Ίσως οι πιο challenging σειρές να είναι αυτές του μυστηρίου. Τοποθετείς τα ερωτήματα και πρέπει να τα απαντήσεις την κατάλληλη στιγμή. Ακόμα και αν το κάνεις με νέα ερωτήματα. Το timing όμως, είναι ίσως σημαντικότερο και από την απάντηση την ίδια. Αν το κάνεις πολύ νωρίς, κινδυνεύεις να χάσεις το ενδιαφέρον των θεατών για τη συνέχεια. Από την άλλη, αν το παρατείνεις χωρίς λόγο, θα οδηγήσει τους θεατές προς την αδιαφορία. Στην περίπτωση του Silo, της σειράς του Apple TV, o Graham Yost έχει δημιουργήσει μία σειρά με ιδανική ροή.
Η σειρά βασίζεται στην αντίστοιχη σειρά βιβλίων του Hugh Howey. Το Silo διασκευάζει το πρώτο βιβλίο, το Wool, κάνοντας μερικές αλλαγές στην πορεία, αλλά μένοντας σε μεγάλο βαθμό πιστό στο αρχικό υλικό. Η σειρά είναι αυστηρά δομημένη και πλέκει με αριστοτεχνικό & δραματικό τρόπο τα απαιτούμενα στοιχεία μυστηρίου. Μάλιστα αυτό το πράττει μέσα από ισχυρούς χαρακτήρες και την αλληλεπίδρασή τους με ένα σε ένα φαινομενικά δυστοπικό μέλλον.
Το Silo εκτυλίσσεται σε ένα δυσοίωνο μέλλον. Εκεί, η ανθρωπότητα έχει κατασκευάσει ένα γιγαντιαίο υπόγειο σιλό, όπου ζουν και εργάζονται οι τελευταίοι της ανθρώπινης φυλής. Αυτό είναι προφανώς εδώ για να τους προστατεύσει από τον τοξικό (;) και κατεστραμμένο (;) κόσμο στην επιφάνεια… αλλά κανείς δεν είναι πραγματικά σίγουρος.
Καθώς οι αμφιβολίες αρχίζουν να παρεισφρέουν, κάθε “επαναστάτης” στέλνεται έξω για να καθαρίσει. Θανατική καταδίκη δηλαδή, καθώς κανείς δεν έχει επιστρέψει ποτέ στο σιλό και φαίνεται να πέφτουν νεκροί έξω. Όλα παρακολουθούνται από οθόνες στο εσωτερικό… αλλά μπορεί αυτό να γίνει πραγματικά πιστευτό; Ή μήπως υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που κάπως παρεμβαίνει;
Μετά από έναν ενδιαφέροντα πρόλογο, η προσοχή στρέφεται σε μια γυναίκα μηχανικό, την Τζουλιέτ. Η οποία αρχίζει να αποκαλύπτει μια συνωμοσία που τρέχει πολύ πιο βαθιά στο Σιλό απ’ ό,τι θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Της ανατίθεται ο ρόλος του σερίφη από τον προηγούμενο που κατείχε το αξίωμα, τον Χόλστον και όπου αρχίζει να ερευνά τον θάνατο ενός άντρα που ονομάζεται Τζορτζ Γουίλκινς.
Καθώς η σειρά προχωρά, το Silo δίνει μαεστρικά και με το σταγονόμετρο στοιχεία για να μας αποκαλύψει τι πραγματικά συμβαίνει. Βέβαια, κάθε μας απορία απαντιέται με ένα ακόμα ερωτήμα. Ένα από τα μεγαλύτερα ατού της πλοκής είναι ότι ποτέ δεν είσαι απόλυτα σίγουρος αν αυτό που βλέπεις ισχύει ή αν πρόκειται για κάποιο τέχνασμα.
Βοηθάει επίσης το γεγονός ότι ο σχεδιασμός των σκηνικων είναι φανταστικός σε όλους τους τομείς. Φαίνεται ότι έχει πέσει πολλή σκέψη για τη γενικότερη οικοδόμηση του κόσμου και την αισθητική του Silo. Δρομείς ανεβοκατεβαίνουν τη σπειροειδή σκάλα παραδίδοντας μηνύματα σε διαφορετικούς ορόφους. Υπάρχουν μοναδικές διαφορετικοί γλωσσικοί διάλεκτοι ανάλογα τον όροφο. Επίσης, υπάρχουν σαφείς κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές αναμέσα σε αυτούς που βρίσκονται στα χαμηλότερα πατώματα με από αυτούς που βρίσκονται στα ψηλότερα.
Όλα αυτά συνθέτουν έναν πολύ αληθοφανή κόσμο, που κατοικείται από αληθοφανείς χαρακτήρες και ζωντανεύει με αληθοφανή τρόπο από ένα ταλαντούχο cast που περιλαμβάνει τους Rebecca Ferguson, Common, Iain Glen και Tim Robbins. Οι ηθοποιοί βοηθούν η σειρά να αποκτήσει μία εξτρά βαρύτητα, συνθήκη την οποία καταφέρνουν να διατηρήσουν σε όλη τη διάρκειά της.
Ωστόσο, υπάρχουν και σημεία της που μοιάζουν λίγο αργά. Ιδίως στη μέση της σειράς. Υπάρχουν ολόκληρα τμήματα που θα μπορούσαν εύκολα να είχαν συμπυκνωθεί, ενώ μερικές ασυνέπειες στην πλοκή γύρω από την ομάδα ασφαλείας. Ειδικά κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης αποκάλυψης. Ωστόσο, αυτά είναι δευτερεύοντα σημεία και σίγουρα δεν μειώνουν την απόλαυση.
Με τη δεύτερη σεζόν να έχει ήδη πάρει το πράσινο φως από την Apple, το Silo διαπρέπει ως ένα από μία από τις καλύτερες sci-fi σειρές της χρονιάς. Επομένως, όποιος ενδιαφέρεται για μία καλή σειρά μυστηρίου/θρίλερ, καλά θα κάνει να τη βάλει άμεσα στο πρόγραμμά του.
