Μοιάζει τουλάχιστον εγωπαθές το να προλογίζεις μία συνέντευξη με αναφορά σε δικά σου λόγια. Eιλικρινά, όμως, δε θα μπορούσα να περιγράψω καλύτερα την προσωπική μου άποψη για τους σημερινούς μας «καλεσμένους». Οι Marva Von Theo είναι ένα συγκρότημα που βρίσκεται μέσα στα πόδια μας και δεν ξέρω αν έκανα εγώ κάτι λάθος, άλλα μέχρι να μας στείλουν e-mail, αγνοούσα πλήρως την ύπαρξή τους.
Όμως το e-mail ήρθε και τους έμαθα. Άκουσα διεξοδικά και το πρώτο τους album αλλά και το “Afterglow” και ομολογώ ότι με συνεπήρε. Ταυτόχρονα μου γέννησε αρκετά ερωτήματα τα οποία καλούνται να μου απαντήσουν. Πριν όμως δώσουμε τον λόγο στο συγκρότημα, ας παραθέσουμε μερικά στοιχεία για το «δίδυμο» όπως μας τα περιγράφει το ίδιο στο bio του.
«Οι Marva Von Theo είναι παθιασμένοι, ανήσυχοι, θαρραλέοι, θορυβώδεις, επικίνδυνοι, εκλεπτυσμένοι, εύθραυστοι, μελαγχολικοί, σκοτεινά ρομαντικοί, συναισθηματικοί.
Στο “Afterglow”, οι Marva Von Theo έχουν δημιουργήσει ένα χορευτικό, ηλεκτρονικό ήχο που σκιάζεται κομψά από noir, μελαγχολικές ηχητικές παλέτες, έναν αντισυμβατικό χώρο που ρέει ορμητικά μεταξύ της Electronica, Art Pop, Dark pop, Neo-Synthpop, Darkwave, Post-Punk, Contemporary και της Jazz».
Διαβάζοντας τους τρόπους με τους οποίους επιλέγετε να περιγράψετε το καλλιτεχνικό σας σχήμα, διακρίνει κανείς ότι ενώνονται στοιχεία από ποικίλες μουσικές σκηνές και ως έναν βαθμό διαφορετικοί κόσμοι. Επειδή είστε και δύο, μπορείτε να πείτε ποια στοιχεία χαρακτηρίζουν τη Μάρβα, ποια τον Τέο και που βρίσκετε μια ταύτιση;
Μάρβα: Κατά τη δημιουργία του “Afterglow” δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ για το είδος της μουσικής μας. Αισθανόμαστε ελεύθεροι να εκφράσουμε όλες τις πτυχές του εαυτού μας και της μουσικής μας προσωπικότητας και να συνδυάσουμε φαινομενικά αντιθετικά στοιχεία για να το επιτύχουμε. Κατά τη γνώμη μας, η τέχνη εκ φύσεως είναι ενιαία. Δεν έχει αυστηρά όρια και ίσως μόνο εμπορικοί καθαρά λόγοι να επιβάλουν μια πιο σαφή οριοθέτηση και έναν αυτό-περιορισμό.
Ως προς τη διάθεση, και όχι το είδος, του άλμπουμ, θα λέγαμε ότι ο Τεό συνήθως ωθεί τις συνθέσεις σε πιο εσωτερικά, σκοτεινά μονοπάτια αλλά (αντίθετα από ότι μπορεί να πιστεύει ο ακροατής) προσδίδει και τις πιο ρομαντικές αποχρώσεις. Εγώ λειτουργώ περισσότερο με το συναίσθημα. Δίνω χώρο στις ψυχολογικές μου μεταπτώσεις, γεγονός που οδηγεί αρκετές φορές τις συνθέσεις σε απρόσμενα ξεσπάσματα. Αυτό, όμως, που καθιστά την συνεργασία μας μία εμπειρία που μας γεμίζει καλλιτεχνικά, είναι σίγουρα η ανάγκη και των δύο για πειραματισμό. Η διάθεση να αφήσουμε ο ένας τις ιδιαιτερότητες του άλλου να ανοίξουν νέους δρόμους στην έμπνευση.
