Περνάν τα άτιμα τα χρόνια. Ευτυχώς, όμως, όταν έχεις βιώσει σε μικρή ηλικία κάποιες καταστάσεις, όπως την κυκλοφορία του “Painkiller“, νιώθεις μια ευχαρίστηση. Ευχαρίστηση η οποία παραμένει η ίδια, κάθε στιγμή που μετά από τόσα χρόνια που βάζω στο ηχοσύστημα μου το δίσκο. Είναι, επίσης, η ίδια ευχαρίστηση που θα ακούσω σε ένα μαγαζί κάποιο κομματι από αυτή την κυκλοφορία. Όποιο και αν είναι αυτό. Και πώς να μην έτσι, αφού σε κάθε περίπτωση ακούς τους Judas Priest στην καλύτερη τους φόρμα.

Οι Judas Priest υπήρξαν πολλές φόρες λίγο πιο μπροστά από την εποχή τους σε κάποιες κυκλοφορίες. Μετά τους Black Sabbath, οι Priest είναι ο ισάξιος θεμέλιος λίθος (ογκόλιθος δηλαδή) αυτού του ιδιώματος που λέμε heavy metal. Συγκεκριμένα υπάρχουν δυο δίσκοι που άλλαξαν πολλά πράγματα στο metal. To “British Steel” και το “Painkiller“.

Σημαντική παρατήρηση και τα δυο βγήκαν σε αρχή δεκαετίας (1980 και 1990 αντίστοιχα). Δυο πολύ διαφορετικές δεκαετίες. Και αν στα ’80s το “British Steel” δίδαξε την τότε νέα γενιά πως πρέπει να είναι το heavy metal στα ’90s, το “Painkiller” επαναπροσδιόρισε το είδος και έδειξε στην αντίστοιχη νέα γενιά για το πως πρέπει πάλι να κινηθεί.

Στο "Painkiller" οι Judas Priest εισάγουν για πρώτη φορά αυτό το extreme παίξιμο και ο Rob Halford πιάνει το vocal peak του σε studio κυκλοφορία

Τα ’90s ήταν μια περίεργη δεκαετία για το heavy metal. Όλα έδειχνα να έχουν παιχτεί, όλα έδειχναν έναν κορεσμό. Παλιά συγκροτήματα διαλύονταν, ή άλλαζαν ήχο με διάφορους πειραματισμούς που το τότε κοινό δεν ήταν πάντα έτοιμο να τους δεχτεί και άλλα τέτοια. Έτσι το heavy metal χρειαζόταν μια ένεση φρεσκάδας. Ποιος όμως θα το πίστευε ότι η ένεση θα ερχόταν από τους ήδη φτασμένους και καταξιωμένους Priest;

Ο ερχομός του Travis για να αντικαταστήσει τον Holland σε συνδυασμό με την συνθετική τριάδα σε μεγάλα κέφια (Tipton/Halford/Downing) και φυσικά τα απίστευτα φωνητικά του Halford, συνέθεσαν ένα από τους καλύτερους δίσκους στο metal σηματοδοτώντας μια εποχή με μεγαλύτερη επιθετικότητα στο παίξιμο. Έτσι και έγινε. Σκεφτείτε λίγο συγκροτήματα που έκαναν το μεγάλο τους ξεπέταγμα στα ’90s όπως πχ. οι Pantera, οι Machine Head ή ακόμα και οι Death.

Ήταν η πρώτη φορά που είχαν αυτό το extreme παίξιμο. Η μπάντα ήταν αψεγάδιαστη και o Halford απλά έφτασε στο peak του σε στούντιο κυκλοφορία με τους Priest. Και ίσως να πέρασε και αυτό από το μυαλό του όταν αποφάσιζε να εγκαταλείψει τους Judas Priest μετά την περιοδεία για το “Painkiller”. Όμως τη δουλειά την είχε ήδη κάνει μαζί με τους υπολοίπους. Παραμίλαγαν όλοι μετά από αυτό το δίσκο. Και βάζω λίγο το προσωπικό, να είσαι νιούφης μεταλλάς δευτέρα γυμνασίου και να σου “σκάει” το Painkiller. Πώς να ξεκολλήσεις από το heavy metal μετά;

Στο "Painkiller" οι Judas Priest εισάγουν για πρώτη φορά αυτό το extreme παίξιμο και ο Rob Halford πιάνει το vocal peak του σε studio κυκλοφορία

Δεν πρόκειται να μπω ποτέ στη διαδικασία να μιλήσω για τα κομμάτια, γιατί έχουν μιλήσει από μόνα τους στις συναυλίες, στα bars και ραδιοφωνικούς σταθμούς που παίχτηκαν και παίζονται ακόμα. Μια εξτρά πληροφορία, στην σύνθεση του A Touch of Evil έχουμε άλλες δυο συμμετοχές εκτός από την φονική τριάδα που είπαμε παραπάνω.

Tον τεράστιο Don Airey στα πλήκτρα και τον επίσης σπουδαίο ελληνοκύπριο παράγωγο Chris Tsangarides, ο οποίος μας άφησε πρόσφατα (6/1/2018). Και κλείνοντας, η παραγωγή του Tsangarides ήταν το κερασάκι στην τούρτα για αυτή τη μεγαλειώδη κυκλοφορία των Priest. Το “Painkiller” όσα χρονιά και αν περάσουν θα παραμείνει σημείο αναφοράς στο heavy metal. Γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο γιατί είναι πρότυπο.

Artist: Sober On Tuxedos

Album: Good Intentions

Label: Heaven Music

Release Date: 11/12/2020

Genre: Nu Metal, Metalcore

Artist: Judas Priest

Album: Painkiller

Label: Columbia Records

Release Date: 03/09/1990

Genre: Heavy Metal

1. Painkiller

2. Hell Patrol

3. All Guns Blazing

4. Leather Rebel

5. Metal Meltdown

6. Night Crawler

7. Between the Hammer & the Anvil

8. A Touch of Evil

9. Battle Hymn

10. One Shot at Glory

Producer: Chris Tsangarides, Ian Hill

Judas Priest: Rob Halford (Φωνή), Glenn Tipton (Κιθάρα), K.K. Downing (Κιθάρα), Ian Hill (Μπάσο), Scott Travis (Τύμπανα)

Share.
Exit mobile version