Είναι λογικό μια μπάντα μετά από 20+ χρόνια παρουσίας να χάνει την “έντασή” και την οξύτητά της. Είναι επίσης σύνηθες -όχι όμως ιδιαίτερα λογικό- να ζητάμε περισσότερα από συγκροτήματα που έχουν φτιάξει κληρονομιά και όνομα, παρόλο που δεν είναι πάντα εύκολο για τους δημιουργούς να ξεφεύγουν τόσο- όσο από τη μανιέρα τους. Και κάπου εδώ έρχονται οι Pixies με το τέταρτο -post-επανένωσης- άλμπουμ, “Doggerel“.
Η ουσιαστική διάλυση των Pixies έγινε σε μια περίοδο που μεσουρανούσαν στο χώρο του alternative rock. Νωρίς το ‘93, ο φρόντμαν Black Francis (ή Frank Black) ανακοίνωσε ότι τα πράγματα πάνε προς το τέλος. Αργότερα, ειδοποίησε τηλεφωνικώς τον Joey Santiago και σε μια αμιγώς ’90s κίνηση, μέσω φαξ τους Kim Deal και David Lovering. Ακολούθησαν τα σόλο πρότζεκτ των μελών, για να φτάσουμε στο 2004 και την περιοδεία που σήμανε την επανένωση της μπάντας.
Ούτε και η δεύτερη περίοδος έμελλε να κρατήσει για πολύ, μιας που η Kim Deal θα αποχωρούσε κάπου το 2012-13, με τα αιώνια προβλήματα ανάμεσα σε κείνη και τον Francis να φαίνονται δυσεπίλυτα. Οι περιοδείες έγιναν, τα άλμπουμ που ακολούθησαν την αποχώρηση Deal ήταν κάπως χλιαρά για τα δεδομένα των Pixies, παρόλο που η “διάδοχος” Paz Lenchantin αποτέλεσε και αποτελεί μια ιδανική προσθήκη στο ρόστερ.
Ο Francis ήταν (και είναι) η κύρια δημιουργική δύναμη των Pixies κάτι που δεν αλλάζει ούτε στο Doggerel
Κι ερχόμαστε στο σήμερα. “Doggerel”. Η συνταγή της μπάντας φαίνεται παρόμοια, χωρίς μεγάλη διάθεση για πειραματισμό, περισσότερο προσεγγίζει το ζήτημα θέλοντας να παίξει με τη γνώριμη φόρμα της. Η ωριμότητα στον ήχο είναι το πρώτο πράγμα που προσέχει κανείς, από το εισαγωγικό “Nomatterday” που στο πρώτο μισό μας στέλνει κατευθείαν στα ’90s, αλλά στο δεύτερο μισό βλέπουμε τις αλλαγές που φέρνει ο Francis τόσο στην ερμηνεία όσο και τη σύνθεση.
Κι αυτό είναι το δεύτερο πασιφανές στοιχείο. Ο Francis ήταν (και είναι) η κύρια δημιουργική δύναμη των Pixies κάτι που δεν αλλάζει ούτε στο “Doggerel”. Αυτό που αλλάζει με έναν ιδιότυπο τρόπο, είναι η διάθεση που θέτει ο ίδιος. Περνάει από ιδιορρυθμίες που άλλοτε πετυχαίνουν κι άλλοτε όχι. Ωστόσο, είναι ειλικρινείς κι αυτό σίγουρα λειτουργεί στα υπέρ του άλμπουμ.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι οι υπόλοιποι Pixies δε δείχνουν χαρακτήρα. Οι κιθάρες του Joey Santiago – ο οποίος παρεμπιπτόντως συνυπογράφει για πρώτη φορά με τον Francis τα κομμάτια “Dregs of the Wine” και “Pagan Man“- είναι γνώριμα κοντρολαρισμένες με σωστές πινελιές όταν χρειάζεται, ενώ τα τύμπανα του David Lovering αγκαλιάζουν ρυθμικά όλο το δίσκο και αφήνουν χώρο στη Lenchantin να απλώσει τις μπασογραμμές τις και τα δεύτερα -α λα Kim Deal- φωνητικά της.
Οι Lord Goblin έχουν στο πετσί τους το ιταλικό επικό DNA που νιώθεις πως σου θυμίζουν DOMINE αλλά και όχι, που θα δανειστούν λίγο Bathory αλλά δε θα γίνει και λύσσα
H αλήθεια είναι ότι η μπάντα είχε βρει πατήματα από το προηγούμενο άλμπουμ, “Beyond the Eyrie“, όμως εδώ κάνει κάτι πιο σημαντικό. Χαλαρώνει, είναι άνετη στο ρόλο που έχει πλάσει κι απολαμβάνει το παιχνίδι δίχως άγχος ν’ αποδείξει κάτι που, από τη μία αφαιρεί λίγη από την ένταση που τους έχουμε συνηθίσει, αλλά απ’ την άλλη αποπνέει μια γλυκιά σιγουριά και πίστη τόσο στο νέο σχήμα, όσο και στην ποπ φόρμα του νέου υλικού.
Στην τέχνη, συχνά-πυκνά επιστρέφουμε στο ερώτημα πότε ένας καλλιτέχνης γίνεται δέσμιος της φόρμας του. Ταυτόχρονα όμως, η μη αυθεντική προσπάθεια να επανεφευρεθεί η καλλιτεχνική ταυτότητα είναι μια τεράστια παγίδα που χρήζει προσοχής, το κοινό την αντιλαμβάνεται σχετικά εύκολα. Ίσως η επιλογή των Pixies ν’ανακατέψουν διακριτικά την τράπουλα να είναι η ιδανική τελικά. Κι όπως επαναλαμβάνει το καλύτερο ίσως κομμάτι του δίσκου, το ομώνυμο κι υπέροχα γοτθικό, “I’ll never wander again“. Ακόμα κι αν δεν περιπλανηθούν ξανά, είμαστε ήδη υπερχορτάτοι από το παλιό (και το καινούριο) υλικό τους.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Pixies
Album: Doggerel
Label: BMG
Release Date: 30/09/2022
Genre: Alternative Rock
1. Nomatterday
2. Vault of Heaven
3. Dregs of the Wine
4. Haunted House
5. Get Simulated
6. The Lord Has Come Back Today
7. Thunder and Lightning
8. There’s a Moon On
9. Pagan Man
10. Who’s More Sorry Now?
11. You’re Such A Sadducce
12. Doggerel
Producer: Tom Dalgerty
Pixies: Black Francis (Φωνή, κιθάρα), David Lovering (Τύμπανα, κρουστά, φωνή), Joey Santiago (Κιθάρα, φωνή), Paz Lenchantin (Μπάσο, βιολί, φωνή)
Pixies
Ίσως η επιλογή των Pixies ν’ανακατέψουν διακριτικά την τράπουλα να είναι η ιδανική τελικά. Ακόμα κι αν δεν πειραματιστούν ξανά, είμαστε ήδη υπερχορτάτοι από το παλιό (και το καινούριο) υλικό τους.
