Peter Tägtgren: Δήμαρχος & μουσικός
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος αντικειμενικός και αδιαμφισβήτητος τρόπος για να μετρηθεί η επιτυχία ενός καλλιτέχνη. Ίσως οι χρυσοί δίσκοι και γεμάτα στάδια να είναι ένας. Βέβαια, στην περίπτωση του Peter Tägtgren τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του Σουηδού είναι πως όταν ακούς το όνομά του, συγχρόνως, σκέφτεσαι αμέτρητες διαφορετικές ιδιότητες. Έχεις από τη μία τον Peter Tägtgren των Hypocrisy, δηλαδή τον κύριο σύνθετη, τραγουδιστή και κιθαρίστα μίας κορυφαίας (melo)death μπάντας.
Από την άλλη, έχεις τον Peter Tägtgren των Pain. Εκεί όπου πέραν του ότι κάνει τα πάντα (σύνθεση, στίχους, κιθάρα, μπάσο, τύμπανο, πλήκτρα), παίζει και ένα περίεργο κράμα ηλεκτρονικής μουσικής και heavy metal, το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε industrial metal.
Είναι στα όρια του αστείου το γεγονός ότι ενώ ηγείται δύο αρκετά επιτυχημένων μπαντών, ίσως καμία από αυτές τις ιδιότητες να μην είναι καλύτερη του. Ο Peter Tägtgren είναι ιδιοκτήτης των The Abyss studios και ίσως ο καλύτερος παραγωγός ακραίου metal στον πλανήτη.
Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί η ιδιότητα του “σωσία του Johnny Depp” όπως και το ότι είναι ο δήμαρχος & ιδιοκτήτης του Pärlby. Ένα χωριό που βρίσκεται τρεις ώρες μακριά από τη Στοκχόλμη.
Γεννημένος στη Σουηδία, ο Peter Tägtgren μεγάλωσε μέσα στη μουσική αφού ο πατέρας του κατασκεύαζε πιάνο. Ο ίδιος, από τα εννέα του χρόνια κιόλας, αρχίζει να έλκεται από τη μουσική. Η πρώτη του επαφή είναι με τα τύμπανα προτού εν συνεχεία μάθει κιθάρα, μπάσο και φυσικά, πλήκτρα.
Σύντομα θα καταλάβει ότι η Μέκκα του θεάματος βρίσκεται στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού και τις ΗΠΑ. Βρισκόμαστε περίπου στα mid ’80s όπου στη Φλόριντα το death metal έχει αρχίσει ήδη να κυριαρχεί. Παράλληλα, ο νεαρός Peter Tägtgren αρχίζει να κάνει μαθήματα κιθάρας με τον Phil Fasciana, κιθαρίστα και βασικό συνθέτη των Malevolent Creation (μα τι δισκάρα είναι αυτό το The Ten Commandments;). Μάλιστα, για ένα χρονικό διάστημα θα παίξει και σε ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος, χωρίς όμως να ηχογραφήσει ποτέ του.
O Peter Tägtgren από την αρχή είχε όνειρο να δημιουργήσει τη δική του μπάντα
Όμως, του Peter Tägtgren δεν του έφτανε απλά η συμμετοχή σε μία μεγάλη μπάντα (οι Malevolent Creation αν και δεν είχαν δίσκο μέχρι τότε, ήδη είχαν αρχίσει να φτιάχνουν όνομα), ήθελε να δημιουργήσει τη δική του. Οπότε η επιστροφή του στα πάτρια εδάφη έμοιαζε μονόδρομος. Όπερ και εγένετο, και στα τέλη των ‘80s δημιουργεί τους Seditious.
Οι Seditious ξεκινούν ως ένα one-man-band death metal project μέχρι που το 1992 γνωρίζεται με τον drummer Lars Szöke και τον μέχρι σήμερα μπασίστα τους, Mikael Hedlund. Oι τελευταίοι όχι μόνο δέχονται να ενταχθούν στην μπάντα αλλά μαζί με τον Peter αποφασίζουν ότι αυτή η νέα αυγή της μπάντας πρέπει να συνοδευτεί και με μία αλλαγή ονόματος, Hypocrisy.
