Adrian Smith: Ο αφανής ήρωας των Iron Maiden
Υπάρχουν μουσικοί που έχουν αφήσει ένα αποτύπωμα πολύ πιο ουσιαστικό από τη φήμη και την περιουσία. Ο Adrian Smith ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Ίσως να μην είναι το πρώτο όνομα που σκέφτεται κανείς όταν μιλάμε για τους Iron Maiden, όμως η συμβολή του στην επιτυχία τους είναι τεράστια. Είναι ο αφανής ήρωας πίσω από μερικούς από τους πιο σημαντικούς metal ύμνους. Το παίξιμό του συνδυάζει ακρίβεια και μελωδία με έναν μοναδικό τρόπο, εξισορροπώντας τη δυναμική των συναδέλφων του.
Το ταξίδι του με τους Maiden είναι γεμάτο στιγμές θριάμβου, προκλήσεις και επανεκκινήσεις. Από την εισόδο του στο συγκρότημα, στην απογείωση και από εκεί στην αποχώρηση και την αναζήτηση νέων δρόμων, μέχρι την επιστροφή του που επισφράγισε την αναγέννηση της μπάντας, κάθε φάση της πορείας του αντανακλά την εξέλιξή του ως μουσικού.
Από την Urchin στους Maiden: Η αρχή ενός θρύλου
Τα πρώτα χρόνια των Iron Maiden διαμορφώθηκαν από το φιλόδοξο όραμα του Steve Harris, του ανθρώπου που κινεί τα νήματα στο συγκρότημα. Μέχρι το 1980, είχαν ήδη ξεχωρίσει ως μία από τις πιο δυναμικές νέες μπάντες στο ανερχόμενο NWOBHM. Όταν κυκλοφόρησαν το “Killers” το 1981, ήξεραν πως χρειάζονταν έναν δεύτερο κιθαρίστα για να ενισχύσουν τον ήχο τους. Τότε ήταν που ο Adrian Smith έγινε κομμάτι της ιστορίας τους.
Ο Smith δεν ήταν άγνωστος στον κόσμο των Iron Maiden. Μεγάλωσε μαζί με τον Dave Murray και μαζί σχημάτισαν την πρώτη τους μπάντα, τους Urchin. Όταν ο Murray έγινε μέλος των Maiden, ο Smith συνέχισε με τους Urchin, αλλά σύντομα βρέθηκε σε ένα δύσκολο σημείο, αφού το συγκρότημα δυσκολευόταν να ξεχωρίσει. Το 1980, οι Iron Maiden του πρότειναν να μπει στην μπάντα, όμως εκείνος αρνήθηκε. Ένα χρόνο αργότερα, όταν ο Dennis Stratton αποχώρησε, η ευκαιρία εμφανίστηκε ξανά. Αυτή τη φορά, ο Smith δεν την άφησε να πάει χαμένη.
Η επιρροή του φάνηκε αμέσως. Με την είσοδό του στο συγκρότημα, το δίδυμο κιθάρας των Maiden απέκτησε θρυλικό χαρακτήρα. Η ικανότητά του να δημιουργεί δυναμικά σόλο και το ταλέντο του στη μελωδική σύνθεση έδωσαν νέα πνοή στον ήχο της μπάντας. Όταν κυκλοφόρησε το “The Number of the Beast” το 1982, η χημεία μεταξύ Smith και Murray ήταν πλέον ξεκάθαρη. Όπως είπε και ο Dave Murray: «Υπήρχε μια χημεία ανάμεσα σε εμένα και τον Adrian που ξεπερνούσε τη μουσική».
Συνθέτης, σολίστας, συνοδοιπόρος: Η χρυσή δεκαετία
Η περίοδος του Smith στους Iron Maiden, από το 1981 έως το 1990, ήταν συνώνυμη με τη χρυσή εποχή τους. Έγινε το κρυφό όπλο, γράφοντας ή συνυπογράφοντας μερικά από τα πιο εμβληματικά τραγούδια τους. Κομμάτια όπως το “2 Minutes to Midnight”, το “Stranger in a Strange Land”, το “The Evil That Men Do” και το “Wasted Years” φέρουν το μοναδικό του μείγμα μελωδίας και έντασης. Το “Wasted Years”, μάλιστα, αναδεικνύει απόλυτα το συνθετικό του ταλέντο. Το τραγούδι, που μιλά για τον χρόνο που χάνεται, ξεχώρισε από οτιδήποτε άλλο είχαν κάνει οι Maiden ως τότε.
Αποχώρηση και επιστροφή: Το δεύτερο κεφάλαιο
Ωστόσο, παρά την επιτυχία του, ο Smith δυσκολευόταν να συμβαδίσει με τον ασταμάτητο ρυθμό της μπάντας. Οι ατελείωτες περιοδείες και η πίεση για νέα μουσική άρχισαν να τον φθείρουν. Όταν οι Maiden μπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το “No Prayer for the Dying”, ο Smith ήρθε σε σύγκρουση με την κατεύθυνση που έπαιρνε ο ήχος τους. Το συγκρότημα στρεφόταν σε μια πιο «ακατέργαστη» προσέγγιση, κάτι που δεν ταίριαζε με την αγάπη του για πιο εκλεπτυσμένες, πολυεπίπεδες συνθέσεις. Αισθανόταν ολοένα και πιο περιορισμένος δημιουργικά, οπότε πήρε τη δύσκολη απόφαση να αποχωρήσει.
