Οι Τέχνες έχουν μια ιδιαιτερότητα. Αντίθετα με τις επιστήμες, όπου υπάρχει σωστό και λάθος, στη Μουσική -για παράδειγμα- δεν υπάρχει απόλυτος οδηγός για κάτι τέτοιο. Στις Τέχνες, ο απόλυτος άρχων είναι η προτίμηση του δέκτη. Του κοινού. Υπάρχουν όμως στιγμές που έρχονται δημιουργίες όπως το “Every Loser” του Iggy Pop να σου υπενθυμίσουν, πως τα “τοτέμ”, οι πρωτομάστορες, θα έχουν πάντα μια κοινή αποδοχή. Θέλεις χάρη στην προσφορά τους στην Τέχνη που αγαπούν και εκπροσωπούν; Θέλεις χάρη στη διαχρονικότητά τους; Μια μίξη όλων αυτών; Το πιο πιθανό.
Την ημέρα που ο Iggy Pop ανέβηκε στο stage στην Πλατεία Νερού για το Release Athens 2022, το DEPART ήταν εκεί. Βίωσε όσα βίωσαν δεκάδες χιλιάδες θεατών που βρέθηκαν ενώπιον ενός ζωντανού θρύλου της Μουσικής. Είδαμε και εμείς έναν τύπο σε ηλικία 75 ετών να οργώνει τη σκηνή χωρίς μπλούζα. “Ο τύπος χωρίς μπλούζα” είναι το προσωνύμιο που ο ίδιος έχει δώσει τον εαυτό του, και πατώντας play στο “Every Loser”, βρίσκεις τον εαυτό σου στα πρόθυρα να πετάξεις κι εσύ κάθε υλικό στεγανό, και να αφεθείς στη φρενίτιδα. Με το “Frenzy“, ο Iggy Pop δεν προσφέρει απλά μια ηλεκτρισμένη εισαγωγή σε έναν δίσκο-υπενθύμιση του μεγαλείου του.
Παραδίδει για νιοστή φορά μαθήματα punk, με τον μοναδικό τρόπο που μονάχα αυτός κατέχει. Έτσι ήρθε στον κόσμο αυτόν, έτσι θα φύγει. Έτσι έχει χαραχτεί στις μνήμες όσων άνοιξαν αυτιά και ορίζοντες, για να δεχθούν το κήρυγμά του. “I’m sick of the squeeze, I’m sick of the tease/ I’m sick of the freeze, I’m sick of disease/ So give me a try before I fuckin’ die/ My mind is on fire when I retire”, κραυγάζει μεταξύ άλλων. Γνωρίζουμε όλοι καλά που έχει φτάσει η τεχνολογία εν έτει 2023. Ξέρουμε καλά πως στο studio, η φωνή κάποιου μπορεί να αποκτήσει άλλες διαστάσεις.
O Iggy Pop παραμένει ένας σπουδαίος στιχουργός και στο "Strung Out Johnny"
Αλλά ποτέ ο Iggy Pop δεν ήταν στη συζήτηση επειδή έπιανε έξι οκτάβες όπως σπουδαίες φωνές. Ανέκαθεν ήταν ο ίδιος η συζήτηση επειδή ο ηλεκτρισμός της ερμηνείας του, είναι άπιαστος. Κάθε στιγμή που πέφτει η πρώτη λέξη κάθε τραγουδιού του στη γαλήνια, ακίνητη λίμνη των αυτιών σου, σαν σταγόνα σε μέγεθος βόμβας στέλνει ωστικά κύματα που μετατρέπουν τη λίμνη αυτή σε τσουνάμι.
Και δεν χρειάζεται πάντα τον ηλεκτρισμό τραγουδιών όπως το Frenzy για να κατορθώσει κάτι τέτοιο. Βλέπετε, ο Iggy Pop παραμένει ένας σπουδαίος στιχουργός και στο “Strung Out Johnny” το επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά. Μιλάει για τη ζωή με τον δαίμονα της εξάρτησης, με στίχους-βαριοπούλες να σφυροκοπούν.
“Ronny said to Donnie/ Sell that boy a spoon/ Dump him like a hero/ Or be forgotten soon”, τραγουδάει στο τρίτο κουπλέ ενός τραγουδιού το οποίο συνδυάζει punk με new/dark wave στοιχεία και εκτοξεύεται χάρη στο γρέζι του Iggy. Μια γλυκόπικρη μελωδία που ντύνει τραγικούς στίχους και μιλάει για την το κόστος της εξάρτησης από τα ναρκωτικά.
Έπειτα από δυο tracks που “σκοτώνουν”, ο Iggy προχωράει σε μια κριτική αγάπης για το λατρεμένο του Miami, στο “New Atlantis“. Το αίσθημα γαλήνης και καλοπέρασης που αποπνέει η σύνθεση του τραγουδιού έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα lyrics.
