Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν μπορείς να κάνεις πολλά, παρά να αποδώσεις έναν μεγαλοπρεπή σεβασμό. Μπορεί να χρειάστηκε να διανύσουμε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δισκογραφικές δουλειές των Pearl Jam, αλλά η άφιξη του Gigaton, με αναγκάζει να τους υποβάλλω – και στον μεγάλο Eddie Vedder – τα σέβη μου.
Όποιοι περίμεναν την ανακάλυψη του τροχού ή ένα νέο “Ten“, καλά θα κάνουν να χαμηλώσουν τις προσδοκίες τους. Όσοι όμως περιμένουν έναν καλοδουλεμένο δίσκο με υπέροχη – φυσικά – παραγωγή και σεβασμό στο status, μπολιασμένο με φρέσκες ιδέες, μπορούν να αρχίσουν να χαμογελούν. Ο Eddie Vedder το ξεκαθαρίζει άλλωστε στο υπέροχο «Dance of the Clairvoyants»: “Expecting perfection leaves a lot to ignore“.
Το προαναφερθέν ανήκει στην νοητή Side A, που είναι σαφώς πιο άμεση. Μαζί με τα “Who Ever Said“, “Superblood Wolfmoon” και το κομμάτι-υπογραφή “Quick Escape“, ανοίγουν τον δίσκο και αφήνουν πίσω τις όποιες αμφιβολίες μπορεί να γέννησαν τα σχεδόν επτά χρόνια που μεσολάβησαν από το “Lightning Bolt“. Οι Pearl Jam είναι εδώ, σφιχτοδεμένοι όπως πάντα, ενωμένοι, δυνατοί. That’s how it’s done.
Οι Pearl Jam, στιχουργικά, στο Gigaton καταπιάνονται με καυτά ζητήματα του σήμερα
Από εκεί και πέρα και με παρένθεση τα “Never Destination” και “Take the Long Way“, οι τόνοι χαμηλώνουν και εμφανίζεται αυτή η πλευρά της μπάντας, που μάλλον οδήγησε ορισμένους να πηδήξουν από το καράβι, εκεί κάπου στα τέλη των ‘90s. Από το παρηγορητικό “Alright” και το “Comes Then Goes” που κλείνει το μάτι στους CCR, μέχρι το εκκλησιαστικό όργανο στο “River Cross” που λειτουργεί ως επίλογος.
Στιχουργικά, το Gigaton καταφέρνει να καταπιάνεται με τα καυτά ζητήματα του σήμερα, όπως στο συλλογικό “Seven O’Clock“, αλλά και με πιο προσωπικά, όπως στην προτροπή να προσδεθείς στο “Buckle Up“, χωρίς να ακούγεται παρωχημένο και χωρίς να χάνει τη συνοχή του.
Όταν μετά από σχεδόν 3 δεκαετίες παρουσίας, καταφέρνεις να κυκλοφορείς albums, που όχι μόνο φέρουν ατόφια την σφραγίδα σου, αλλά παράλληλα τολμάς να δοκιμάζεις, τότε κάθε φορά θα ανανεώνεις το ραντεβού σου με την επόμενη φορά που θα σου πουν ακόμη ένα μεγάλο “respect”.
Pearl Jam: Eddie Vedder (Φωνή,Κιθάρα, Πλήκτρα), Jeff Ament (Μπάσο, Πλήκτρα, Κιθάρα), Matt Camero (Τύμπανα, Κιθάρα, Φωνή), Stone Gossard (Κιθάρα, Μπάσο, Φωνή, Κρουστά), Mike McCready (Κιθάρα, Κρουστά)