Στο παρασκήνιο του “Afterglow” υπάρχει σκληρή δουλειά για να συνυπάρξουν αρμονικά όλες μας οι ιδέες και μία εμμονική προσκόλληση στη λεπτομέρεια. Στην τελική μορφή των κομματιών αισθανόμαστε ότι τελικά σβήνουν τα ίχνη των αρχικών ιδεών. Το πού αρχίζει και τελειώνει ο καθένας, ομογενοποιούνται τα είδη μουσικής, οι διαθέσεις, τα χρώματα μαζί με τα συναισθήματα. Εκεί κάπου αρχίζει η προσπάθεια για αποκωδικοποίηση, για συμπύκνωση του περιεχομένου του άλμπουμ σε λέξεις ώστε να προϊδεάσουμε τον ακροατή για το τι πρόκειται να ακούσει.
Ακούγοντας το "Afterglow", πράγματι αναγνώρισα όλα εκείνα τα μουσικά φάσματα που μας «υπόσχεστε» και ίσως μερικά ακόμα. Θα ήθελα να μάθω την καλλιτεχνική σας πορεία πριν τους Marva Von Theo και πώς καταλήξατε σε αυτήν τη μουσική «συμφωνία»;
Εγώ ολοκλήρωσα έναν κύκλο ωδειακών κλασσικών σπουδών πάνω στο πιάνο, θεωρία, αρμονία κτλ.. Συνέχισα μελετώντας jazz τραγούδι, ενώ συμμετείχα σε διάφορα jazz, blues, funk σχήματα. Τα ακούσματα μου ήταν ανέκαθεν ποικίλα. Ευτυχώς, η εποχή μας και το ίντερνετ προσφέρει μουσικές διεξόδους σε μία απειρία καλλιτεχνικών προτάσεων και έτσι ήρθα κοντά στην ηλεκτρονική μουσική. Ξεκίνησα να ηχογραφώ τα πρώτα μου κομμάτια και κάποια χρόνια αργότερα, βρέθηκα να συζητώ για αυτά με τον Τεό. Κάναμε και κάποια μαθήματα online και τελικά, καταλήξαμε στους Marva Von Theo.
Ο Τεό είναι κλασσικός και τζαζ πιανίστας και δραστηριοποιούνταν στη μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης για αρκετά χρόνια. Παράλληλα με το ωδείο, από τα σχολικά χρόνια, έπαιζε συνεχώς σε διάφορες μπάντες. Αυτό τον διαμόρφωσε ως μουσικό στο να μην είναι προσκολλημένος σε κάποιο στεγνό ακαδημαϊσμό και να μην επιλέγει δογματικά ένα συγκεκριμένο ύφος. Αυτό είναι πολύ εμφανές στη μουσική του.
Ο Τεό έχει μια έμφυτη, σχεδόν ψυχαναγκαστική ανάγκη για εξέλιξη, βελτίωση και ανανέωση, δε μένει ποτέ στα ίδια. Αυτή η τάση τον οδήγησε επίσης σε master σύνθεσης στη Βιέννη όπου και έζησε για περίπου 15 χρόνια. Το 2018 τον βρήκε να επιστρέφει στην Ελλάδα όπου και ολοκληρώσαμε τον πρώτο μας δίσκο και ξεκινήσαμε τις ζωντανές εμφανίσεις.
