Λίγο-πολύ, τα γεγονότα που οδήγησαν στη γέννηση των Gamma Ray είναι γνωστά. Οι Helloween κυκλοφόρησαν το δεύτερο μέρος του “Keeper of the Seven Keys” και ο Michael Weikath με τον Kai Hansen έγιναν μπίλιες, οδηγώντας τον δεύτερο εκτός μπάντας. Σε μια κίνηση που θυμίζει έντονα τον Mustaine, ο Kai αποφάσισε να φτιάξει τη δική του μπάντα. Και, μάλιστα, ανέλαβε χρέη τραγουδιστή. Με τους Gamma Ray κυκλοφόρησε 11 δίσκους. Όμως, σήμερα θα ασχοληθούμε με έναν από τη συγκλονιστική τριάδα του ’95 – ’99, το “Somewhere Out in Space”.
O Kai Hansen, χάρη στο έργο του με τους Helloween, είχε καθιερωθεί ως ένας εκ των ηγετών του παγκόσμιου power metal. Με την αποχώρησή του, ο Hansen επιδίωξε να συνεχίσει το μουσικό στυλ στο οποίο πρωτοπορούσε. Tαυτόχρονα, προσπάθησε να καθιερώσει τους Gamma Ray ως ένα σημαντικό παίκτη της σκηνής. Το “Heading for Tomorrow” δείχνει ότι ο Γερμανός έχει το ταλέντο για να το πετύχει. Και όταν κυκλοφόρησε το “Land of the Free” το 1995, δεν υπήρχε πλέον καμία αμφιβολία. Το τελευταίο θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα power metal άλμπουμ όλων των εποχών και έθεσε τις βάσεις για τις μελλοντικές προσπάθειες του συγκροτήματος, συμπεριλαμβανομένου και του “Somewhere Out in Space”.
Παρά την επιτυχία του “Land of the Free”, αέρας αλλαγής φύσηξε στο στρατόπεδο των Gamma Ray. Ο μπασίστας, Jan Rubach, και ο ντράμερ, Thomas Nack, εγκατέλειψαν το συγκρότημα. Έτσι, ο μέχρι πρότινος κιθαρίστας Dirk Schlächter έπιασε το μπάσο. Το κενό του Dirk ήρθε να καλύψει ο Henjo Richter, και πίσω από το drum kit βρέθηκε ο ντράμερ των Freedom Call, Dan Zimmermann. Η σύνθεση αυτή αποδείχθηκε και η σταθερότερη των Gamma Ray. Αφού πέραν του Zimmermann που αποχώρησε το 2012, οι υπόλοιποι παραμένουν στην μπάντα μέχρι και σήμερα.
O Kai Hansen και ο Schlächter δοκίμασαν μία σπασμένη ηλεκτρική σκούπα για ηχητικό εφέ
Το “Somewhere Out in Space” είναι ένα concept album και διαπραγματεύεται την ιδέα της σωτηρίας του ανθρώπινου είδους από μια φυλή εξωγήινων που ήρθαν στη Γη πριν από χιλιάδες χρόνια και έζησαν ανάμεσά μας ως θεοί. Έμπνευση για το θέμα αποτελεί αναμφίβολα η υπόθεση των “εξωγήινων αστροναυτών”. Κάτι που διατυπώθηκε κυρίως τη δεκαετία του ‘60 από συγγραφείς, όπως ο Erich von Däniken.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, εξωγήινοι έφτασαν στον πλανήτη μας πριν από πολλούς αιώνες. Λόγω της εξέλιξής τους, οι άνθρωποι του τότε, τους αντιμετώπισαν ως θεούς. Χάρη σε αυτούς, άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτοι προηγμένοι πολιτισμοί στον πλανήτη μας. Φυσικά, ένας από αυτούς τους πολιτισμούς ήταν και η αρχαία Αίγυπτος. Αν και οι ιδέες αυτές αντιμετωπίστηκαν από την επιστημονική κοινότητα ως “completely bananas”, το έργο του von Däniken είχε μεγάλη επίδραση στην ποπ κουλτούρα.
