Helloween | Είναι τα Keeper of the Seven Keys ο κορυφαίος power metal δίσκος ever;
Ανάλογα το ιδίωμα του metal για το οποίο συζητάς, κάποια ονόματα δεν μένουν εκτός. Όσο κι αν προσπαθήσεις. Και όταν στο “τραπέζι” πέφτει το power metal, δεν μπορούν να λείπουν οι Helloween. Η δεύτερη μέρα του Release Athens 2023 πλησιάζει και είναι γεμάτη metal. Η δεύτερη από τις πέντε συνολικά βραδιές σκληρού ήχου στην Πλατεία Νερού φέτος. Headliners, οι σπουδαίοι πρωτομάστορες του europower metal, Helloween.
Με αφορμή την αυριανή εμφάνιση των Helloween στο Release 2023, η συντακτική ομάδα του DEPART απαντά στο μεγάλο ερώτημα. Συνθέτουν τα δυο πρώτα “Keeper of the Seven Keys“, το πρωτόλειο power metal album; Και αν ναι, γιατί;
Γιώργος Ξιφαράς
Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να σκέφτεται, «Αν έπρεπε να διαλέξω ένα album από κάθε είδος metal για νε το περιγράψω, ποιο θα επέλεγα;». Στα περισσότερα είδη δυσκολεύομαι. Στο death metal, δεν ξέρω ποιο album των Death να διαλέξω. Στο heavy ποιο Maiden, στο black metal ποια κυκλοφορία Νορβηγικής καταγωγής κ.ο.κ.. Όμως, στο power metal τα πράγματα είναι πιο απλά. Ξέρεις ότι η μπάντα είναι οι Helloween και ξέρεις ότι είναι ένα από τα δύο Keeper. Αν είσαι μερακλής – ή τεμπέλης, όπως το δει κανείς – τότε, τα αντιμετωπίζεις ως ένα ενιαίο album και ξενοιάζεις.
Πριν τους Helloween, δεν υπήρχε power metal, και μετά τη γέννησή τους, το ιδίωμα γέννησε αμέτρητα σπουδαία metal συγκροτήματα
Έχουν περάσει τριανατατόσα χρόνια από την ημέρα που κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος του “Keeper of the Seven Keys“ (και τριανατόσα πλην ένα από το 2ο) και ακόμα φαντάζει ως μία απάτητη κορυφή. Τόσο για τις μπάντες του ιδιώματος, όσο ακόμα και για τους Helloween τους ίδιους. Τώρα τι τα κάνει το καλύτερο power metal όλων των εποχών; Στο μυαλό μου είναι εξαιρετικό απλό.
Πριν τους Helloween δεν υπήρχε power metal. Έπειτα από αυτούς, έγινε είδος που μας έχει χαρίσει μερικές top μπάντες. Τα Keeper είναι τα albums που εκτόξευσαν και που έθεσαν τον πήχη και τους όρους με τους οποίους παίζεται το είδος. Συμφωνώντας σε αυτό, ακόμα και αν κάποιος δεν τα θεωρεί το καλύτερο album, (μπορεί να θεωρεί κάποιον των Blind Guardian και πιθανώς να συμφωνήσω) δεν μπορεί να μην τα αναγνωρίζει ως τα σημαντικότερα. Το σημείο μηδέν του είδους, τον θεμέλιο λίθο, το blueprint του power metal.
Κώστας Παπανικολάου
Θα γίνω γραφικός αλλά αν δεν γίνω γραφικός, δεν είμαι Κώστας. Είμαι αυτός στον οποίο αναφέρεται ο Γιώργος Ξιφαράς ότι θα έλεγε ότι οι Blind Guardian έχουν το σπουδαιότερο power metal album όλων των εποχών; Είμαι. Μεγάλωσα με Guardian. Αργότερα, έσκαψα βαθιά στην power metal ιστορία όμως και άκουσα Helloween. Κατάλαβα γιατί είναι σπουδαίοι. Δεν τους ακούω επί 24 συναπτά έτη καθημερινά, αλλά τα δύο πρώτα “Keeper of the Seven Keys“, είναι οι “Δέκα Εντολές” του power metal. Το europower γεννήθηκε εκεί. Με τον Kiske για πρώτη φορά στη φωνή.
Τα Keeper of the Seven Keys I & II, αποτελούν τις Δέκα Εντολές του power metal, με το "I Want Out" μπροστάρη
Ο κυριότερος λόγος για εμένα; Το “I Want Out“. Το προτελευταίο κομμάτι του Keeper of the Seven Keys: Part II είναι αυτό που εκτόξευσε τους Helloween στη στρατόσφαιρα. Τους πήρε από τα νομοτελειακά στεγανά του europower και τους πήγε στην αφρόκρεμα του metal. Και όχι μόνο. Το “I Want Out” είναι τραγούδι που ο Kai Hansen έχει πει ότι ήταν ένα κρυφό μήνυμα για την επιθυμία του να φύγει από τη μπάντα.
