Crowbar, Bent By Sorrow, Beyond Perception 13/05/2023 @AN Club | Live Report
Το περασμένο Σάββατο κατάφερα να διαγράψω ένα απωθημένο μου από την σχετική λίστα. Είδα τους Crowbar “ζωντανά” στην σκηνή του An Club και πρόσθεσα μια ακόμη εμπειρία σε άλλη λίστα, αυτή των μουσικών εμφανίσεων που δύσκολα θα ξεχάσω. Άργησαν αρκετά χρόνια να “βγουν” από τους βάλτους της Νέας Ορλεάνης και να έρθουν στην Ελλάδα (περίπου 30), αλλά ο σοφός λαουτζίκος έχει παροιμία και για αυτή την περίπτωση: κάλλιο αργά, παρά ποτέ.
Αδιαφορώ λίγο που θα υπερβάλλω, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχουν ζυγαριές που μπορούν να μετρήσουν το “βάρος” αυτού που μας παρουσίασε ο Kirk Windstein και το παρεάκι του.
Το βουητό από το μπάσο του Shane Wesley ακόμα κυριαρχεί στο μυαλό μου, το ηλίθιο χαμόγελο συνεχίζει να διαγράφεται στην φάτσα μου. Τίποτα από τα παραπάνω δεν ήρθε από το πουθενά όμως, όλα ήταν “στο πρόγραμμα”. Δεν είναι κάτι παραπάνω από το χαρακτηριστικό “αποτύπωμα” – μοναδικό στο είδος του – που αφήνει στην ψυχή η διαβόητη metal σκηνή της NOLA, κάθε φορά που ένας “εκπρόσωπος” της ανεβαίνει σε σκηνή.
Φυσικά οι Crowbar δεν ήταν μόνοι, είχαν και “καλεσμένους”. Οι Beyond Perception ήταν εξαρχής στο “κάδρο”, στις αρχές της περασμένης εβδομάδας μπήκαν στο “παιχνίδι” και οι Bent By Sorrow.
Bent By Sorrow
Οι Bent By Sorrow είναι ένα σχήμα που η σύνθεση του έχει υποστεί αρκετές αλλαγές. Ξεκίνησε το 2012 ως one man band και στην πορεία έγιναν διάφορες προσθήκες και αντικαταστάσεις. Είχαν την τύχη να “ανοίξουν” την βραδιά σε ένα ικανοποιητικά γεμάτο An Club και κατάφεραν σχετικά εύκολα να “αποδείξουν” ότι το “άξιζαν”. Το “κλειδί” στον ήχο των Bent By Sorrow ήταν ξεκάθαρα το groove. Ήταν ανελέητο και θύμιζε τις καλές εποχές των Deftones.
Ο “μύλος” των Bent By Sorrow τα αλέθει όλα. Punk, hardcore, nu-metal και alternative metal, ήταν τα πιο ευδιάκριτα χαρακτηριστικά της σαββατιάτικης εμφάνισης του αθηναϊκού σχήματος. Τις στιγμές όμως που τα φωνητικά “ανέβαιναν” τις κλίμακες και οι κιθάρες σόλαραν, διέκρινα την αγάπη για το κλασικό heavy metal.
Το ημίωρο αδικεί τους Bent By Sorrow, έχουν ρεπερτόριο και ικανότητες για πολύ περισσότερο
Το αποτέλεσμα ήταν ένα υπερτίμιο ημίωρο που τους αδικεί κάπως, αφού οι Bent By Sorrow έχουν το ρεπερτόριο και τις ικανότητες για πολύ παραπάνω. Όπως και να ‘χει, την παρουσία τους μόνο καλή ιδέα μπορεί κάποιος να την χαρακτηρίσει.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Bent By Sorrow
Genre: Alternative Metal, Groove Metal
Bent By Sorrow: Pantelis S. (Φωνή), Giannakis D. (Κιθάρα), Vaios F. (Τύμπανα), Yannis L. (Κιθάρα)
Beyond Perception
Oι Beyond Perception είναι μάλλον η πιο ταιριαστή περίπτωση εγχώριας μπάντας για να “προλογίσει” τους Crowbar. Άψογα φωνητικά και drumming, ισχυρό μπάσο και “θυμωμένες” κιθάρες. Το groove metal που εκσφενδόνισαν επάνω μας έχει το hardcore groove, το southern “γρέζι” και την stoner-ιά που χρειάζομαι.
