Μετά από χρόνια συζητήσεων και δύο προηγούμενες ταινίες που η κάθε μία άφησε το δικό της στίγμα στην οπτική γλώσσα του σινεμά, το “Tron: Ares” φτάνει κουβαλώντας όλη τη φόρτιση της ψηφιακής νοσταλγίας αλλά και υψηλές προσδοκίες για ένα ακόμα μεγάλο μπλοκμπάστερ. Η σκηνοθεσία είναι του Joachim Rønning, ενώ ο Jared Leto πρωταγωνιστεί ως Ares, με τους Greta Lee, Evan Peters και Jodie Turner–Smith να συμπληρώνουν το βασικό καστ. Αυτή η συνέχεια προχωρά το σύμπαν του Tron σε μια εποχή όπου τα σύνορα ανάμεσα στον κώδικα και τον πραγματικό κόσμο γίνονται εξαιρετικά λεπτά και συχνά το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακά όμορφο.
Η ταινία διαδραματίζεται περίπου δεκαπέντε χρόνια μετά τα γεγονότα του “Tron: Legacy” και επικεντρώνεται σε έναν τεχνολογικό αγώνα δρόμου. Η ENCOM, που πλέον διοικείται από τη Eve Kim (Greta Lee), και η αντίπαλow της, η Dillinger Systems, με επικεφαλής τον Julian Dillinger (Evan Peters), προσπαθούν να ξεπεράσουν το “φράγμα των 29 λεπτών”, ένα ψηφιακό όριο που δεν επιτρέπει στα προγράμματα που περνούν στον πραγματικό κόσμο να διαρκέσουν πάνω από μισή ώρα. Το στοιχείο που μπορεί να ανατρέψει αυτή τη συνθήκη είναι ο λεγόμενος «κωδικός μονιμότητας», ένας χαμένος αλγόριθμος που δημιούργησε ο αγνοούμενος Kevin Flynn (Jeff Bridges) και που μπορεί να κρατήσει για πάντα τα ψηφιακά όντα στον κόσμο των ανθρώπων.
Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται ο Ares του Jared Leto, ένας πολεμιστής που έχει δημιουργήσει ο Julian. Η αποστολή του είναι να βρει και να πάρει τον κώδικα από την Eve, με τον Ares να μετατρέπεται σε βασικό παίκτη σε μια σειρά από συγκρούσεις που ξεκινούν μέσα στον εντυπωσιακό κυβερνοχώρο και φτάνουν στην πραγματική ζωή. Η επιμονή της Eve, η έλλειψη ηθικών φραγμών του Julian και η απόλυτη υπακοή της Athena (Jodie Turner-Smith) συναντιούνται, ενώ το ερώτημα αν μια τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να ξεφύγει από τις εντολές της παραμένει πάντα στο προσκήνιο. Όσο η καταδίωξη δυναμώνει, τα όρια ανάμεσα στον αντίπαλο, το όπλο και τον επαναστάτη αρχίζουν να μπερδεύονται.
Εκεί που το “Tron: Ares” διαπρέπει πραγματικά, είναι στο οπτικοακουστικό του κομμάτι. Ο Rønning δημιουργεί έναν κόσμο γεμάτο χρώματα, αξιοποιώντας τα 3D εφέ και τα ψηφιακά γραφικά με τρόπο που κάνει την ταινία όχι μόνο εντυπωσιακή, αλλά και να φαίνεται ζωντανή και αληθινή. Είτε βλέπεις μια καταδίωξη με φώτα νέον, είτε το νερό να κυλάει μέσα σε ένα εικονικό σύμπαν, είτε τους δρόμους της πόλης που μοιάζουν να πάλλονται από κώδικα, η ταινία χρησιμοποιεί το θέαμα σαν βασικό της «όπλο». Σ’ αυτή την έντονη εμπειρία έρχεται να προστεθεί και η μουσική των Trent Reznor και Atticus Ross (Nine Inch Nails), που στέκεται επάξια δίπλα στο χαρακτηριστικό σάουντρακ των Daft Punk από το Legacy. Ο industrial ήχος τους δίνει ένταση στις σκηνές δράσης, γεμίζει τα κενά στην αφήγηση και προσθέτει μια cyber ατμόσφαιρα που γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικής εμπειρίας, όσο και τα οπτικά εφέ.
Η πλοκή και η εξέλιξη των χαρακτήρων είναι τα σημεία όπου οι γνώμες διίστανται. Ενώ η ιστορία είναι ξεκάθαρη και κινείται γρήγορα, κάποιες φορές δείχνει αρκετά απλοϊκή. Αυτή η απλότητα κάνει το σενάριο να μοιάζει περισσότερο ως έναν μηχανισμό να περνάμε από τη μία σκηνή στην άλλη. Οι διάλογοι είναι αποτελεσματικοί, αλλά συνήθως στηρίζονται σε τυπικούς χαρακτήρες, ενώ τα συναισθηματικά στοιχεία, αν και υπάρχουν, σπάνια ξεφεύγουν από το προβλέψιμο.