Για πολλούς, η αποχώρηση από μια μπάντα όπως οι Maiden θα σήμαινε την αρχή μιας καθοδικής πορείας. Όμως, ο Smith ακολούθησε διαφορετικό δρόμο. Ίδρυσε τους Adrian Smith and Project (ASAP) και αργότερα συνεργάστηκε με τη σόλο μπάντα του Bruce Dickinson, εξερευνώντας νέα μουσικά μονοπάτια. Σε αντίθεση με άλλους μουσικούς που αποχωρούν από θρυλικά συγκροτήματα και χάνονται, εκείνος συνέχισε να εξελίσσεται. Μακριά από τη μηχανή των Maiden, τελειοποίησε την τέχνη του, βελτίωσε τις ικανότητές του σε διαφορετικά περιβάλλοντα και ωρίμασε τόσο ως κιθαρίστας όσο και ως συνθέτης.
Ωστόσο, η σκιά των Iron Maiden δεν έφυγε ποτέ από τη ζωή του. Το 1999, την περίοδο που η μπάντα προσπαθούσε να ξαναβρεί τη χαμένη της αίγλη μετά την εποχή του Blaze Bayley, μια νέα ευκαιρία εμφανίστηκε. Ο Bruce Dickinson είχε ήδη συμφωνήσει να επιστρέψει, αλλά η επανένωση δεν θα ήταν πλήρης χωρίς τον Adrian Smith.
Η επιστροφή του Smith στους Maiden ήταν το κομμάτι που έλειπε από το παζλ. Η μπάντα είχε αντέξει τη δεκαετία του ’90, αλλά χρειαζόταν μια νέα δημιουργική πνοή. Με τον Smith ξανά στο πλευρό τους, η σύνθεσή τους απέκτησε ξανά το βάθος που τη χαρακτήριζε. Το αποτέλεσμα ήταν το “Brave New World”, ένα άλμπουμ που σηματοδότησε μια νέα εποχή για το συγκρότημα.
Από τη στιγμή που επέστρεψε, ο Adrian Smith συνέχισε να παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των Maiden. Η επιρροή του φαίνεται ξεκάθαρα σε άλμπουμ όπως το “Dance of Death”, το “A Matter of Life and Death” και το “The Book of Souls”. Ωστόσο, η μουσική του πορεία δεν σταματά στους Maiden. Η συνεργασία του με τον Richie Kotzen, γεμάτη blues επιρροές, ανέδειξε ακόμα περισσότερο την ευελιξία και το εύρος των ικανοτήτων του.
Ένας κιθαρίστας με ψυχή: Πέρα από τη μουσική
Το μεγαλείο του Smith κρύβεται στην ικανότητά του να συνδυάζει τεχνική και συναίσθημα. Σε αντίθεση με πολλούς metal κιθαρίστες που εστιάζουν αποκλειστικά στην ταχύτητα και τη δύναμη, εκείνος δίνει προτεραιότητα στη μελωδία. Τα σόλο του αφηγούνται ιστορίες γεμάτες συναίσθημα μουσικές διαδρομές. Πολλοί σύγχρονοι metal και hard rock κιθαρίστες τον θεωρούν πηγή έμπνευσης, ενώ το έργο του συνεχίζει να μελετάται από νέους μουσικούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Chuck Schuldiner των Death: «Ήμουν τυχερός που ξεκίνησα να παίζω κιθάρα τη δεκαετία του ’80, όταν υπήρχαν τόσοι σπουδαίοι κιθαρίστες για να με εμπνεύσουν, όπως ο Yngwie Malmsteen, ο Van Halen και, κυρίως, οι Dave Murray και Adrian Smith των Iron Maiden».
Επιπλέον, ο Adrian Smith ξεχωρίζει για την ταπεινότητά του, κάτι σπάνιο σε μουσικούς του βεληνεκούς του. Στο βιβλίο του, “Monsters of River and Rock”, αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικότητάς του, που χαρακτηρίζονται από ισορροπία και αγάπη για τη ζωή πέρα από τη μουσική. Η λατρεία του για το ψάρεμα, που το περιγράφει ως μια μορφή διαλογισμού, δείχνει έναν άνθρωπο που έχει βρει εσωτερική γαλήνη. Αυτή η πλευρά του δημιουργεί μια έντονη αντίθεση με τον γρήγορο και απαιτητικό κόσμο του heavy metal.
Το ταξίδι του Adrian Smith με τους Iron Maiden είναι μια διαδρομή γεμάτη επιμονή, εξέλιξη και τελικά, θρίαμβο. Ποτέ δεν ήταν ο super star της μπάντας, όμως η επιρροή του στο heavy metal είναι τεράστια. Μπορεί να μην αναζητά τη δημοσιότητα όπως άλλοι κιθαρίστες της γενιάς του, αλλά για όσους εκτιμούν πραγματικά την τέχνη της κιθάρας, παραμένει ένας από τους κορυφαίους που έπιασαν ποτέ αυτό το όργανο.
