Οι Green Lung επιστρέφουν στην Ελλάδα και ετοιμάζονται για το stage του Fuzz Live Music Club! Οι συναυλίες που ακυρώθηκαν το 2020 λόγω Covid-19 έδωσαν τη θέση τους στην εμφάνισή τους στο Mammothfest στην Καβάλα το 2022. Τώρα, στις 23 Μαρτίου 2024, οι Green Lung επιστρέφουν, για πρώτη φορά ως headliners στη χώρα μας. Πριν έρθουν να σαρώσουν τα πάντα στο πέρασμά τους, μιλάνε στο DEPART για την επιστροφή τους, τη συμφωνία με τη Nuclear Blast και τη μουσική όπως είναι σήμερα.
Γεια σου Tom! Καλώς όρισες στο DEPART! Πώς είσαι;
Tom Templar: Είμαι καλά. Απλά απολαμβάνω το ήσυχο ξεκίνημα της χρονιάς μετά από έξι τρελούς μήνες με το συγκρότημα. Ω, τρελή χρονιά! Με το που μπήκε το ηχογραφήσαμε το άλμπουμ, κάναμε μουσικά βίντεο, κάναμε συναυλίες και τελειώσαμε με μια περιοδεία, απλά μια πραγματικά πολυάσχολη χρονιά. Και είναι πολύ ωραίο να χαλαρώσουμε για λίγο και να ετοιμαστούμε για το επόμενο στάδιο, το οποίο είναι ένα έτος περιοδείας.
Είστε ενθουσιασμένοι γι' αυτό; Είναι κάτι πρωτόγνωρο για εσάς, ένας ολόκληρος χρόνος περιοδείας;
Tom Templar: Λοιπόν, θα είναι σαν να έχεις τα πόδια σου σε διαφορετικά σημεία, πραγματικά. Και νομίζω ότι θα είναι λιγότερο κουραστικό. Θα κάνουμε την περιοδεία στην ΕΕ, θα έρθουμε στην Ελλάδα, θα πάμε στην Ιρλανδία για πρώτη φορά. Έχουμε ένα σωρό ημερομηνίες σε φεστιβάλ το καλοκαίρι, που θα έχει πλάκα. Και μετά ελπίζω ότι θα πάμε και στις ΗΠΑ για πρώτη φορά φέτος.
Οπότε, νομίζω ότι θα είναι πολύ διασκεδαστικό. Και, ξέρετε, μόλις κάναμε 10 συναυλίες στο Ηνωμένο Βασίλειο και ήταν οι καλύτερες συναυλίες που έχουμε κάνει ποτέ. Νομίζω ότι έχουμε καταφέρει να δουλέψουμε ζωντανά στο επίπεδο που θέλαμε τώρα. Ξέρεις, με την Ελλάδα συγκεκριμένα, είχαμε ένα σωρό συναυλίες που αναβλήθηκαν λόγω της πανδημίας.
Υπήρξαν πολλές αναβολές. Και έτσι θα είναι ωραίο να επιστρέψουμε επιτέλους εκεί, γιατί παίξαμε και στο παρελθόν. Πρώτα απ’ όλα το 2019. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που καταφέραμε να πάμε στην Ελλάδα. Και νομίζω ότι εμείς, ξέρεις, έχουμε εξελιχθεί πολύ ως συγκρότημα. Ναι, ανυπομονώ να έρθω και εγώ στην Αθήνα.
Όσον αφορά λοιπόν τις αναβολές όλων των ειδών, που συνέβησαν στην πανδημία. Στην ιστορία των Green Lung, ποιος ήταν ο πιο περίεργος λόγος που αναβάλλατε ποτέ συναυλία σας;
Tom Templar: Μια συναυλία μας αναβάλαμε, το Damnation Festival στο Leeds, λόγω Covid. Ο μπασίστας μας είχε Covid αλλά ήταν καλά. Δεν αισθανόταν άρρωστος αλλά μόλις είχε βγει θετικός. Ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να βγούμε να παίξουμε. Ωστόσο αισθανθήκαμε ότι αν αρρωστήσει κάποιος εξαιτίας μας, θα ήταν πολύ άσχημο. Μας κάλεσαν ξανά την επόμενη χρονιά και ήμασταν πολύ μεγαλύτερη μπάντα πλέον. Ήταν μια πραγματικά διασκεδαστική συναυλία.
