Μερικές φορές, μια ταινία ξεπερνά τα προφανή ελαττώματά της και γίνεται ένα σουρεαλιστικό, ακούσια λαμπρό κομμάτι της ψυχαγωγίας. Το “Gingerdead Man vs. Evil Bong”, το crossover που κανείς δεν ζήτησε, αλλά για κάποιο λόγο υπάρχει. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως είναι και το αποκορύφωμα αυτού του παράδοξου. Δημιούργημα της υπέροχα κακής Full Moon Features, αυτό το φιλμ είναι μια χαοτική σύγκρουση με μπισκότα, κακό κουκλοθέατρο, ακόμα χειρότερο χιούμορ και περισσότερα ανοιχτά θέματα από ένα παλιό χαλί με ξηλωμένες άκρες. Το ερώτημα που θα απαντήσουμε σήμερα είναι απλό και πρόκειται για το «είναι τόσο αδιαμφισβήτητα κακό που είναι σχεδόν… καλό;».
Η ταινία ξεκινάει με τον αντιήρωά μας, τον Gingerdead Man, να αναζητά εκδίκηση από τη Sarah Leigh. Για λόγους που παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεξήγητοι, πιστεύει ότι η Σάρα μπορεί να τον βοηθήσει να δραπετεύσει από την μπισκοτένια φυλακή του και να επιστρέψει στην ανθρώπινη μορφή του. Εν τω μεταξύ, λίγο πιο κάτω, ο Larnell διατηρεί ένα μαγαζί με χόρτο όπου η ομώνυμη κακιά μπονγκ (ξαναδιαβάστε το μεγαλείο αυτής της πρότασης), η Eebee, είναι κλειδωμένη – μέχρι που δεν είναι.
Καθώς αυτοί οι δύο παράλογα αταίριαστοι κόσμοι συγκρούονται, Σάρα και Λάρνελ συνεργάζονται για να επιβιώσουν από την επακόλουθη τρέλα. Η ιδιοφυής στρατηγική τους; Καπνίζουν από το Evil Bong για να μπουν στην εναλλακτική διάστασή του και να ξεφύγουν από τον Gingerdead Man. Είναι τόσο «κουλό» όσο ακούγεται, αλλά εκεί έγκειται η γοητεία του. Μόλις το φιλμ μπει στο «Bong World», η αφήγηση διαλύεται σε μια παράξενη σειρά από ασύνδετες κατά βάση σκηνές που περιλαμβάνουν γλυκά, στερεότυπα μαστούρηδων και έναν κυριολεκτικό τοίχο από στήθη.
Παρά τις πολλές ελλείψεις του, το “Gingerdead Man vs. Evil Bong” δεν στερείται των στιγμών του
Κάποιοι σε μία ταινία ονόματι “Gingerdead Man vs. Evil Bong”, θα περίμεναν μία επική επική σύγκρουση μεταξύ του Gingerdead Man και του Evil Bong. Θα σας απογοητεύσω αφού οι ομώνυμοι χαρακτήρες μόλις και μετά βίας αλληλεπιδρούν, πόσο μάλλον μάχονται. Αντ’ αυτού, ο Gingerdead Man περνάει τον περισσότερο χρόνο του καταδιώκοντας τη Sarah. Παράλληα, η Eebee αράζει και μοιράζει μονόφυλλα και προσελκύει θύματα στη διάστασή της. Η «σύγκρουσή» τους δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια κοινή παρουσία στην οθόνη και μια αναταλλαγή προσβολών. Ακόμα και οι κορυφαίες στιγμές της ταινίας μοιάζουν με μισή καρδιά, με τον Gingerdead Man να επιλέγει να μείνει στον Bong World και να καπνίζει χόρτο, ενώ η Sarah και ο Larnell φεύγουν στο ηλιοβασίλεμα. Ναι, αυτό είναι το τέλος.