Oh my god, I've got to wake up and be Iggy Pop again"
Ο Iggy είπε για το τραγούδι: “Είναι ένα τραγούδι αγάπης για το Miami και φόρος τιμής στον Donovan (σ.σ. Σκωτσέζος μουσικός που συνδύασε folk, jazz, pop, psych rock, και world music), ο οποίος έχει τραγούδι με τον τίτλο Atlantis. Τα πράγματα στο Miami πάνε όλο και χειρότερα. Το βιώνω γιατί ζω εδώ τα τελευταία 24 χρόνια. Το αγαπώ όμως. Πέρασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου εδώ”.
Μετά την κατάθεση αγάπης για το σπίτι του, επιστρέφουμε σε πιο σκληρά μονοπάτια με το “Modern Day Ripoff“. Εδώ έχουμε ακόμη μια επιβεβαίωση του μεγαλείου του Iggy Pop. Ο ίδιος έχει επιβεβαιώσει πως το τραγούδι αναφέρεται στον ίδιο, συγκεκριμένα σε “έναν γκρινιάρη άνδρα” ο οποίος αναρωτιέται γιατί δεν μπορεί πια να κάνει ναρκωτικά με ακραία συχνότητα, βρίζει, καταρριέται, και κράζει ακατάπαυστα. Ένα κοίταγμα στον καθρέπτη και μια εμβάθυνση στην νομοτέλεια της γήρανσης.
Η μπαλάντα του “Every Loser” έρχεται στα μέσα του δίσκου, με το “Morning Show” να έχει ξεκάθαρες country επιρροές και όπως εξαιρετικά συνοψίζει ο ίδιος το τραγούδι: “Oh my god, I’ve got to wake up and be Iggy Pop again“. Αναρωτιέμαι, τα τοτέμ των Τεχνών, τι ονειρεύονται; Είναι απλοί άνθρωποι, με απλές ζωές χωρίς φώτα δημοσιότητας στα όνειρά τους;
Η αλήθεια βρίσκεται στο “Morning Show”, αφού όλοι είμαστε απλοί άνθρωποι, και κάποιο έχουν πολλούς θαυμαστές. “I’ll fix my face and go/ Time to do the morning show/ It’s gonna hurt, I know/ Gotta do the morning show”, τραγουδάει ο Iggy και συμπάσχουμε. Όλοι φοράμε ένα προσωπείο άλλωστε, έξω στην κοινωνία. Και λυτρωμένοι εκείνοι που το έχουν αποτινάξει.
Oh my god, I've got to wake up and be Iggy Pop again
Στο “The News For Andy (Interlude)”, έχουμε 55 δευτερόλεπτα αφιερωμένα στον Andy Warhol, ο οποίος έμενε στο ίδιο motel με τον Iggy Pop και τους The Stooges όταν ο Warhol γύριζε το Heat και οι Stooges έγραφαν το Funhouse. Ο Warhol πρότεινε στον Iggy να διαβάσει εφημερίδα και ό,τι διαβάσει, να αποτελέσει την έμπνευση για τα τραγούδια του. Έτσι, στο “The News For Andy”, πολλές δεκαετίες μετά, ο Pop διαβάζει τρεις διαφημίσεις από εφημερίδα που ήταν διαθέσιμη στο studio την ημέρα της ηχογράφησης του τραγουδιού για το “Every Loser”.
Μπορεί το “Frenzy” να αποτελεί το αγαπημένο μου τραγούδι του δίσκου, αλλά το Neo Punk είναι δίχως αμφιβολία αυτό με την πιο έντονη punk αισθητική. Με τον Travis Barker να συμμετέχει, ο Iggy χτίζει (ακόμη) ένα ηχητικό μνημείο στην punk σκηνή, η οποία όπως ο ίδιος λέει “ξεκίνησε ως μέρος της μουσικής, έγινε πολλές μουσικές, μπήκε στον χώρο της μόδας, στις σεξουαλικότητες και στους τρόπους έκφρασής τους, παντού“.
Εν τέλει, το τραγούδι αποτελεί και κριτική στο που όδευσε το punk, με τον Pop να αναφέρεται στο γεγονός πως υπάρχουν άτομα τα οποία βγάζουν πολλά χρήματα, κάνοντας πράγματα υπό τη σκέπη της punk αισθητικής. Τη θέση του Barker παίρνει ο Stone Gossard, κιθαρίστας των Pearl Jam, για το “All The Way Down”, στο οποίο ο Iggy Pop κάνει channel το beast mode του, εμπνέεται από το γεγονός ότι στα 70+ κάνει ό,τι του καπνίσει επί σκηνής και ξεχειλίζει ενέργεια που θα ζήλευαν πολλοί (σ.σ. σίγουρα ο υπογράφων). Τραγούδι-ξέσπασμα.
