To σωτήριο έτος 1984 βρίσκει το heavy metal στην απόλυτη ακμή του. Το NWOBHM έχει δημιουργήσει ένα άνευ προηγουμένου κίνημα και παίρνει τα πάντα στο διάβα του, δίνοντας έμπνευση όχι μόνο σε νέους μουσικούς αλλά και σε παλιές καραβάνες! Ο ανταγωνισμός ήταν στα ύψη και οι αρένες ανά τον κόσμο περίμεναν πως και πως τις περιοδείες των metal συγκροτημάτων. Ανατρέξτε στις κυκλοφορίες και θα συνειδητοποιήσετε πόσο σημαντική χρονιά ήταν. Οι Judas Priest με το “Defenders of the Faith” δε γινόταν να μείνουν εκτός.
Οι Άγγλοι Judas Priest, το συγκρότημα που έβαλε το δικό του ογκόλιθο στο heavy metal τα προηγούμενα χρόνια, ήταν εκεί. H στείρα περίοδος του “Point of Entry” ανήκει για τα καλά στο παρελθόν. Η κυκλοφορία του “Screaming for Vengeance” είχε έρθει στην πιο κατάλληλη στιγμή, δηλώνοντας ξεκάθαρα τις προθέσεις των Judas Priest απέναντι στα νέα συγκροτήματα. Με νύχια και με δόντια ή καλύτερα με το κιθαριστικό δίδυμο Tipton/Downing και τη φωνάρα του Halford δε θα παραχωρούσαν το θρόνο του heavy metal! Θα συνέχιζαν να εμπνέουν όπως και στα ‘70ς. H συνέχεια, προσωπική μου άποψη, θα ήταν η καλύτερη της καριέρας τους.
Το αποτέλεσμα ήταν θριαμβευτικό. Αν με ρωτήσει κάποιος ποιος δίσκος είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός τους, η απάντηση μου είναι ξεκάθαρη, “Defenders of the Faith”! Όλη η κληρονομιά τους, ο προσωπικός ήχος που χτίζανε δίσκο με δίσκο, περικλείεται πλέον σε ένα δίσκο.
Tο σημαντικότερο στοιχείο του δίσκου όμως είναι η αντίληψη των Judas Priest για το πώς εξελισσόταν η metal μουσική. Έπρεπε να γίνουν πιο σκοτεινοί, ατμοσφαιρικοί και παράλληλα πιο heavy για να ανταπεξέλθουν στα νέα δεδομένα! Η παραγωγή του δίσκου κάνει αισθητή αυτή τη στροφή από τα πρώτα τραγούδια.
Η πρώτη πλευρά του δίσκου παραμένει μία από τις καλύτερες στην ιστορία του heavy metal! Το καταιγιστικό “Freewheel Burning” δίνει το έναυσμα για headbanging μέχρι τέλους. O heavy ογκόλιθος “Jawbreaker” παραδίδει μαθήματα για το πώς παίζεται το heavy metal. To “Rock Hard Ride Free” γίνεται σύνθημα και παράλληλα σε παρασύρει με τον ρυθμό του, ενώ δε γίνεται να μην τραγουδήσεις το refrain.
Τελευταίο τραγούδι της πρώτης πλευράς το επιβλητικό και καθηλωτικό “The Sentinel“. Τι να γράψω για αυτόν τον ύμνο; Αγαπήθηκε από τους φανατικούς, όχι γιατί ήταν φουλ εμπορικό όπως το “Breaking the Law” ή το “You’ve Got Another Thing Comin” αλλά γιατί σε αυτό το τραγούδι υπάρχει όλη η ουσία του τι είναι οι Judas Priest και, μαζί με ορισμένα τραγούδια άλλων συγκροτημάτων, τι είναι το heavy metal!