Μια πραγματικά ενοχλητική ιστορία ήταν όταν μας κάλεσαν να παίξουμε στη Νέα Υόρκη και δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε για τη βίζα μας. Το σύστημα visas των ΗΠΑ μας γ@μησε. Και αυτά είναι πράγματα τα οποία το κοινό δεν γνωρίζει αν δεν είναι μέρος μιας μπάντας. Το πόσο κοστίζει να είσαι στον δρόμο και να λειτουργείς στις μέρες μας.
Ήμασταν αρκετά τυχεροί. Ο Covid σίγουρα ήταν μεγάλο εμπόδιο. Εν τέλει καταλήξαμε να γράφουμε το δεύτερο album μας πολύ γρήγορα.
Και νομίζω ότι αυτό ήταν πραγματικά χρήσιμο. Μεγάλωσε πολύ το συγκρότημα.
Tom Templar: Κάποιοι από τους φίλους μου ήταν σε μπάντες που διαλύθηκαν λόγω COVID. Αλλά νομίζω ότι είμαστε από τις λίγες μπάντες που στάθηκαν πραγματικά τυχεροί. Νομίζω ότι αν ο COVID είχε συμβεί ένα χρόνο πριν, θα ήταν πολύ διαφορετικά. Επειδή, ξέρεις, γράψαμε τον πρώτο μας δίσκο τον Μάρτιο του 2019. Οπότε αν είχε γίνει ένα χρόνο αργότερα, θα ήταν ακριβώς στη μέση. Ναι.
Λίγο πολύ αυτό καλύπτει όλο το θέμα. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας πω το εξής. Είστε στο σπίτι σας αυτή τη στιγμή. Σωστά;
Tom Templar: Ναι, σωστά.
Βλέπω μερικούς πίνακες. Είναι δικοί σας;
Tom Templar: Είναι όλα τα περίεργα πράγματα.
Έχω μια ερώτηση που πρέπει να συνδυαστεί με αυτό. Προέρχεστε τη Μεγάλη Βρετανία, μια χώρα με πολλές αντιθέσεις στα τοπία της. Αν ο καθένας από τους δίσκους σας έπρεπε να περιγράψει τοπία, ή πίνακες ή κάτι τέτοιο, ποια θα ήταν αυτά;
Tom Templar: Νομίζω ότι είναι μια καλή ερώτηση. Νομίζω ότι η Τέχνη για τους Green Lung είναι πολύ σημαντική για το πως εμβαπτίζεται κάθε δίσκος. Ξέρεις, με κάθε δίσκο, θέλουμε να πάρουμε τους ανθρώπους σε ένα είδος ταξιδιού, θέλουμε οι άνθρωποι να ακούσουν το άλμπουμ, από την αρχή μέχρι το τέλος. Είμαστε ένα άλμπουμ Band, ξέρεις, δεν είμαστε ένα συγκρότημα των singles.
Αν ήταν στο χέρι μου, δε θα κυκλοφορούσαμε singles γιατί θέλω ο κόσμος να το βιώσει ως άλμπουμ. Ναι, ένα πράγμα που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει απαραίτητα είναι ότι το Woodland Rites είναι ένα είδος ανοιξιάτικου άλμπουμ. Και το Black Harvest είναι ένα άλμπουμ με θέμα το φθινόπωρο, και αυτό ήταν κάπως σκόπιμο. Οπότε υπήρχε ένα είδος εποχιακού κύκλου που συνέβαινε εκεί.
Οπότε το Woodland Rites για μένα είναι ένα πολύ πράσινο, καταπράσινο, ηλιόλουστο άλμπουμ. Και το Black Harvest είναι ένα είδος νεκρών φύλλων. Κάτι σαν σκοτεινό δάσος, λίγο πιο ζοφερό και ομιχλώδες. Είναι πολύ πιο ποικίλο. Και νομίζω ότι αυτό βγαίνει και μουσικά. Θέλαμε πραγματικά κάθε τραγούδι να υποδηλώνει τα διαφορετικά τοπία. Οπότε ξέρεις, το “Oceans of time” είναι πολύ παραθαλάσσιο.