Η θεματολογία αυτή, εκτός από πηγή έμπνευσης μουσικής, αποτέλεσε λίκνο και άλλων, σχετικά κωμικών καταστάσεων. Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης στα Hansen Studio, ο Kai Hansen και οι λοιποί Gamma Ray δοκίμαζαν διάφορα πράγματα για να επιτύχουν τα τέλεια “διαστημικά” ηχητικά εφέ. Σύμφωνα με τα μέλη του συγκροτήματος, σε ένα σημείο, ο Hansen και ο Schlächter πέρασαν ώρες πειραματιζόμενοι με διάφορα αντικείμενα στο στούντιο. Σμπεριλαμβανομένης, μάλιστα, μιας σπασμένης ηλεκτρικής σκούπας, για να δημιουργήσουν τον ήχο ενός διαστημόπλοιου που απογειώνεται.
Πίσω όμως στη μουσική. Είπαμε και προηγουμένως ότι οι Gamma Ray προσπάθησαν να εμβαθύνουν την προσέγγιση που είχαν στο “Land of the Free”. Τα στοιχεία που το έκαναν τόσο καλό βρίσκονται και πάλι στο “Somewhere Out in Space”. Μόνο που αυτή τη φορά δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στη μελωδία, παρά στην επιθετικότητα. Οι αρμονίες και τα leads είναι ακόμα εμφανέστερα σε αυτό το άλμπουμ. Και όπως θα περιμέναμε από ένα project με επικεφαλής τον Kai Hansen, αυτά τα μελωδικά στοιχεία είναι ασύγκριτα.
Tο “Land of the Free” ήταν ένα άλμπουμ-ορόσημο για τους Gamma Ray και το power metal γενικότερα
Λόγω της προσέγγισης των Gamma Ray και της στιγμής που κυκλοφορεί, μοιραία το “Somewhere Out in Space” συγκρίνεται με το “Land of the Free”. Ενώ, παρά τις αλλαγές στη σύνθεση, το ταλέντο που υπάρχει στο line-up του συγκροτήματος είναι μπόλικο – ίσως και περισσότερο – οι συνθέσεις μοιάζουν – και μεταξύ μας είναι – κατώτερες του προκατόχου τους. Η βασική τους διαφορά έγκειται στην «ποικιλοχρωμία» της μουσικής του. Το “Somewhere Out in Space” είναι πιο… flat. Και αυτό, αφού οι ρυθμικές και μελωδικές εναλλαγές του “Land of the Free” απουσιάζουν. Και η απουσία αυτή είναι χτυπητή, καθώς αυτές οι συνεχείς αλλαγές διάθεσης ήταν ένα από τα στοιχεία που κατέστησαν το “LotF” ένα από τα καλύτερα power metal άλμπουμ όλων των εποχών.
Το ερώτημα, όμως, που επί της ουσίας καλούμαστε να απαντήσουμε είναι: «Το ότι το “Somewhere Out in Space” δεν είναι τόσο καλό όσο το “LotF”, το κάνει κακό άλμπουμ;». Η απάντηση είναι εμφανώς αρνητική και μπορεί να συμπυκνωθεί σε μερικές γραμμές το γιατί. Πρώτον, πρέπει να θυμόμαστε ότι το “Land of the Free” ήταν ένα άλμπουμ-ορόσημο για τους Gamma Ray και το power metal γενικότερα. Έθεσε νέα πρότυπα για το είδος και αποτέλεσε σημείο αναφοράς. Κάτι που καθιστά δύσκολη τη σύγκριση με οποιαδήποτε μεταγενέστερη δουλειά της μπάντας. Το γεγονός ότι το “Somewhere Out in Space” δεν έχει την ίδια επιρροή ή το ίδιο αντίκτυπο, δε σημαίνει ότι υστερεί ποιοτικά.
Επίσης, το “Somewhere Out in Space” είναι ένα άλμπουμ που διατηρεί το δυναμισμό και την ενέργεια της μπάντας,. Παράλληλα, εξερευνά νέες μουσικές και θεματικές κατευθύνσεις. Το concept του διαστήματος είναι κάτι που έδωσε στους Gamma Ray τη δυνατότητα να πειραματιστούν με νέους ήχους και να δημιουργήσουν ένα μοναδικό, συνεκτικό έργο. Κάθε κομμάτι του άλμπουμ δείχνει μια άλλη πτυχή της δημιουργικότητας των μουσικών, και αυτό από μόνο του είναι αξιέπαινο.