Το δίδυμο Tipton/Downing αγγίζει το τέλειο και η ερμηνεία του Halford “στοιχειώνει” πολλούς νέους τραγουδιστές. Ακόμα και μετά από τόσες ακροάσεις η ανατριχίλα, κάθε φορά που ακούω το τραγούδι, συνεχίζει να διαπερνά το κορμί μου, στον ίδιο βαθμό όπως με την πρώτη φορά. Σας συμβουλεύω να δείτε την live εκδοχή του από την συναυλία τους στο Texas, από την περιοδεία του “Turbo”. Halford από άλλο πλανήτη!
Η δεύτερη πλευρά, συνεχίζει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Tο “Love Bites” είναι ακόμα ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια τους, με μία ακόμη εκπληκτική ερμηνεία του Halford. Το “Eat me Alive” ανεβάζει εκ νέου τις ταχύτητες με έναν επίλογο στα όρια του thrash. Από την άλλη, το “Some Heads Are Gonna Roll“, με το στακάτο του riff και το heavy tempo διαδέχεται από ένα από τα πιο “σκοτεινά” τους τραγούδια.
Το “Night Comes Down” δεν είναι μία ακόμα metal μπαλάντα, εξάλλου όταν έχεις τον Halford στο μικρόφωνο εξ ορισμού δε θα μπορούσε να είναι μία τυπική μπαλάντα. Κλείνεις τα μάτια, αφήνεις το σκοτάδι της νύχτας να σε “γεμίσει” και η φωνή του Halford καθαγιάζει την αιώνια σχέση μας με τους Judas Priest. To “Defenders of the Faith” κλείνει με τα “United/Defenders of the Faith”. Θεωρώ ότι εδώ έχουμε το μοναδικό μειονέκτημα του δίσκου. Δε γίνεται ένα τέτοιο αριστούργημα να έχει ένα μέτριο επίλογο.
Το “Defender of the Faith” ηχογραφήθηκε στην Ibiza της Ισπανίας με παραγωγό τον Tom Allom, ο οποίος είχε αναλάβει αυτό το ρόλο από το “Unleashed in the East” μέχρι και το “Ram It Down”. Επανήλθε στη θέση του παραγωγού στο πρόσφατο “Firepower“. Επίσης, υπήρξε ηχολήπτης και στους 3 πρώτους δίσκους των Black Sabbath.
O δίσκος πήγε εξαιρετικά στα charts όντας μέσα στο top 20 πολλών χωρών (ανάμεσα σε όλα τα είδη μουσικής) ισχυροποιώντας τη θέση τους στις αρένες. Παράλληλα μία νέα γενιά μουσικών το είχε ως ευαγγέλιο στα επόμενα τους βήματα, ιδιαίτερα από Γερμανίας πλευρά όπου κάποιες γελαστές κολοκύθες και βλοσυροί πειρατές θα χάραζαν τη δική τους πορεία στο metal. To καλύτερο όμως είναι ότι επηρέασε το ίδιο το συγκρότημα, καθώς θέλοντας να βγουν από το τέλμα που είχαν περιέλθει στις αρχές των 90’ς θα το χρησιμοποιούσαν το “Defenders of the Faith” ως βάση για τη δημιουργία του “Painkiller”.
1. Freewheel Burning
2. Jawbreaker
3. Rock Hard, Ride Free
4. The Sentinel
5. Love Bites
6. Eat Me Alive
7. Some Heads Are Gonna Roll
8. Night Comes Down
9. Heavy Duty
10. Defenders of the Faith
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Judas Priest
Album: Defenders of the Faith
Label: Columbia Records
Release Date: 04/01/1984
Genre: Heavy Metal, NWOBHM
Producer: Tom Allom
Judas Priest: Glenn Tipton (Κιθάρα, φωνή, πιάνο), K.K. Downing (Κιθάρα), Ian Hill (Μπάσο), Dave Holland (Τύμπανα), Robert Halford (Φωνή)
Judas Priest: Judas Priest (OW) | Bandcamp | Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation | Songkick | SoundCloud | Spotify | Tidal | TikTok | Twitter | VEVO | YouTube