Iggy Pop μας δίνει τον εαυτό του, γυμνό από φώτα δημοσιότητας, φήμη, αναγνωρισιμότητα
Η… γκρίνια που λατρεύει να αναφέρει πως εκφράζεται σε αυτόν τον δίσκο αποκτά άλλη διάσταση στο “Comments“, αφιερωμένο στην τοξικότητα των comments στα social media, με τον αείμνηστο Taylor Hawkins (Foo Fighters) στα τύμπανα. Με ευθεία αναφορά στον Mark Zuckerberg στα lyrics, ο Iggy Pop προτρέπει “Sell your face to Hollywood/ It’ll do ya good, do ya good/ I sold my face to Hollywood/ I feel good”.
Μιλώντας για το κομμάτι έχει πει πως παρότι αισθάνεται τέλεια να πληρώνεται για κάτι εύκολο, το να κοιτάζει τα comments στα social media του προκαλεί εμετό. Πριν το “Every Loser” ολοκληρωθεί, έχουμε ακόμη ένα interlude, με το “My Animus“. Εδώ ο Iggy Pop μας δίνει τον εαυτό του, γυμνό από φώτα δημοσιότητας, φήμη, αναγνωρισιμότητα, και ίσως γυμνό από ρούχα -μιας και αρέσκεται.
“I am not some flimsy, stray-town straw boy/ I am a terror/ My animus can stand up all on its own/ To smell out and find the saucer/ of milk and drink it all”. Αναζητούσε, αναζητά, και θα αναζητά, τις σημαντικές χαρές της ζωής, αγνοώντας όλα τα πιθανά προφίλ που θα μπορούσε να διατηρεί δημόσια όπως του πολυ-εκατομμυριούχου, του βασιλιά των stages, ή οποιοδήποτε άλλου χαρακτηρισμού που θα παρέπεμπε σε celebrity. Άλλωστε, δεν είναι celebrity. Είναι (ΤΟ) punk.
Κάπως έτσι φτάνουμε στο τέλος με το “The Regency“, όπου έχουμε πάλι τα drums του Taylor Hawkins, και τα lyrics του “τύπου χωρίς μπλούζα” να σφυροκοπούν. Έχουμε μια αδίστακτη, ασυγκράτητη κριτική στη βιομηχανία του αθλητικού θεάματος, των parking (!) και των τραπεζών.
Ο Iggy Pop με το "Every Loser" μάς χαρίζει ακόμη μια έκφανση του punk
Σε λιγότερο από 40 λεπτά, περνάμε από αυτοκριτική, σε μνείες σπουδαίων καλλιτεχνών, για να καταλήξουμε σε ώριμη αλλά αναζωογονητική κριτική του συστήματος του θεάματος και των φραγκάτων.
Από όποιο πρίσμα και αν προσπάθησα να κοιτάξω το “Every Loser”, βρήκα τον εαυτό μου να χτυπάει πάνω σε ένα τείχος που ξεχειλίζει punk αισθητική όπως αυτή εκφράζεται από έναν άνθρωπο που γέννησε το είδος, το ανάθρεψε, και παρέμεινε κοντά του παρότι τα χρόνια τον σφυροκοπούσαν αλύπητα.
Ο Iggy Pop με το “Every Loser” μας χάρισε ακόμη μια έκφανση του punk, αυτή που λέει ότι το πνεύμα δεν μαραζώνει απαραίτητα όσο το σώμα καταρρέει. Αρκεί να μπορείς να διαχωρίσεις την ανάγκη σου να πάρεις την επιταγή για να συνεχίσεις να επιβιώνεις, από την υποχρέωσή σου να είσαι αυτός που γουστάρεις. Χωρίς όρια, εμπόδια, ή νταβατζήδες στο κεφάλι σου.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Iggy Pop
Album: Every Loser
Label: Gold Tooth, Atlantic
Release Date: 06/01/2023
Genre: Punk
1. Frenzy
2. Strung Out Johnny
3. New Atlantis
4. Modern Day Ripoff
5. Morning Show
6. The News For Andy (Interlude)
7. Neo Punk
8. All The Way Down
9. Comments (feat. Taylor Hawkins)
10. My Animus (Interlude)
11. The Regency (feat. Taylor Hawkins)
Iggy Pop
Ο Iggy Pop με το “Every Loser” μας χάρισε ακόμη μια έκφανση του punk, αυτή που λέει ότι το πνεύμα δεν μαραζώνει απαραίτητα όσο το σώμα καταρρέει.