Τα πρώτα χρόνια βρίσκουν τους Σουηδούς αρκετά ενεργούς και μάλιστα πραγματοποιούν ένα τρομερό σερί τριών κυκλοφοριών. Το 1992 κυκλοφορούν το πρώτο τους album, το “Penetralia“. Πρόκειται για τη μία από τις δύο κυκλοφορίες των Hypocrisy όπου ο Peter Tägtgren δε βρίσκεται στα φωνητικά. Αντ’ αυτού ακούμε τον μετέπειτα frontman των Dark Funeral, Masse Broberg. Σίγουρα δε μιλάμε για ένα album που επαναπροσδιόρισε το μουσικό στερέωμα, άλλωστε δεν υπάρχουν και πολλά τέτοια, όμως, έχουμε μια debut κυκλοφορία η οποία μόνο απαρατήρητη δεν περνάει. Αρχικά, λόγω της παραμονής του Peter Tägtgren στη Φλόριντα, έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο αρκετά μακριά από τον Σουηδικό ήχο.
Ακούγοντας το σήμερα, η δομή των κομματιών ήταν πολύ σοφή, καθώς αφήνει πολύ καλές εντυπώσεις στον ακροατή. Αυτό που ξεκίνησαν οι Hypocrisy στο “Penetralia”, το τελειοποίησαν στο επόμενο άλμπουμ τους, το 1993, “Osculum Obscenum“. Σύντομα έγιναν πιο άνετοι στον ήχο τους και βρήκαν το στυλ τους, δημιουργώντας ένα εξαιρετικό death metal άλμπουμ. Όλα ξεκίνησαν εδώ και κυρίως, εκτός από πρώτος δίσκος Hypocrisy, είναι και το ντεμπούτο του Peter Tägtgren ως παραγωγός.
Συνολικά ο Peter Tägtgren, με τις τέσσερεις του μπάντες έχει κυκλοφορήσει 26(!) albums
Ο επόμενος δίσκος τούς βρίσκει με πιο σκληρό και σκοτεινό ηχό. Το “Osculum Obscenum” είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα από τα καλύτερα albums των Hypocrisy. Οι κιθάρες και συνολικά το riffing του, ακούγονται σαν μια καλοδουλεμένη ρυθμική προφορά. Το μόνο του ελλάτωμα έχει να κάνει με την παραγωγή, στην οποία συναντάμε την υπογραφή του Markus Staiger, χωρίς να μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η ευθύνη βαραίνει εκείνον – το εικάζω.
Δεν περνάει παρά ένας χρόνος και οι Hypocrisy επιστρέφουν, αυτήν τη φορά με το “The Fourth Dimension“. O δίσκος σηματοδοτεί την αποχώρηση του Masse Broberg από την μπάντα και την ανάληψη των φωνητικών εξ ολοκλήρου από τον Peter Tägtgren.
Τα πολύ χαρακτηριστικά φωνητικά του Broberg έμοιαζαν σαν να περιόριζαν τον ήχο των Hypocrisy και πλέον τους ακούμε με λίγο πιο διευρυμένους μουσικούς ορίζοντές. Οι αλλαγές δε σταματούν εκεί, αφού ο καταιγιστικός αμερικάνικος ρυθμός εγκαταλείπεται και δίνει τη θέση του ένα πιο αργό tempo, χάρη στο οποίο έχουμε και σημαντική ενίσχυση στην ατμόσφαιρα. Συνολικά, έχουμε έναν δίσκο πιο ήπιο μα και πολύ πιο ώριμο, με αισθητά διαφορετικό χαρακτήρα, ωστόσο αναμφισβήτητα death metal.
Κάπου εδώ έρχεται η έκρηξη της καριέρας του Σουηδού, τόσο ως παραγωγός, όσο και ως μουσικός. Στα The Abyss studios των οποιών ηγείται θα παρελάσουν ένα σωρό μεγάλα όνοματα του ακραίου χώρου. Ενδεικτικά, Amon Amarth, Amorphis, Celtic Frost, Children of Bodom, Dark Funeral, Dimmu Borgir, Edge of Sanity, Marduk, Old Man’s Child, Possessed, Sabaton, και φυσικά οι δύο ηγέτες της σκηνής μας, Septicflesh και Rotting Christ.
H δημιουργικότητα του Peter Tägtgren είναι εμφανές πλέον ότι δε γίνεται να περιοριστεί. Το 1996 οι Hypocrisy κυκλοφορούν το “Abducted” που υπογραφεί τη στροφή σε melodeath μονοπάτια και περιλάμβάνει το πρώτο μεγάλο τους hit, Roswell 47. Την ίδια χρονιά, η τριάδα Lars Szöke, Mikael Hedlund και Peter Tägtgren αποφασίζει να ανακατέψει την τράπουλα και να δημιουργήσει ένα νέο black metal σχήμα, τους The Abyss. Έτσι, ο Lars Szöke που στους Hypocrisy έπαιζε τύμπανα, στο νέο συγκροτήμα αναλμβάνει χρέη κιθαρίστα. Ο Mikael Hedlund αφήνει το μπάσο για μεταβεί και αυτός στην κιθάρα και ο Peter Tägtgren αναλαμβάνει τα υπόλοιπα, δηλαδή τύμπανα, μπάσο και φυσικά παραγωγή.
