H βραδιά της 28ης Νοεμβρίου στο An Club (απ)έδειξε πως η underground σκηνή παραμένει πιο δυνατή από ποτέ. Ο χώρος γέμισε με εκείνον τον γνώριμο αέρα που φυσάει όταν προσμένεις ένα δυνατό live. Οι Διχόνοια άνοιξαν τη βραδιά αγκαλιάζοντάς μας και ταυτόχρονα σφυροκοπώντας μας με το blackened crust τους, στρώνοντας ιδανικά τον δρόμο για τη συνέχεια, όπου οι Dödsrit ανέβηκαν στη σκηνή και μας αποτέλειωσαν με τα επικά black metal riffs τους.
Διχόνοια
Η ώρα ήταν 21:10 και, χωρίς να καθυστερήσουν δευτερόλεπτο, οι Διχόνοια ανέβηκαν στη σκηνή. Αποδείχτηκαν πολύ καλό support για να συνοδεύσουν τους Dödsrit, κι ας μην είναι τόσο κοντά στον ήχο. Σκοτεινό, στιβαρό και τίμιο blackened crust, πλαισιωμένο από πολύ καλό ήχο για τα δεδομένα του είδους, που -παρά τα mishaps στην αρχή του σετ- τα παιδιά ορθοπόδησαν γρήγορα. Η σκηνική τους παρουσία ήταν ικανοποιητική, αναλογιζόμενοι πάντα ότι προέκυψε θέμα υγείας στον τραγουδιστή της μπάντας και, την τελευταία στιγμή, ανέλαβε τα φωνητικά ο τραγουδιστής των Never-Trust.
Οπότε τους αξίζει κάτι παραπάνω από μπράβο που πήραν το ρίσκο και δεν ακύρωσαν την εμφάνισή τους, καθώς απέδωσε σε μεγάλο ποσοστό. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν πολύ ζεστή και το χάρηκα, καθώς ήταν και η πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα μετά από 3 χρόνια. Αν υπάρχει ένας λόγος που πρέπει να είμαστε περήφανοι σε αυτήν τη χώρα είναι η underground extreme/DIY σκηνή, και οι Διχόνοια είναι σίγουρα ένα φωτεινό παράδειγμα. Ελπίζω να τους ξαναδούμε σύντομα και με νέο υλικό!
Dödsrit
Αν μιας μπάντας έχω λιώσει τη δισκογραφία τους τελευταίους μήνες, τότε σίγουρα αυτοί είναι οι Dödsrit. Οπότε ο ενθουσιασμός μου που θα τους βλέπαμε επιτέλους live ήταν απερίγραπτος και με πολύ υψηλές προσδοκίες. Με ολιγόλεπτη καθυστέρηση ανέβηκαν στη σκηνή, παίζοντας τις πρώτες νότες του “Irjala“… και μετά το χάος. Χαοτικά black riffs, σκοτάδι, επική ατμόσφαιρα που σε κάνει να ψάχνεις το σπαθί σου και να χωθείς σε μία μάταιη μάχη. Ενδιαφέρουσα η προσθήκη της τρίτης κιθάρας, καθώς έδινε περισσότερο όγκο στο performance, αν και ένιωθα ανά στιγμές πως ο ήχος μπούκωνε λίγο, ειδικά στα πιο aggressive σημεία των κομματιών. Παρ’ όλα αυτά, στα πιο μελωδικά σημεία ο ήχος ήταν κρύσταλλο.
Φάνηκε επίσης πως, παρ’ όλη την απόσταση των μελών (Ολλανδία–Σουηδία) και την πρόσφατη αλλαγή drummer -καθώς ο Brendan Duffy αποχώρησε πρόσφατα από την μπάντα- δεν τους επηρεάζει καθόλου live, καθώς μας ήρθαν καλοπροβαρισμένοι και με τρομερή σκηνική παρουσία χωρίς φλυαρίες. Με τον Georgios να κλέβει την παράσταση και να παρακινεί το κοινό να κάνει χαμό. Και ω, το κοινό ανταποκρίθηκε πλήρως στο κάλεσμα αυτό: να τραγουδά τους στίχους και να δημιουργεί μία ατέρμονη μάχη στο pit.
Κλείνοντας την εμφάνιση αυτή με το έπος “Apathetic Tongues“, μπορούμε να πούμε πως σε περίπου 50 λεπτά (σίγουρα θέλαμε όλοι μας παραπάνω και ίσως να έκλειναν με το “Celestial Will”), οι Dödsrit έδωσαν σεμινάριο live performance, η ενέργειά τους ήταν over 9000 και δείχνουν ότι έχουν τεράστιο potential να πάνε ακόμη πιο ψηλά. Όταν τελειώσουν και τον νέο τους δίσκο, αναλογιζόμενη κιόλας την προσέλευση του κοινού, ελπίζω να μας ξανατιμήσουν με την παρουσία τους!
