Φωτογραφίες: Γιάννα Φώτου
Την προηγούμενη φορά που ανέβηκαν στο stage του Temple, τον Δεκέμβριο του 2022 πριν τους Mass Culture και KIVA, οι Euphrosyne έκλεψαν και πάλι την παράσταση. Το ίδιο έπραξαν και αυτή τη φορά, ανοίγοντας το double-bill που ολοκληρώθηκε με τη Sylvaine. Η Έφη ως εκπρόσωπος του γκρουπ φρόντισε να σετάρει την ατμόσφαιρα αμέσως, με τους Euphrosyne να βγάζουν στο stage ακριβώς αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς, ένταση και ξεκάθαρες τοποθετήσεις.
Euphrosyne
Μεταξύ αυτών και η ηχηρή τοποθέτηση-αφιέρωση στα θύματα του τραγικού δυστυχήματος στα Τέμπη που κόστισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους. Το σύνθημα “ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ” αντήχησε στο Temple και στην Αθήνα, όπως αντηχεί από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας στη Βόρεια Ελλάδα. Φυσικά, η setlist των Euphrosyne περιλάμβανε τραγούδια από το EP τους, Keres, με την τετράδα να αποδεικνύει πως με σκληρή δουλειά, εξελίσσεσαι ταχύτατα. Σε διάστημα λίγων μηνών, είδαμε τους Euphrosyne να έχουν πάει ακόμη ένα level πάνω, μένοντας πιστοί στη φιλοσοφία (μουσική και μη) που τους χαρακτηρίζει και τους διαχωρίζει.
Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη, με το συγκρότημα να ισορροπεί αριστοτεχνικά μεταξύ σκοτεινής θεματολογίας και post προσέγγισης. Το μέλλον τους, σε καμία περίπτωση προδιαγεγραμμένο, φαντάζει… σκοτεινά λαμπρό και είμαστε εδώ να βιώσουμε κάθε στιγμή του.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Euphrosyne
Genre: Melodic Black Metal
Euphrosyne: Efi Eva (Φωνή), Kostas Mamalis (Τύμπανα), George Gazis (Μπάσο), Alex Despotidis (Κιθάρες)
Sylvaine
Μετά από ένα πολυ ήρεμο changeover που έκαναν μόνοι τους, οι Sylvaine ανέβηκαν στη σκηνή ξεκινώντας με τους ήχους της πολυφωνίας του Nova. Η παρουσία της Katherine Shepard είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο, με τα μακριά κατάξανθα, σχεδόν άσπρα μαλλιά της να θυμίζουν ένα αερικό και η φωνή της, τουλάχιστον στα “καθαρά” parts τραγουδιών όπως το Nowhere, Still Somewhere, να το αναδεικνύουν πολύ όμορφα.
Ο ήχος τους ήταν πεντακάθαρος κ στη σωστή ένταση, με ολόσωστη δουλειά συγκεκριμένα στη φωνή, που είχε μεν τον πρωταγωνιστικο ρόλο, αλλά ήταν τοποθετημένη ακριβώς εκεί που έπρεπε στη μιξη. Οταν η Katherine αποφάσισε να κάνει τα screams της, άφησε πολύ μεγάλο μέρος του κοινού άναυδο, καθώς ο ηχος και ο τρόπος που κάνει αυτά τα φωνητικά, αλλάζει τελείως την παρουσία της από αερικό σε μια τρομακτική banshee, κάτι που γινόταν ακόμα πιο εντυπωσιακό καθώς φαινόταν να γίνεται με ελάχιστη προσπάθεια.
Η μουσική τους προσέγγιση, όπως ακούσαμε κ στην τελευταία τους κυκλοφορία, Nova, είναι βασισμένη στην απλότητα, με τον εντελώς διαφορετικό τρόπο παιξίματος των 2 κιθαρων της Katherine και του Florian Ehrenberg να εμπλουτίζουν τις αρμονίες τους στο έπακρο. Το μπάσο του Maxime Bouquet στήριζε πολυ όμορφα αυτές τις αρμονίες, πατώντας στα πολυ ωραια και πολύπλευρα τυμπανα του Dorian Mansiaux.
Οι Sylvaine ευχαριστήθηκαν κάθε στιγμή της εμφάνισής τους στο Temple, κάτι που μας τονισε η Katherine, θυμίζοντας μας ότι η τελευταία φορά που ήρθαν ήταν πολύ δυσκολότερη, λόγω του πολύ λιγότερου κόσμου και της κλοπής εξοπλισμού τους. Αυτή την ενέργεια σίγουρα κατάφεραν να μας την μεταφέρουν και ανυπομονούμε για την επόμενη, σίγουρα καλύτερη φορά.