Το Maxine είναι νομίζω σαν να είσαι σε ένα μικρό κλαμπ σε μια πόλη. Θέλω οι άνθρωποι να νιώθουν ότι μεταφέρονται σε ένα μέρος όταν ακούνε τη μουσική μας. Αλλά σε αυτό το άλμπουμ, νομίζω ότι θέλαμε να το κάνουμε αυτό τραγούδι προς τραγούδι και όχι σε όλο το άλμπουμ, αν αυτό βγάζει νόημα.
Απολύτως. Είναι έτσι ώστε να είναι σαν βινιέτες. Και συνολικά, κοιτάζει τη μεγαλύτερη εικόνα.
Tom Templar: Υπάρχουν μερικά βιβλία από τη δεκαετία του ’70 που ήταν ένα είδος οδηγού για τη μυστηριώδη Βρετανία. Θέλαμε να έχουμε την αίσθηση ότι σε παίρνουν σε αυτό το ταξίδι.
Νομίζω ότι τα δύο πρώτα άλμπουμ ήταν σαν ταινίες τρόμου. Νομίζω ότι το This Heathen Land είναι περισσότερο σαν ένα περίεργο ντοκιμαντέρ.
Tom Templar: Ναι, ναι, σίγουρα έχει αυτή την αίσθηση. Είναι πιο διφορούμενο επίσης. Ελπίζω ότι οι άνθρωποι μπορούν να το ακούσουν και να βρουν το δικό τους νόημα σε αυτό. Νομίζω ότι τα προηγούμενα άλμπουμ είναι λίγο πιο πολύ σαν “εδώ είναι η ιστορία”. Ελπίζω ότι επιτρέπει στον ακροατή να αποφασίσει ο ίδιος λίγο περισσότερο. Ίσως;
Ναι. Ανέφερες δύο πράγματα. Η μυστηριώδης Βρετανία είναι το ένα και τα νεκρά φύλλα το άλλο. Ας συνδυάσουμε αυτά τα δύο σε ένα είδος πολυμερισμού του YuGiOh. Και να πούμε ότι, ως χώρα, έχετε πλούσια μουσική παράδοση τόσο σε folk όσο και σε rock ήχους, ξέρετε, το rock των 60s, 70s και 80s. Έτσι, αν θα μπορούσατε να φέρετε κάποιον μουσικό από τη χώρα σας πίσω για να ζήσει σε ένα τραγούδι ή δίσκο των Green Lung, ποιος θα ήταν;
Tom Templar: Δεν είναι νεκρός, αλλά είναι νεκρός για μένα. Ο Richie Blackmore. Υπάρχουν πολλοί. Εννοώ, ξέρεις, αγαπώ τον ντράμερ μας, τον Matt. Αλλά αν ο John Bonham ήθελε να επιστρέψει, να ξαναζωντανέψει και να ξαναπαίξει ντραμς, αυτό θα ήταν πολύ ωραίο.
Αλλά νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της μουσικής παραμένει πολύ μυστηριώδες, όπως οι Dr. Strangely Strange, ή οποιαδήποτε από τις παράξενες μπάντες που έχουν καταπληκτικούς δίσκους, και υπάρχουν, κατά κάποιο τρόπο, στην ομίχλη του χρόνου.
Απολύτως. Και αυτή ήταν μια θαυμάσια απάντηση, αν μου επιτρέπετε. Λαμβάνοντας υπόψη τους τελευταίους σας δίσκους, το This Heathen Land είναι το πρώτο σας album με τη Nuclear Blast. Πώς έγινε αυτή η μετάβαση σε αυτή την αναγνωρισμένη, αν όχι τη μεγαλύτερη, δισκογραφική εταιρία;
Tom Templar: Ανέκαθεν θα λέγαμε ναι σε συνεργασία μαζί τους. Η πρώτη μας δισκογραφική ήταν στη Γερμανία, και μετά η δεύτερη στη Φινλανδία. Έτσι, το να έχουμε τα γραφεία της δισκογραφικής μας στο Λονδίνο (σ.σ. Nuclear Blast) ήταν κάτι μεγάλο. Μπορούσαμε να μπούμε στα γραφεία και να συζητήσουμε για το album μας πρόσωπο με πρόσωπο.
