Η επιστροφή των Twin Tribes στην Αθήνα, για το κλείσιμο της ευρωπαϊκής τους περιοδείας, ήταν μια βραδιά που μου έδειξε με τον πιο απρόσμενο τρόπο πως η darkwave κοινότητα της πόλης παραμένει ζωντανή και παθιασμένη.
Είχα χρόνια προσωπικά να δω τόσο μεγάλη ουρά έξω από το Gagarin 205, αλλά και μέσα. Κάτι που μαρτυρά πως το δίδυμο από το Τέξας έχει αποκτήσει πια φανατικό κοινό στην Ελλάδα.
Η απουσία των Denuit, που δεν κατάφεραν να φτάσουν λόγω μηχανικής βλάβης, άφησε προσωρινά ένα κενό στο πρόγραμμα. Ένα κενό, βέβαια, που οι Twin Tribes γέμισαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Χωρίς καθυστέρηση, ανέβηκαν στη σκηνή μέσα σε φωνές, χειροκροτήματα και ενθουσιασμό, και ξεκίνησαν με το “Path to Antares”, βυθίζοντας αμέσως το κοινό στο γνώριμο σύμπαν τους.
Το setlist περιλάμβανε κομμάτια από το σύνολο της δισκογραφίας τους: από το “Shadows” και το “Another Life” του πρώτου album, μέχρι το “Cauldron of Thorns”, “Obsidian” και “The River” από το “Pendulum”.
Η απόδοσή τους ήταν μοναδική και επαγγελματική στο μέγιστο. Ο Joel Niño Jr. έπαιζε και νιώθαμε ο ήχος να βγαίνει από μέσα μας, ενώ η κιθάρα του Luis Navarro προσέθετε τη χαρακτηριστική new wave μελαγχολία τους. Aυτή που τους συνδέει με ονόματα, όπως οι Cure, οι Clan of Xymox ή οι She Past Away.
Μπορεί να ήμουν από τους ελάχιστους “άπειρους” προς τη μουσική τους, αλλά οι μελωδίες σε συνδυασμό με το απίστευτα θερμό κοινό, μόνο ασυγκίνητη δεν μπόρεσε να με αφήσει. Ιδιαίτερη στιγμή της βραδιάς με την εκτέλεση του “Lobo Hombre en Paris”. Η ισπανόφωνη διασκευή των La Unión, που προκάλεσε τις φωνές όλων -κυριολεκτικά- να ενώνονται και ταυτόχρονα μας έφερε στο προσκήνιο τη θερμή σχέση του συγκροτήματος με τις λατινικές τους ρίζες. Η δίγλωσση ροή του set, μεταξύ άλλων, κρατούσε το ενδιαφέρον αμείωτο και ενίσχυε τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα.
Όσα και να θέλω να πω για το κοινό, νομίζω θα είναι αρκετά. Από ιστορίες είχα ακούσει μόνο την ύπαρξη αυτού του κοινού, που χαρίζει δώρα και λουλούδια στις μπάντες, αποθεώνοντάς τους βαθιά και ζητώντας με όλο τους το είναι ακόμα ενα κομμάτι. Οι Twin Tribes μεταμόρφωσαν το Gagarin σε μια κινούμενη μάζα από σιλουέτες όλων των ηλικιών, που χόρευαν όλοι μαζί. Τα “Sangre de Oro”, “Fantasmas” και “Heart & Feather” έφεραν την ένταση στο αποκορύφωμά της, πριν το “Monolith” ρίξει την αυλαία με τρόπο σχεδόν τελετουργικό, μέσα σε καπνό και φώτα που έσβηναν αργά.
Οι Twin Tribes απέδειξαν (σε μένα κυρίως που δεν γνώριζα πολλά για τη μουσική τους) πως είναι κάτι παραπάνω από ένα από τα σημαντικότερα darkwave acts της δεκαετίας. Είναι σίγουρα καλλιτέχνες που γνωρίζουν πώς να συνδέονται με το κοινό τους, να το παρασύρει και να το συγκινεί με απόλυτη ειλικρίνεια. Με μια εμφάνιση αψεγάδιαστη, έντονη και ουσιαστική, το αθηναϊκό κοινό τους αποχαιρέτησε με την υπόσχεση πως η επόμενη συνάντηση δε θα αργήσει.
