Πίσω στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, θυμάμαι ότι όλοι είχαν αρχίσει να μαθαίνουν τους Deathspell Omega. Tο “Paracletus” τους σύστησε σε μεγαλύτερη μερίδα οπαδών και σύντομα οι νοητές συσχετίσεις των δίσκων όλων των «δυσαρμονικών» σχημάτων με τη Γαλλοφινλανδική μπάντα έγιναν μονόδρομος. Αν χρησιμοποιούσες δυσαρμονίες, αναπόφευκτα συγκρινόσουν με αυτούς και λίγο-πολύ όλος ο extreme metal πλανήτης γυρνούσε γύρω από το όνομά τους. Ένα χρόνο μετά, όταν οι Ulcerate κυκλοφόρησαν τον τρίτο δίσκο τους, “The Destroyers of All“, άρχισε να γίνεται λόγος για τους Deathspell Omega του death metal.
Και όπως είναι λογικό, αν και είχαν κυκλοφορήσει άλλους δύο δίσκους, είχε έρθει πλέον η ώρα για το κοινό να τους κατανοήσει εντός πιο «φιλικών» συμφραζομένων. Στυλιστικά το death metal τους παρουσίαζε αρκετές ομοιότητες στη λογική του με τη μουσική των Deathspell. Παράξενα μέτρα, δυσαρμονίες και ένας άκρως ανορθόδοξος τρόπος σύνθεσης και επιβολής ατμόσφαιρας, τους καθιστούν αρκετά συγγενικούς στο πώς τους αντιλαμβάνεται ο ακροατής.
Και εν τέλει, μέσα από το υπερτεχνικό κάλυμμα, οι Ulcerate καταφέρνουν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα
Τα μέτρα των ντραμς –ένας εξωγήινα ακριβής Jamie Saint Merat- αρχίζουν και ξεκαθαρίζουν μέσα από τις υπερταχύτητες της μπότας και τα γυρίσματα στα ταμπούρα, τα ριφς γίνονται αντιληπτά ως αρωγοί της αφήγησης, η πρόοδος κάθε σύνθεσης ξεχωριστά, έστω και με προσπάθεια, οδηγεί τον ακροατή εκεί που θέλει.
Και εν τέλει, μέσα από το υπερτεχνικό κάλυμμα, οι Ulcerate καταφέρνουν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα. Είτε αυτή κυμαίνεται σε απάνθρωπα γρήγορες ταχύτητες, είτε σε mid tempo λάβα (τα περάσματα του There Is No Horizon και το μεσαίο μέρος του Inversion με το ριφ να αρνείται να ακολουθήσει τις τυμπανοκρουσίες) ενώ δε γίνεται να μη σου κάνει εντύπωση η σύλληψη ενός κομματιού όπως το Visceral Ends, με την κιθάρα να πλέκει ένα –σχεδόν- πικρόχολο ρέκβιεμ που σιγοντάρει τον όλεθρο κρουστών και φωνής.
Ο νέος δίσκος των Sorcerer, "Reign of the Reaper", αποτελείται από οχτώ κομμάτια, που ξεχειλίζουν ζόφο και έπος
Μιλώντας περί φωνής, τα κτηνώδη φωνητικά του Paul Kelland είναι τα κατάλληλα για να ντύσουν τους -εξαιρετικά καλογραμμένους- στίχους της μπάντας, συνδυάζοντας επιβλητικότητα και ψυχρό κυνισμό στην εκφορά της κάθε λέξης, κρατώντας παράλληλα μια σχεδόν κατανοητή άρθρωση. Την οποία διατηρεί από το εναρκτήριο The Lifeless Advance (με τον στίχο Salvage Nothing From The Ruins να συνοψίζει επιτυχημένα το δίσκο) μέχρι τις τελευταίες περιδινήσεις του Dissolved Orders.
Αν ένας δίσκος σε κάνει να σταματάς πάσα ασχολία για να του δώσεις πλήρη έμφαση και αυτό γίνεται κατ’ επανάληψη και σε βάθος χρόνου, τότε ξέρεις πως πρόκειται περί αναντίλεκτου αριστουργήματος. Γιατί, ακόμα και σε υποσυνείδητο βαθμό, την κερδίζει με ευφυείς τακτικές. Δύσκολα θα ακούσουμε καλύτερο death metal και όχι μόνο φέτος, αλλά και εντός πενταετίας. Με όση υπερβολή μπορεί να έχει μια τέτοια δήλωση.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Ulcerate
Album: Stare into Death and be Still
Label: Debemur Morti Productions
Release Date: 24/04/2020
Genre: Technical Death Metal
1. The Lifeless Advance
2. Exhale the Ash
3. Stare into Death and Be Still
4. There Is No Horizon
5. Inversion
6. Visceral Ends
7. Drawn into the Next Void
8. Dissolved Orders
Producer: Jamie Saint Merat
Ulcerate: Jamie Saint Merat (Τύμπανα, κρουστά), Michael Hoggard (Κιθάρα), Paul Kelland (Μπάσο, φωνή)
Ulcerate (OW) | Bandcamp | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | Tidal
Ulcerate
Δύσκολα θα ακούσουμε καλύτερο death metal και όχι μόνο φέτος, αλλά και εντός πενταετίας. Με όση υπερβολή μπορεί να έχει μια τέτοια δήλωση.
