9 Ιανουαρίου του 1984 κυκλοφορεί ο έκτος δίσκος των αμερικανών Van Halen, “1984“. Από το ντεμπούτο τους, το 1978, είχαν ήδη ξεχωρίσει τόσο με την υψηλή τεχνική του κιθαρίστα και ηγέτη του συγκροτήματος Eddie Van Halen όσο και με τους “θεατρινισμούς”, πάνω στην σκηνή, του David Lee Roth.
Το θετικό είναι ότι κυκλοφόρησε την κατάλληλη στιγμή, φροντίζοντας με ιδανικό τρόπο να “σβήσουν” τις κακές εντυπώσεις που είχε δημιουργήσει ο πέμπτος τους δίσκος, “Diver Down”. Για την ακρίβεια τα κατάφεραν τόσο καλά που οι πωλήσεις το έφεραν στο ίδιο επίπεδο με το ντεμπούτο τους. Παράλληλα με το που κυκλοφόρησε, ανέβηκε γρήγορα στην θέση Νο. 2 του Billboard 200, πίσω από το “Thriller” του Michael Jackson (κατά σύμπτωση το solo στο “Beat It” ανήκει στον Eddie Van Halen).
Αυτό που ξεχωρίζει το “1984” και έχει μείνει ανεξίτηλο στις μνήμες των οπαδών τους ήταν:
- Η εκτεταμένη χρήση πλήκτρων στα τραγούδια τους. Παρά κάποιες αντιδράσεις στην αρχή -λογικό σε κάθε μεγάλη αλλαγή- αγαπήθηκε το κάθε τραγούδι τους.
- Το γεγονός ότι ήταν ο τελευταίος δίσκος του original line up και το τέλος μιας χρυσής περιόδου για το συγκρότημα. Μετά από ένα χρόνο ο David Lee Roth θα αποτελούσε παρελθόν λόγω μουσικών διαφορών.
Το “1984” περικλείει όλα όσα ήθελε και οραματιζόταν ο Eddie. Αιχμηρά riffs εναλλάσσονται με AOR αισθητικής πλήκτρα και pop πινελιές. Το rhythm section του Alex Van Halen (τύμπανα – αδερφός του Eddie) και του μπασίστα Michael Anthony ήταν πιο δεμένο και “ογκώδες” από ποτέ. Αυτό πρόσφερε την αναγνώριση που άξιζαν τόσα χρόνια αυτοί οι δύο αφανείς ήρωες του συγκροτήματος. Για τον David δεν χρειάζονται πολλά λόγια, κατάφερε για μία ακόμη φορά να δώσει το δικό του χρώμα με την ερμηνεία του στις συνθέσεις του δίσκου.
Τα hits που “ξεπήδησαν” δεν ήταν και λίγα και έμειναν στην ιστορία, ξεκινώντας με ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια της rock μουσικής, το “Jump“, συνεχίζοντας με “Panama“, “I‘ll wait” και το λατρεμένο του MTV, “Hot for Teacher” (με μία θαυμάσια εισαγωγή του Alex στα τύμπανα). Όχι φυσικά ότι τα υπόλοιπα τραγούδια υστερούν σε ποιότητα.
Ένα ακόμη θετικό της ποιότητας του “1984” είναι ότι είναι ένας τόσο “γεμάτος” δίσκος που δεν χρειάστηκε η δεξιοτεχνία του Eddie, στα solos, να είναι τόσο έντονη, όπως είχε κάνει στο παρελθόν με τραγούδια όπως τα “Cathedral” και “Eruption“.
Την παραγωγή για μία ακόμη φορά είχε αναλάβει ο Ted Templeman, γνωστός και από δουλειές που είχε κάνει με τους The Doobie Brothers και Van Morrison. To τελικό εξώφυλλο ήταν η δεύτερη επιλογή που είχαν στο μυαλό τους οι συντελεστές. Η πρώτη ήταν μία πρόταση του συγκροτήματος όπου ήθελε 4 γυναίκες βαμμένες στο χρώμα του χρωμίου να χορεύουν, όμως σχεδιαστικά ήταν δύσκολο. Το αγγελάκι με τα τσιγάρα ήταν το τελικό. Απαγορεύτηκε μόνο στην Μεγάλη Βρετανία η χρήση του τελικού εξωφύλλου, λόγω σχετικής νομοθεσίας.
Φυσικά η κατάκτηση των charts ήταν εύκολη υπόθεση ενώ η εμπορική επιτυχία ήταν τεράστια. 5 φορές πλατινένιο στον Καναδά, χρυσό σε Φινλανδία, Γαλλία, Ιαπωνία, Μεγάλη Βρετανία, πλατινένιο σε Γερμανία και στις Η.Π.Α. ξεπέρασε τα 10.000.000 αντίτυπα! Οι Van Halen ολοκλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο μία χρυσή περίοδο. Η έλευση του Sammy Hagar δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, δεν ήταν ικανή να καλύψει το κενό του David Lee Roth και πολλοί φανατικοί οπαδοί άρχισαν να τους γυρνούν την πλάτη.
Αν υπολογίσουμε και τις μεγάλες αλλαγές στην rock μουσική, που ακολούθησαν, είχε ως αποτέλεσμα να μειώνεται και η δημοτικότητά τους. Παρόλο που έγιναν προσπάθειες επανασύνδεσης του original line up η λάμψη δεν επανήλθε, ενώ με τον θάνατο του Eddie, το 2020, έσβησε και το άστρο ενός σπουδαίου rock συγκροτήματος.