Θα ήταν εξ’ ορισμού δύσκολο να καλύψουν 15 δισκογραφικά χρόνια παίζοντας 7 ή 8 κομμάτια, οπότε εστίασαν στο πρόσφατο και πολύ καλό Guile ep. Από εκεί επέλεξαν τα To The Point, Mind Lock και Spear Chains, με τα πρώτα 2 να “ανοίγουν” το set. Το κομμάτι που με ξύπνησε παρόλα αυτά ήταν το Leaf of Vertigo, από το album Vital Ground.
Το riff που “κόβει” το κομμάτι στη μέση, είναι ένας από τους λόγους που οι Beyond Perception βρίσκονταν την συγκεκριμένη ημέρα στην συγκεκριμένη σκηνή. Όσο το An Club γέμιζε, έβλεπα ανθρώπους να ψάχνουν χώρο και να “χτυπιούνται” ταυτόχρονα. Με το τέλος του Order of the Pigs και πριν πάνε στο τελευταίο κομμάτι, οι Beyond Perception έδωσαν ευχαριστίες σε κοινό και “οικοδεσπότες”.
Αν επέλεγαν να “κλείσουν” με Pantera, δεν θα ήταν έκπληξη. Η αγάπη τους για την μπάντα και πιο συγκεκριμένα για τον Dimebag Darrell είναι γνωστή. Αν ψάξετε στο διαδίκτυο, θα βρείτε εύκολα τις διασκευές τους στα Mouth For War και Fucking Hostile. Κάνοντας μια περίτεχνη “ντρίμπλα”, τελείωσαν το set με το Territory των Sepultura, αυξάνοντας την εκτίμηση μας γι’ αυτούς κατακόρυφα.
Οι Beyond Perception δεν εμφάνισαν ψεγάδια και “πολέμησαν” επάξια στο πλευρό των Crowbar
Δεν έχω καμία “λόξα” για να βρω οπωσδήποτε κάποιο ψεγάδι στους Beyond Perception, σίγουρα όχι για την παρουσία τους στο An Club. Θα εκφράσω μια ευχή μόνο, να είναι πιο δραστήριοι αλλά κι αυτό με μεγάλη επιφύλαξη. Θα μπορούσα άνετα να εκτεθώ λόγω άγνοιας, αφού δεν είμαι και ο πιο σχολαστικός παρατηρητής όσον αφορά την περίπτωση τους. Χαίρομαι μόνο που υπάρχει αυτή η μπάντα. “Πολέμησε” επάξια στο “πλευρό” των Crowbar.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Beyond Perception
Genre: Groove Metal
To The Point
Mind Lock
Leaf of Vertigo
Odious Affairs
Spare Chains
Order of The Pigs
Territory (Sepultura cover)
Crowbar
Το ρολόι έγραφε 11 βραδινή. Μπύρες, μούσια και mosh pits. Ο Kirk Windstein, σα σοφός γέροντας που μπορεί να σου δείξει την απόλαυση μέσα από την δυστυχία, ανέβηκε στην σκηνή πρώτος. Παντού ιαχές. “Crowbar, Crowbar, Crowbar…!” Οι Crowbar βρέθηκαν για πρώτη φορά στην Αθήνα, γι’ αυτό και οι “χαιρετούρες” από… την Νέα Ορλεάνη είχαν ελαφρώς απολογητική διάθεση. Περασμένα-ξεχασμένα είναι πλέον όλα αυτά, οι “τριγμοί” από τις πρώτες νότες αποκατέστησαν αμέσως την απουσία 32 χρόνων.
Από την αρχή ο Windstein μας θύμισε πως το ομώνυμο album της μπάντας “έκλεισε” τα 30 του χρόνια και θα είχε την “τιμητική” του, ζητώντας κατανόηση. Περίμενα πως το περσινό Zero and Below θα είχε κάποια προτεραιότητα, αλλά οι Crowbar μάλλον δεν παίζουν τέτοια “μπάλα”.
Από το Crowbar LP λοιπόν επέλεξαν 6 κομμάτια, πολύ περισσότερα σε σχέση με τα υπόλοιπα albums της δισκογραφίας τους. Με αυτό τον ήχο κύλησαν τα πρώτα 6 λεπτά, δηλαδή με τα “πρώιμα” crowbar riffs από τα Self–Inflicted και High Rate Extinction. Το μεταγενέστερο I Feel the Burning Sun ‘έσπασε” γρήγορα την υποψία ενός σερί, που φαινόταν να δημιουργείται.
