Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις γιατί το Mad Men επιμένει να επιστρέφει στο μυαλό, όταν δεκάδες άλλες σειρές-ορόσημα ξεχάστηκαν μέσα σε λίγα χρόνια. Δεν είχε cliffhangers, δεν είχε γρίφους, δεν είχε serial killers. Είχε ανθρώπους. Και ένα διαρκές, σχεδόν ενοχλητικό, κενό κάτω από την επιφάνεια. Ήταν σειρά για τον κόσμο της διαφήμισης, λένε. Αλλά όχι. 

Ήταν σειρά για τη διαφήμιση που κάνουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς. Για το branding της ταυτότητας. Για το τίμημα του να υπάρχουμε μόνο μέσα από ρόλους που μας πουλήθηκαν και εμείς τους ξαναπουλήσαμε σε άλλους. Ο δημιουργός Matthew Weiner δεν ήθελε να κατακτήσει την τηλεόραση με δύναμη· ήθελε να της βάλει καθρέφτη. Το Mad Men δεν εκβίασε το κοινό. Το ανάγκασε να σταθεί. Να δει. Να σκεφτεί.

O Don Draper είναι το επίκεντρο ενός τεχνητού κόσμου, χτισμένου πάνω στο ψέμα. Η ίδια του η ταυτότητα είναι κλεμμένη και δεν το κρύβει. Το αληθινό του όνομα, οι καταβολές του, η ντροπή και η απόρριψη που κουβαλά, όλα συνθέτουν έναν άνθρωπο που δεν ζει, αλλά εκπροσωπεί μια φιγούρα. Το αμερικανικό όνειρο σε πακέτο Lucky Strike. Δεν είναι ο τυπικός antihero που παρασύρεται από τη φιλοδοξία του. Είναι πιο σύνθετος. Δεν θέλει περισσότερη δύναμη. Η σιωπή του Don είναι πιο εκκωφαντική από τις κραυγές του Tony Soprano ή τις πράξεις του Walter White. Και στο κέντρο της, υπάρχει μια ερώτηση: Μπορείς να χτίσεις ζωή πάνω σε μια απόδραση;

Το Mad Men δεν ήταν “όμορφη σειρά”. Ήταν πεισματικά όμορφη με έναν τρόπο σχεδόν βίαιο. 

Είναι εύκολο να πεις ότι το Mad Men μιλούσε για τους άντρες μιας άλλης εποχής. Αλλά ίσως το πιο δυνατό του σχόλιο ήταν στις γυναίκες που εκείνοι δεν ήξεραν πώς να διαβάσουν. Η Joan Holloway, χρησιμοποιεί τη σεξουαλικότητα της ως παγίδα που μαθαίνει να ελέγχει. Η Betty Draper, εγκλωβισμένη στα φορέματα και την εικόνα της τέλειας νοικοκυράς, δεν αντέχει καν τον ρόλο της. Και η Peggy Olson — το πιο σιωπηλό success story της τηλεόρασης — φεύγει από την υποταγή για να δημιουργήσει. Καμία τους δεν νικά με όρους θριάμβου. Αλλά όλες μετακινούνται. Και αυτό, για μια σειρά που παγιδεύει τους ήρωές της στο παρελθόν, είναι ριζοσπαστικό.

Το Mad Men δεν ήταν “όμορφη σειρά”. Ήταν πεισματικά όμορφη με έναν τρόπο σχεδόν βίαιο. Οι σκηνές είναι άψογα στημένες, οι χώροι συμμετρικοί, τα πλάνα υπολογισμένα. Κι όμως, ποτέ δεν αισθάνεσαι ασφάλεια μέσα τους. Η γυαλάδα των γραφείων, τα χρώματα στα κοστούμια, τα τσιγάρα και τα ποτά, όλα κρύβουν μια στατικότητα. Δεν υπάρχει πραγματική ζωή μέσα σ’ αυτά τα καρέ· μόνο σιωπή. Αυτή η σιωπή είναι το κεντρικό νόημα. Κάθε πλάνο δεν δείχνει αυτό που συμβαίνει — δείχνει αυτό που λείπει. Και κάπου εκεί, αθόρυβα αλλά αμείλικτα, μπαίνει η ίδια η διαφήμιση: όχι ως μέσο επικοινωνίας, αλλά ως εργαλείο κατασκευής του κενού.

