Κανείς δεν περίμενε το “No More Tears” το 1991. Και σίγουρα κανείς δεν περίμενε ότι θα έφτανε τόσο μακριά. Ο Ozzy Osbourne, βγαίνοντας από μια μακρά περίοδο εθισμού και αυτοκαταστροφής, αποφάσισε να επιστρέψει με ένα άλμπουμ φορτωμένο με λεπτομέρεια, ένταση και καθαρά προσωπικά στοιχεία. Το “No More Tears” ήταν μια στρατηγική κίνηση, παρουσιασμένη σαν μια ακατέργαστη ροκ παράσταση.
Όταν ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο άλμπουμ, ο Ozzy έβγαινε από αυτό που μόνο ως προσωπικό του χαμηλό θα μπορούσε να περιγραφεί. Τα τέλη της δεκαετίας του ’80 τον είχαν καταπονήσει σε όλα τα επίπεδα, σωματικά, ψυχολογικά και νομικά. Ένα βίαιο επεισόδιο, στο οποίο επιτέθηκε στη σύζυγό του Sharon μέσα σε κατάσταση σύγχυσης από ουσίες, τον οδήγησε μέχρι και στη φυλακή με κατηγορία για απόπειρα στραγγαλισμού. Όταν ήρθε η ώρα να συνέλθει, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: ή θα έκοβε το αλκοόλ, ή θα τα έχανε όλα.
Ο Ozzy Osbourne, όμως, κατάφερε να αλλάξει πορεία. Η απεξάρτηση τον έκανε να σκεφτεί διαφορετικά, η εικόνα του ως «Πρίγκιπας του Σκότους» είχε εδραιωθεί, αλλά τώρα έπρεπε να δείξει ότι μπορούσε να σταθεί δημιουργικά και σε μια πιο απαιτητική εποχή. Στόχος του ήταν να διαμορφώσει μια μουσική ταυτότητα που να συνδέεται με το παρελθόν του, χωρίς να μένει κολλημένη σε αυτό. Ήθελε κάτι πιο μεστό, σύγχρονο και ικανό να τραβήξει ξανά την προσοχή του κόσμου.
Η πορεία προς την ηχογράφηση του “No More Tears” είχε αρκετές τριβές. Τα πρώτα demo δεν εντυπωσίασαν τα στελέχη των δισκογραφικών, που δυσκολεύονταν να δουν μέσα σε αυτά κάποια σίγουρη επιτυχία. Ο Ozzy έμοιαζε για πολλούς σαν μια ξεπερασμένη φιγούρα σε μια σκηνή που άλλαζε γρήγορα. Στο παρασκήνιο, έπεσαν ιδέες για το ποιος θα μπορούσε να αναλάβει την παραγωγή. Ανάμεσα στα ονόματα που συζητήθηκαν ήταν και ο Rick Rubin, με την πρόταση να επιστρέψει ο ήχος σε πιο βαριά και γνώριμα μονοπάτια, κοντά στην ατμόσφαιρα των πρώτων Black Sabbath. Ο Ozzy δεν το δέχτηκε.
Οι παραγωγοί John Purdell και Duane Baron επέστρεψαν διακριτικά, παρόλο που η δισκογραφική τούς είχε απομακρύνει προσωρινά. Η δουλειά τους στο στούντιο ήταν σχολαστική. Αντιμετώπισαν κάθε τραγούδι σαν να προοριζόταν για το ραδιόφωνο, χωρίς αυτό να σημαίνει συμβιβασμό. Επικεντρώθηκαν στο πώς θα βγάλουν το μέγιστο από το υλικό, κρατώντας τον χαρακτήρα του heavy metal. Για τον Ozzy, ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που είχε τον πλήρη έλεγχο του ήχου και δεν προσπαθούσε απλώς να φτάσει κάπου χωρίς ξεκάθαρη κατεύθυνση.
Ο Ozzy μπορεί να έφερνε τον χαμό, όμως ο Zakk Wylde ήταν αυτός που κρατούσε τη συνοχή. Παρόλο που ήταν μόλις στα είκοσί του, είχε ήδη δέσει με τον Ozzy και δεν περιοριζόταν στον ρόλο του κιθαρίστα. Είχε ενεργή συμμετοχή στο πώς χτιζόταν ο ήχος του άλμπουμ. Σχεδόν κάθε τραγούδι κουβαλάει κάτι δικό του, από θορυβώδη riffs μέχρι σημεία που βγάζουν μελωδία εκεί που δεν το περιμένεις.
Η κιθάρα του Wylde έδωσε στο άλμπουμ τον βασικό του κορμό, όμως η σχέση του με τον Ozzy είχε χτιστεί και έξω από τη μουσική. Στο στούντιο, η ατμόσφαιρα άλλαζε συνεχώς, από στιγμές συγκέντρωσης και δουλειάς σε εντελώς σουρεαλιστικές καταστάσεις. Οι φάρσες ήταν καθημερινές και πολλές φορές ακραίες, με εκδίκηση και πολύ γέλιο. Ήταν ξεκάθαρα ανώριμο, αλλά κάπως έτσι δέθηκαν μεταξύ τους. Αυτή η περίεργη ισορροπία τους έκανε να νιώθουν άνετα, και αυτή η αίσθηση αποτυπώθηκε τελικά στη μουσική. Το άλμπουμ κέρδισε πολλά και από έναν απρόσμενο συνεργάτη: τον Lemmy Kilmister των Motörhead. O Lemmy έγραψε τους στίχους σε τέσσερα κομμάτια του “No More Tears”, ανάμεσά τους και το “Mama, I’m Coming Home”, ένα κομμάτι που πλέον πολύ δύσκολα μπορώ να ακούσω.
