Το ελληνικό heavy/power metal έχει πάρει τα πάνω του τα τελευταία 3 με 4 χρόνια με σπουδαία albums. Πολύ καλές έως εξαιρετικές παραγωγές και με (το κυριότερο) πολύ καλούς τραγουδιστές. Πάντα ήμουν λάτρης του ελληνικού ήχου, όμως πρώτη φορά ακούω μαζεμένους τόσο ποιοτικούς δίσκους, σε κάθε τομέα. Το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο στα νέα συγκροτήματα αλλά και στις παλιές καραβάνες, που έχουν φάει τη σκηνή με το κουτάλι. Μία από αυτές είναι οι Fortress Under Siege. Ακόμα θυμάμαι το 1996, πρωτάρης στο metal, να πέφτει στα χέρια μου το ομώνυμο τους ΕP και το πόσο με ενθουσίασε. Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει και το “Envy”.

Για να είμαι ειλικρινής έχασα την επαφή μαζί τους για πολλά χρόνια μέχρι που το 2020 ακούω το “Atlantis” και μένω άναυδος. Έχουν καταφέρει να εξελιχθούν, κρατώντας τα progressive στοιχεία τους όμως δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στο μοντέρνο power metal. Όλα τα μέλη του συγκροτήματος ήταν σε απίστευτο οίστρο και με τρομερή χημεία μεταξύ τους, ιδιαίτερα οι δύο κιθαρίστες. Ο παλιός (ο μόνος που έχει μείνει από τότε που ιδρύθηκε το συγκρότημα) Φώτης Σωτηρόπουλος και ο Θέμης Γουρλής. Όμως ιδιαίτερη μνεία χρήζει και ο υπέροχος Τάσος Λαζάρης στα φωνητικά. Ο νέος τους δίσκος, τέταρτος στη σειρά, με τίτλο “Envy” συνεχίζει να βρίσκει το συγκρότημα σε τρομερή φόρμα

Το “Envy” αποτελείται από 10 τραγούδια, στα οποία το συγκρότημα προσπαθεί να αναδείξει όλα τα ταλέντα του. Για μία ακόμη φορά το κιθαριστικό δίδυμο θεωρώ ότι είναι το πιο δυνατό τους σημείο. Σε κάθε τραγούδι τα riffs & τα leads αξίζουν επιβράβευση. Ο τραγουδιστής πειραματίζεται ακόμα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, αναδεικνύοντας το εύρος της φωνής του, κρατώντας σε αρκετά σημεία την επιρροή από Geoff Tate.

H παραγωγή αναδεικνύει αποτελεσματικά όλα τα δυνατά σημεία του "Envy" των Fortress Under Siege

Τα πλήκτρα χρωματίζουν υπέροχα, με μία σκοτεινή – ρομαντική αισθητική, το power/progressive metal ήχο. Το rhythm section δίνει τον απαραίτητο δυναμισμό και όγκο που χρειάζεται ο ήχος τους. Παρόλο, για τα δικά μου γούστα, το εναρκτήριο τραγούδι δε με ενθουσίασε.

Από την άλλη, τα “Ride the Thunder“, “Distant Voices” και “Look at You” με έφεραν στην ευχάριστη θέση στο να ανεβάζω συνεχώς την ένταση στα ηχεία, τραγουδώντας τα refrains ξανά και ξανά. Το “Disobey” που ακολουθεί είναι πιο κοντά στις ρίζες του progressive που μας είχαν συνηθίσει. Όμως για ένα έναν λόγο τα πιο power metal τραγούδια τους με ενθουσίασαν περισσότερο.

Fortress Under Siege, 2023

Όχι  ότι υπολείπεται σε ποιότητα η progressive πλευρά τους, αντιθέτως. Η φρεσκάδα ωστόσο που αποπνέουν τα πιο power metal τραγούδια τους είναι, εκπληκτικά, αναζωογονητική και σαφέστατα πιο ευχάριστη στα αυτιά μου. Στον ίδιο βαθμό λυρισμού, μελωδίας και μοντέρνου power metal/progressive ήχου και τα υπόλοιπα τραγούδια, όπου ο καθένας σας θα βρει αυτό που θα τον ενθουσιάσει. Σε όλα τα παραπάνω πολύτιμος σύμμαχος η φανταστική παραγωγή που συνθέτει αποτελεσματικά όλα τα δυνατά σημεία των Fortress Under Siege

To “Envy” είναι ο καλύτερος τους δίσκος. Είναι ο ήχος που ταιριάζει στην τωρινή σύνθεση του συγκροτήματος και, παρά τις λίγες μέτριες στιγμές, το κατατάσσει στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς. Το συγκρότημα πρέπει να συνεχίσει, ακάθεκτο, στον ίδιο ρυθμό προσθέτοντας το δικό του, βαρύτιμο, λιθαράκι στην υψηλή θέση που προσπαθεί να διεκδικήσει το ελληνικό heavy / power metal. 

Artist: Sober On Tuxedos

Album: Good Intentions

Label: Heaven Music

Release Date: 11/12/2020

Genre: Nu Metal, Metalcore

Artist: Fortress Under Siege

Album: Envy

Label: Rock of Angels Records

Release Date: 13/10/2023

Genre: Progressive/Power Metal

1. Bring Out Your Dead

2. Ride The Thunder

3. Distant Voices

4. Look At You

5. Disobey

6. Envy

7. Broken And Torn

8. Deceptor

9. Straits Of Glory

10. Burning Fleshes

Producer: Fotis Benardo

FUS: Τάσος Λάζαρης (Φωνή), Φώτης Σωτηρόπουλος (Κιθάρα), Θέμης Γουρλής (Κιθάρα), Γιώργος Γεωργίου (Πλήκτρα), Stevens Κοπανάκης (Μπάσο), Δημήτρης Καπουκάκης (Τύμπανα)

Fortress Under Siege

8.0

To "Envy" είναι ο καλύτερος τους δίσκος. Είναι ο ήχος που ταιριάζει στην τωρινή σύνθεση του συγκροτήματος και, παρά τις λίγες μέτριες στιγμές, το κατατάσει στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.

Share.
Exit mobile version