Οι νότες του “The Old Ways Remain” των Blood Ceremony πλημμυρίζουν το χώρο κάνοντας τον αρθρογράφο να πονοκεφαλιάζει με το νούμερο «7» καρφωμένο στη συνείδησή του. Το ότι ο αριθμός «7» θεωρείται μαγικός είναι γνωστόν τοις πάσι. Η σφαίρα του ενδιαφέροντος κινείται στο χώρο της μουσικής για εμάς τα ροκομέταλλα και το επτά είναι γνώριμος αριθμός. Τον έχουμε συναντήσει περισσότερες φορές και από τα κολλητά φιλαράκια μας για καφέ.
Από επτά κλειδιά (Keeper of the Seven Keys). Ως επτά κύκλους (Seven Circles) και φυσικά επτά γιούς (Seventh Son of a Seventh Son). Ακόμη και ένας άσχετος μπορεί να κατανοήσει τη σπουδαιότητα του αριθμού επτά. Θα ρωτήσεις τώρα εσύ, ρε μάστορα τι τρέχει με την αριθμητική ανοιξιάτικα; Γιατί όλα αυτά κάτω από την επικεφαλίδα παρουσίασης του πολυαναμενόμενου νέου δίσκου των Blood Ceremony;
Επτά χρόνια έκαναν οι Καναδοί occult ή witch rockers όπως οι ίδιοι νιώθουν πιο άνετα να ταξινομούν τους ηχητικούς τους καρπούς. Λέω δε παίζει να είναι τυχαίο με τη μαγεία και το μυστικισμό που κλείνει σφιχτά στην αγκάλη του όλες τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Εξάλλου οι ίδιοι στον τίτλο του 5ου full length άλμπουμ τους μας υπογραμμίζουν πως «the old ways remain», άρα γιατί όχι;
Τα επτά χρόνια απουσίας των Blood Ceremony είχαν να κάνουν με ένα πιο ανθρώπινο λόγο, αυτό της πανδημίας που τους πήγε πολύ πίσω παρότι είχαν κυκλοφορήσει το 2019 το single "Lolly Willows"
Κι όμως τα επτά χρόνια απουσίας είχαν να κάνουν με ένα πιο ανθρώπινο λόγο. Την πανδημία η οποία τους πήγε πολύ πίσω παρότι είχαν κυκλοφορήσει το 2019 το single “Lolly Willows“. Μια κίνηση δικαιολογημένη αν στο άμεσο μέλλον σκοπεύεις να κυκλοφορήσεις μια ολοκληρωμένη κυκλοφορία. Την ίδια χρονιά το είχαν παρουσιάσει και στο ελληνικό κοινό για όλους τους «καταραμένους» που είχαν συγκεντρωθεί στο Fuzz.
Και έρχονται τα γνωστά lockdown και οι καραντίνες και οι ατέλειωτες ώρες με τις πιτζάμες μπροστά από το χαζοκούτι. Το σκοτεινιασμένο όραμα «The Old Ways Remain» (πρωταρχικός τίτλος Widdershins) έμεινε να αναπτύσσεται υπομονετικά αργά στον αμνιακό του σάκο. Η γνωστή κατάσταση της πανδημίας δυσκόλεψε εμάς που χρειαζόμασταν έγκριση για να βγάλουμε το σκύλο μας για κακά, δε θα ζόριζε τους Blood Ceremony;
Αρχικά είχε αποφασιστεί να ηχογραφηθεί στα Λονδρέζικα Toe Rag με παραγωγό τον Liam Watson. Όμως με τις δυσκολίες στις μετακινήσεις εν μέσω covid αποφασίστηκε να παραμείνουν στον τόπο διαμονής τους και να ηχογραφήσουν εκεί. Η επιλογή του Paul Kehayas (νατη και η πατρίδα) πίσω από την κονσόλα με τη συμβολή του Sean Kennedy, ενός από τους βασικούς συνθέτες, ανέδειξαν τη μουσική που γράφτηκε για το “The Old Ways Remain”. Σε επίπεδο μάλιστα που να θεωρείται ένα ακόμα δηλητηριασμένο βέλος στη φαρέτρα τους.
Η επιλογή του Paul Kehayas πίσω από την κονσόλα με τη συμβολή του Sean Kennedy, ενός από τους βασικούς συνθέτες, ανέδειξαν τη μουσική που γράφτηκε για το "The Old Ways Remain" των Blood Ceremony
Ο ήχος είναι φινετσάτος, πιο καθαρός σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους, ιδίου ύφους αλλά σχεδόν πνιγμένη στο reverb. Οι Blood Ceremony για το άλμπουμ του 2023 αποζητούσαν μια πιο κλασσικοροκάδικη στροφή στον τομέα της παραγωγής. Το τελικό αποτέλεσμα είναι υπέρ του δέοντος πετυχημένο.