Οι Hyporcisy ως The Abyss (γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται) κυκλοφορούν δύο δίσκους, το “The Other Side” του 1995 και το “Summon the Beast” την επόμενη χρονιά. Περιττό να πούμε ότι η Nuclear Blast βρίσκεται πίσω και από τις δύο κυκλοφορίες. Συνολικά, αν και εγκαταλείφθηκε σχετικά νωρίς το project, πρόλαβε να δημιουργήσει δύο εξαιρετικά αξιόλογες κυκλοφορίες παραδοσιακού black metal.
Για κάποιον λόγο όλα τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για τον Peter Tägtgren. Έτσι, το ενδιαφέρον για την ηλεκτρονική μουσική, θα μετατρεπεί σε χύμα ηχογραφήσεις στο studio. Αυτές θα μπλεχτούν με τη heavy metal φύση και από αυτό θα γενηθούν οι PAIN.
Μη νομίζετε οτί εδώ τελειώνουν τα σχήματα για τον Peter Tägtgren. Μερικά χρόνια αργότερα θα ενώσει τις δυναμείς με τον Till Lindemann των Ramstein. Επίσης, αν και για λίγο, θα βρεθεί στη θέση του τραγουδιστή των Bloodbath.
Με τους Hypocrisy θα κυκλοφορήσει ακόμα 8 albums, φτάνοντας συνολικά τους 14, ενώ με τους PAIN τα 6 από τα συνολικά 8 τους. Φυσικά μέσα σε όλα αυτά έχουμε αμέτρητες κυκλοφορίες των οποίων υπογράφει την παραγωγή τους.
Όμως δεν νοείται κείμενο για τον Peter Tägtgren χωρίς να υπάρξει αναφορά σε εξωγήινους. «Νομίζω ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα σκατά εκεί έξω από ό,τι φαίνεται. Όπως είπα, με την τεχνολογία και τέτοια πράγματα, νομίζω ότι πολλά πράγματα προέρχονται από κάπου αλλού. Οτιδήποτε από πλάσμα έως οπτικές ίνες, πάρα πολλά πράγματα. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που έχουμε ανακαλύψει. Νομίζω ότι μας παραδόθηκε κάπως, πολλά μικρά πράγματα εδώ κι εκεί, για να μας βοηθήσουν να σπάσουμε κωδικούς. Όσον αφορά την καθαρή ενέργεια, την κρατούν τον εαυτό τους γιατί θέλουν να βγάλουν χρήματα από το πετρέλαιο και τον άνθρακα. Αυτό είναι που λέω, αποκάλυψη και τέτοια πράγματα. Ο χρόνος θα δείξει.» – Peter Tägtgren σε συνέντευξη του στο Cryptic Rock.
Επομένως φτάνουμε στο κλείσιμο του αφιερώματος στον Peter Tägtgren που γράφεται με αφορμή την επίκεμενη επίσκεψη του στη χώρα μας. Αφορμή λοιπόν για την περιοδεία είναι η κυκλοφορία του τελευταίου δίσκου των Hypocrisy και πρώτου μετά από 8 χρόνια, το “Worship“.
Tο “Worship” δεν αποτελεί μία καινοτομία αναφορικά του ήχο των Hypocrisy. Ωστόσο, είναι σίγουρα μια βελτίωση σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους, το “End of Disclosure”, καθώς περιέχει μερικά αξιοσημείωτα σημεία που ανταποκρίνονται στην ιστορία των Hypocrisy.
Ειλικρινά δεν ξέρω πώς το σκέφτεστε εσείς αλλά εγώ ομολογώ ότι έχω τεράστια αγωνία για να δω από κοντά αυτή τη Σουηδική ιδιοφύια που ακούει στο όνομα Peter Tägtgren. Επίσης, θα σας προέτρεπα να ρίξετε και μία ματιά στο setlist της περιοδείας. Αν δε σας έχω πείσει εγώ, τότε σίγουρα οι Hypocrisy θα το κάνουν.
Υγ: Έχουμε απάντηση για το πώς προφέρεται το επίθετο του Peter Tägtgren, ΤΕ – ΓΚ – Τ – ΓΚ – ΡΕΝ.