Η διαφήμιση δεν πουλάει προϊόντα· πουλάει ανάγκες. Και μέσα από αυτές, χτίζει ταυτότητες.

Ο Don λέει κάποια στιγμή: “Advertising is based on one thing: happiness.” Και φυσικά λέει ψέματα. Η διαφήμιση δεν βασίζεται στην ευτυχία, αλλά στην έλλειψή της. Το Mad Men το ξέρει και το δείχνει σταδιακά. Όσο περνούν οι σεζόν, βλέπουμε το shift από το συναίσθημα στο σύμβολο. Από την οικογενειακή φωτογραφία στο lifestyle. Από το χαμόγελο στη στρατηγική. Η διαφήμιση δεν πουλάει προϊόντα· πουλάει ανάγκες. Και μέσα από αυτές, χτίζει ταυτότητες. Όταν ο Don Draper βρίσκει τη “σωστή” λέξη, δεν γράφει απλώς σλόγκαν. Ορίζει το ποιος πρέπει να είσαι για να ανήκεις. Η αγορά ως ψυχολογικός μηχανισμός ελέγχου.

Το τελευταίο επεισόδιο ήταν για πολλούς κάθαρση. Ο Don καθισμένος χαμογελά. Κάποιοι είδαν λύτρωση. Άλλοι είδαν φώτιση. Μα η συνέχεια τους διαψεύδει: το χαμόγελο οδηγεί στην εμβληματική διαφήμιση της Coca-Cola. Ο Don δεν βρήκε τον εαυτό του αλλά το επόμενο concept. Ίσως αυτό είναι το πιο ειρωνικό και σκληρό σχόλιο της σειράς. Η αποτυχία δεν θεραπεύεται. Απλώς μετατρέπεται σε προϊόν. Το ίδιο το “νόημα” γίνεται μέρος της καμπάνιας.

Δεν είναι για όλους. Αλλά για όσους το ένιωσαν, δεν τους άφησε ποτέ.

 Το φινάλε δεν σου χαρίζει ελπίδα. Σου υπενθυμίζει πως ακόμα και η αναζήτηση νοήματος μπορεί να πουληθεί. Την ώρα που άλλες σειρές πάλευαν για πρωτοσέλιδα, το Mad Men επέλεγε τη σιγή. Δεν είχε εντάσεις. Δεν είχε σοκ. Είχε βάρος. Ήταν ένα τηλεοπτικό έργο που δεν προσπάθησε να σου αρέσει. Ήθελε να σε κλονίσει χωρίς να σε κουνήσει. Κι αυτό, ειδικά σήμερα, είναι σπάνιο. Δεν είναι για όλους. Αλλά για όσους το ένιωσαν, δεν τους άφησε ποτέ.

Artist: Morrissey

Album: I Am Not a Dog on a Chain

Label: BMG

Release Date: 20/03/2020

Genre: Indie Rock

Series: Mad Men

Year: 2007-2015

Seasons: 7

Episodes: 92

Platform: AMC

Genre: Drama

Creator(s): Matthew Weiner

Jon Hamm, Elisabeth Moss, Christina Hendricks, January Jones, John Slattery, Vincent Kartheiser, Robert Morse, Kiernan Shipka, Jessica Paré, Jared Harris, Aaron Staton, Rich Sommer, Michael Gladis, Jay R. Ferguson, Teyonah Parris, Bryan Batt, Alison Brie, Kevin Rahm, Ben Feldman

 

Share.
Χρησιμοποιούμε cookies για να εξατομικεύουμε το περιεχόμενο και τις διαφημίσεις, να παρέχουμε λειτουργίες κοινωνικών μέσων και να αναλύουμε την επισκεψιμότητά μας. Μοιραζόμαστε επίσης πληροφορίες σχετικά με τη χρήση του ιστότοπού μας με συνεργάτες μας στα κοινωνικά μέσα, τη διαφήμιση και την ανάλυση δεδομένων. View more
Cookies settings
Αποδοχή
Απόρριψη
Πολιτική Απορρήτου
Privacy & Cookies policy
Cookie name Active

