The Offspring, The Subways, Danko Jones, The Overjoyed, 10/06/2024 @Release Athens 2024
Κυριακή πρωί και το μάτι “γαρίδα”. Μετράω τα δευτερόλεπτα για να έρθει η ώρα που θα πάω στην Πλατεία Νερού. Αν και δεν είναι η πρώτη φεστιβαλική συναυλία μου για φέτος, είναι μια που την περίμενα πώς και πώς από την ημέρα που ανακοινώθηκε. Όπως και να ’χει, θέλαμε δε θέλαμε, “κατηφορίσαμε στην Πλατεία Νερού” για να παρακολουθήσουμε την πρώτη μέρα του Release Athens Festival 2024 η οποία περιελάμβανε τα εξής σχήματα: The Overjoyed, Danko Jones, The Subways, The Offspring.
Θοδωρής Ζούρας
Συντάκτης
Βαγγέλης Τσιμπλάκης
Συντάκτης
Μια μέρα μόνο punk που θα βυθίσει την σκηνή του Release Athens Festival 2024 και εγώ δεν μπορώ παρά να κάνω υπομονή και να ελπίζω πως δεν θα λιώσουμε από την ζέστη. Προς ευχάριστη έκπληξη όλων ένα ευχάριστο δροσερό αεράκι ανακουφίζει τους πάντες που περιμένουν στην ουρά από τις 17:30 να ανοίξουν οι πόρτες.
Στις 18:05 περνάμε την πύλη του Release Athens Festival 2024 για πρώτη φορά φέτος. Ο ενθουσιασμός στα ύψη. Παιδιά κάθε ηλικίας συζητάνε για το ποια κομμάτια θέλουν να ακούσουν όσο προχωράμε. Υποδοχή όπως κάθε φορά με το αναμνηστικό εισιτήριο και την δροσερή κοκακολιτσα για να πάρουμε πρώτες δυνάμεις και να κατευθυνθούμε να γεμίσουμε τον χώρο μπροστά από την σκηνή και να υποδεχτούμε την πρώτη μπάντα της ημέρας. (Θοδωρής και Βαγγέλης)
Δεν έχουμε προλάβει να μπούμε καλά-καλά και όπως έλεγε το πρόγραμμα, 18:15 νταν αρχίζουν οι Overjoyed. Τί να πει κανείς; Ντόπιο, αγνό και παραδοσιακό punk με γεμάτο -και γαμάτο- ήχο, μας βάζει στο mood στο μουντ της ημέρας, «το απόγευμα που γινόμαστε ξανά έφηβοι».
Όσο ο κόσμος πληθαίνει, ανεβαίνει και η ενέργεια της μπάντας που ήδη ήταν στον Θεό. Έβλεπες τον ενθουσιασμό στο παίξιμο τους, ενώ και αυτοί με τη σειρά τους καταλάβαιναν τον ενθουσιασμό του κοινού που κοπανιέται σε όλα τα κομμάτια. Εκρηκτικοί και φωνακλάδες, όπως πάντα, τα παιδιά φαίνεται ότι ξέρουν τι κάνουν και εμείς γουστάρουμε τρελά.
Στο σετ τους παρουσίασαν μια μίξη παλαιότερων αλλά και νέων κομματιών που δεν απογοήτευσαν και επιβεβαίωσαν ότι δικαίως βρίσκονται στα εναρκτήρια αυτής της punk φιέστας που θα ζούσαμε.
Ανάμεσα στον κόσμο ακούγονταν πολύ θετικές κριτικές από άτομα που δεν τους είχαν ξανα ακούσει, ενώ άλλοι τραγουδούσαν τις μελωδίες των κιθαρών, άλλοι χόρευαν, άλλοι έκαναν headbang ή αράζαν με το παρεάκι τους και απολάμβαναν τα μπιράκια.
Εγώ από την άλλη, δύο τραγούδια πριν τελειώσουν στέλνω σε έναν φίλο που θα αργούσε λίγο να έρθει «Γιατί δεν είσαι εδώ; Χάνεις μουσικάρα.» Και όντως έτσι ήταν η φάση. Γενικά η δύναμη της μουσικής ξυπνάει πολλές φορές αναμνήσεις, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση κατάφερε να αρχίσει να γυρνάει τον χρόνο πίσω σιγά-σιγά.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Ο Danko Jones επιβεβαίωσε τις φήμες κάποιων “ψαγμένων” που τον ήξεραν από πριν, ότι δηλαδή είναι πολύ καλός και με χιούμορ και τέτοια. Δυνατός περφόρμερ, έσκασε με power trio σχήμα, δηλαδή κιθάρα-μπάσο-τύμπανα και δεν έλειψε τίποτα στο θέμα του ήχου.
