«Συνέχισε να κολυμπάς ή θα πνιγείς» – αυτό λένε συχνά. Αν δεν προχωράς, μένεις στάσιμος. Και στον κόσμο της Τέχνης, αυτή η συμβουλή μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ. Για τους καλλιτέχνες, η στασιμότητα είναι παγίδα. Το να εγκλωβιστείς σε μια επιτυχημένη φόρμα – και να την επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά – δεν σημαίνει πρόοδο, αλλά φόβο. Ο Morgan Freeman το κατάλαβε νωρίς και δεν άφησε ποτέ να του συμβεί.
Ο όρος typecast – το να σε βλέπουν δηλαδή μονίμως σε έναν συγκεκριμένο ρόλο – είναι δίκοπο μαχαίρι. Από τη μία, είναι αναγνώριση. Κάποιος σε ταυτίζει με έναν χαρακτήρα επειδή ήσουν τόσο καλός που δεν μπορούν να σε ξεχάσουν. Είναι απόδειξη πως βυθίστηκες απόλυτα στον ρόλο. Από την άλλη όμως, αυτό που αρχικά ήταν έπαινος μετατρέπεται σε παγίδα. Γιατί αν αυτό είναι το μόνο που σου ζητούν να κάνεις, πώς θα αποδείξεις τι άλλο μπορείς να προσφέρεις;
Ο Morgan Freeman αρνήθηκε να επαναλάβει τον ρόλο που τον καθιέρωσε, χτίζοντας μια καριέρα πάνω στην τέχνη της εξέλιξης
Ο Morgan Freeman βρέθηκε σ’ αυτό το σταυροδρόμι μετά την ταινία “Street Smart”. Ο ρόλος του Fast Black, ενός νταβατζή, του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ και τον έβαλε στον χάρτη του Χόλιγουντ. Ήταν τόσο επιδραστικός που πολλοί τον θεώρησαν το νέο «κακό παιδί» του σινεμά. Ο ίδιος θυμάται εκείνη την ερμηνεία με περηφάνια: «Ήταν ο πιο μακρινός ρόλος από μένα. Τον προσέγγισα σαν κάτι εντελώς ξένο. Έβγαλα κάτι έξω από μένα, αλλά δεν ήμουν εγώ».
Και ακριβώς επειδή το έκανε άψογα, αρνήθηκε να το επαναλάβει. Παρά τις δεκάδες προσφορές για παρόμοιους ρόλους μετά το “Street Smart”, απαντούσε πάντα αρνητικά. «Όταν κάνεις κάτι τέτοιο, αρχίζουν να σου προτείνουν συνέχεια τον ίδιο ρόλο. Δεν ήθελα να εγκλωβιστώ». Η συνέπεια του σε αυτή τη στάση είναι που διαμόρφωσε την καριέρα του. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στη φιλμογραφία του, δύσκολα θα βρει δύο ίδιους ρόλους. Από το “Driving Miss Daisy” και το “Seven” μέχρι το “Bruce Almighty” και το “Million Dollar Baby”, ο Morgan Freeman διαρκώς μετακινείται από είδος σε είδος, από συναισθηματικό δράμα σε ανάλαφρη κωμωδία, από τον σοφό μέντορα στον αντισυμβατικό ήρωα.
«Αν είμαι καλός σε κάτι, δεν θέλω να το κάνω ξανά. Θέλω να κάνω κάτι άλλο», έχει πει. Αυτή είναι η προσωπική του αρχή. Όχι η ασφάλεια, αλλά το ρίσκο του νέου. Να χτίζει την καριέρα του πάνω στην άρνηση να επαναλάβει τον εαυτό του.