Μιλήσαμε με ένα σωρό εταιρείες, επειδή ήμασταν πολύ προσεκτικοί στο να μην υπογράψουμε πολύ μεγάλα συμβόλαια με πολλές επιλογές. Και ήμασταν κάπως ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλαμε, καθίσαμε με ένα σωρό ανθρώπους και επιλέξαμε τη Nuclear Blast.
Αλλά στην πραγματικότητα, αυτό που ήταν συναρπαστικό με την Nuclear Blast ήταν ότι είχε αναλάβει μερικές πολύ καλές μπάντες από το Ηνωμένο Βασίλειο, που καμία από αυτές δεν ήταν σαν εμάς. Εμείς θέλαμε να είμαστε το περίεργο είδος της focus proggy do me hardrock μπάντας στη μεγάλη εταιρεία.
Δεν ήταν σαν να ήμασταν απλά σε μια stoner rock μπάντα. Ξέρεις, νομίζω ότι αν πας με μια stoner rock εταιρεία, η βιομηχανία σε βλέπει έτσι. Και νομίζω ότι ποτέ δεν είδαμε τους εαυτούς μας ως μια απλή stoner rock μπάντα. Μας αρέσει πολύ το stoner rock, και το καταλαβαίνω, καταλαβαίνω τους ανθρώπους που θέλουν να καπνίσουν ένα τσιγαριλίκι και να μας ακούσουν. Αλλά, τελικά, μουσικά, θέλαμε να κινηθούμε προς το over the top hard rock των Rainbow.
Απλά θέλαμε να είμαστε μια μεγάλη, εκκεντρική βρετανική hard rock μπάντα. Και ένιωσα ότι ήταν πιο εύκολο να κάνουμε αυτό το άλμα στην αντίληψη του κόσμου με μια εταιρία όπως η Nuclear Blast. Ήταν επίσης εξαιρετική συμφωνία, διότι είχαμε ήδη χτίσει το προφίλ μας. Δεν μας έλεγαν κάνε αυτό, κάνε εκείνο. Μας είπαν, κάντε αυτό που κάνετε ήδη αλλά με λίγο περισσότερα χρήματα και λίγο περισσότερο χρόνο. Και κάπως έτσι έγινε. Ανυπομονώ πραγματικά να κάνω άλλο ένα άλμπουμ μαζί τους. Ήταν όλα πολύ ομαλά. Και αυτό είναι ωραίο. Γιατί ξέρεις, οι εταιρίες πρέπει να είναι προσεκτικές.
Απολύτως. Θυμάμαι το όλο θέμα που συνέβη με μια μπάντα, πολύ μακριά από τον ήχο σας. Οι Dragged Into Sunlight τα «έσπασαν» με την Prosthetic Records, επικαλούμενοι κάκιστη συμπεριφορά από τη δισκογραφική, επιθετικό κλίμα και μια πολύ κακή οικονομική συμφωνία.
Tom Templar: Ναι. Ναι, νομίζω ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο. Ήμασταν πολύ τυχεροί που είχαμε καλές συμβουλές και κάναμε καλές επιλογές από νωρίς. Νομίζω ότι είναι στα πρώτα σου βήματα που κινδυνεύεις να σε τσακίσουν οι εταιρείες. Και στην πραγματικότητα, επειδή το κάναμε ανεξάρτητα σε ένα επίπεδο, είχαμε μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη. Το έξυπνο είναι να δώσεις στο συγκρότημα χώρο, χρόνο και χρήμα, χωρίς να αλλάξεις τη συνταγή του. Γράψαμε έναν δίσκο όπως πραγματικά θέλαμε, ποτέ δεν μπήκαν στη μέση στο δημιουργικό κομμάτι. Απλά μας πρόσφεραν τεράστια υποστήριξη. Και αυτό είναι που πρέπει να κάνει μια εταιρία για οποιονδήποτε καλλιτέχνη.