Έφυγε με μπαμ. Mainstream, έπαιξε και παίζει σε ραδιοφωνικούς σταθμούς ακόμη και σήμερα. Είναι τόσο αναγνωρίσιμο, που τόσο ο Hansen όσο και ο Kiske, το παίζουν live με Gamma Ray και Unisonic. Επίσης, είναι power metal τραγούδι με punk στοιχεία. Δηλαδή, τι άλλο να γράψουμε;
Χρήστος Καραγιάννης
Καταρχάς νομίζω πως πρέπει να πιάσουμε το part 1 & tart 2 του “Keeper of the Seven Keys” ως ένα album. Και ας φτάνει συνολικά σε διάρκεια λίγο περισσότερο από δύο ώρες. Κατά δεύτερον απεχθάνομαι την power. Μιλάμε πως την θεωρώ το χειρότερο (μακράν του δεύτερου) υποείδος της metal μουσικής. Παρόλα αυτά, τρία albums μπορώ να ακούσω με ευκολία.
Ο ήχος των Helloween στα Keppers of the Seven Keys είναι ευθέως επηρεασμένος από Judas Priest και Iron Maiden
To “Land of the Free” των Gamma Ray. Το Nightfall in Middle Earth από τους Blind Guardian. Και το συγκεκριμένο έπος των Helloween. Και θα μου πεις είναι αυτός λόγος; Φυσικά και το ό,τι το αντέχω δεν είναι λόγος που το “Keeper of the Seven Κeys” είναι το καλυτέρο album των Helloween, αν όχι του ιδιώματος. Ο κύριος λόγος, στα δικά μου αφτιά τουλάχιστον, είναι πως είναι εντελώς επηρεασμένος από τους πατέρες Judas Priest και Iron Maiden. Ο Michael Kiske άλλωστε ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τον Metal God.
Αν δεν σας φτάνει και αυτός ο λόγος, αυτός που δεν θα σας αρέσει καθόλου είναι πως το power metal δεν εξελίχθηκε και πολύ περισσότερο μετά από αυτό. Τώρα δεν ξέρω αν φταίει η κορυφή που έπιασε ο δίσκος ή οι αράχνες που έχει πιάσει το ιδίωμα. Παρακαλώ να με κράξετε με σειρά προτεραιότητας. Χαρτάκια θα βρείτε στην αρχική του DEPART.
Βασίλης Τσιάπης
Στην ερώτηση αν μου αρέσει το power metal η απάντηση μου είναι όχι. Νομίζω ότι αυτές οι κορώνες που μου τριβελίζουν τα αυτιά κάθε φορά είναι ο χειρότερός μου εφιάλτης. Στην ερώτηση όμως, «όταν ακούς τις λέξεις power metal τι σου έρχεται στο μυαλό;» ξεκάθαρα η απάντηση είναι «οι Helloween και τα δύο Keeper of the Seven Keys».
Οι Helloween άνοιξαν τις πόρτες για πολλές, σπουδαίες μπάντες, που έχτισαν τον γιγάντιο πύργο του power metal
Μου αρέσουν δεν μου αρέσουν δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι είναι η επιτομή αυτού του είδους. Άνοιξαν τις πόρτες σε πολλές μπάντες μετέπειτα να ακολουθήσουν αυτά τα μονοπάτια της τεράστιας επιτυχίας τους. Σίγουρα αν έχω ένα κομμάτι που μπορώ να πω ότι το ακούω τουλάχιστον ευχάριστα είναι σίγουρα το “I Want Out“.
Ναί ναί, ξέρω, mainstream μέχρι το κόκκαλο αλλά εκεί βασίζεται και η τεράστια επιτυχία αυτού του κομματιού. Μικρό σχετικά σε διάρκεια σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα των Keepers. Εύκολο στο αυτί και μπορεί να ακουστεί από οποιαδήποτε ηλικία. Τόσο από fans του metal όσο και του punk. Η γενικότερη επιτυχία των Helloween βασίζεται σε αυτά τα δύο albums, κρατώντας μέχρι και σήμερα πολύ ψηλά τον πήχη στην power metal σκηνή.
Στέλλα Καλπίδη
Αν και χρόνια ακροατής της ευρύτερης metal σκηνής, το κομμάτι της power δεν ήταν ποτέ στις κυριότερες επιλογές μου. Αν με ρωτήσεις τι ακούω από power θα σου απαντήσω με περίσσιο θράσος Helloween και Blind Guardian (power-άδες μη βαράτε, δεν είμαστε όλοι για όλα!).