Παρά τις πολλές ελλείψεις του, το “Gingerdead Man vs. Evil Bong” δεν στερείται των στιγμών του. Η Robin Sydney αποδίδει μια διπλή ερμηνεία ως Sarah Leigh και Luann, και οι σκηνές όπου οι δύο χαρακτήρες συναντιούνται αποτελούν highlight. Το να βλέπεις τη Sydney να βρίζει στον εαυτό της μέσω split-screen είναι παραδόξως απολαυστικό. Και μια σπάνια περίπτωση δημιουργικότητας σε ένα κατά τα άλλα ανούσιο σενάριο.
Ο Rabbit του Sonny Carl Davis, ένας χαρακτήρας από το «franchise» του Evil Bong, είναι ένα άλλο φωτεινό σημείο. Η μεταμόρφωσή του από άτυχος ιερέας σε πλανόδιο πωλητή που πουλάει προϊόντα του Evil Bong είναι τόσο γελοία όσο και παράξενα αξιαγάπητη. Εν τω μεταξύ, η φωνή του Bob Ramos ως Gingerdead Man, αν και δεν είναι Gary Busey, καταφέρνει να συλλάβει την ίδια μανιακή ενέργεια που έκανε την αρχική ταινία τόσο αξέχαστη.
Υπάρχει, όμως, μια γοητεία στο «Gingerdead Man vs. Evil Bong” που το κάνει δύσκολο να το απορρίψει κανείς εντελώς
Ένα ακόμα αρνητικό στοιχείο της ταινίας που τελικά γίνεται θετικό, είναι η ποιότητα και το πλήθος, των κακών αστείων που ακούγονται. Επίσης, στα μεγάλα μείον της ταινίας είναι ο ρυθμός της. Τεράστιες σκηνές χωρίς απολύτως κανέναν λόγο και διαλόγους που δοκιμάζουν και την υπομονή Βουδιστή μοναχού. Και ας μην ξεχνάμε το πιο ξεδιάντροπο product placement στην ιστορία του κινηματογράφου. Οι χαρακτήρες πουλάνε προϊόντα με θέμα την Evil Bong, τα οποία μπορείς να αγοράσεις από την ιστοσελίδα της Full Moon.
Μία από τις υπέροχες αστοχίες της ταινίας είναι το animation της. Οι κινήσεις του στόματος του Gingerdead Man, που γίνονται μέσω το πιο χοντροκομμένου animation της ιστορίας, έρχονται σε έντονη αντίθεση με το στατικό, ελάχιστα κινούμενο πρόσωπο της Eebee. Οι απόπειρες της ταινίας για πρακτικά εφέ είναι γοητευτικές μέσα στην αδεξιότητά τους, αλλά κάνουν ελάχιστα για να απογειώσουν τη συνολική εμπειρία.
Υπάρχει, όμως, μια γοητεία στο “Gingerdead Man vs. Evil Bong” που το κάνει δύσκολο να το απορρίψει κανείς εντελώς. Είναι το κινηματογραφικό ισοδύναμο ενός ποδοσφαιρικού αγώνα όπου όλοι οι παίχτες αντί για παπούτσια, φοράνε βατραχοπέδιλα. Δηλαδή, απόλυτα χαοτικό και φίσκα στην αδεξιότητα. Όμως, τόσο διασκεδαστικό που δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του.
Το “Gingerdead Man vs. Evil Bong” είναι μια απόλυτη καταστροφή. Κι όμως, είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κανείς από μια ταινία με αυτόν τον τίτλο. Είναι χοντροκομμένη, χαοτική και εντελώς ανούσια, αλλά είναι επίσης παράξενα διασκεδαστική με την αμείλικτη δέσμευσή της να είναι όσο το δυνατόν πιο γελοία. Γενικά, τo “Gingerdead Man vs. Evil Bong” είναι για μύστες. Για όλους τους άλλους, είναι μια μπερδεμένη παραδοξότητα που είναι καλύτερο να απολαύσετε με μια παρέα φίλων και μια γενναιόδωρη δόση αλκοόλ (ή κάτι άλλο).
