Λευκή Συμφωνία
Ένα μεγάλο μπράβο στους Λευκή Συμφωνία για αυτήν την εξαιρετική τους επιστροφή.
Οι Λευκή Συμφωνία, μια rock μπάντα απ’τα παλιά, που άφησε έντονα το στίγμα της πίσω στα ’80s και ’90s, ιδίως στους fan της darkwave σκηνής, μετά από δύο πρόσφατες επανεκδόσεις των albums “Μυστικοί Κήποι” και “Χρώματα“, ξαναμπαίνει στο γήπεδο με μια νέα δουλειά με τίτλο “Σαν Τον Ήλιο“. H παραγωγή είναι από τον Έκτορα Τσολάκη σε συνεργασία με την ίδια την μπάντα και η κυκλοφορία σε LP/LP Limited/CD γίνεται από τις Labyrinth of Thoughts records και The Lab records.
Η παραγωγή είναι δυνατή κι ο ήχος όπως είναι λογικό αρκετά καθαρότερος και πιο ζεστός με τα νέα στουντιακά δεδομένα ηχογράφησης σε σχέση με δύο και τρεις δεκαετίες πίσω. Τα τύμπανα και το μπάσο έχουν έρθει ευχάριστα πιο μπροστά και η κιθάρα έχει αγριέψει και βαρύνει σε ηχόχρωμα.
Εναρμονισμένη με τα σημερινά δεδομένα είναι γενικότερα και η ίδια η μουσική (συμπεριλαμβάνοντας μελωδίες και ενορχήστρωση) ανεβάζοντας ένα level πιο πάνω τις συνθέσεις, που κατά τ’άλλα ακούγοντάς τες με κλειστά μάτια καταλαβαίνεις ότι ακούς Λευκή Συμφωνία.
Το μόνο που με ξένισε ελαφρώς ήταν η επεξεργασία της φωνής, χωρίς όμως να με χαλάσει γιατί ταίριαζε με την εμφανώς βαρύτερη ατμόσφαιρα του ήχου. Απλά, ρομαντικά μιλώντας, μιας και ήμουν έφηβος των ’90s, μου έλειπε το πάθος κι η ένταση της φωνής όπως με έφτιαχνε στο “Το Φεγγάρι Αιμορραγεί“.
Στιχουργικά στέκεται αξιοπρεπώς. Ούτε κρύο ούτε ζέστη, με κάποια λίγα σημεία που προσωπικά ξεχώρισα και με την πολύ ευχάριστη παρουσία του Edgar Allan Poe στο “Όνειρο Μέσα Σε Όνειρο“. Το κομμάτι που με κέρδισε ωστόσο, ίσως και λόγω της ελαφριάς διαφορετικότητάς του σε ατμόσφαιρα από τα υπόλοιπα (για να κάνει και πιο χαοτικό το φινάλε του δίσκου) είναι το “Εκεί Που Ο ‘Aνεμος Ρωτάει Για Εσένα“.
Εύγε στη Λευκή Συμφωνία για αυτήν τη δυνατή επανεμφάνιση. Με το καλό να φύγει η παράνοια που ζούμε με τους διάφορους κορονοϊούς που μας αρρωσταίνουν και μας κυβερνάνε, μπας και τους δούμε on stage κι αυτούς και τόσους άλλους που μας λείψανε. Και μην ξεχνάς, κάθε κριτική είναι πια προσωπική υπό-θεση.
Ένα μεγάλο μπράβο στους Λευκή Συμφωνία για αυτήν την εξαιρετική τους επιστροφή.