Στις 19 Ιουλίου ήρθε η στιγμή που περιμέναμε: μία από τις σημαντικότερες μπάντες του καιρού μας εμφανίστηκε στην Αθήνα – οι θρυλικοί Gojira. Μαζί τους εμφανίστηκαν οι While She Sleeps και οι Lacuna Coil, επίσης καταξιωμένα συγκροτήματα με μακρά πορεία και εμπειρία. Όλα αυτά, φυσικά, στο Release Athens, το φεστιβάλ που κάθε χρόνο φιλοξενεί καλλιτέχνες που περιμένουμε με ανυπομονησία.
Οι πόρτες της Πλατείας Νερού άνοιξαν στις 18:00, όσο περνούσε η ώρα, ο κόσμος πλήθαινε (κάτι απολύτως αναμενόμενο). Στον χώρο υπήρχαν κιόσκια με φαγητά και ποτά, αλλά και σημεία διασκέδασης, όπου ο καθένας μπορούσε να περάσει ευχάριστα την ώρα του περιμένοντας την αγαπημένη του μπάντα να ανέβει στη σκηνή. (Άρτεμις)
Lacuna Coil
Δεν πέρασε πολλή ώρα ώσπου οι Lacuna Coil βγήκαν στη σκηνή. Η ζέστη βρισκόταν ακόμη στο αποκορύφωμά της και τα μέλη του συγκροτήματος εμφανίστηκαν σχεδόν όλα με μακρυμάνικα και γενικά αρκετά ρούχα, ακόμη και με κουκούλα. Αξίζει να σημειωθεί πως το γεγονός ότι άντεξαν τόση ώρα κάτω από τέτοιες συνθήκες θερμοκρασίας είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα live και η εμπειρία ήταν συγκλονιστική – από το πρώτο λεπτό ένιωσα ανατριχίλα. Εκτός από τον καλό ήχο, οι δύο αγαπημένοι vocalists έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, συνδυάζοντας μελωδικά περάσματα με δυναμικά screams. Ένας εξαιρετικός συνδυασμός που κατέληγε σε έναν ιδιαίτερο ήχο, ευχάριστο για τα αυτιά όλων. Η τραγουδίστρια είναι αναμφίβολα μία από τις πιο εντυπωσιακές φωνές και σκηνικές παρουσίες.
Εμένα, βέβαια, με κέρδισε ο άντρας vocalist, ο Andrea, ο οποίος φαινόταν να ζει κάθε λεπτό της εμφάνισής τους. Η μπάντα είχε τρομερή ενέργεια και, ειλικρινά, θα ήθελα να τους ακούω για ώρες. Έπαιξαν και παλιότερα κομμάτια που ανυπομονούσαμε να ακούσουμε live, καθώς και το αγαπημένο “I Wish You Were Dead“, ένα από τα πιο πρόσφατα και επιτυχημένα τραγούδια τους. Κατάφεραν να μας συνεπάρουν σε μια δύσκολη ώρα λόγω της αφόρητης ζέστης, και η εμπειρία άξιζε απόλυτα. Ευελπιστούμε να επιστρέψουν σύντομα, για να τους απολαύσουμε ξανά – ίσως για περισσότερη ώρα και, αν γίνεται, με λιγότερη ζέστη. (Άρτεμις)
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Lacuna Coil (OW) | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | TikTok | X/Twitter | YouTube | Deezer
While She Sleeps
Μετά από λίγη αναμονή, στη σκηνή βγήκαν οι While She Sleeps κι όλοι ήταν ετοιμοπόλεμοι. Οι Lacuna Coil είχαν προετοιμάσει το έδαφος και οι WSS ξεκίνησαν με έντονη δυναμική. Ο κόσμος είχε αυξηθεί, η ζέστη είχε υποχωρήσει ελαφρώς, οπότε ένα κεντρικό pit ήταν σίγουρα αναμενόμενο. Ήταν σαφές πως το συγκρότημα θα έφερνε το απόλυτο χάος με τη μουσική και την παρουσία του. Η έντασή τους ήταν εντυπωσιακή και μεταδιδόταν έντονα στο κοινό. Τα δυναμικά, παρατεταμένα screams ξεχώριζαν, και οι κάμερες που βρίσκονταν στην Πλατεία Νερού αποδείκνυαν πόσο βαθιά βίωνε ο τραγουδιστής κάθε κομμάτι.