Όροι Χρήσης

Η εταιρεία DEPART (εφεξής «Εταιρεία»), ιδιοκτήτρια του παρόντος διαδικτυακού τόπου (εφεξής «Διαδικτυακός Τόπος»), προσφέρει τις υπηρεσίες της υπό τους κάτωθι όρους χρήσης. Η Εταιρεία διατηρεί το δικαίωμα να ενημερώνει ή να τροποποιεί τους όρους χρήσης οποτεδήποτε χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση. Παρακαλείστε να ελέγχετε τακτικά τους όρους χρήσης για τυχόν αλλαγές. Η χρήση του Διαδικτυακού Τόπου συνιστά αποδοχή των παρακάτω όρων.

1. Χρήση του Διαδικτυακού Τόπου

Η πρόσβαση και η χρήση του Διαδικτυακού Τόπου υπόκεινται στους παρόντες όρους χρήσης. Οι χρήστες οφείλουν να διαβάσουν προσεκτικά τους όρους αυτούς. Σε περίπτωση που δεν συμφωνούν, καλούνται να μην κάνουν χρήση των υπηρεσιών ή του περιεχομένου του Διαδικτυακού Τόπου.

2. Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας

Όλο το περιεχόμενο του Διαδικτυακού Τόπου, συμπεριλαμβανομένων κειμένων, γραφικών, εικόνων και αρχείων, αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία του DEPART και προστατεύεται από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία. Η αναπαραγωγή, διανομή, τροποποίηση ή χρήση του περιεχομένου για εμπορικούς σκοπούς απαγορεύεται χωρίς την έγγραφη άδεια της Εταιρείας. Επιτρέπεται η αποθήκευση και χρήση τμημάτων του περιεχομένου αποκλειστικά για προσωπική και μη εμπορική χρήση, υπό την προϋπόθεση ότι διατηρείται η ένδειξη προέλευσης από τον Διαδικτυακό Τόπο.

3. Ευθύνη Χρήστη

Οι χρήστες φέρουν την ευθύνη για οποιαδήποτε ζημία προκαλείται στον Διαδικτυακό Τόπο ή στην Εταιρεία λόγω αθέμιτης ή κακής χρήσης του περιεχομένου ή των υπηρεσιών του.

4. Περιορισμός Ευθύνης

To DEPART δεν φέρει ευθύνη για οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση ζημία προκύψει από τη χρήση του Διαδικτυακού Τόπου. Το περιεχόμενο παρέχεται «ως έχει» και χωρίς εγγύηση ως προς την ακρίβεια, την πληρότητα ή τη διαθεσιμότητά του. Η Εταιρεία δεν εγγυάται ότι οι υπηρεσίες θα παρέχονται αδιάλειπτα ή χωρίς σφάλματα.

5. Υπερσύνδεσμοι (Links)

Ο Διαδικτυακός Τόπος ενδέχεται να περιέχει συνδέσμους προς άλλους ιστότοπους. Το DEPART δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο, τις υπηρεσίες ή την πολιτική προστασίας προσωπικών δεδομένων των ιστότοπων αυτών. Ο χρήστης έχει την ευθύνη να ενημερώνεται για τους όρους χρήσης των εν λόγω ιστότοπων.

6. Cookies

Ο Διαδικτυακός Τόπος ενδέχεται να χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της εμπειρίας πλοήγησης. Ο χρήστης μπορεί να ρυθμίσει τον περιηγητή του ώστε να απορρίπτει τα cookies ή να ειδοποιείται για τη χρήση τους. Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε στο privacy@depart.gr.

7. Εφαρμοστέο Δίκαιο και Δικαιοδοσία

Οι παρόντες όροι διέπονται από το ελληνικό δίκαιο. Οποιαδήποτε διαφορά προκύψει από τη χρήση του Διαδικτυακού Τόπου, αρμόδια είναι τα δικαστήρια της Αθήνας.

Επικοινωνία

Για οποιαδήποτε ερώτηση ή ζήτημα που άπτεται νομικών ή ηθικών θεμάτων, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Εταιρεία μέσω email στο privacy@depart.gr.
Save settings
Cookies settings
Exit mobile version