Τους Helloween τους έμαθα μέσα από D&D sessions στα οποία έτυχε να βρεθώ στην εφηβεία μου. Προφανώς και “A Tale That Wasn‘t Right” και (ό,τι πιο mainstream και εύπεπτο) “Helloween” θα πλαισίωναν τέτοιες στιγμές. Το story telling και των δύο parts, που τελικά δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο με μια απλή ακρόαση. Το χρώμα που έδωσε η μπάντα με τη φωνή και το πρωτότυπο (για την εποχή), απλοποιημένο ύφος της.
Ε νομίζω πως δικαιωματικά ανεβαίνει στην κορυφή της λίστας των albums του power metal. Μην ξεχνάμε ότι κάποιοι από εμάς δεν είχαμε γεννηθεί καν όταν κυκλοφόρησαν (γκουχ-γκουχ) και φτάσαμε στα πρώτα -αντα και ακόμα τα συζητάμε και τα “μεταφράζουμε”.
Άννα Φωτοπούλου
Σαν γνήσιο τέκνο του speed και του thrash, η αλήθεια είναι πως οι Helloween και τα δύο Keeper δεν είναι my cup of tea (που λέγανε και στο χωριό μου). Ωστόσο, we give credit, where credit is due, γιατί είμαστε και σωσμένοι. Δεν γίνεται να αναφερθεί κανείς στο power χωρίς να τονίσει τη συμβολή των Helloween στο ιδίωμα και, προφανώς οι δύο αυτοί δίσκοι, αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους.
Εδώ και δεκαετίες έχουν διαμορφώσει μια ολόκληρη σκηνή, έχουν επηρεάσει γενιές μουσικών και έχουν αποκτήσει φανατικό κοινό. Επίσης, μην ξεχνάμε ότι σαν μπάντα έχουν συνδυαστεί, όχι μόνο με το power αλλά και με το speed. Άλλωστε, το “Walls of Jericho” είναι ένας εμβληματικός δίσκος που μας έδωσε πολλές κομματάρες.
Άρα που καταλήγουμε; Στο ότι, στο τέλος της ημέρας, οι Helloween κατάφεραν και έβαλαν το χεράκι τους, όχι μόνο σε ένα είδος, αλλά σε δύο. Και με εξαιρετική επιτυχία κιόλας. Οι Κολοκύθες ήταν, είναι και θα είναι μια απ’ τις μεγαλύτερες μπάντες, και τα Keepers δικαιωματικά βρίσκονται στο πάνθεο του power, είτε μας συγκινούν, είτε όχι! Ούτως ή άλλως, στη μουσική δε χωράνε οπαδικά.
Φοίβος Κρομμύδας
Οι Helloween είναι μια από τις περιπτώσεις που δεν ένιωσα ότι με ενδιέφεραν ποτέ εκτός του ντεμπούτου τους (και του “Dark Ride“) καθώς απέχουν παρασάγγας απ’ ότι μ’ αρέσει στο power metal. Ωστόσο δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι τα δύο Keepers είναι μια συναστρία που μπορεί να μη φτάνει τα υπερμεγέθη του metal. Ωστόσο, είναι αρκετά για να ορίσουν μια σκηνή μόνοι τους. Αντικειμενικά μιλώντας, δεν μπορείς να βρεις πολλά τέτοια παραδείγματα.
Με τα δυο "Keeper of the Seven Keys", οι Helloween όρισαν μια ολόκληρη σκηνή μόνοι τουςl
Τώρα, αν και τάσσομαι με την αντίληψη πως “ένας δίσκος είναι οπότε είναι άτοπο να πεις ποιόν από τους δύο προτιμάς“, το δεύτερο μέρος θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Δεν έχει ύμνους όπως το Halloween, το A Tale That Wasn‘t Right ή το I‘m Alive, αλλά μια από τις πιό γλυκές μου αναμνήσεις βασίζεται σε αυτό.
Πιο συγκεκριμένα, ο αδερφός μου πριν κλείσει τα 10 μου είχε ζητήσει να του βάλω τι μουσική ακούω για να καταλάβει. Και για να μην τον κάψω με τίποτα Dodheimsgard, σκέφτηκα το πιο προσβάσιμο πράγμα που εξακολουθεί να μου αρέσει. Και όταν του έβαλα το March Of Time, είχε ένα χαμόγελο θαυμασμού. Πάνε εννιά χρόνια από τότε, εγώ γκριζάρω, αυτός έδωσε πανελλήνιες, αλλά πνευματικά είμαστε και οι δύο εκεί. Ακόμα και αν ο χρόνος Flies Eternally.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Helloween (OW) | Bandcamp | Deezer | Facebook | Instagram | ReverbNation SoundCloud | Spotify | Twitter | Vimeo | YouTube