Πάμε τώρα και στο "Afterglow". Ακούγοντας τον δίσκο δυσκολεύτηκα πολύ να βρω τον ιδανικό τρόπο ακρόασης του. Δεν ξέρω δηλαδή αν μία ζωντανή εμφάνιση θα μπορούσε να αποδώσει τις εικόνες του studio. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, το "Embrace This Madness" δεν μπορώ να το φανταστώ να αποδίδεται με κλασικούς όρους ζωντανής εμφάνισης. Αν τα πράγματα δεν είχαν τη σημερινή τροπή και μπορούσατε να επιλέξετε οποιαδήποτε μορφή προώθησης, ποια θα επιλέγατε και γιατί;
Ενορχηστρώνοντας το “Afterglow”, ο Τεό είχε στο μυαλό του πως τα κομμάτια θα μπορούσαν εν δυνάμει να παίζονται από full band. Οι ήχοι του album δεν είναι αμιγώς ηλεκτρονικοί αλλά βασίζονται σε χαρακτηριστικά ακουστικού παιξίματος. Η ενορχήστρωση είναι επίσης στοχευμένη έτσι ώστε με λίγα και σωστά τοποθετημένα υλικά να παράγεται ένας ήχος γεμάτος και συμπαγής. Οπότε ακόμα και σε μία live εκτέλεση δε θα ήταν δύσκολη η προσαρμογή. Συνειδητά όμως επιλέγουμε ακόμα να εμφανιζόμαστε σαν duo. Σίγουρα παίζει ρόλο η ευελιξία και η ελευθερία που μας κάνει να αισθανόμαστε αυτή μας η επιλογή.
Στοχεύουμε όμως πλέον οι ζωντανές εμφανίσεις μας να συνοδεύονται από interactive visuals. Είναι μία ιδέα στην οποία δουλεύουμε τον τελευταίο χρόνο ώστε να προσφέρουμε μία πιο ολοκληρωμένη εμπειρία στις συναυλίες μας. Η μουσική μας έχει πολλές εναλλαγές και δομές κινηματογραφικές και πιστεύουμε ότι η οπτικοποίηση κάποιων στοιχείων της θα βοηθά τον ακροατή να βυθιστεί πιο εύκολα μέσα της και να ακολουθήσει τις ιστορίες που έχουμε να πούμε.
Είναι τέτοια η συνθετική φύση των κομματιών που θα ήθελα πολύ να μάθω το παρασκήνιο.
Αυτό, εν μέρει, το απάντησα στην πρώτη (εκτενή) μου απάντηση. Σε πιο τεχνικό επίπεδο όμως, η σύνθεση όλων των κομματιών μας ξεκινά με ένα πιάνο και μία φωνή. Όταν αυτός ο μουσικός πυρήνας αποκτήσει μία σαφή μορφή και δυναμική, έρχεται η ενορχήστρωση να τον σμιλέψει. Να τον φωτίσει αναλόγως. Δεν είμαστε από τους μουσικούς που κρατούν πολλές ιδέες στο συρτάρι και κάποιες παραμένουν εκεί. Αντίθετα, θα έλεγα ότι όταν έχουμε μία ιδέα, δουλεύουμε ώστε να τη φέρουμε εις πέρας.
Είναι επίσης ο τρόπος που δουλεύει ο Τεό. Έχει από την αρχή στο μυαλό του το τελικό αποτέλεσμα και ακόμα και στα πιο rough demos το κομμάτι είναι πολύ κοντά στην τελική του μορφή. Σε κάποια κομμάτια, πιο πολυσύνθετα, όπως το “Room of Doubt” και το “My Moon“, χρειάστηκε ίσως να επαναπροσδιορίσουμε πράγματα σε σχέση με την ερμηνεία της φωνής και την παραγωγή των φωνητικών, κάποιες φορές προστέθηκαν πινελιές οργάνων για να τονίσουν τις μελωδικές γραμμές, μέχρι να δέσουν όλα τα στοιχεία που τα απαρτίζουν μαζί.
Πέρα από τα φωνητικά που έχουν ηχογραφηθεί στο Artracks Studio, η μίξη και η παραγωγή έχει γίνει στο home studio μας. Έχουμε χρησιμοποιήσει τα απολύτως απαραίτητα και βασικά μέσα, συγχρόνως, έχουμε και σε πολύ μεγάλο βαθμό τον έλεγχο του ήχου μας. Το mastering έγινε από τον Γ.Πρινιωτάκη στο Artracks Studio με τον οποίο έχουμε μία πολύ καλή συνεργασία ήδη από τον πρώτο μας δίσκο.