Αναφέρατε λοιπόν το βρετανικό κοινό και, ξέρετε, όλα αυτά. Έτσι αυτό με οδηγεί στην επόμενη ερώτησή μου. Πώς αντιλήφθηκε ο βρετανικός Τύπος τον νέο σας δίσκο; Επειδή μιλούσες για το πώς ο κόσμος και τα ΜΜΕ αντιλαμβάνονται το συγκρότημα. Και μιλήσαμε για τους παλαιότερους θεούς, πιστεύεις ότι η Μεγάλη Βρετανία μπορεί να βγάλει νέες μπάντες που θα οδηγήσουν το metal ή γενικά τη σκληρή μουσική σε μια νέα έκρηξη;
Tom Templar: Δεν νομίζω ότι θα έχει ποτέ την ίδια βαρύτητα που είχε πολιτισμικά τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Επειδή, ξέρετε, εκείνη τη στιγμή, υπήρχε ένα είδος αποικιοκρατικής δομής των αμερικανικών δισκογραφικών εταιρειών και των βρετανικών δισκογραφικών εταιρειών. Και αυτό που είναι λαμπρό με το metal είναι ότι όλο και περισσότερο, γίνεται παγκόσμιο και νομίζω ότι το κέντρο βάρους δεν θα είναι σε μια χώρα.
Αν κοιτάξεις μεγάλες μπάντες τωρινές όπως οι Sabaton και οι Ghost, προέρχονται από παραδοσιακές metal χώρες. Νομίζω ότι θα υπάρξουν σύντομα μεγάλες μπάντες και από άλλες χώρες, που δεν έχουμε συνηθίσει. Όπως η Ισπανία ή χώρες τις ανατολικής Ευρώπης. Νομίζω ότι το metal ανήκει σε μεγάλο βαθμό και εκτός studios. Σταδιακά επεκτείνεται και ανοίγεται. Αυτό συμβαίνει και με τη Nuclear Blast. Παλιότερα ήταν παραδοσιακό power metal από τη Γερμανία κυρίως. Το ρόστερ της όμως είναι πολυπολιτισμικό, σαν το Παγκόσμιο Κύπελλο ή κάτι.
Νομίζω πως η κυριαρχία της Μεγάλης Βρετανίας έχει τελειώσει. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν γιγάντειες βρετανικές μπάντες, ούτε ότι δεν έρχονται κι άλλες. Οι Bring Me The Horizon όλο και μεγαλώνουν, για παράδειγμα. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα εμφανιστεί μια metalcore μπάντα από το Sheffield που θα μετατραπεί σε συγκρότημα που παίζει σε στάδια. Νομίζω ότι απλά χρειάζεται πολύς χρόνος.
Νομίζω ότι κάποτε μπορούσες να είσαι μια μπάντα για τέσσερα χρόνια όπως οι Led Zeppelin και να παίζεις σε αρένες στον τέταρτο χρόνο. Αλλά αν κοιτάξεις τους Ringley παίζουν σε αρένες στο 15ο έτος ή κάτι τέτοιο, ξέρεις, Και νομίζω ότι για εμάς, είμαστε λίγο μετά τα 30 πλέον, ξεκινήσαμε το συγκρότημα όταν ήμασταν στο τέλος των 20s μας. Νομίζω ότι οι μπάντες γίνονται πιο γνωστές πιο αργά διότι είναι πιο δύσκολο να συντηρείς τον εαυτό σου ως μουσικός.
Δεν νομίζω ότι θα δείτε τέτοιου είδους γιγαντιαία φαινόμενα να ξεπηδούν, επειδή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι πια αυτό που ήταν. Είναι σαν τσέπες. Είναι σαν να ευνοεί το metal κατά κάποιο τρόπο, επειδή το metal είναι ένα εξειδικευμένο είδος. Οπότε είμαστε κάπως απομονωμένοι απέναντι σε αυτό όσον αφορά την μαζική ποπ επιτυχία.
Αλλά αν με ρωτάτε, είναι πολύ καλύτερα, επειδή πολλές περισσότερες χώρες πρέπει να εκφραστούν. Και δεν είναι μονοπώλιο. Αυτό είναι υπέροχο. Και μιλήσαμε για τη μυστικιστική Βρετανία και την ατμόσφαιρα όλων αυτών των πραγμάτων, πρέπει να σας ρωτήσω, πόσο σημαντικός είναι ο παγανισμός ή η πνευματικότητα γενικά, ως τρόπος ζωής, στην καθημερινή σας ζωή; Και βλέπετε να παρατηρείται κάτι σαν έξαρση τα τελευταία χρόνια; Ως προς το τι σημαίνει πνευματικότητα για τον απλό άνθρωπο; Είναι κάτι πραγματικό; Ή, ξέρετε, μια νοσταλγία για περασμένες εποχές;
Tom Templar: Νομίζω ότι είμαι αγνωστικιστής, έτσι περιγράφω τον εαυτό μου, δεν θα έλεγα ότι είμαι παγανιστής, αλλά θα περιέγραφα τον εαυτό μου ως κάποιον που πιστεύει ότι η μαγεία και η πληρωμή και τα συναφή και ο αποκρυφισμός, ειδικά, είναι μια αρένα όπου η δημιουργικότητα και ο πνευματισμός συνδυάζονται. Και μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο μέσω της τέχνης και της μουσικής, και αυτό είναι μαγεία κατά κάποιο τρόπο. Και αυτά τα δύο πράγματα συνδυάζονται. Σίγουρα δεν τα συνδυάζω εγώ.