Στα δικά μου αυτιά σα σχετικά νέος ακροατής των Blood Ceremony, τα λόγια φίλων συνόδευαν τους Καναδούς με το doom και την καταχνιά του. Το “The Old Ways Remain” με ταξίδεψε εντελώς αλλού και όχι με την κακή έννοια. Retro rock με ατελείωτα ’70s vibes ακόμα και στο pop πεδίο της εποχής, να πάλλονται στον αέρα. Πρώιμοι Black Sabbath με Jethro Tull να κατεβάζουν το ένα pint μετά το άλλο σε ξεχασμένο μπαράκι στην λαϊκή πλευρά της πόλης του Τορόντο, ανταλλάζοντας γοητευτικές ιστορίες των παλιών καιρών.
Σχεδόν άμεσα στο «The Old Ways…” σε καλωσορίζει ένα είδος χίπικης ευφορίας. Δε γνωρίζω κατά πόσο οι Καναδοί ασχολούνται με τον παγανισμό. Με το νέο τους άλμπουμ μεταφέρεσαι σε υποθετικά παγανιστικά όργια με πρωταγωνιστές τα πνευστά, τα έγχορδα και τα κρουστά της τετράδας. Σε αντίθεση με το “Lord of Misrule” του 2016, το στούντιο επισκέφθηκαν τρεις guest για να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι τους στο ήδη πλούσιο αποτέλεσμα.
Retro rock με ατελείωτα '70s vibes και τους πρώιμους Sabbath με τους Jethro Tull να κατεβάζουν το ένα pint μετά το άλλο σε ξεχασμένο μπαράκι στην λαϊκή πλευρά της πόλης του Τορόντο, ανταλλάζοντας γοητευτικές ιστορίες των παλιών καιρών
Έτσι λοιπόν στο “The Old Ways…” έχεις την ευκαιρία να ακούσεις σαξόφωνο από τα πνευμόνια του Joseph Shabason. Βιολί από τα δεξιότεχνα δάκτυλα της Laura Bates των Völur. Και pedal steel κιθάρα από τον Mike Eckert! Μαζί με τους καλεσμένους οι Blood Ceremony προχώρησαν σε μια ακόμα κίνηση ασυνήθιστη και μοναδική για τη ρουτίνα τους. Αυτή είναι η προσθήκη ενός τραγουδιού από συνθέτη που δεν είναι μέλος τους.
Στο «Mossy Wood» το ραβδί του μαέστρου έχει αναλάβει η Amy Bowles. Η αλήθεια είναι πως δε ξεφεύγει από τα στενά όρια των Blood Ceremony δεδομένου ότι με τον Sean Kennedy ήσαν εις σάρκα μίαν. Οι δυο τους ήταν να συνεισφέρουν το τραγούδι σε μια μπάντα που συμμετείχαν, τους Hollow Earth. Παρέμεινε στα στενά όρια του ευρύτερου family και το ακούμε στην τελική του μορφή.
Σαν ροκάς ή μεταλλάς ή τέλος πάντων οπαδός του καναδέζικου κουαρτέτου σίγουρα δε σου ξέφυγε η αναφορά στην «pop μουσική» που έσκασε (popped) λίγο πιο πάνω. Ναι λοιπόν δε φοβούνται και τολμάνε σε τραγούδια όπως το «Lolly Willows» ή το «Hecate» ή και το ρεφραίν του «Ipsissimus». Αγγίζουν μελωδίες ασφαλείς στο έμπειρο αυτί. Εδώ είναι το ύπουλο με τους Blood Ceremony που μου θυμίζει τις πρώτες μου ακροάσεις με τους εξωγήινα σπουδαίους Blue Oyster Cult.
Το "The Old Ways Remain" είναι δανεισμένο από στίχο του δικού τους «Witchwood» από το «Eldritch Dark» του 2013 και σαν τίτλος σηκώνει πολλές ερμηνείες
Μετά την παρθενική προσέγγιση συμπεραίνεις το πόσο safe είναι, σχεδόν άκακοι, συμφωνείς ότι παραείναι μελωδικοί. Ύστερα κάθεσαι ήσυχος στο δωματιάκι σου, διαβάζεις ανέμελα τους στίχους και εκεί είναι που ξεπροβάλλουν οι καπνοί από τους τοίχους λίγο πριν το κακό ορμήσει στις τρομοκρατημένες σου αισθήσεις όπως σε μια ταινία τρόμου. Έρχεται η σειρά του ρίγους και αλλάζει άρδην η εικόνα σου και ο τρόπος που τους βλέπεις. Εξ’ αρχής το λυρικό υπόβαθρο έπαιζε σημαίνοντα ρόλο στους Blood Ceremony.