Έγραψα για τον δίσκο σας ότι έχει τη δική του προσωπικότητα και μοιάζει σα να μην ενδιαφέρεται για το αν θα λάμψει για κάθε ακροατή, αλλά μόνο για να πει τη δική του καλλιτεχνική άποψη. Αρχικά θέλω να μάθω αν συμφωνείτε με αυτήν την προσέγγιση και εν συνεχεία να μάθω τη δική σας προσδοκία για το album.
Κατά τη σύνθεση των κομματιών σίγουρα δεν είναι γνώμονας ο ακροατής και οι τρέχουσες μουσικές τάσεις. Η δημιουργία είναι κάτι πολύ προσωπικό και δεν υπαγορεύεται από άλλους παράγοντες πέρα από τον εαυτό μας. Μετά την ολοκλήρωση του άλμπουμ, όμως, όλοι οι καλλιτέχνες έχουν την προσδοκία να βρει η μουσική τους ένα κοινό που θα τους αγγίξει. Θέλουμε κάποιοι να ταυτιστούν με τις ιστορίες των στίχων τους.
Έχουμε την επίγνωση της εποχής που ζούμε και νιώθουμε πώς η ταχύτητα με την οποία καταναλώνεται η μουσική και η επιφανειακή αντιμετώπιση του περιεχομένου της δεν αφήνει πολύ χώρο σε πιο εναλλακτικές προτάσεις να «λάμψουν». Τολμάμε όμως να πούμε τη δική μας αλήθεια. Προσκαλούμε εκείνο το κοινό που μπορεί και θέλει, να τη συναισθανθεί.
'Aκουσα το πρώτο album, "Dream Within a Dream", και οι διαφορές που βρήκα ανάμεσα στις δύο κυκλοφορίες είναι αισθητές. Αρχικά το "Afterglow" είναι πιο σκοτεινό, πιο electro και σαφώς πιο πειραματικό. Η διαφοροποίηση αυτή στον ήχο έρχεται ως φυσιολογική εξέλιξη δύο μουσικών που σε μία τετραετία ωρίμασαν; Αποτελεί ο πειραματισμός σταθερό στοιχείο των Marva Von Theo ή λίγο και από τα δύο; (Σχετικό-άσχετο, τραγουδάρα το Cream)
Το “Dream within a Dream” εμπεριέχει τον αυθορμητισμό και τη νεανική ορμή δύο πολύ διαφορετικών δημιουργών που έρχονται για πρώτη φορά κοντά και εξερευνούν ένα τελείως νέο μουσικό πεδίο. Παρόλα αυτά, έχουν πολλά κοινά σημεία τα δύο άλμπουμ. Ωστόσο, στο “Afterglow” ακούγεται μία φυσική ωρίμανση στον ήχο μας αλλά και στην παραγωγή και πειραματιζόμαστε πάνω σε πράγματα που θεωρούμε ότι κατακτήσαμε στο πρώτο μας άλμπουμ. (Επιπλέον έπεσε λογοκρισία στις εκτενείς εισαγωγές του Τεό😊.) Μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι ο τρίτος δίσκος, κομμάτια του οποίου ήδη δουλεύουμε, θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι η φύση των Marva Von Theo αυτή.
(Behind the scene για το Cream. Αφετηρία για τους στίχους αποτέλεσε η σκηνή με τον χορό στη σοκολάτα στην ταινία Sweet Movie.)
Ακούγοντας τη μουσική σας και βλέποντας τα βίντεο σας μου δημιουργείται η αίσθηση ότι η μουσική δεν είναι ο μόνος καλλιτεχνικός τομέας με τον οποίο καταπιάνεστε.
