Το καλοκαίρι του 2023 θα μείνει στη μνήμη ως το καλοκαίρι που γίναμε οι ίδιοι μάρτυρες όσων αισθανόμασταν και ελπίζαμε. Nα έχουμε δηλαδή κοντά μας μια μπάντα με εξέχουσα βαρύτητα, συναισθηματικά και νοητικά, ισοπεδωτική και κυρίως σημαντική γι’ αυτούς που έχουν συνδεθεί μαζί της. Υπάρχουν πολλές μπάντες αγαπημένες, πολλές που μας αρέσει η μουσική τους. Πολλές με τις οποίες διασκεδάζουμε ή προβληματιζόμαστε, αλλά σημαντικές είναι λίγες. Αυτό έγιναν για μένα και για πολλούς άλλους οι IDLES μέσα στην τελευταία δεκαετία. Ειδικά από τη στιγμή που όλοι μιλούσαν πλέον για το “Brutalism” και για το τι ήταν αυτό που φαίνεται να έρχεται, Και τελικά ήρθε με το “Joy as an act of resistance” και τους έθεσε σαν νεο-pionners και νεο-θεμελιωτές της εξέλιξης του ευρύτερου post punk/punk rock χώρου. Μισό λεπτό, θα φτάσουμε και στο “Tangk”.
Και είναι δύσκολο να συμβεί αυτό. Δεν γίνεται κάθε μέρα μία μπάντα να μπουκάρει στις παγιωμένες “κλειστές” λίστες των σημαντικών μουσικών/μπαντών που στα χρόνια έχουν μέσα μας θρυλική υπόσταση λόγω “αντικειμενικά” υψηλής αξίας αλλά και λόγω νοσταλγικού βάρους.
Όλα, μα όλα, μα τα πάντα, έχουν ένα κύκλο ζωής. Μια καμπύλη που αυξάνεται, φτάνει σε επίπεδο ωριμότητας και πέφτει μέχρι να φτάσει στο τέλος. Αν αναρωτιέσαι πόσο διακρεί κάθε στάδιο, δεν υπάρχει απάντηση. Ενδέχεται κάθε στάδιο δηλαδή να κρατάει από όλη σχεδόν την πορεία έως ελάχιστα. Και guess what, έτσι είναι και οι δίσκοι και οι μουσικοί και οι μπάντες.
Πέμπτο album για τους αγαπημένους από το Μπρίστολ, στην παραγωγή του οποίου συμμετέχει και ο Nigel Godrich. H λίστα μπαντών που έχει συνεργαστεί προκαλεί έναν ίλιγγο, με πρώτο όνομα τους Radiohead. Στο πλάι στου Nigel βρίσκεται και ένας παλιός γνώριμος, ο Kenny Beats που ήταν και στο “Crawler“. Η τρίαδα παραγωγής κλείνει με τον τον κιθαρίστα της μπάντας, και λατρεμένο, Mark Bowen.
Νωρίς στο “Tangk” οι IDLES φανερώνουν την επιθυμία τους να πειραματιστούν με νέους ήχους
Η εισαγωγή με το “Idea 01” μάς βάζει σε ένα περίεργο κλίμα. Μας προϊδεάζει ότι τα πράγματα θα είναι κάπως διαφορετικά, κάτι που έκαναν και στο “Crawler” αυτό αλλά με πιο άρρωστο τρόπο. Συνδέοντας τον τίτλο του τραγουδιού με τα πλήκτρα που παίζουν και τους στίχους (fire, fire), είναι όντως σαν να είχαν μια νέα ιδέα.
Σε single μας είχαν δώσει το “Gift horse” που ακολουθεί, ένα κλασικό δείγμα IDLES σαν αυτά που μας καρφώθηκαν στην καρδιά και στο μυαλό. Ένα κομμάτι που αν έπρεπε να επιλέξεις ένα από το “Tangk” για να πεις σε κάποιον ποιοι είναι οι IDLES συνολικά, αυτή θα έπρεπε να είναι η επιλογή σου. Θα έλεγε κανείς ότι με το “Gift Horse” η μπάντα μουρμουράει ένα «πάρτε το από την αρχή να μη μας πολυζαλίζετε να κάνουμε και εμείς τα δικά μας».
Το “Pop pop pop” έχει ένα ημιχορευτικό groove που δεν κορυφώνει. Μη κιθαριστικό τραγουδί που φανερώνει την τάση τους να ασχοληθούν με νέα παιχνίδια και ήχους. Στιχουργικά ο Talbot έχει ξεκινήσει και από το “Gift horse” να μας βάζει στο “δόγμα” που θα υπηρετήσει σε όλο το δίσκο και είναι το «Love is King, Love is the thing».
Η συνέχεια δίνεται με το ημίφως που απλώνει το “Roy” μέσω το κουπλέ του. Εξελίσσεται σε ένα αρκετά radio friendly κομμάτι με τις κιθαριστικές συγχορδίες να βοηθούν σε αυτό αλλά και τα συγκριτικά πιο μελωδικά φωνητικά από τα «κανονικά» του Talbot, καιθστώντας το μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ακολουθεί ένα ένα γλυκό βαλσάκι ονόματι “A Gospel” για να μας πάει στο “Dancer“. Είχε κυκλοφορήσει και αυτό σε single, μας επαναφέρει κάπως σε γνώριμα μονοπάτια, δίνοντας και μια πρέζα από το neo disco των LCD Soundsystem που συμμετέχουν.