Η ερμηνεία του Jared Leto ως Ares έχει έναν ενδιαφέρον, αλλά είναι αρκετά συγκρατημένη. Από τη μία, αποτυπώνει πετυχημένα το πώς μια τεχνητή νοημοσύνη αρχίζει να ξεφεύγει από τις αρχικές της εντολές και να αποκτά δική της προσωπικότητα. Από την άλλη, περίμενα να δω μεγαλύτερο εύρος και περισσότερες αποχρώσεις στην ερμηνεία του, κάτι που δεν ήρθε ποτέ πραγματικά στην επιφάνεια. Η Jodie Turner-Smith ως Athena μεταδίδει δυναμισμό, όμως ο ρόλος της μένει περιορισμένος σε όσα ορίζει ο προγραμματισμός της. Η Greta Lee ως Eve καταφέρνει να ξεχωρίσει, φέρνοντας συναίσθημα σε έναν κατά τα άλλα ψυχρό και ψηφιακό κόσμο. Τέλος, ο Evan Peters στον ρόλο του Julian υποδύεται πειστικά τον τυπικό ανταγωνιστή της τεχνολογίας, αν και σε κάποια σημεία διακρίνεται μια υποβόσκουσα ανασφάλεια που κάνει τον χαρακτήρα του λίγο πιο ανθρώπινο.
Το “Ares” είναι ξεκάθαρα μια ταινία Tron, με αυτογνωσία για τη θέση της στη σειρά και διάθεση να τιμήσει το παρελθόν της τόσο μέσα από τα εφέ όσο και μέσα από αναφορές. Η ιστορία χρησιμοποιείται για να αγγίξει ζητήματα γύρω από την αυτονομία της τεχνητής νοημοσύνης, το πού φτάνει η ευθύνη της τεχνολογίας και το πώς η ύπαρξη, είτε ψηφιακή είτε ανθρώπινη, είναι πάντα προσωρινή. Παρ’ όλα αυτά, το φιλμ δεν μένει ποτέ για πολύ σε ένα μόνο θέμα, επιλέγοντας να δώσει περισσότερη έμφαση στη γρήγορη δράση και τις εντυπωσιακές εικόνες αντί να καταπιαστεί με φιλοσοφικά ερωτήματα. Το σενάριο φλερτάρει με μεγάλα ερωτήματα, όπως τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος ή αν η τεχνολογία μπορεί να ξεπεράσει τους ίδιους της τους δημιουργούς, αλλά τελικά μένει πιστό στον βασικό του στόχο: τη διασκέδαση του θεατή.
Για όσους αγαπούν το franchise από παλιά, η εμφάνιση του Jeff Bridges και οι αναφορές στις προηγούμενες ταινίες λειτουργούν περισσότερο ως ένδειξη σεβασμού προς το παρελθόν και όχι ως κουραστικό fan service. Παράλληλα, το “Tron: Ares” είναι kai μια ταινία όπου το στυλ παίρνει συχνά τη θέση της ουσίας και η εντυπωσιακή εμπειρία βάζει σε δεύτερη μοίρα το συναίσθημα. Σαν blockbuster, δίνει ακριβώς ό,τι περιμένει κανείς: συναρπαστικές σκηνές καταδίωξης, πρωτότυπα εφέ και ένα δυνατό soundtrack. Όταν μπαίνει στα θέματα της αναζήτησης νοήματος, μέσα ή έξω από τον κώδικα, αφήνει να εννοηθεί πως υπάρχει μεγαλύτερο βάθος, αλλά σπάνια το ψάχνει πραγματικά.
Τελικά, το “Tron: Ares” μένει περισσότερο ως ένα εντυπωσιακό οπτικοακουστικό θέαμα, παρά ως μια ιστορία που θα σε βάλει σε σκέψεις. Η ταινία ξέρει να τραβάει τα βλέμματα, παίζει έξυπνα με την αισθητική της σειράς και ανεβάζει τον πήχη στην τεχνολογική πλευρά της αφήγησης. Όμως, αν υπάρχει κάτι που σου μένει φεύγοντας από την αίθουσα, είναι η αίσθηση μιας συνεχούς καταδίωξης, μιας αναζήτησης που ποτέ δεν σταματά. Ωστόσο, όταν τελειώσει η προβολή, παρότι δύσκολα θα θυμάσαι κάτι από τους χαρακτήρες ή το συναίσθημα, θα έχεις σίγουρα ζήσει μια εμπειρία που φωνάζει “Tron” από την αρχή ως το τέλος. Και μερικές φορές, αυτό αρκεί για να περάσεις καλά.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Movie: Tron: Ares
Year: 2025
Genre: Action, Adventure, Sci-Fi, Cyberpunk
Director: Joachim Rønning
Jared Leto, Greta Lee, Evan Peters, Jodie Turner-Smith, Hasan Minhaj, Arturo Castro, Gillian Anderson, Jeff Bridges
Tron: Ares
Το “Tron: Ares” προσφέρει μοναδικό οπτικοακουστικό θέαμα και σίγουρα ικανοποιεί τους φίλους του franchise. Παρά τα σεναριακά του κενά και τους μέτριους χαρακτήρες, παραμένει μια ταινία που αξίζει να απολαύσεις στη μεγάλη οθόνη.