Θέλω να πω, ο παγανισμός στη Βρετανία είναι σε μεγάλο βαθμό μια κατασκευασμένη θρησκεία. Είναι ένα είδος μικρών τμημάτων, ξέρεις. Υπάρχουν πολλά erotica, αυτό το βιβλίο που άσκησε μεγάλη επιρροή στον παγανισμό παίρνει πολλά από τις μεγάλες μυστηριακές λατρείες, και, ξέρετε, είναι όλα ένα συνονθύλευμα από πράγματα. Αλλά είναι επίσης σαν, μια υπέροχη θρησκεία, αν μπορείς να την αποκαλέσεις θρησκεία για να συμμετέχεις.
Υπήρχε μια λατρεία για τις μάγισσες που εκτείνεται στα αρχαία ελληνικά χρόνια. Νομίζω όμως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι υπάρχει ένα στοιχείο παιχνιδιού και φαντασίας σε αυτό. Είναι περισσότερο η πολιτική πλευρά που με εμπνέει. Τους αρέσει η ιδέα των κοινοβίων, τοπικών, μητριαρχικών κοινωνιών. Να ζουν μαζί με τη φύση. Αυτό είναι εκ φύσεως αντι-εθνικιστικό, αντι-καπιταλιστικό και αντι-ιμπεριαλιστικό. Και αυτό είναι κάτι διασκεδαστικό. Προσφέρει μια εκδοχή της Μεγάλης Βρετανίας που δεν είναι μοναρχία. Η αυτοκρατορία και ο χριστιανισμός είναι η παλιά μορφή της Βρετανίας. Δεν είναι νοσταλγία, είναι ιστορία.
Θα ήθελα να διαλυθεί η μοναρχία, και τα απομεινάρια της αυτοκρατορίας.
Μια τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Μου απαντήσατε πόσο αγνωστικιστής είστε απέναντι σε αυτό. Αλλά ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Tom Templar: Λοιπόν, απλά θέλουμε να χτίσουμε αυτό το πράγμα και να το πάμε όσο πιο μακριά γίνεται και να συνεχίσουμε να εμπνεόμαστε δημιουργικά. Νομίζω ότι θα βρούμε την επόμενη πρόκληση. Έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι το επόμενο άλμπουμ. Δεν θέλω να βιαστώ όμως. Νομίζω ότι το μεγάλο πράγμα αυτή τη στιγμή είναι να πιέσουμε τους εαυτούς μας ζωντανά όσο πιο πολύ μπορούμε και να χτίσουμε πάνω σε αυτό που κάναμε με αυτό το δίσκο. Και απλά να πάμε το σόου σε ένα νέο επίπεδο. Και ελπίζω ότι θα το κάνουμε αυτό ξεκινώντας από την Αθήνα.
Ανυπομονούμε πολύ γι' αυτό. Επιτρέψτε μου να σας πω ότι αυτή η συνέντευξη ήταν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και ίσως ήταν αυτοσχέδια γιατί επειδή είπαμε τόσα πολλά μου δώσατε τόσες πολλές πάσες που δεν μπορούσα να μην τις εκμεταλλευθώ.
Tom Templar: Σας ευχαριστώ πολύ. Ελπίζω να σας δω στη συναυλία!
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Green Lung: Tom Templar (Φωνή), Scott Black (Κιθάρα), Joseph Ghast (Μπάσο), Matt Wiseman (Τύμπανα), John Wright (Organ)
Green Lung: Green Lung (OW) | Facebook | Instagram