Το “Tangk” μοιάζει σαν να σιγοβράζει μια έκρηξη που εν τέλει δεν έρχεται ποτέ
Από το “Grace” και έπειτα το album βοηθάει να ξεκαθαρίσουν οι σκέψεις που με έχουν περιβάλλει. Γιατί αυτό αποτελεί ένα κομμάτι με groove, καθαρά και ήρεμα φωνητικά (με επανάληψη αυτών που λέγαμε για no god no king, live is the thing). Το “Tagnk” συνεχίζει με μια συστειχία κιθαριστικών κομματιών “Hall & Oates“, “Jungle” και “Gratitude” που είναι αξιόλογα μεν, χωρίς τις φοβερές εντάσεις δε.
Εδώ λοιπόν, αρχίζω να καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το album συνολικά είναι σαν να σιγοβράζει μια έκρηξη που δεν έρχεται ποτέ. Ίσως γι’ αυτό τελικά να έβαλαν μια στο εξώφυλλο, σαν τρολάρισμα ή σαν μια έκρηξη για «την έκρηξη που θα περιμένατε αλλά δεν θα σας την δώσουμε».
Έχοντας πάλι την γενική εικόνα, νομίζω ότι αυτό επιλέχθηκε και σαν στόχος στην παραγωγή. Είναι συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα albums πολύ πιο “πίσω”, χωρίς edgy στιγμές και πομπώδη στηριζόμενα παραγωγικά χτυπήματα.
Να παίξουμε τώρα το παιχνίδι των ειλικρινών ερωτήσεων με μικρές απαντήσεις για να γίνει ξεκάθαρο. Είναι καλός δίσκος το “Tangk”; Ναι, είναι. Είναι χαρακτηριστικός IDLES δίσκος; Όχι. Θα φέρει fans λόγω του ότι είναι κάπως πιο φιλικός στα αυτιά; Δεν είναι σίγουρο. Έχει να κρατήσεις πράματα για να επιστρέφεις σε αυτόν; Ναι, αλλά όχι πολλά.
Όλοι τους, με μπροστάρη τον Joe, είναι σαν να ψάχνουν μια κάθαρση. Ένα heatus από τον υπέρβαρα συναισθηματικό ευθύβολο καταγγελτικό λόγο και την εξωτερικευμένη με πολλαπλούς τρόπους ένταση, σε πιο απλά μηνύματα (love, love, love) και σε αναζήτηση αγκαλιάς.
Αυτό το «φρενάρισμα» των IDLES ίσως είναι απαραίτητο για να τους τροφοδοτήσει με νέες ιδέες
Το να έχεις μόνιμα το πόδι στο γκάζι (το έκαναν ασταμάτητα μέχρι το “Ultra Mono”, χωρίς να πάει πίσω και το “Crawler”) σε τρέχει πολύ, αλλά ίσως πρέπει να σηκώνεις τελικά και μερικές φορές το πόδι. Κυρίως για την συναισθηματική ισορροπία σου. Αυτό μουσικά μπορεί να σημαίνει ότι μεν θα είσαι πιο χαλαρός, αλλά αφήνει πεδίο για νέα έμπνευση, πειραματισμούς και δοκιμές.
Εμείς έτσι κι αλλιώς και σε αυτό και σε όσα θα έρθουν στον κύκλο ζωής τους και στα στάδια αυτού θα είμαστε μαζί τους. Be the i in unify άλλωστε. Από την αρχή, στο tiny desk βίντεο τους που είχαμε παρέα στην καραντίνα, στο να τους χαιρόμαστε να ισοπεδώνουν κάτι φεστιβάλ τύπου Primavera. Ως επίλογο φύλαξα μία ιστορία που λέω από την τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα. Ο Joe βρισκόταν μπροστά μου και είπε «and now we will play my favorite song» και ούρλιαξα «Motheeeeeeeer!». Τότε με κοίταξε, με έδειξε και είπε, «yes man, it’s for my mum».
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: IDLES
Album: Tangk
Label: Partisan
Release Date: 16/02/2024
Genre: Punk rock, Post punk
1. Idea
2. Gift Horse
3. Pop Pop Pop
4. Roy
5. A Gospel
6. Dancer
7. Grace
8. Hall & Oates
9. Jungle
10. Gratitude
11. Monolith
Producer: Mark Bowen, Nigel Godrich, Kenny Beats
IDLES: Jon Beavis (Τύμπανα), Mark Bowen (Κιθάρα, πλήκτρα), Adam Devonshire (Μπάσο), Lee Kiernan (Κιθάρα), Joe Talbot (Φωνή)
IDLES
Είναι καλός δίσκος το “Tangk”; Ναι, είναι. Είναι χαρακτηριστικός IDLES δίσκος; Όχι. Θα φέρει fans λόγω του ότι είναι κάπως πιο φιλικός στα αυτιά; Δεν είναι σίγουρο. Έχει να κρατήσεις πράματα για να επιστρέφεις σε αυτόν; Ναι, αλλά όχι πολλά.