Μπορεί να είχες ιδέα ποιος είναι ο Dank Jones, αν το είδες, όμως, ζωντανά, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι σε κέρδισε
Μια random σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό στην μέση περίπου του σετ τους ήταν η εξης: «Πόσο θα τα έσπαγε να έχει, ειδικά για την ημέρα, ένα skate show;». Όχι ότι μου έλειψε που δεν υπήρχε, αλλά νομίζω ότι θα ενθουσίαζε πολλούς από τους παρευρισκόμενους γιατί με μεγάλη σιγουριά μπορώ να πω ότι το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου που ήταν γύρω μου έκανε, κάνει ή δοκίμασε κάποια στιγμή στην ζωή του να κάνει σκέιτ μεγαλώνοντας με τη μουσική αυτή. Πιθανώς και ο ίδιος ο Danko Jones. (Θοδωρής και Βαγγέλης)
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Εκεί που περιφερόμαστε, ξαφνικά ακούγεται Vangelis Papathanasiou και The Subways για τη συνέχεια. Η πρώτη μου σκέψη, δε θα το κρύψω, είναι ότι δε θα έλεγα όχι σε μια σαντουϊτσάρα τώρα, όπως δεν είπα όχι και στο να κάνω αυτό το χιλιοειπωμένο χωρατό. Είπα όχι όμως στην μπάντα γιατί μου ήταν παντελώς αδιάφορη.
Δε θα πω ψέματα, πήγα για μπίρες και κατάφερα να επιστρέψω κοντά στο τέλος του σετ των Subways. Πράγμα που αποδεικνύει ότι πολύς κόσμος έκανε την ίδια σκέψη με εμένα γιατί μου πήρε κοντά μια ώρα όλη αυτή η διαδικασία. Βάλε και τον κόσμο που ερχόταν συνεχώς καθώς πλησίαζε η ώρα των headliners και έδεσε το γλυκό.
Το ομολογώ, δε γνωρίζω άλλο κομμάτι τους πέρα από το “Rock ‘n’ Roll Queen”. Εν τέλει ίσως αυτό ισχύει και για την πλειοψηφία των παρευρισκομένων καθώς με το που έσκασε το συγκεκριμένο τα instastories πήραν φωτιά! Κατά τα άλλα καλά έπαιζαν οι άνθρωποι, μην είμαι κακός, απλώς εμένα μου είναι εξωφρενικά αδιάφοροι. (Βαγγέλης)
Από ολόκληρη την εμφάνιση των The Subways, το μόνο που έμεινε ήταν το "Rock 'n' Roll Queen"
Δε θα διαφωνήσω ιδιαίτερα με τον Βαγγέλη, απλά εγώ “άντεξα” να δω τους Subways. Στα αυτιά μου βέβαια έπεσε λίγο μουσικά η φάση γιατί από το ωμό ήχο των προηγούμενων πήγαμε σε ένα πιο safe και αδιάφορο ήχο που παρόλα αυτά δεν ήταν σε καμία περίπτωση αφορμή για να σου χαλάσει την διάθεση.
Ο frontman των Subways, σαν μικρό παιδί που έμαθε μια αστεία λέξη, επαναλάμβανε μετά από κάθε κομμάτι “ευχαριστώ!” που στην αρχή είχε πλάκα, ενώ όσο πέρναγε η ώρα απολαμβάναμε τους γύρω μας που είχαν βαρεθεί να το ακούνε σε επανάληψη. Η ενέργεια της ημέρας όμως δεν έπεφτε με τίποτα. Σιγά σιγά το πέπλο της νύχτας αγκάλιαζε την πλατεία νερού που μένει στο έλεος της σκηνής.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Offspring! “Όλα τα άλλα είναι απλώς οδοντόπαστες” που έλεγε και κάπου που δε θυμάμαι τώρα. ‘Ντάξει, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τη συγκεκριμένη μπάντα καθώς είναι όλη μου η εφηβεία. Ίσως σε παρόμοια κατάσταση να ήταν και μεγάλο μέρος του κοινού, με μέση ηλικία τα 40 χρόνια πάνω κάτω.
