Το 2020 ήταν σίγουρα από τις πιο δύσκολες χρονιές της γενιάς μας. Μπορεί και η πιο δύσκολη, για σχεδόν όλο τον κόσμο, αλλά η μουσική «έφαγε» το πιο δυνατό και ύπουλο sucker punch. Το 2021 που όλοι περιμέναμε λοιπόν, μπήκε με φόρα για τους, πλέον θρύλους, Foo Fighters, που επιστρέφουν μετά το “Concrete And Gold” το 2017, με το “Medicine At Midnight”. Προφανώς, αντιμετώπισαν δυσκολίες, αφού ήταν να κυκλοφορήσει το προηγούμενο καταραμένο έτος, αλλά μας έδωσαν μερικές δόσεις με videos.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν. Ο Taylor Hawkins δίνει το έναυσμα με το “Making A Fire”, ίσως από τα πιο catchy tracks του δίσκου λόγω των “na na na” που δε φεύγουν με τίποτα από τον εγκέφαλο, σε πολύ γνώριμα Foo Fighters μονοπάτια. Η συνταγή που ακολουθούν, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, είναι απλές αρμονίες, έξυπνα riffs με ακόμα πιο έξυπνα ρυθμικά «παιχνίδια» και υπερβολικά πιασάρικα choruses. Ό,τι δηλαδή κάνουν πολλά χρόνια τώρα και το κάνουν πάρα, πάρα πολύ καλά.
Ακολουθεί το “Shame Shame”, που είναι και το πρώτο official video που μας έδωσαν το Νοέμβρη. Ωραίο groove, ακουστικές κιθάρες, διφωνίες και βιολιά. Συνεχίζει με το αρκετά διαφορετικό, με ένα έντονο άρωμα “Wasting Light”, “Cloudspotter”. Πιο aggressive και με το πολύ έξυπνο ρυθμικά riff του chorus, πατάει τέρμα το γκάζι, θυμίζοντας μας ότι σχεδόν όλα τους τα κομμάτια μπορούν να παιχτούν σε τεράστια στάδια.
Tο “Medicine At Midnight” είναι ένας παραδοσιακά καλός δίσκος Foo Fighters
Το επόμενο “Waiting On A War” είναι ένα περίτρανο παράδειγμα. Ξεκινώντας με την ακουστική κιθάρα και τη συνεχή ερώτηση του Dave Grohl «Is there more to this than that?», ανεβάζοντας τους ρυθμούς και τις εντάσεις σταδιακά, αποφασίζοντας “Yeah, I need more!”, δίνοντας μας εικόνες σταδίου που όλος ο κόσμος χοροπηδάει μαζί τους.
Το ομώνυμο “Medicine At Midnight” είναι η πιο alternative rock χροιά τους. Με blues στοιχεία και πολύ όμορφες διφωνίες, δίνει τη σειρά του στην πιο θυμωμένη στιγμή του album, το “No Son Of Mine”. Γενικά το κομμάτι κινείται σε πιο punk κλίμα με πολύ ωραίο guitar solo.
Η συνέχεια έχει το όνομα “Holding Poison”, την προσωπικά αγαπημένη μου στιγμή. Μας πηγαίνει πίσω στα πρώτα χρόνια τους, με σίγουρο highlight τη συνεργασία Taylor Hawkins και Nate Mendel σε τύμπανα και μπάσο. Βέβαια, δε θα μπορούσε να λείπει μία ήσυχη, καλοδουλεμένη και επίσης catchy μπαλάντα με το “Chasing Birds” με τον πολύ όμορφο στίχο “The road to hell is paved with good intentions”, δίνοντας μία περίεργη πάσα, που περιέργως δουλεύει άψογα, στο τελευταίο που λέγεται “Love Dies Young”.
Η περιέργεια έχει να κάνει με το contrast, τόσο σε tempo και ένταση, όσο και σε διάθεση, καθώς το τέλος είναι ο ορισμός της χαράς του ματζόρε, χοροπηδώντας από τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα.
Tο “Medicine At Midnight” είναι σαφώς ανώτερο από τον προκάτοχό του, ωστόσο, μοιάζει να του λείπει κάτι
Αυτό ήταν λοιπόν το “Medicine At Midnight”. Ένας παραδοσιακά καλός δίσκος Foo Fighters. Πολύ ανώτερος κατ’ εμέ από τον προκάτοχό του, αλλά δυστυχώς, χωρίς κάποιο wow factor. Ωραία και προφανώς καλοδουλεμένα κομμάτια, ωραίοι στίχοι με food for thought, με λίγο πιο «στεγνή» από συχνότητες, αλλά υπέρλαμπρη και state of the art παραγωγή στα δικά μου αυτιά, αλλά χωρίς να έχει κάποιο σημείο που θα το τραγουδάς παραπάνω από 1-2 εβδομάδες. Σίγουρα άξιο πολλών ακροάσεων, πολλών προβολών των 8 -παρακαλώ- visualizer videos που κυκλοφόρησαν στο YouTube και ένα album που περνάς πολύ ωραία ακούγοντας το.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Foo Fighters
Album: Medicine At Midnight
Label: Roswell
Release Date: 05/02/2021
Genre: Alternative Rock
1. Making a Fire
2. Shame Shame
3. Cloudspotter
4. Waiting on a War
5. Medicine at Midnight
6. No Son of Mine
7. Holding Poison
8. Chasing Birds
9. Love Dies Young
Producer: Greg Kurstin & Foo Fighters
Foo Fighters: Dave Grohl (Φωνή, κιθάρα), Pat Smear (Kιθάρα), Chris Shiflett (Kιθάρα), Nate Mendel (Mπάσο), Rami Jaffee (Πλήκτρα), Taylor Hawkins (Τύμπανα)
Foo Fighters
Tο “Medicine At Midnight” είναι ένας παραδοσιακά καλός δίσκος Foo Fighters. Πολύ ανώτερος εμέ από τον προκάτοχό του, αλλά δυστυχώς, χωρίς κάποιο wow factor. Ωραία και προφανώς καλοδουλεμένα κομμάτια, ωραίοι στίχοι με food for thought.
