Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας
Stringless, Moon Moth, 11/03/2023 @St. Paul’s Anglican Church
Οι συναυλίες είναι πλέον στην ζωή μας παραπάνω από μία φορά την εβδομάδα. Ως συντάκτες και ενίοτε, ως ερασιτέχνες φωτογράφοι. Οι επιλογές χώρων είναι συγκεκριμένες και αρκετά περιορισμένες, οπότε, καλώς ή κακώς, κάποια πράγματα μένουν ίδια αρκετές φορές. Αυτό το Σάββατο, όμως, υπήρχε κάτι πολύ διαφορετικό.
Η Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου στο Σύνταγμα είναι ένας χώρος που είχα την τύχη να πάω πριν το χάος του Covid. Το 2020 λοιπόν είχα δει τους Nochnoy Dozor μαζί με τον Ghone. Ο επιβλητικός, αν μπορώ να τον περιγράψω με μία λέξη, χώρος, σε συνδυασμό με τα συγκεκριμένα σχήματα, με κέρδισε αμέσως.
Αν με ρωτήσουν πως μπορώ να περιγράψω τους
Moon Moth με μια λέξη, αυτή θα ήταν “μινιμαλισμός”
Φέτος, ανακοινώθηκαν δύο βραδιές. Η πρώτη αποτελείται από τους Moon Moth. Ένα νέο project βετεράνων της σκηνής σε διαφορετικό concept, και το πολυφωνικό σχήμα με το όνομα Stringless. Η επόμενη είναι πιο ηλεκτρονική, με την Emi Path να παρουσιάζει το νέο της album, μαζί με τους Marva Von Theo. Περισσότερα για αυτό την επόμενη εβδομάδα από διαφορετική πένα.
Όπως και την προηγούμενη φορά, στην είσοδο βρισκόταν ένα mini bar από το Mikro Bio του Kτήματος Κουτσοδήμου. Οι επιλογές κρασιού έβαλαν όσους έφτασαν λίγο νωρίτερα στον γεμάτο προαύλιο χώρο στο ζεστό κλίμα. Μπαίνοντας μέσα λοιπόν, τα φώτα έσβησαν. Αφήνοντας το τεράστιο βιτρό στο πίσω μέρος του ιερού φωτισμένο. Λίγο μπλε φως συνόδευε τους ήχους της βροχής. Όλα αυτά μας οδήγησαν και στην έναρξη των Moon Moth, πέντε λεπτά πριν την ώρα τους!
Moon Moth
Αν με ρωτήσουν πως μπορώ να περιγράψω τους Moon Moth, ένα νέο project με μέλη των Universe 217, Fool In The Box και Euphrosyne. Ενώ αν έπρεπε να το κάνω με μία λέξη, θα έλεγα, μινιμαλισμός. Μία ακουστική/κλασσική κιθάρα, ένα drum set με ηλεκτρονικά τύμπανα αλλά κανονικά πιατίνια, ένα laptop και μία κονσόλα, δύο πλήκτρα. Όλα ντύνουν με φαινομενικά απλό, αλλά με βάθος τρόπο τις φωνές της Έφης και της Νίκης.
Πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησαν ένα live video με 3 κομμάτια τους, τα οποία έπαιξαν και στην συγκεκριμένη εμφάνιση τους. Ο ήχος ήταν ακριβώς στην ένταση που έπρεπε, με τη βοήθεια του τεράστιου ύψους του ταβανιού να δίνει τον απαραίτητο «χώρο». Αυτό μετέτρεψε την ταξιδιάρικη, ατμοσφαιρική και μελαγχολική μουσική τους σε εμπειρία.
Το concept που εξέλαβα από τους Moon Moth πιο έντονα είναι αυτό του soundtrack. Χωρίς να έχει ξεκάθαρους πρωταγωνιστές, με τα όργανα να εμπλουτίζουν την αρμονία. Τα τύμπανα του Γιώργου ελέγχουν ξεκάθαρα τις δυναμικές, δίνοντας χώρο το ένα στο άλλο, με λίγες περισσότερες ευκαιρίες στις δύο φωνές.
Η ατμόσφαιρα που βγάζουν είναι το πιο δυνατό τους στοιχείο και, καθώς είναι στην αρχή τους ως σχήμα, όλα δείχνουν ότι έχουν πολλά περισσότερα να δώσουν. Πολύ σωστή επιλογή η Αγγλικανική Εκκλησία, αναμένουμε περισσότερο υλικό και περισσότερες live εμφανίσεις στο ίδιο μοτίβο.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Moon Moth
Genre: Dark Pop
Moon Moth: Έφη Ευαγγελινού (Φωνή, Effects), Μάνος Γεωργακόπουλος (Κιθάρα), Νίκη Τσέτσου (Φωνή, Πλήκτρα), Γιώργος Ράδος (Τύμπανα)
Stringless
Μετά από μία μικρή διακοπή και ακόμα πιο γρήγορο changeover, από την είσοδο της εκκλησίας, ακριβώς από πίσω μας δηλαδή, έξι φωνές χωρίς μικρόφωνα μας καλωσόρισαν. Οι Stringless ανέβηκαν στη σκηνή και το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα μαζί με τους διπλανούς μου ήταν το δέος. Παίρνοντας τα μικρόφωνά τους και τραγουδώντας μία δική τους διασκευή του Τρεις ‘Αγγελοι του Σταμάτη Κραουνάκη και της Λίνας Νικολακοπούλου. Δεν χρειάστηκα κάτι άλλο για να καταλάβουμε ότι θα ακούσουμε κάτι μοναδικό.