Οι ευσεβείς πόθοι που είχα μπας και έπαιζαν ολόκληρο το “Smash” μιας που φέτος κλείνει 30 χρόνια, δεν εκπληρώθηκαν δυστυχώς, αλλά δε βαριέσαι. Μπήκαν με “Come Out and Play” και βγήκαν με “Self Esteem” οπότε όλα καλά. Το setlist ας πούμε ότι ήταν ένα greatest hits με κάποιες προσθαφαιρέσεις που θα πρότεινα εγώ αλλά δε με ρωτήσανε. (Βαγγέλης)
Εννοείται πως γιορτάζουμε 30 χρόνια από την κυκλοφορία του “Smash” και τί πιο λογικό από το να αρχίσει η συναυλία με ένα κομμάτι από αυτόν; Βγάλαμε όλοι μας τον εφηβικό εαυτό μας και αρχίσαμε να τραγουδάμε με όλο μας το «είναι». Το ριφάκι αποκτά ένα γηπεδικό feeling αφού ακούς χιλιάδες κόσμου που βρίσκονται στο χώρο να το τραγουδάει με όλη του τη δύναμη.
Να καταφέρνει ένας καλλιτέχνης να σε κάνει να νιώθεις λες και τον ξέρεις αλλά και σε ξέρει και αυτός
Dexter και Noodles πιάνονται αδιάβαστοι από το ολόκαυτο ελληνικό κοινό που δεν μπορεί να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του και με την πρώτη ευκαιρία το αναγνωρίζουν και μας δείχνουν πως θα ακολουθήσει φοβερό γλέντι. Δεν υπάρχει πλέον άτομο που να μην κουνιέται με κάποιον τρόπο. Υπάρχει κάθε κίνηση στον «μπουφέ» για κάθε θεατή. Από headbangs, χορό, χοροπηδητό, mosh pit και φυσικά ένα κράμα όλων για τους περισσότερους.
Να πω τώρα τα «παράπονα» μου από τη setlist. Για παράδειγμα, θα έβγαζα το “Blitzkrieg Bop” των Ramones και θα έβαζα ένα “Genocide” που μου έλειψε πολύ. Ή έξω το “Why Don’t You Get A Job?” και μέσα το “Gone Away”. Αλλά εντάξει, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. Η μπάντα έσκιζε, θεωρώ ότι είναι στην καλύτερή τους φάση εδώ και δεκαπέντε χρόνια, o Dexter δείχνει πιο κεφάτος είναι η αλήθεια, ίσως επειδή ξεμπέρδεψε με το διδακτορικό του και δεν τον έτρωγε κάθε τόσο αν θα μπει σε κάποιο πρόγραμμα.
Με τα τραγούδια και την ενέργεια τους, οι Offspring μάς γύρισαν πίσω στα θρανία
Η φωνή του είναι σε τοπ επίπεδα πάλι, γιατί υπήρξε μία κάμψη κάποτε, και αν συνυπολογίσουμε ότι τα κομμάτια των Offspring είναι αδιανόητα δύσκολα στη φωνή, τη ζέστη, το ότι είναι σχεδόν 60 χρονών και ότι παίζουν τα τραγούδια στους ορίτζιναλ τόνους, τότε το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε είναι “Μπράβο Dexter”. Σίγουρα θα του φτιάξει το κέφι. (Βαγγέλης)
Το σόου των Offspring, επίσης, καθηλωτικότατο. Πέρα από την ενέργεια της μπάντας, η προβολές στην κεντρική οθόνη, σε συνδυασμό με τα φωτορυθμικα και τις μικρές εκπλήξεις που μας είχε η μπάντα, όπως τα μπαλόνια που έριξαν στο κοινό όσο έπαιζαν το “Why Don’t You Get A Job”, κατάφεραν να σπάσουν τα κοντερ. (Θοδωρής)
Nα πούμε πολύ απλά ότι οι Offspring έδειξαν πώς γίνεται
Πριν συνεχίσουμε, δε γίνεται να μην κάνουμε μνεία στην έτερη θεότητα, τον Noodles. Αυτός ο τύπος ίσως στο κεφάλι του να πηγαίνει ακόμα high school και να παίζει με την μπάντα του σε κάποιο γκαράζ. Με το ίδιο κέφι, την ίδια όρεξη, το ίδιο drive. Ο Dexter ενίοτε ίσως είναι λίγο πιο μπλαζέ αλλά τούτος εδώ μού δίνει την εντύπωση ενός πολύ ωραίου τύπου. (Βαγγέλης)
Κλείνοντας, να πούμε πολύ απλά ότι οι Offspring έδειξαν πώς γίνεται. Ιστορία μπροστά στα μάτια μας. Εξήντα χρονών να παίζουν κολεγιακό πανκ, πείτε-το-όπως-θέλετε, και να μη δείχνουν καθόλου παράταιροι. Σε αντίθεση με διάφορες σοφιστείες που άκουσα ότι “ε καλά, μεγαλώσαμε τώρα σιγά μην ακούμε τέτοια”. Αυτά τα ολίγα. Cheers! (Βαγγέλης)
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Deezer | Facebook | Metallica (OW) | Instagram | Live Metallica | Spotify | TikTok | Twitter | YouTube
