυθεντικές απόπειρες να μεταφερθεί ο racing κόσμος χωρίς φίλτρα.
Ένας οδηγός που δεν ακολουθεί καμία εντολή και ένας σχεδιαστής που δεν αντέχει να βλέπει γραφειοκράτες να παίρνουν αποφάσεις για μηχανές. Ο Matt Damon και ο Christian Bale μεταμορφώνουν την ιστορία πίσω από τη μάχη του Le Mans το 1966 σε ένα buddy drama για ενήλικες. Η ταχύτητα είναι μόνο η επιφάνεια. Κάτω απ’ αυτή βρίσκεται μια αφήγηση για την καινοτομία, το πείσμα, και τη σύγκρουση μεταξύ πάθους και εμπορικής λογικής.
Η ζωή του Ayrton Senna αποτυπώνεται μέσα από αρχειακό υλικό, χωρίς σύγχρονες συνεντεύξεις, voice over ή αναδρομική σοφία. Ο θεατής ακολουθεί τη διαδρομή ενός οδηγού που έμοιαζε να οδηγεί με την πίστη του. Από τις συγκρούσεις του με τον Alain Prost μέχρι τη μοιραία στιγμή της Imola, η ταινία λειτουργεί σαν χρονικό μιας εποχής όπου η Formula 1 ήταν θανάσιμα επικίνδυνη και οι ήρωες της ήταν αληθινοί.
Μια παραγνωρισμένη ταινία δράσης από τη δεκαετία του ’90, με τον Tom Cruise να υποδύεται έναν rookie οδηγό με ανεξέλεγκτο ταλέντο. Αν και σεναριακά αναμενόμενο, το “Days of Thunder” έχει ενέργεια, καλές σκηνές αγώνων και σκηνοθεσία Tony Scott – δηλαδή στυλ, κορεσμένα χρώματα και σταθερό χέρι στις σκηνές ταχύτητας. Είναι το πιο fun φιλμ της λίστας και, παρότι δεν διεκδικεί δάφνες ρεαλισμού, φτιάχνει τη σωστή ατμόσφαιρα για όποιον θέλει καθαρό adrenaline fix.
Το πρώτο “Fast & Furious” είναι σχεδόν διαφορετικό franchise από αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Το 2001, η street racing κουλτούρα έμπαινε στο mainstream, και αυτή η ταινία αποτύπωσε τέλεια το ύφος της εποχής: τροποποιημένα αυτοκίνητα, νυχτερινά drag races, παράνομοι αγώνες και κώδικες τιμής. Δεν αφορά την επίσημη F1 σκηνή, αλλά αποτυπώνει με αυθεντικότητα την εμμονή των νέων με την ταχύτητα – πριν η σειρά πάρει την κατηφόρα των υπερκαταστροφικών σκηνών.
Κινηματογραφικά, είναι η πιο καινοτόμα ταινία της λίστας. Με split screens, εξειδικευμένες in-car κάμερες και χρήση πραγματικών αγώνων της εποχής, το “Grand Prix” ήταν το πρώτο φιλμ που τόλμησε να φέρει τον θεατή μέσα στο μονοθέσιο. Σήμερα μπορεί να δείχνει ξεπερασμένο αισθητικά, αλλά για το 1966 ήταν επαναστατικό. Αν θες να καταλάβεις πώς έμοιαζε το racing πριν την εποχή της τεχνολογικής υπεροχής, αυτή είναι η ταινία σου.
Ο Sylvester Stallone υποδύεται έναν βετεράνο οδηγό που επιστρέφει για να καθοδηγήσει τον νέο πρωταθλητή σε ένα κόσμο όπου η ταχύτητα είναι εθισμός. Το “Driven” θέλει να προσφέρει θέαμα, και σε πολλές σκηνές το καταφέρνει. Με CGI που σήμερα φαίνεται ξεπερασμένο αλλά τότε έμοιαζε εντυπωσιακό, ένταση, προσωπικά δράματα και over-the-top στιλιζάρισμα, η ταινία έγινε cult classic – όχι γιατί είναι αριστούργημα, αλλά γιατί είναι ακριβώς ό,τι υπόσχεται: full throttle υπερβολή.
Το “F1” φιλοδοξεί να σταθεί δίπλα σε αυτές τις ταινίες, όχι απλώς ως εντυπωσιακό φιλμ δράσης, αλλά ως μια νέα, ρεαλιστική ματιά σε έναν κόσμο όπου η ζωή παίζεται σε δευτερόλεπτα. Μέχρι τις 26 Ιουνίου, έχεις χρόνο να ξαναδείς ή να ανακαλύψεις αυτές τις 7+1 racing ταινίες. Και ποιος ξέρει; Ίσως, στο τέλος, να μην πας στο σινεμά για να δεις απλώς τον Brad Pitt να οδηγεί, αλλά για να δεις πώς μοιάζει η ταχύτητα όταν γίνεται κινηματογράφος.
