Το Midnight Express προβάλει το Prince of Darkness του John Carpenter στη Ριβιέρα, την Παρασκευή 29/9. Θα είναι η τελευταία θερινή προβολή του M.E. πριν επανέλθει με φθινοπωρινό πρόγραμμα.
Το 1986, ο John Carpenter βγάζει μια από τις πιο ιδιαίτερες ταινίες του, το Big Trouble in Little China. Ένα φοβερό, πολύχρωμο παραμύθι κι έναν φόρο τιμής στο σινεμά του Χονγκ Κονγκ και σε φιλμ όπως το Zu Warriors from the Magic Mountain του Tsui Hark. Δυστυχώς, η ταινία ούτε προμοταρίστηκε σωστά, ούτε το κοινό την αγκάλιασε με θέρμη τότε. Ωστόσο, έκτοτε έχει γίνει ένα από τα διαμάντια της φιλμογραφίας του. Παρόλα αυτά, για μια ακόμα φορά, ο σκηνοθέτης έχασε τα μεγάλα μπάτζετ, όπως το 1982 με την εμπορική αποτυχία του The Thing. Υπέγραψε ένα νέο deal για δύο ταινίες με πολύ χαμηλότερο προϋπολογισμό. Η πρώτη θα ήταν το Prince of Darkness.
Κάπως παραχωμένη ανάμεσα στην πολύ γεμάτη και άκρως ενδιαφέρουσα φιλμογραφία του Carpenter στα ‘80ς, το Prince of Darkness αποτελεί το δεύτερο μέρος μιας άτυπης τριλογίας. Της τριλογίας της Αποκάλυψης. Μια σειρά ταινιών που ο κόσμος αρχίζει να καταρρέει γύρω μας. Το πρώτο μέρος ήταν το Thing, το τρίτο η τελευταία του πραγματικά σπουδαία ταινία, το In the Mouth of Madness (1994). Στη μέση τούτο δω το μικρό φιλμ.
Με μπάτζετ μόλις 3 εκ. δολάρια, περικλείει το μεγαλύτερο ατού του σκηνοθέτη. Πάντα κατορθώνει με πενιχρό προϋπολογισμό, να φτιάξει κόσμους με μεγάλη κλίμακα σε μέγεθος δωματίου. Χαρακτηριστικά τα Assault on Precinct 13, Halloween, Escape from New York, Prince of Darkness, They Live. Καταπιάνεται με μεγαλεπήβολες ιδέες και τις υλοποιεί με πολύ ενδιαφέροντα τεχνάσματα.
Παίρνοντας την απόφαση να γυρίσει σε μικρά μπάτζετ και την περίοδο που διάβαζε κβαντική φυσική, σκέφτεται την ιδέα του Prince of Darkness. Σε αυτό, έμμεσα έχει βάλει το χεράκι του και ο Dario Argento! Το Inferno του 1980 αποτελεί μέγιστη επιρροή στη χρήση χρώματος και γενικότερης αναπολογητικής παραξενιάς της ταινίας.
Οπότε στήνει ένα σενάριο, με το ψευδώνυμο Martin Quatermass -ωραία πάσα στον κλασικό χαρακτήρα του βρετανικού sci-fi Bernard Quatermass. Θέτει πλάι-πλάι τη θρησκεία, την επιστήμη και κυρίως τους περιορισμούς που έχουν αμφότερες στην κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης. Ταυτόχρονα ρίχνει κλεφτές ματιές στο σινεμά του Τουρνέρ, διότι είπαμε, low-budget και Κάρπεντερ πάνε χέρι-χέρι. Όπως ακριβώς και ο Jacques Tourner με τα B-Movies που γύριζε τη δεκαετία του ‘40.
Στο Prince of Darkness παρατηρούμε μια μυστική εκκλησιαστική αδελφότητα, την “Αδελφότητα του Ύπνου” να προστατεύει το μυστικό της αποκάλυψης. Ένα δοχείο με πράσινο υγρό. Η πεμπτουσία του Κακού, το οποίο περιμένει να εκχυθεί στον κόσμο μας. Ο Υιός του Αντί-Θεού, περιμένει να μολύνει τους πάντες ως ιός. Τι γίνεται λοιπόν όταν ένας ιερέας ζητά τη βοήθεια της κβαντικής φυσικής, συγκεντρώνοντας ένα τσούρμο επιστήμονες στην Εκκλησία όπου φυλάσσεται το δοχείο;
Το Prince of Darkness έχει κερδίσει μια θέση στις πιο ανατριχιαστικές ταινίες των 80s. Παρότι το δεύτερο μισό του φιλμ δεν είναι όσο δυνατό όσο το ξεκίνημα, μάλιστα! Είναι κλειστοφοβικό και ατμοσφαιρικό. Διαθέτει την υπέροχη χρήση του χαρακτηριστικού για Κάρπεντερ αναμορφικού ευρυγώνιου κάδρου. Επιπλέον, διαθέτει το ακόμη πιο χαρακτηριστικό μουσικό χαλί που συνθέτει ο Carpenter μαζί με το σταθερό συνεργάτη του Alan Howarth.
Κατορθώνει όμως, να έχει ένα από τα ωραιότερα κλεισίματα της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη. Επίσης ένα από τα δυνατά του σημεία. Είναι πρακτικά αδύνατον να μη θυμάσαι κάποιο από τα φοβερά και συνήθως πάντοτε ανατρεπτικά φινάλε του John Carpenter. Το Prince of Darkness δεν αποτελεί εξαίρεση.
Έχει επίσης ένα από τα πιο ποικίλα και ενδιαφέροντα καστ της δεκαετίας. Από το βετεράνο Donald Pleasence στο ρόλο του ιερέα, στους πάντοτε συμπαθείς Victor Wong και Dennis Dun (έπαιζαν και στο Big Trouble in Little China), στην εκπληκτική κι αδικοχαμένη Lisa Blount, αλλά και την κάπως πιο πρωταγωνιστική φιγούρα του Jameson Parker.
Είτε το βλέπετε για πρώτη φορά, είτε όχι, σίγουρα κάποιο απ’ όλα τα παραπάνω ή και όλα τα παραπάνω θα σας μείνουν αξέχαστα. Αν όχι, τότε σίγουρα η φιγούρα του Alice Cooper, που κάνει ένα πέρασμα ως αρχι-δαιμονισμένος (και μάλιστα χρησιμοποιεί δύο αντικείμενα από τα σόου του).
