O τραγικός χαμός του Paul Di’Anno «μετέτρεψε» τον προηγούμενο μήνα σε έναν άτυπο «Maiden month». Όσο δυσάρεστη και αν ήταν αφορμή, το τελικό αποτέλεσμα δε μας «χάλασε». Κορύφωση αυτού του μήνα δεν ήταν άλλη από την επιστροφή του Blaze Bayley – μαζί με τους Absolva – στη χώρα μας.
Absolva
Να πω ότι τους ήξερα, ψέματα θα είναι. Όπως ψέματα θα ήταν αν έλεγα πως έκανα έστω στοιχειώδη έρευνα για το τι εστί Absolva πριν από τη συναυλία. Ήταν μία από αυτές τις φορές όπου η μουσική σε αιφνιδιάζει με τη δυναμική της. Βέβαια, τώρα μπορώ να σας πω όλα τα μέλη τους και αρκετές λεπτομέρειες από τη δισκογραφία τους – και αυτό όχι γιατί τις έψαξα λόγω υψηλού επαγγελματισμού, αλλά γιατί η εμπειρία μου μαζί τους στη σκηνή με κέρδισε ολοκληρωτικά.
Η μουσική των Absolva καταφέρνει να ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στο παραδοσιακό και το μοντέρνο heavy metal, μια ισορροπία που συνειδητοποίησα από την πρώτη κιόλας νότα του “No One Escapes”. Ήταν σαν να άνοιξε η αυλαία σε έναν κόσμο γεμάτο δύναμη και ρυθμό. Το “Side by Side” που ακολούθησε ήρθε να επιβεβαιώσει ότι οι Absolva ξέρουν πώς να κερδίσουν το κοινό τους. Ακόμη κι αν αυτό το κοινό δεν είχε έρθει ειδικά για αυτούς.
Σημαντικό το ότι είχαν αυτογνωσία. Ήξεραν ότι κανείς δεν είχε έρθει αποκλειστικά για να τους δει και πως το συντριπτικό ποσοστό του κόσμου δεν γνώριζε τα κομμάτια τους. Αντί όμως να πτοηθούν, έκαναν αυτό που λατρεύω στις πραγματικά καλές supporting bands. Προσκάλεσαν το κοινό να συμμετάσχει ενεργά. Με ρυθμικά “ωωωωωω” παρότρυναν τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί τους, ανοίγοντας έναν δίαυλο επικοινωνίας που ανέβασε την ενέργεια στα ύψη.
Βέβαια, υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια που πρέπει να τονίσουμε. Για να πετύχει το “marketing” πρέπει να έχεις και προϊόν, και όχι μόνο έχουν, είναι και εξαιρετικό. Και αν λοιπόν έχεις κάνει τόσο καλά τα παραπάνω, γιατί να μην παίξεις και ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι; Ο Chris Appleton, ο frontman τους, εκτός από ζεστή φωνή, είναι και εξαιρετικά ικανός στο να επικοινωνεί, κάτι που συνέβαλε περαιτέρω στη θερμή υποδοχή που τους επιφύλαξε το κοινό του σχεδόν γεμάτου Gagarin.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Absolva (OW) | Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation | SoundCloud | Spotify | Twitter | YouTube
Blaze Bayley
Και μετά, Blaze! Δεν ξέρω, δεν είναι εύκολο να περιγράψω το τι συνέβη. Ή μάλλον είναι αρκετά – συνέβη αυτό που υποθέτεις ότι θα ακολουθούσε ένα μπάσιμο με το “Lord of the Flies”. Και αν ακόμα χάνεις την εικόνα, έχω και δεύτερη βοήθεια. Tο επόμενο κομμάτι ήταν το “Sign of the Cross”. Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα mini-Maiden live – και το “mini” δεν έχει να κάνει με την ποιότητα, αλλά για να συνεννοηθούμε.
Οι Absolva, διπλοβαρδιά εδώ, αφού είναι και η live band του Blaze. Ο Blaze Bailey, εύστοχα, ανέφερε ότι μετά τους Maiden έχει κυκλοφορήσει δεκατέσσερις δίσκους και αποφάσισε να παίξει και μερικά δικά του κομμάτια, που μεταξύ μας, καλά έκανε. Το “Circle of Stone”, το τελευταίο του άλμπουμ, μπορεί να μην αλλάζει τον ρου της μουσικής ιστορίας, αλλά ήταν τίμιο και έδειξε ότι ο Blaze παραμένει μια εξέχουσα μορφή της σκηνής.
Καλλιτέχνες με την προσφορά και την ηλικία του Blaze, πριν τους κρίνουμε, καλό είναι να είμαστε ευγνόμωνες που παραμένουν ενεργοί
Η απόδοση του πάλλαι ποτέ frontman των Iron Maiden ήταν εξαιρετική από όλες τις απόψεις. Η φωνή σε εξαιρετικά επίπεδα, δεν τον είδα να δυσκολεύεται κάπου ερμηνευτικά. Παράλληλα ήταν κεφάτος αφού δεν σταμάτησε να αλληλεπιδρά με τον κόσμο που είχε σχεδόν γεμίσει το Gagarin 205. Σε πολλα σημεία επίσης ήταν συγκινητικός, ειδικά στο σημείο που αναφέρθηκε στην περπέτεια της υγείας που κατέληξε σε τετραπλό bypass και τον ρόλο του κοινού στην ανάρρωσή του, ενισχύοντας τον με την αγορά merch.
H setlist, αναμενόμενα, ήταν γεμάτη από κομμάτια της πορείας του με τους Iron Maiden. Την όποια χρησιμοποίησε και ως παράδειγμα για να μας δείξει ότι πρέπει να κυνηγάμε πάντα τα όνειρα μας. Κομμάτια όπως το “Virus” και το “The Clansman” έφεραν έναν τεράστιο θετικό πανικό στο κοινό. Χαρακτηριστικά, αυτό που ακολούθησε τη λέξη “freedom” θύμισε έντονα συναυλίες καλοκαιριού. Γενικά, όπως είπα και στην αρχή, είναι πολύ δύσκολο να μεταφέρω το κλίμα αυτής της συναυλίας, καθώς ήταν μία από τις καλύτερες χειμερινές που θυμάμαι. Κλείνοντας, θα ήθελα απλά να υπογραμμίσω το εξής. Καλλιτέχνες με την προσφορά και την ηλικία του Blaze, πριν τους κρίνουμε, καλό είναι να είμαστε ευγνόμωνες που παραμένουν ενεργοί. Γιατί πραγματικά, το ότι ο Bayley ήταν εξαιρετικός είναι δευτεύον, το πρωτεύον είναι ότι βρισκόταν εκεί.
