Χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση, οι Ufomammut επέστρεψαν στην Ελλάδα για δύο βραδιές. Στο πλαίσιο του Τhe Hidden Τour, οι Ιταλοί έκαναν μία στιβαρή στάση στην Αθήνα και στο Κύτταρο την Παρασκευή, και εμείς ήμασταν εκεί.
Gagulta
Το live ξεκίνησε με τους Gagulta στις επάλξεις. Έχοντας χρόνια πια στις Αθηναϊκές, και όχι μόνο, σκηνές, η sludge metal μπάντα ανέλαβε να μας υποδεχτεί. Δυστυχώς, ως τώρα τους είχα μόνο ακουστά. Αλλά πλέον μπορώ να λέω ότι τους γνώρισα, τους άκουσα και θα συνεχίσω να το κάνω και στο μέλλον. Ένα metal trio, με κομμάτια, που πατάνε γερά στα πόδια τους και σε κρατάνε από την αρχή ως το τέλος. Οι Gagulta ήταν ωραίοι, βρώμικοι και ακριβώς ό,τι έπρεπε, για να ξεκινήσει όπως έπρεπε αυτή η βραδιά.
Okwaho
Οι Okwaho φαίνεται να είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα της ελληνικής black metal σκηνής σήμερα. Και σίγουρα, μία πολύ καλή επιλογή το να πλαισιώσουν τους Ufomammut σε αυτήν την εμφάνισή τους. Το μεγάλο μειονέκτημα, που το θέτω και εξαρχής, ο λίγος χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους. Καθώς μας κέρδισαν αμέσως όλους, είτε τους ξέραμε ήδη είτε ήταν η πρώτη επαφή με τη μουσική τους, οι Okwaho έπαιξαν κομμάτια, που συμπεριλαμβάνονται και στο πρόσφατο άλμπουμ τους, The Usurper Regime. Μιλώντας για την κοινωνία και προς αυτήν, οι Αθηναίοι μεταλλάδες έχουν κάνει ξεκάθαρο το λόγο τους και τις συνθέσεις τους, και μάλλον προβλέπεται πολύ ωραία η συνέχεια για αυτούς.
Ufomammut
Τα όργανά τους ήταν έτοιμα και τους περίμεναν, μαζί με εμάς! Με κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους, οι Ufomammut δημιούργησαν μια επετειακή συναυλιακή εμπειρία που ήταν μελωδική και έντονη. Κλασικά τους κομμάτια, όπως το “Void” και το “Zodiac” ακούστηκαν ανάμεσα σε πιο πρόσφατες συνθέσεις τους. Οι χρονικές διαδρομές από το παρελθόν στο παρόν και τούμπαλιν, δημιούργησαν μία ατμόσφαιρα, που έκανε πολύ εμφανή την εξέλιξη του ήχου του συγκροτήματος σε αυτά τα 25 χρόνια. Και, φυσικά, οι φωτισμοί και τα οπτικά τους εφέ λειτούργησαν ενισχυτικά, απογειώνοντάς τους.
Μαζί με τα δικά τους κομμάτια, οι Ufomammut “έμπλεξαν” ήχους, δίνοντας μία πρόσθετη σκοτεινή απόχρωση στον ήχο τους. Και εντάξει, είναι πολύ καλοί μουσικοί, για να μην το κάνουν κιόλας! Οι βαρείς ρυθμοί, τα εκτεταμένα solo στην κιθάρα και οι ψυχεδελικές μελωδίες των Ιταλών δημιούργησαν ένα ηχητικό τοπίο που σε μετέφερε σε άλλους κόσμους.
Γιατί, η μουσική των Ufomammut είναι ένα ταξίδι στα βάθη της ψυχής
Μπορεί για κάποιους να κούρασαν προς τη μέση του setlist. Γνωστοί για την ενέργειά τους, όμως, προσωπικά δε με απογοήτευσαν καθόλου. Το αντίθετο, μάλιστα. Urlo, Poia και Vita είχαν μπει βαθιά μέσα στα κομμάτια τους, και έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό. Στιβαροί, παθιασμένοι, με απόκοσμα φωνητικά και εντάσεις, μας “ζωντάνεψαν” και σε αντίθεση με την αρχή, τα κεφάλια μας κουνιόντουσαν του στον ρυθμό της μουσικής στο τέλος του live.
Συνοπτικά και λιτά, και ας μην το συνηθίζω, οι Ufomammut ήρθαν με την πολύπλευρη μουσική τους, τη συναισθηματική και μινιμαλιστική, αλλά και την σκοτεινή, doom πλευρά τους στο Κύτταρο και του έδωσαν μια άλλη πνοή.
Γιατί, η μουσική των Ufomammut είναι ένα ταξίδι στα βάθη της ψυχής. Αν επιλέξεις να το κάνεις μόνος σου, είναι δύσκολο. Αν, όμως, κρατήσεις την μπάντα κοντά σου, οι ήχοι τους, με τους ποιητικούς στίχους, προκαλούν συναισθήματα, από την απελπισία και την οργή μέχρι την ελπίδα και την αναγέννηση. Και αυτή η συναυλία στο Κύτταρο ήταν μια ευκαιρία για εμάς να το βιώσουμε αυτό.
