Ας είμαστε ειλικρινείς: αν μπορούμε να ξεχωρίσουμε μια κατηγορία ταινιών τρόμου ως πιο δημοφιλή ή τουλάχιστον ως υπεύθυνη για τη διάδοση του ιδιώματος, αυτή είναι το υποείδος των slasher. Αυτές οι ταινίες, στις οποίες ένας δολοφόνος βγαίνει παγανιά και, με ευρηματικούς τρόπους, φροντίζει τα θηράματά του να μη μείνουν αρτιμελή, έχουν κατακτήσει τις καρδιές των φαν του είδους. Ιδίως οι μάσκες του τρόμου.
Ακόμα και μέσα στο ίδιο το είδος των slasher, όμως, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς το πώς εκτυλίσσονται οι δολοφονίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο δολοφόνος είναι εξαρχής γνωστός στο κοινό, όμως η αγωνία κορυφώνεται όταν η ταυτότητά του παραμένει κρυφή. Το μυστήριο κάνει την ταινία πιο ενδιαφέρουσα, ειδικά όταν ο δολοφόνος φορά μια χαρακτηριστική μάσκα που γίνεται σύμβολο της απειλής και του τρόμου.
Αν δεν είναι ο πρώτος μασκοφόρος της μεγάλης οθόνης, είναι σίγουρα ο πιο μαζικά αναγνωρίσιμος. Η διαταραγμένη ψυχοσύνθεσή του τον οδήγησε σε ένα φονικό ξέσπασμα, το οποίο κατέληξε στον εγκλεισμό του. Χρόνια αργότερα, επέστρεψε με μια ψυχρή λευκή μάσκα και ένα κουζινομάχαιρο, έτοιμος να σκορπίσει τον όλεθρο. Η μάσκα του, που αποτελεί αναφορά στον William Shatner από το Star Trek, μαζί με τα κενά της μάτια, προκαλεί ακόμα τρόμο.
Η αμέλεια των ομαδαρχών της Crystal Lake οδήγησε σε μια τραγωδία που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Ο Jason Voorhees, ένας απέθαντος serial killer, έγινε θρύλος του είδους, ταξιδεύοντας ακόμα και στο Διάστημα. Η χαρακτηριστική του μάσκα χόκεϊ και η μασέτα του αποτελούν αναγνωρίσιμα σύμβολα, ενώ η ρυθμική του ανάσα έχει στιγματίσει το franchise. Η αντιπαλότητά του με τον Freddy Krueger ανέδειξε δύο από τις πιο θρυλικές φιγούρες τρόμου.
Η μάσκα του Ghostface, εμπνευσμένη από την “Κραυγή” του Edvard Munch, είναι ένα από τα πιο εμβληματικά αξεσουάρ τρόμου. Ο χαρακτήρας (ή οι χαρακτήρες) είναι σύμβολο του μεταμοντέρνου slasher. Οι ταινίες του Wes Craven έφεραν νέο αέρα στο είδος, σχολιάζοντας τα κλισέ του τρόμου. Τα χαρακτηριστικά του Ghostface περιλαμβάνουν τις τηλεφωνικές κλήσεις με αλλοιωμένη φωνή, το κυρτό στρατιωτικό μαχαίρι και την αίσθηση ότι είναι τόσο θύτης όσο και θύμα της pop κουλτούρας των ’90s.
Ο Leatherface, δημιουργία του Tobe Hooper, ενσαρκώνει τον απόλυτο τρόμο. Εμπνευσμένος από τον Ed Gein, φορά πρόσωπα θυμάτων, ενώ ζει σε ένα περιβάλλον σήψης και φρίκης. Ο θόρυβος του αλυσοπρίονου αρκεί για να προκαλέσει πανικό, ενώ η εικόνα του συνδέεται με την άγρια ωμότητα και τη διαταραχή.
Παρότι ο Hannibal Lecter δεν είναι τυπικός μασκοφόρος, η εικόνα του Anthony Hopkins με το φίμωτρο είναι από τις πιο εμβληματικές. Η μάσκα δεν τον προστατεύει από την αποκάλυψη της ταυτότητάς του, αλλά τους άλλους από τον ίδιο. Η ιδιοφυής και ταυτόχρονα επικίνδυνη φύση του Hannibal ενισχύει τη δύναμη της παρουσίας του στην οθόνη.
Ο Jigsaw, με τη μάσκα γουρουνιού και τα φρικιαστικά του παιχνίδια, είναι ένας μασκοφόρος δολοφόνος με μοναδική φιλοσοφία. Τα θύματά του αντιμετωπίζουν τις φονικές παγίδες που σχεδιάζει, ενώ εκείνος διατηρεί τον έλεγχο από απόσταση. Η μεταφορική μάσκα του “αθώου” που απλώς στήνει τις συνθήκες, χωρίς να συμμετέχει ενεργά, εντείνει την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα του.
Ο μικρόσωμος Sam είναι η προσωποποίηση των παραδόσεων του Halloween. Η μάσκα του, ένα σακί με κουμπιά για μάτια, ισορροπεί ανάμεσα στο χαριτωμένο και το τρομακτικό. Οι πράξεις του, όμως, ξεδιπλώνουν την απειλή του, κάνοντάς τον μια μασκοφόρα φιγούρα που έχει κατακτήσει τη δική της θέση στο πάνθεον του τρόμου.
Η cult φιγούρα του Ανθρακωρύχου από το My Bloody Valentine ξεχωρίζει για τη φονική του αξίνα και την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα της ταινίας. Με τη μάσκα του φίλτρου και την επιβλητική του παρουσία, δημιούργησε μια από τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες τρόμου της δεκαετίας του ’80.