Στο κέντρο της πλατείας επικρατούσε πανδαιμόνιο, καθώς το κοινό είχε σχηματίσει ένα αρκετά μεγάλο pit – το ένιωσα παρόλο που δεν συμμετείχα, αφού από το σπρώξιμο χύθηκε όλο μου το ποτό. Όλο και περισσότερα άτομα στήριζαν το pit, και όλο και περισσότερα ένιωθαν τη μουσική και την ένταση που προσφέρει. Ο ήχος ήταν δυνατός και σωστά ρυθμισμένος, η μπάντα εντυπωσιακή με ξεχωριστή ενέργεια. Ο χρόνος που έμειναν στη σκηνή ήταν επαρκής για να τους απολαύσουμε, αν και, όπως πάντα, αφήνει την επιθυμία για περισσότερο. (Άρτεμις)
Μετά το εντυπωσιακό act των While She Sleeps, χρειάστηκε λίγη αναμονή μέχρι να βγουν οι headliners, καθώς έπρεπε φυσικά να προετοιμαστεί και η σκηνή. Ο κόσμος είχε ήδη ξεχυθεί στα κιόσκια, τρώγοντας και πίνοντας για να χαλαρώσει μετά από αυτή τη συναρπαστική – αλλά και ελαφρώς κουραστική – εμπειρία. (Άρτεμις)
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Gojira
Μπορούν πέντε γράμματα να περιγράψουν με ακρίβεια αυτό που συνέβη στην Πλατεία Νερού το βράδυ του Σαββάτου στο πλαίσιο του Release Festival; Ναι. Όμως, αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο σε μία από τις πιο επιδραστικές μπάντες του 21ου αιώνα και σε όσα ζήσαμε επί σκηνής με τους Gojira.
Προσωπικά, ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα ζωντανά. Είχα ακούσει διθυραμβικά σχόλια από μουσικούς που σέβομαι βαθιά, οπότε ήξερα τι να περιμένω – θεωρητικά. Στην πράξη, όμως, η εμπειρία ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Η ενέργεια που εξέπεμπαν και η ηχητική ισχύς της μουσικής τους ήταν σχεδόν απτή. Πώς να μείνει κανείς αδιάφορος μπροστά σε έναν ηχητικό όγκο που ισοδυναμεί με τόνο μπετόν αρμέ, καρφωμένο στο κέντρο της πλατείας;
Περίμενα πολλά. Έλαβα περισσότερα. Πάμε να τα δούμε αναλυτικά – γι’ αυτό βρίσκεστε εδώ, εξάλλου, διαβάζοντας ανταπόκριση για τους Gojira. Οπότε ας προχωρήσουμε. (Χρήστος)
Από την πρώτη στιγμή επικρατούσε πανικός. Μπροστά, το pit δεν σταματούσε ούτε λεπτό, ενώ πίσω ο κόσμος ήταν αμέτρητος. Παρά την κούραση από τη ζέστη και τις ώρες ορθοστασίας, τίποτα δεν επισκίαζε τη θέληση όλων να απολαύσουν αυτό το συγκρότημα. Ποτά και φουσκωτά πετούσαν στον αέρα, και όσοι βρίσκονταν κοντά στη σκηνή είχαν την ευκαιρία να ζήσουν ακόμα πιο έντονα όσα πρόσφεραν οι Gojira.
Τα φώτα ήταν δυναμικά, εναλλασσόμενα σε όλη τη σκηνή και στο ημικύκλιο, ενώ δεν έλειψαν οι φωτιές, οι κόκκινες κορδέλες, ακόμη και μια αυθόρμητη γιορτή γενεθλίων — δηλαδή, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Ο ήχος ήταν εντυπωσιακά καθαρός και δυνατός, σίγουρα ακούστηκε σε ολόκληρη την περιοχή. Η φωνή του τραγουδιστή ήταν σαρωτική και μαγνήτισε τα βλέμματα, και παρότι έπαιξαν για αρκετή ώρα, φάνηκε να μην είναι ποτέ αρκετή. (Άρτεμις)
Ήχος: Κρυστάλλινος. Άκουσα διάφορες απόψεις μετά το live – κάποιες όχι ιδιαίτερα θετικές. Η προσωπική μου θέση είναι απλή: αν δεν σας άρεσε ο ήχος των Gojira, υπάρχουν τρία ενδεχόμενα. Ή έχετε πάει συνολικά σε τέσσερις συναυλίες στη ζωή σας, ή ήρθε η ώρα για επίσκεψη σε ΩΡΛ, ή απλώς ήρθατε κυρίως για τους Lacuna Coil – και πολύ καλά κάνατε, αλλά επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Δεν πρόκειται να ανοίξω διάλογο για τα αυτονόητα.