Είχα ένα θεματάκι στην αρχή. Ήμουν στα δεξιά της σκηνής με 2 δίμετρους μπροστά μου και η θέα προς στην σκηνή ήταν θεωρητικό σχήμα. Άκουγα το Chemical Godz και μάζευα την αποφασιστικότητα για να ελιχθώ σε ένα κατάμεστο An Club, όμως τελικά δεν χρειάστηκε. Κάπως έτσι είναι αυτά, “οπλίστηκα” με υπομονή που απέφερε τελικά καρπούς. Όταν το groovy μπασάκι του Fixation άρχισε να “ξεδιπλώνεται”, όλα πια ήταν όπως τα ήθελα. Μπορούσα πλέον να δω ξεκάθαρα αυτά που ήδη έφταναν στα αυτιά μου. Όταν έφτασε και η πρώτη μπύρα “κερασμένη”, η φάση απογειώθηκε.
Από το Bleeding From Every Hole και ύστερα, δεν πέρασε κομμάτι που να μην συνοδεύεται από mosh pit. Αποφάσισα να μην νιώθω φθόνο προς αυτούς που βρίσκονταν μπροστά, παρόλο που το σκέφτηκα για λίγο. Η ενέργεια ενός πλήθους που μεταφέρεται σαν μονάδα, ήταν για μένα αρκετή ώστε να νιώσω ολοκληρωμένος, έστω και πρόσκαιρα. Δύο κομματάρες, τα To Carry the Load και The Cemetery Angels ήρθαν μαζί και έβλεπα όλο το An Club να κουνιέται ρυθμικά υπό την ασφυκτική “πίεση” των riffs. “It’s fuckin’ awesome”, είπε ο Windstein και δεν είχε άδικο. Η κατάσταση ήταν η ιδανική, οι Crowbar είχαν τον απόλυτο έλεγχο και την αμέριστη προσοχή μας.
Σε ένα γεμάτο An Club, το κοινό μεταφέρεται σαν ένα σώμα υπό την ασφυκτική “πίεση” των Crowbar riffs
Με το τέλος του It’s Always Worth the Gain, δεν ακούσαμε ξανά κάτι από το τελευταίο album. Στο All I Had (I Gave) πλησίασα για να “κερδίσω” ότι περισσότερο μπορώ από την βραδιά, αφού ένιωθα το τέλος της να πλησιάζει. Αν είχα μια επιθυμία, ήταν να ακούσω κάτι από το Odd Fellows Rest. Είναι μάλλον το αγαπημένο μου, η πιο doom στιγμή των Crowbar. Είχε γίνει μία φορά πραγματικότητα λίγο νωρίτερα, με το Planets Collide θα γινόταν και δεύτερη. Το Like A Broken Glass τελείωσε κάτω από αποθέωση, με πορωμένες φάτσες, υψωμένες γροθιές και στόματα, που για ακόμα μια φορά φώναζαν ρυθμικά. “Crowbar, Crowbar, Crowbar…!”
Οι Crowbar υποσχέθηκαν ότι θα επιστρέψουν και δεν μπορώ παρά να ελπίζω ότι θα το κάνουν
“This is a song about hope”. Αυτό σημαίνει για την μπάντα τo No Quarter των Led Zeppelin, μια διασκευή που έρχεται από τα πολύ παλιά και τους συντροφεύει στα περισσότερα live. Για μένα δείχνει κατά κάποιο τρόπο, πόσο σημαντικός είναι ο ήχος της κιθάρας του Jimmy Page για τον “βαρύ” ήχο. Την ώρα του riff, ένα “τσακάλι” από το κοινό ανέβηκε από τα πλάγια στην σκηνή.
Μέσα σε χρόνο dt και υπό το έκπληκτο βλέμμα του Matt Brunson, έκανε ελιγμό και βγήκε μπροστά. Όταν ο Brunson “έσκασε” τελικά χαμόγελο, το “τσακάλι” είχε ήδη κάνει το μοναδικό stage diving της βραδιάς, μια τελευταία “πινελιά” που μάλλον έλειπε. Ο Windstein έδωσε υπόσχεση ότι θα τα ξαναπούμε και θέλω να πιστεύω ότι δεν είχε πολλά περιθώρια για να μην το κάνει. Από την μεριά μου, δεν μπορώ παρά να ελπίζω ότι θα την τηρήσει.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Crowbar
Genre: Sludge Metal
Self-Inflicted
High Rate Extinction
I Feel the Burning Sun
Chemical Godz
Fixation
Negative Pollutuion
Bleeding From Every Hole
To Carry the Load
The Cemetery Angels
It’s Always Worth the Gain
All I Had (I Gave)
Planets Collide
Like Broken Glass
No Quarter (Led Zeppelin cover)
