Σε μία συνέντευξη διάρκειας τριών ωρών στην εκπομπή του Shawn Ryan, ο Dave Mustaine μίλησε ανοιχτά για τη σύντομη αλλά ταραχώδη πορεία του στους Metallica, τις συνθέσεις που ισχυρίζεται ότι του ανήκουν, και τα γεγονότα που οδήγησαν στην αποχώρησή του από την μπάντα το 1983. Όπως ανέφερε, όλα ξεκίνησαν όταν διάβασε μία αγγελία στην εφημερίδα “The Recycler” για έναν κιθαρίστα που ήθελαν οι Lars Ulrich και James Hetfield. Το κοινό τους γούστο σε μπάντες όπως οι Motörhead και Budgie ήταν το πρώτο σημείο επαφής.
Ο Mustaine θυμάται την πρώτη του πρόβα με έντονη λεπτομέρεια: μπήκε, έστησε τον εξοπλισμό του, άρχισε να παίζει — και αντί για audition, του είπαν απλώς ότι πήρε τη θέση. Θεώρησε ότι ήταν «γραφτό» να είναι στη μπάντα και περιγράφει πως έγινε ο άνθρωπος που «καθάριζε» τις συγκρούσεις και μάζευε τα χρήματα από τους διοργανωτές.
Το 1983, ένα ατύχημα με φορτηγό και οι εντάσεις με τον Hetfield αποτέλεσαν την «τελευταία σταγόνα». Ο Dave Mustaine απολύθηκε, με βασικό επιχείρημα τη βίαιη συμπεριφορά του υπό την επήρεια αλκοόλ. Παρά την αμοιβαία κατανάλωση από όλα τα μέλη, ο ίδιος θεωρεί ότι στοχοποιήθηκε εξαιτίας των καυγάδων. Ιδιαίτερα επεισόδια — όπως ο καβγάς που ξέσπασε όταν ο Hetfield κλώτσησε τον σκύλο του— επιδείνωσαν τη σχέση τους.
Μετά την απόλυσή του, επέστρεψε στο σπίτι του και ξεκίνησε τους Megadeth. Η απόρριψη έγινε η κινητήριος δύναμή του. Εξοργισμένος, τους απαγόρευσε να χρησιμοποιήσουν τις συνθέσεις του. Παρ’ όλα αυτά, ισχυρίζεται ότι πολλά riffs από το “Kill ‘Em All” και το “Ride The Lightning” είναι δικά του, όπως τα “The Four Horsemen“, “Metal Militia“, “Jump In The Fire“, “Phantom Lord“, “Leper Messiah” και “The Call of Ktulu“. Τονίζει ότι τα σόλο ήταν δικά του και ότι ο Kirk Hammett απλώς τα αντέγραψε.
Η πικρία του συνεχίστηκε και στις μετέπειτα δεκαετίες. Όταν έγινε λόγος για επίσημη κυκλοφορία του demo “No Life ‘Til Leather“, οι συζητήσεις κατέρρευσαν λόγω της απαίτησης του Lars να λάβει ποσοστά σε κομμάτια που —κατά τον Mustaine— δεν είχε συνθέσει. Η συνεργασία ναυάγησε ξανά όταν ο Hetfield αρνήθηκε να αποδώσει πλήρως τα δικαιώματα στον Mustaine και να αναγνωρίσει τη συνεισφορά του.
Παρότι ο ίδιος έχει δηλώσει ότι θα ήθελε να συνεργαστεί ξανά με τον Hetfield —και ίσως ακόμη και με τον Ulrich— θεωρεί ότι ο βασικός λόγος που δεν τα βρήκαν ήταν το ότι δεν υπήρξε ουσιαστική αναγνώριση της συμβολής του στην ιστορία του συγκροτήματος. Η απόρριψη της ένταξής του στο Rock and Roll Hall of Fame με τη δικαιολογία πως «δεν έπαιξε σε επίσημο δίσκο», ενίσχυσε ακόμη περισσότερο το αίσθημα αδικίας.
Όσο για τη σύνδεση των Metallica με το κομμάτι “Enter Sandman“, ο Mustaine επισημαίνει τη μεγάλη ομοιότητα με το “Tapping Into the Emotional Void” των Excel, υπονοώντας ότι ούτε σε αυτή την περίπτωση η έμπνευση ήταν αυθεντική.