Σαν συνδυασμός δεν έμοιαζε ιδανικός στα χαρτιά, όμως λειτούργησε γιατί ο Lemmy είχε πιάσει τον χαρακτήρα του Ozzy καλύτερα απ’ ό,τι ο ίδιος εκείνη την περίοδο. Οι στίχοι της μπαλάντας, που μιλούν για νοσταλγία, το πέρασμα του χρόνου και την ανάγκη για συμφιλίωση, θυμίζουν προσωπικό γράμμα. Το ότι το τραγούδι μπήκε στο Top 40 των ΗΠΑ, η μοναδική τέτοια επιτυχία του Ozzy, δεν δείχνει μόνο καλή προώθηση, αλλά και το πόσο έντονα λειτούργησε το συναίσθημα στους ακροατές.
Αν και ο μπασίστας Mike Inez αναφέρεται ως υπεύθυνος για τη μουσική κατεύθυνση, τα μέρη του μπάσου ηχογραφήθηκαν τελικά από τον Bob Daisley. Αυτό προκάλεσε ένταση μέσα στην ομάδα και ταυτόχρονα ανέδειξε μια άλλη πλευρά του “No More Tears”: δεν στηρίχθηκε αποκλειστικά στη λογική μιας σταθερής μπάντας. Ήταν μια προσεγμένη παραγωγή, όπου κάθε συμμετοχή επιλέχθηκε με βάση το αποτέλεσμα και όχι τη σχέση με τον Ozzy. Ο Mike Inez ήταν εκείνος που έγραψε την αρχική γραμμή μπάσου για το ομώνυμο κομμάτι. Αυτό το riff έγινε το σήμα κατατεθέν του άλμπουμ. Η υπόλοιπη σύνθεση, με τη σταδιακή εξέλιξη και τα ατμοσφαιρικά πλήκτρα, θύμιζε κάτι αρκετά διαφορετικό απ’ ό,τι περίμενε κανείς από ένα metal κομμάτι εκείνης της εποχής. Ο Ozzy δεν περιορίστηκε στον θόρυβο και κατάφερε να δημιουργήσει ένταση που λειτουργούσε κινηματογραφικά.
Όταν το “No More Tears” κυκλοφόρησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1991, έπεσε σαν βόμβα στη μουσική σκηνή. Το grunge ετοιμαζόταν να κυριαρχήσει και να σαρώσει ό,τι είχε προηγηθεί, μαζί και όλα όσα είχε ταυτιστεί ο Ozzy, την υπερβολή, τις πομπώδεις εκφράσεις και τα επιβλητικά σόλο. Παρ’ όλα αυτά, ο δίσκος του πούλησε εκατομμύρια. Όχι μόνο άντεξε, αλλά κατάφερε να σταθεί και να κερδίσει το κοινό σε μια περίοδο που τίποτα «παλιό» δεν θεωρούνταν δεδομένο.
Γιατί συνέβη αυτό; Ένας λόγος είναι ότι το “No More Tears” δεν προσπαθούσε να παρουσιαστεί σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά ήταν. Δεν προσποιήθηκε πως ανήκει στη νέα γενιά, ούτε έμεινε κολλημένο στις περασμένες επιτυχίες. Κατάφερε να κρατήσει μια ισορροπία ανάμεσα στον γνώριμο χαρακτήρα του Ozzy και στην ενέργεια που γεννήθηκε μέσα στο στούντιο. Είχε βάρος χωρίς υπερβολές και ήταν προσιτό χωρίς να γίνεται επιφανειακό.
Το “No More Tears” παρουσιάστηκε ως ο αποχαιρετισμός του Ozzy Osbourne. Η περιοδεία με τίτλο “No More Tours” είχε σχεδιαστεί για να σηματοδοτήσει το τέλος των live εμφανίσεών του, μια απόφαση που πήρε επηρεασμένος και από μια λανθασμένη διάγνωση, η οποία τον έκανε να πιστέψει ότι είχε σκλήρυνση κατά πλάκας. Η ειρωνεία είναι πως, μετά από μόλις δέκα συναυλίες, ο Ozzy έσπασε τον αστράγαλό του και αναγκάστηκε να σταματήσει την περιοδεία.
Είναι δύσκολο να το καταλάβουμε σήμερα, όμως το “No More Tears” δεν θεωρούνταν σίγουρο ότι θα πετύχει. Ερχόταν από έναν τραγουδιστή που πολλοί πίστευαν πως είχε ξεπεραστεί, και ηχογραφήθηκε σε μια περίοδο όπου ο κόσμος είχε στραφεί σε έναν τελείως διαφορετικό ήχο. Κόντρα στις προσδοκίες λοιπόν, κατάφερε να γίνει τέσσερις φορές πλατινένιο, να βραβευτεί με Grammy, και πάνω απ’ όλα, να αφήσει πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Ozzy Osbourne
Album: No More Tears
Release Date: 17/09/1991
Label: Epic Associated
Genre: Heavy metal
1. Mr. Tinkertrain
2. I Don’t Want to Change the World
3. Mama, I’m Coming Home
4. Desire
5. No More Tears
6. S.I.N. (Won’t Be Coming Home)
7. Hellraiser
8. Time After Time
9. Zombie Stomp
10. A.V.H.
11. Road to Nowhere
Producer: Duane Baron, John Purdell
Ozzy Osbourne: Ozzy Osbourne (Φωνή), Zakk Wylde (Κιθάρα), Bob Daisley (Μπάσο), John Sinclair (Πλήκτρα), Randy Castillo (Τύμπανα)
Ozzy Osbourne (OW) | Deezer | Facebook | Instagram | SoundCloud | Spotify | Twitter | VEVO | YouTube
