Ο Zach Cregger, μετά το “Barbarian”, επιστρέφει με το νεό του δημιούργημα, το “Weapons”, σε μια από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της χρονιάς. Θες το cast της, θες την όλη aura, όπως λένε πλέον που δημιουργήθηκε γύρω από αυτή. To “Weapons” ήταν από τα καλοκαιρινά releases, που αρκετοί σινεφίλ, είχαν μαρκάρει στο ημερολόγιο τους. Και είμαι πραγματικά χαρούμενος, που μπορώ να πω ότι η ταινία δεν σε απογοητεύει για το μεγαλύτερο μέρος της και σε παίρνει μαζί της σε αυτόν τον σκοτεινό της κόσμο.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Στις 2:17 την νύχτα, ξημερώματα Τετάρτης, δεκαεπτά παιδιά από την τάξη τρίτης δημοτικού της Justine Gandy (Julia Garner) σηκώνονται από τα κρεβάτια τους, ανοίγουν διάπλατα τα χέρια τους, σαν να παίζουν “αεροπλανάκι” και τρέχουν μέσα στο σκοτάδι, χωρίς να τα ξαναδούν έκτοτε. Την επόμενη μέρα, η Gandy συνειδητοποιεί ότι το μόνο παιδί στην τάξη της είναι ο Alex ( Cary Christopher). Ψάχοντας απαντήσεις, κατηγορώντας την Gandy, είναι ο πατέρας ενός από τα παιδιά που χάθηκαν, ο Archer Graff (Josh Brolin).
Οφείλω να πω πως το visual των παιδιών να τρέχουν και να “καταπίνονται” από το σκοτάδι, είναι κάτι που μου έχει μείνει πολύ έντονα στο μυαλό. Αυτή η παράξενη, αλλά δυνατή εικόνα, μοιάζει βγαλμένη από ένα διεστραμμένο παραμύθι φαντασίας. Η συνέχεια βέβαια είναι διαφορετική. Ο Cregger αρχικά, δεν δίνει πολλά στον θεατή για το έργο του, δημιουργώντας μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα, που εξαρχής σε μαγνητίζει. Η ταινία επιτρέπει πολλαπλές αναγνώσεις, από σχολιασμό πάνω στις σχολικές τραγωδίες μέχρι αναφορά στην πανδημία. Ο θεατής βρίσκεται μπροστά σε ένα φιλμ που αρνείται να τον κατευθύνει.
Αυτό που σε κρατάει είναι οι ερμηνείες. H Garner, παραδίδει μια ερμηνεία γεμάτη ένταση και απελπισία, αποτυπώνοντας τη μοναξιά μιας γυναίκας που δέχεται επιθέσεις χωρίς στοιχεία. Παράλληλα έχει να αντιμετωπίσει το ίδιο της το παρελθόν, κάνοντας έτσι πιο περίπλοκο το μονοπάτι της προς την ανακάλυψη της αλήθειας. Ο Cregger χωρίζει την ιστορία σε κεφάλαια, ακολουθώντας διαφορετικούς χαρακτήρες. Έτσι ο θεατής συναντά τον Archer Graff. Μέσα από τα μάτια του Archer φαίνεται η οργή και η θλίψη που κυριαρχεί στην κοινότητα, με τον Josh Brolin να είναι εκπληκτικός.
Αργότερα γνωρίζουμε τον Paul, έναν αστυνομικό με εσωτερικά προβλήματα, τον οποίο ενσαρκώνει ο Alden Ehrenreich. Ο χαρακτήρας του παλεύει με τον αλκοολισμό και τις προσωπικές του αδυναμίες, ενώ διατηρεί σχέση με την Justine. Ο Marcus, ο διευθυντής του σχολείου, τον οποίο παίζει ο Benedict Wong, προσπαθεί να ισορροπήσει την κατάσταση αλλά μοιάζει αδύναμος απέναντι στη συλλογική υστερία. Ο James, ένας εθισμένος που υποδύεται ο Austin Abrams, φέρνει μια διαφορετική σκοπιά στην ιστορία. Η πολλαπλή αφήγηση θυμίζει το στυλ του “Pulp Fiction”, κρατώντας το κοινό σε συνεχή εγρήγορση.