Η ενέργεια; Αστείρευτη. Σαν να διοχετεύεις στο κοινό την ισχύ 256 στρεμμάτων φωτοβολταϊκών – αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τόσα στον Ταΰγετο. Δεν γνωρίζω τις ακριβείς κιλοβατώρες, αλλά ο παραλληλισμός είναι σαφής: οι Gojira ανέβηκαν στη σκηνή και η ένταση που μετέδωσαν δεν είχε σταματημό. Σε κάθε συναυλία υπάρχουν τρία βασικά στοιχεία που κρίνουν την εμπειρία: απόδοση, ενέργεια, συνοχή. Στην περίπτωση των Gojira, και τα τρία αγγίζουν το απόλυτο. Το ερώτημα όμως παραμένει: τι είναι αυτό που τους κάνει να γεμίζουν στάδια σε κάθε γωνιά του κόσμου;
Η απάντηση ίσως κρύβεται στον τρόπο με τον οποίο συνδέονται με τον ρυθμό. Οι Gojira δεν παίζουν απλώς δυνατά – χτίζουν, στρώνουν, στριμώχνουν τον ήχο σε πολυεπίπεδες στρώσεις. Οι κιθάρες τους λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένη πολεμική μηχανή και πίσω από τα τύμπανα βρίσκεται ένας από τους πιο τεχνικά ακριβείς και δημιουργικούς drummer της σύγχρονης metal σκηνής. Η μουσική τους δεν προσπαθεί να γοητεύσει με λυρικότητα ή θεωρητική πολυπλοκότητα. Δεν θα ακούσεις μελωδίες, αλλαγές κλειδιού ή αρμονικές ευκολίες για να σου χαϊδέψουν τα αυτιά. Αυτό που προσφέρουν είναι ωμό, ακατέργαστο, πρωτόγονο. Ένα riff, ένα rhythm section και από εκεί και πέρα ο Θεός βοηθός – και ο αυχένας σου υπό πίεση. (Χρήστος)
Δίκαια θεωρούνται ένα από τα κορυφαία metal συγκροτήματα, με εμπειρία και μοναδικό στυλ. Η εμφάνισή τους ήταν εντυπωσιακή σε κάθε επίπεδο και είναι σαφές ότι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό — φωνητικά, μουσικά, συναισθηματικά και σκηνικά. Λίγες μπάντες προσφέρουν τόσο πλούσιο υλικό σε μία μόνο εμφάνιση. Οι Gojira μάς χάρισαν μια βραδιά και μια εμπειρία που δύσκολα θα ξεχαστεί. Μας αποχαιρέτησαν από τη σκηνή μαζί με την οικογένειά τους, που είχε ταξιδέψει μαζί τους, και μας ενημέρωσαν ότι θα επιστρέψουν με νέο μουσικό υλικό (we wish). (Άρτεμις)
Όποιος έχει παρακολουθήσει έστω και μία φορά τους Gojira επί σκηνής, αντιλαμβάνεται γρήγορα γιατί ο Mario Duplantier θεωρείται σήμερα ένας από τους κορυφαίους metal drummers παγκοσμίως. Έξυπνος, ικανότατος, με εξαιρετική αίσθηση ενορχήστρωσης, μετατρέπει κάθε δομή σε κάτι βαθιά ενδιαφέρον. Δεν είναι απλώς το ρυθμικό θεμέλιο των Gojira, είναι το σημείο αναφοράς. Το άλφα και το ωμέγα μιας μπάντας που έχει μετατρέψει τη δύναμη σε τέχνη.
Και ναι, Joe, κι εσένα σε αγαπάμε – αλλά γνωρίζεις καλά πως δεν υπερβάλλουμε. Αν δεν ήταν έτσι, δεν θα υπήρχαν ολόκληρα segments αφιερωμένα στα πολυάσχολα πόδια του, ούτε η σκηνική του τοποθέτηση θα ήταν κυριολεκτικά στο κέντρο της δράσης, ούτε η κάμερα θα τον ακολουθούσε περισσότερο από όλους μαζί.
Η συνταγή είναι απλή και αποτελεσματική: συνθέσεις γεμάτες riff-δυναμίτες, ιδέες χτισμένες με ακρίβεια, και στο φόντο, ένας drummer που λειτουργεί ως κινητήρια μηχανή. Δεν είναι τυχαίο που γεμίζουν στάδια σε κάθε εμφάνιση. Όλοι θέλουν έναν δυνατό drummer· στους Gojira, απλώς έτυχε ο κορυφαίος. Και για όσους παραπονέθηκαν πως δεν ακούστηκε το “Art of Dying“, η απάντηση ήρθε με τρόπο αναπάντεχο: ο Robb Flynn των Machine Head ανέβηκε στη σκηνή και μαζί παρουσίασαν το “Territory” των Sepultura. Ίσως η πιο δυνατή metal στιγμή των τελευταίων ετών – τουλάχιστον για όποιον τη βίωσε μπροστά από τη σκηνή της Πλατείας Νερού.
Αντί να αναλυθεί το setlist, αξίζει να αναφερθεί μια λεπτομέρεια που δείχνει το επίπεδο του Mario: στο “Under the Sun” ακούστηκε ένα και μοναδικό λάθος – ένα μικρό χτύπημα εκτός ρυθμού στα toms. Και έγινε αντιληπτό ακριβώς επειδή ήταν το μόνο σε ολόκληρο το live. Σε πραγματικές συνθήκες, με υψηλή ένταση, μέσα σε ένα set γεμάτο τεχνική απαιτητικότητα. (Χρήστος)
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Η βραδιά έκλεισε με λίγη κούραση αλλά και με ανυπέρβλητη χαρά. Και τα τρία συγκροτήματα έδωσαν την ψυχή τους και μας χάρισαν μια αξέχαστη εμπειρία, γεμάτη ενθουσιασμό και, πάνω απ’ όλα, μουσική – κάτι που χρειαζόμαστε στη ζωή μας, και ειδικά αυτού του είδους, το οποίο, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα από τα καλύτερα, αν όχι το κορυφαίο (μην με πείτε και υπερβολική). Ευελπιστούμε να δούμε και τις τρεις μπάντες ξανά σύντομα, με νέο υλικό και την ίδια ενέργεια. (Άρτεμις)