Εξίσου με τη μουσική, μας συγκινούν η ζωγραφική, η ποίηση, η φωτογραφία, ο χορός, το θέατρο, ο κινηματογράφος, η αρχιτεκτονική, το design. Όλες αυτές οι εικόνες και εμπειρίες διαμορφώνουν μία προσωπική αισθητική την οποία και προσπαθούμε να στηρίξουμε και να μοιραστούμε στα βίντεο που συνοδεύουν τη μουσική μας. Οι μόνοι αποτρεπτικοί και δυστυχώς σημαντικοί παράγοντες που απομακρύνουν την ιδέα από την υλοποίηση, είναι το χρηματικό κόστος, ο εξοπλισμός και ο απαιτούμενος χρόνος. Ωστόσο, ακόμα και με τα πιο βασικά μέσα προσπαθούμε να πραγματώσουμε τις ιδέες μας.
Πέρα από τη μουσική, έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική και ενώ δεν εξασκώ πλέον αυτό το επάγγελμα, σίγουρα έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την αντίληψή μου για την τέχνη. Θα έλεγα ότι και ως έναν βαθμό κατευθύνει υποσυνείδητα τη φαντασία μου. Έχω τη γενική επίβλεψη σε ό,τι αφορά το οπτικό υλικό που μοιραζόμαστε (cover art, teasers, website κ.ά.) ενώ στο “Love” έκανα και την πρώτη μου diy προσπάθεια να συνδυάσω visuals με real footage για να δημιουργήσω ένα κάπως spacey, σουρεάλ κόσμο που σκέφτηκα ότι θα ταίριαζε στην ατμόσφαιρα της μουσικής μας.
Ο Τεό έχει μία περισσότερο πειραματική προσέγγιση όσον αφορά τον κόσμο της εικόνας. Εξασκείται επάνω σε generative και αφαιρετικές μορφές τέχνης. Ελπίζω σύντομα να είναι υπεύθυνος για τα visuals που θα συνοδεύουν τα live μας.
Το "Afterglow" εμφανίζει αρκετές «ψυχολογικές» μεταπτώσεις στη διάρκεια του. Διαβάζοντας και τους στίχους, κάτι που φαίνεται και από τους τίτλους, καταλαβαίνει κανείς ότι και η θεματολογία ακολουθεί τις μουσικές διακυμάνσεις. Με ένα χρόνο lockdown δεν μπορώ παρά να κάνω μία σύνδεση μεταξύ τους. Το "Afterglow" αποτελεί τη διέξοδό σας από όλο αυτό που ζούμε τον τελευταίο χρόνο;
Το “Afterglow” είχε ολοκληρωθεί αρκετά πριν το lockdown αλλά ήταν τέτοιες οι συνθήκες που μας απέτρεψαν από το να το μοιραστούμε νωρίτερα. Οι στίχοι αποτελούν κατά μία έννοια ένα ταξίδι προς τον εσωτερικό μας κόσμο. Μία ενδοσκόπηση στα βαθύτερα μας συναισθήματα, την αναζήτηση του εαυτού μας. Σίγουρα είναι αρκετά σκοτεινοί, αποτέλεσμα κάποιων εσωτερικών ανησυχιών και ανακατατάξεων. Αυτή την περίοδο, κάποιοι ίσως έχουν ανάγκη να ακούσουν αισιόδοξα μηνύματα, ενώ άλλοι μπορούν να επωφεληθούν από αυτή την ενδοσκόπηση για να αποβάλουν τους δικούς τους δαίμονες.
Η μουσική σας έχει κάτι το soundtrack-ικό, αν μπορούσατε ιδανικά να ντύσετε μουσικά οποιαδήποτε ταινία, ποια θα ήταν αυτή;
Blade Runner._
Τελευταία ερώτηση, όταν τελειώσει όλο αυτό που ζούμε, ποια είναι τα μουσικά σας σχέδια;
Live, live, live!
Κλείστε την συνέντευξη με ένα αισιόδοξο μήνυμα ή με κάποιον στίχο σας.
Αφού εψαξα στους στίχους των Marva Von Theo βρήκα μία αμυδρή αχτίδα φωτός και θα μοιραστώ το εξής: “Embrace this Madness, drink this moment till the last drop“. Ίσως o κόσμος που ζούμε να μην είναι τόσο όμορφος, ίσως απλά να φταίει ο τρόπος που τον βλέπουμε εμείς.