Η επιλογή της μη γραμμικής αφήγησης επιτρέπει στις ιστορίες να συγκλίνουν και να αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα. Κάθε χαρακτήρας κουβαλάει το δικό του τραύμα και τις δικές του κρυφές αλήθειες. Τεχνικά, ο Larkin Seiple, προσφέρει μια κινηματογράφηση γεμάτη ευρηματικότητα. Η κάμερα μπαίνει στο κέντρο της δράσης, πάνω σε πόρτες που κλείνουν βίαια, σε σώματα που πέφτουν στο έδαφος, δημιουργώντας μια αίσθηση συμμετοχής του θεατή. Το μοντάζ του Joe Murphy ενισχύει τον ρυθμό, χτίζοντας μια ατμόσφαιρα συνεχούς αβεβαιότητας.
Αξιοσημείωτο είναι ότι το “Weapons” δεν μένει μόνο στον τρόμο. Υπάρχουν στιγμές μαύρου χιούμορ που κάνουν τους χαρακτήρες πιο ανθρώπινους. Ο Cregger γνωρίζει ότι σε κάθε τραγωδία οι άνθρωποι εκφράζουν και παράλογες ή ειρωνικές αντιδράσεις. Αυτές οι στιγμές ελαφρότητας λειτουργούν ως ανάσα μέσα στο σκοτάδι. Η ταινία κρατά μια ισορροπία ανάμεσα στο θρίλερ, το μυστήριο και τον τρόμο. Δεν βασίζεται αποκλειστικά στα jumpscares, αν και υπάρχουν. Το βασικό της όπλο είναι η ατμόσφαιρα και η αίσθηση ότι κάτι απειλητικό παραμονεύει σε κάθε γωνία.
Η διάρκεια της δεν αφήνει τον θεατή να χαλαρώσει. Κάθε κεφάλαιο ανοίγει νέες προοπτικές και ενώνει τις τελείες με τρόπο που κρατά την αγωνία. Παρά τις κάποιες εξηγήσεις στο τέλος, η ταινία παραμένει μια αλληγορική μελέτη πάνω στο πώς μια κοινωνία αντιδρά σε αδιανόητες τραγωδίες. Το τέλος μας δίνει περισσότερα ερωτήματα, παρά απαντήσεις, ενώ κάποιοι θα το κατηγορήσουν για υπερβολική εξήγηση των αποκαλύψεων της ταινίας.
Παρ’όλα αυτά, αυτού του είδους οι αμφισβητήσεις δεν είναι αρκετές για να σου χαλάσουν την εμπειρία. Ο Zach Cregger αποδεικνύει ότι δεν αρκείται στην επιτυχία του “Barbarian”. Δημιουργεί ένα έργο πιο ώριμο, πιο σύνθετο και σίγουρα πιο φιλόδοξο. Το “Weapons” δεν είναι μια συνηθισμένη ταινία τρόμου. Είναι μια εμπειρία που συνδυάζει τον τρόμο, την ειρωνεία και το δράμα και μια εμπειρία που σίγουρα πρέπει να ζήσεις.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Movie: Weapons
Year: 2025
Duration: 129′
Genre(s): Horror, Thriller
Director: Zach Cregger
Julia Garner, Josh Brolin, Alden Ehrenreich, Benedict Wong, Toby Huss, Austin Abrams, Cary Christopher, Amy Madigan
Weapons
Το "Weapons" του Zach Cregger είναι ένα φιλμ τρόμου που συνδυάζει μυστήριο, κοινωνικό σχόλιο και έντονες ερμηνείες. Με αφετηρία την ανεξήγητη εξαφάνιση δεκαεπτά παιδιών, η ταινία αναπτύσσεται μέσα από πολλαπλές οπτικές, δημιουργώντας ένα πλέγμα τρόμου και αγωνίας. Η Julia Garner και ο Josh Brolin ξεχωρίζουν σε ένα σύνολο που ισορροπεί ανάμεσα σε ψυχολογικό θρίλερ και εφιαλτική αλληγορία.