Εν έτη 2023 δεν άλλαξαν και δε θα θελήσουν ποτέ να αλλάξουν τις στιχουργικές τους συνήθειες. Αναφορές σε αρχαίες αιρέσεις, λατρείες, το Hellfire Club (μη μπερδεύεστε με τα εφηβάκια στο Stranger Things). Ο,τιδήποτε μπορεί να σου στοιχειώσει τις ημέρες σου πάνω σε αυτό το μάταιο κόσμο. Όλα αυτά κάτω από το πέπλο της μαγείας που τόσο περίτεχνα την παίζουν στα δάκτυλά τους οι Καναδοί. Όπως λόγου χάρη η μαυροφορούσα στο εξώφυλλο που ξεφυλλίζει κάποιο διαβολικό ξόρκι.
«Θέλουμε τα παιδιά μας να μας ξεπεράσουν». Έτσι δε λένε οι γονείς; Θεωρώντας τους Blood Ceremony σαν πνευματικά παιδιά των Black Widow και των δύο προαναφερθέντων πασίγνωστων μπαντών, είμαι σίγουρος ότι μόνο να καμαρώνουν μπορούν οι πρόγονοί τους. Το “The Old Ways Remain” είναι δανεισμένο από στίχο του δικού τους «Witchwood» από το «Eldritch Dark» του 2013 και σαν τίτλος σηκώνει πολλές ερμηνείες.
Θεωρώντας τους Blood Ceremony σαν πνευματικά παιδιά των Black Widow, των Jethro Tull και των Black Sabbath είμαι σίγουρος ότι μόνο να καμαρώνουν μπορούν οι πρόγονοί τους
Κάποιες είναι επιφανειακές όπως το ότι η μπάντα δεν έχει αλλάξει δραστικά τον ήχο της παρότι έχει προοδεύσει και ωριμάσει μέσα από αυτό ή η τετράδα δεν άλλαξε συνήθειες στο πως συνεργάζεται. Μια πιο βαθιά εξήγηση αναμφίβολα πραγματεύεται το στιχουργικό μέρος. Η ανάγκη σου σαν ακροατής δεν είναι να σκοτίζεσαι με όλ’ αυτά. Κάθεσαι οκλαδόν και αφήνεσαι στις επικίνδυνες ιστορίες που σου αφηγείται η φωνή της Alia O’Brien. Μια φιγούρα που στα 70s θα είχε εκτοξευθεί στα αστέρια, δίπλα στις Grace Slick και Stevie Nicks.
ΥΓ. Η μπάντα αυτό τον καιρό δουλεύει σε ένα promo video του «Power of Darkness», ίσως του πιο αδύναμου τραγουδιού από τη δεκάδα.
ΥΓ1. Η οποία δεκάδα γίνεται δωδεκάδα στη digital μορφή με «κράχτη» τη διασκευή στο «Falling» των Iron Maiden. Μην κάνετε τον κόπο να ψάξετε στη δισκογραφία της γνωστής μπάντας που σας ήρθε πρώτη στο μυαλό μέσα σε nanosecond.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Blood Ceremony
Album: The Old Ways Remain
Label: Rise Above Records
Release Date: 05/05/2023
Genre: Witch Rock, Occult Rock, Psychedelic, Doom
1. The Hellfire Club
2. Ipsissimus
3. Eugenie
4. Lolly Willows
5. Powers of Darkness
6. The Bonfires at Belloc Coombe
7. Widdershins
8. Hecate
9. Mossy Wood
10. Song of the Morrow
11. Falling (Iron Maiden cover)
12. Powers of Darkness (demo)
Producer: Paul Kehayas
Blood Ceremony: Alia O’Brien (Φωνή, φλάουτο, πλήκτρα, πιάνο), Sean Kennedy (Κιθάρα, φωνή), Lucas Gadke (Μπάσο), Michael Carrillo (Τύμπανα, κρουστά, κόνγκα)
Blood Ceremony
«Θέλουμε τα παιδιά μας να μας ξεπεράσουν». Έτσι δε λένε οι γονείς; Θεωρώντας τους Blood Ceremony σαν πνευματικά παιδιά των Black Widow, είμαι σίγουρος ότι μόνο να καμαρώνουν μπορούν οι πρόγονοί τους.