Σε κάθε περίπτωση, το “Somewhere Out in Space” πετυχαίνει τους στόχους που έθεσαν οι Gamma Ray
Επιπλέον, η σύγκριση μεταξύ των δύο άλμπουμ μπορεί να είναι παραπλανητική. Κάθε έργο πρέπει να κρίνεται με βάση τις δικές του αρετές και το πλαίσιο, στο οποίο δημιουργήθηκε. Το “Somewhere Out in Space” μπορεί να μην έχει την ιστορική σημασία του “Land of the Free”. Αλλά εξακολουθεί να είναι ένα έργο γεμάτο εμπνευσμένες μελωδίες, εντυπωσιακά riff και στίχους, που προκαλούν τη φαντασία. Και τελικά, σε κάθε περίπτωση, το άλμπουμ αυτό δεν αποτυγχάνει στους στόχους, που έθεσαν για αυτό οι Gamma Ray.
Ξεκινώντας από τη δομή των τραγουδιών, η μπάντα αποδεικνύει την ευελιξία της, πειραματιζόμενη με διάφορα tempos και μουσικές δομές. Το “Valley of the Kings” και το “Men, Martians and Machines” είναι παραδείγματα κομματιών που ξεφεύγουν από τον παραδοσιακό γρήγορο power metal ρυθμό και επικεντρώνονται περισσότερο στη μελωδία και τη δημιουργία ατμόσφαιρας. Το πρώτο ξεχωρίζει για το ρεφρέν του, ενώ το δεύτερο φέρνει μια εξωτική αίσθηση με τη φωνητική απόδοση του Kai Hansen. Την ίδια στιγμή, το “Beyond the Black Hole” αναδεικνύει τη δεξιοτεχνία των Gamma Ray. Κάθε μέλος συμβάλλει μέσω σύνθετων μουσικών περασμάτων, προσδίδοντας βάθος και ένταση.
Η μπάντα δε διστάζει να πειραματιστεί και με πιο μελωδικά και συναισθηματικά κομμάτια. Το “Pray” είναι μια μπαλάντα που, παρά την αίσθηση της εσωτερικής ηρεμίας που προσφέρει, δε χάνει τον δυναμισμό που χαρακτηρίζει τους Gamma Ray. Το “Shine On“, με τα σχεδόν συμφωνικά του στοιχεία, αποτελεί ένα από τα πιο φωτεινά και χαρούμενα κομμάτια του άλμπουμ, με μια ευχάριστη αντίθεση από την υπόλοιπη δυναμική του δίσκου.
Παρά τις όποιες συγκρίσεις, το “Somewhere Out in Space” παραμένει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά άλμπουμ των Gamma Ray
Όμως, το τραγούδι που ξεχωρίζει και καθορίζει το άλμπουμ είναι το ομώνυμο “Somewhere Out in Space”. Η επιβλητική ενορχήστρωση, οι συναισθηματικά φορτισμένοι στίχοι και το δυναμικό ρεφρέν συνδυάζονται. Έτσι, δημιουργήθηκε ένα από τα κορυφαία κομμάτια στην ιστορία του power metal. Κάθε στοιχείο της μπάντας, από το rhythm section μέχρι τις κιθάρες και τα φωνητικά του Kai Hansen, αναδεικνύεται με τρόπο που δίνει στο κομμάτι μια μοναδική ισορροπία μεταξύ μελωδίας και ενέργειας.
Ο Kai Hansen, ως ηγετική μορφή των Gamma Ray, δείχνει ότι συνεχίζει να βελτιώνεται με την πάροδο των χρόνων. Στο “Somewhere Out in Space”, η φωνή του είναι πιο ώριμη και εκφραστική από ποτέ. Και βέβαια, η ικανότητά του να κινείται μεταξύ μεσαίων και υψηλών περιοχών με ευκολία προσθέτει βάθος στα κομμάτια. Η ερμηνεία του στα ρεφρέν, ειδικά σε τραγούδια όπως το “Valley of the Kings”, είναι πραγματικά αξιομνημόνευτη.
Παρά τις όποιες συγκρίσεις, το “Somewhere Out in Space” παραμένει ένα από τα πιο χαρακτηριστικά άλμπουμ της μπάντας. Αντιπροσωπεύει την ωρίμανση του συγκροτήματος και την ικανότητά του να δημιουργεί μουσική που συναρπάζει και εμπνέει. Είναι ένα ταξίδι στο διάστημα, που πρέπει κάθε power metal ακροατής να το κάνει.