Δεν είναι συχνό φαινόμενο το να βλέπεις ζωντανά πολυφωνικά σχήματα, τουλάχιστον για εμένα. Το να ακούς σε αυτό το χώρο αυτό που κάνουν οι Stringless από τη Θεσσαλονίκη, είναι κάτι που περιγράφεται πολύ δύσκολα με λόγια. Η πολυπλοκότητα των αρμονιών που χρησιμοποιούν. Το «πάντρεμα» των πολύ διαφορετικών χροιών των φωνών τους, το ρυθμικό τους δέσιμο και το εξωπραγματικό τους κούρδισμα είναι πραγματικά αξιοθαύμαστα. Δείχνουν ξεκάθαρα τις άπειρες ώρες δουλειάς που έχουν ρίξει.
Οι ρόλοι των Stringless εναλλάσσονται συνεχώς,
λέγοντάς μας πριν από κάθε κομμάτι την ιστορία του
Οι ρόλοι τους εναλλάσσονταν συνεχώς. Από πρώτες σε δεύτερες/τρίτες φωνές, σε φωνητικές μπασογραμμές, ακόμα και beatbox/κρουστά. Επίσης, πριν από κάθε κομμάτι, μας έλεγαν την ιστορία του. Το ευαίσθητο Alma De Gaia (η ψυχή της γης) ακολούθησε, δίνοντας την θέση του στο Φύσηξε ο Βαρδάρης του Νίκου Παπάζογλου. Πήγαν στον Πόντο και τον μύθο του γεφυριού. Έφτασαν ακόμα και στην Ήπειρο, δείχνοντας μας τη βαθιά τους γνώση για τα μουσικά είδη που έχουν ασχοληθεί.
Έπειτα, έφυγαν ξανά από τα σύνορα της Ελλάδας, τραγούδησαν το Adio Querida (Αντίο αγαπημένη), ένα ρομαντικό, μελαγχολικό τραγούδι της Yasmin Levy στα ladino, ή αλλιώς Judeo-Spanish, την γλώσσα των Ισπανο-Εβραίων.
Η σύνδεση που δημιουργούσαν με το κοινό σε κάθε στιγμή που αποφάσιζαν να προλογίσουν ένα κομμάτι ήταν πολύ όμορφη, μεταφέροντας μας τους προβληματισμούς και την λύπη τους για το πρόσφατο δυστύχημα στα Τέμπη. Τον αδικαιολόγητο φόβο που νιώθουν οι γυναίκες ακόμα και το 2023, εκφράζοντάς το με το πρόσφατο Το Κόκκινο Φουστάνι, με τον τελευταίο στίχο “Μα μη σε νοιάζει τι θα πει, δική σου είναι η ζωή, για το δικό σου το κορμί, άλλο μαχαίρι δεν θα βγει” να είναι ίσως η πιο έντονη συναισθηματικά στιγμή της βραδιάς.
Stringless: ένα λαμπρό παράδειγμα πως η μουσική
δεν γνωρίζει όρια, σύνορα, και περιορισμούς
Η ενέργεια τους όμως μετατράπηκε πολύ γρήγορα σε χαρά και στο Gilvelo, ένα παραδοσιακό τραγούδι από την Γεωργία, μας ξεσήκωσαν σε ρυθμικά παλαμάκια, οδηγώντας στο πιο δυνατό χειροκρότημα στο τέλος του.
Το προσωπικό μου highlight ήταν το Χαλασιά μου. Ένα παραδοσιακό Πωγωνήσιο ερωτικό τραγούδι. Οι φωνές κράτησαν ένα πολύ όμορφο, και αντικειμενικά πολύ δύσκολο ρυθμικά, ίσο σε διαφορετικούς τόνους τραγούδι, «ανοίγοντας» και «κλείνοντας» μία πλούσια αρμονία και δυναμικές. Αυτό αναδείχθηκε στο έπακρο στο τέλος της εμφάνισής τους, με το «σήμα» τους, μία φωνητική διασκευή στο Also Sprach Zarathustra του Richard Strauss (ναι, όλοι το ξέρετε), που γέμισε κυριολεκτικά όλο τον χώρο.
Ένα πολυφωνικό σχήμα ακούγεται εντυπωσιακό ακόμα και στο «άπειρο» αυτί. Οι Stringless, δηλαδή οι: Αλμπένα Κούτοβα, Έλσα Μουρατίδου, Βασιλική Αλεξίου, Κατερίνα Μαυροφρύδου, Στέλλα Γιαλτζή, Δωροθέα Μιχαήλ, δεν είναι ένα απλό πολυφωνικό σχήμα. Είναι ένα λαμπρό παράδειγμα ότι η μουσική δεν έχει κανένα απολύτως σύνορο. Ούτε είδος, ούτε εθνικότητα, ούτε κανένα «περιορισμό» σε μουσικά όργανα.
Οι Stringless προσφέρουν μία εμπειρία που πραγματικά κάνει καλό στα αυτιά και το μυαλό μας
Είναι μία σύμπραξη έξι τελείως διαφορετικών φωνών, άπειρης και πολύχρονης δουλειάς ώστε να εκτελεστεί με αυτόν τον άψογο τρόπο και ενέργεια. Η ατμόσφαιρα και εξίσου αψεγάδιαστη ερμηνεία των Moon Moth, έβαλε τα απαραίτητα θεμέλια, μαζί με τα πολύ ωραία φώτα και τον επιβλητικό χώρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας, σε μία βραδιά που όσοι παραβρέθηκαν, θα θυμούνται για πολύ καιρό.
Υ.Γ. Οι Stringless εμφανίζονται στις 2 Απριλίου στο Ilion Plus, είναι μία εμπειρία που πραγματικά θα κάνει καλό στα αυτιά και στο μυαλό σας.
