Δέκα χρόνια “Μηχανές” και σε ένα γεμάτο Fuzz ήμασταν εκεί για να το “γιορτάσουμε”. Nα γυρίσουμε πίσω στο 2012 ακριβώς την ίδια μέρα από την κυκλοφορία του άλμπουμ. Τα χρόνια είναι πολλά, όπως και ο κόσμος που βρέθηκε εκεί και έκανε -δικαίως-sold-out το live. Προσωπικά, βλέποντας πρώτη φορά τους Στίχοιμα, δεν είχα φανταστεί ούτε στο ελάχιστο ότι θα συμβεί αυτό που θα σας περιγράψω στις επόμενες γραμμές.
Στις 22:10 οι μηχανές πήραν μπρος και είχαν διάρκεια μια ώρα. Ακριβώς δηλαδή όσο διαρκεί το άλμπουμ και ακούσαμε όλα τα τραγούδια του. Γρήγορα κάταλάβα πόσο είχαν λείψει στο κόσμο, ο οποίος δε σταμάτησε να το δείχνει. Από κομμάτι σε κομμάτι άναβε και ένα καπνογόνο και η σημαία δεν έμεινε πο΄τε ακίνητη. Φυσικά, ανάμεσα στα τραγούδια υπήρχε πάντα ο Παύλος μαζί μας. Και για όσους δεν το γνωρίζουν, “Ο Παύλος ζει“. Να σας πω σε αυτό το σημείο, πως την ένταση και την ενέργεια που είδα σε αυτή τη συναυλία, είχα καιρό να τη βιώσω. Τουλάχιστον τόσο έντονα.
Δυόμιση ώρες Στίχοιμα λοιπόν, σε ένα live το οποίο -σίγουρα- έγραψε ιστορία
Έπειτα, ακολούθησε ακόμα μιάμιση ώρα από τους Στίχοιμα, καθώς η συναυλία δεν τελείωσε μετά το τέλος του άλμπουμ. Ακολούθησαν -σχεδόν- όλα τα κομμάτια τα οποία έχουν κυκλοφορήσει, “Βαγόνι”, “Θάλασσα”, “Σε ένα υπόγειο μες την Μεσόγειο” το οποίο κυκλοφόρησε φέτος, “Κραυγή των 9″, “Ερωτευμένος”, “Κόκοι του Βυθού μου”, “Η Μέρα που Σκεφτήκαμε Εμάς”, “Ορίζοντας”, “Σιωπηλό”, “Δίπλα μαξιλάρι”. Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει ο Λόγος τιμής, με τον οποίο τα μεσάνυχτα το Fuzz πήρε φωτιά, όταν τραγούδησαν τον “Βράχο”.
Προς το τέλος μας ευχαρίστησαν όλους που ήμασταν εκεί και πως άλλωστε να λείπαμε; Κάτι τέτοιες συναυλίες δεν είναι να το σκέφτεσαι να πας, άλλωστε, ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πάει κάτι λάθος. Δυόμιση ώρες Στίχοιμα λοιπόν, σε ένα live το οποίο -σίγουρα- έγραψε ιστορία και προσωπικά το βάζω στο τοπ 5 του 2022.
