Οι Drakon Ho Megas είναι ένα φρέσκο μουσικό εγχείρημα που έρχεται να δώσει συνέχεια στην εγχώρια παράδοση του black metal. Σίγουρα το έχω αναφέρει κάπου, δε θυμάμαι τώρα που, αλλά γενικά έχω μία αντιπάθεια προς τις μπάντες που προσπαθούν να φέρουν στο προσκήνιο εκ νέου τον μεγαλοπρεπή ήχο των ‘90s. Όχι, αυτό δε μου συμβαίνει λόγω κόμπλεξ αλλά επειδή θεωρώ ότι η μουσική πρέπει να προχωρά και να εξελίσσεται. Μία γνώμη, που ακούγοντας τον σημερινό τους ήχο, ασπάζονται και οι Rotting Christ με τους Varathron, δύο μπάντες πρωτεργάτες του τότε ήχου.
Η μουσική, όπως και οι άνθρωποι που τη συνθέτουν, δεν ακολουθούν κάποια προδιαγεγραμμένη διαδρομή. Αρκετές φορές – δικαιωματικά – παρεκκλίνουν. Bαδίζουν σε νέα μονοπάτια τα οποία μπορεί να είναι και καλύτερα από αυτό που είχαμε στο μυαλό μας. Οι Drakon Ho Megas για τους οποίους συζητάμε πετυχαίνουν κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Παίρνουν έναν παραδοσιακό ήχο και τον φέρνουν στο σήμερα. Η μεγάλη διαφορά άπτεται στο ότι δεν αρκούνται σε μία στείρα επαναληπτική αναβίωση αλλά τον επαναπροσδιορίζουν. Με ταλέντο, φαντασία και ξεκάθαρο όραμα.
Γιατί εν αντιθέσει με το Drakon Ho Megas, το Έλευσις Αντίχριστου, παρότι έπεται μόλις ενάμιση χρόνο, υπερτερεί ξεκάθαρα σε επίπεδο συνθέσεων
Ωστόσο, αν κάποιος ακούσει τον πρώτο δίσκο των Drakon Ho Megas και τον συγκρίνει με το Έλευσις Αντίχριστου. Η γνώμη του θα περάσει από αρκετές φάσεις. Αρχικά θα καταλάβει ότι ο μουσικός προορισμός παραμένει ίδιος. Οπότε το περιθώριο για σημαντικές διαφορές είναι μικρό, φαινομενικά. Γιατί εν αντιθέσει με το Drakon Ho Megas, ο διάδοχος του, παρότι έπεται μόλις ενάμιση χρόνο, υπερτερεί ξεκάθαρα σε επίπεδο συνθέσεων. Επίσης, κάθε δίσκος κρίνεται από το αποτύπωμά του, το οποίο δημιουργείται από τα κομμάτια του. Ενώ λοιπόν το ομώνυμο έχει ωραίες στιγμές, δεν περιέχει ένα “Η συναγωγή του Σατανά“, κομμάτι που θα σε οδηγήσει να πεις: “’Οπα, όπα! Για βάλ’ το πάλι!».
Η έναρξη δίνεται με το “ Ύμνος εις τον Μέγα δράκοντα” το οποίο δεν είναι κάτι παρά μία ambient εισαγωγή συνοδευόμενη από μία εξαιρετική απαγγελία. Από μόνη της δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, όμως, μετά το πέρας μίας πλήρους ακρόασης, διαπιστώνουμε ότι δίνει ακριβώς τον χρωματικό τόνο πάνω στον οποίο σκοπεύουν να κινηθούν οι Drakon Ho Megas. Δυσοίωνη ατμόσφαιρα, βουτηγμένη στο σκοτάδι, με μία παραγωγή που βοηθά να ενωθούν με μεγαλοπρεπή (majestic, το διευκρινίζω γιατί αναφέρομαι στο υποϊδίωμα) τρόπος το ολοένα και αυξανόμενο έρεβος με τις μελωδίες.
Tο σημαντικότερο πλεονέκτημα του Έλευσις Αντίχριστου είναι η προσμονή που δημιουργεί αναφορικά με το επόμενο βήμα των Drakon Ho Megas
Διάβασα κάπου ότι οι Drakon Ho Megas θυμίζουν τους Kawir. Με κάθε σεβασμό προς τους Κάβειρους, όμως, τέτοιο συνθετικό επίπεδο με μία μόνο κυκλοφορία δεν έφτασαν ποτέ τους. Αν σώνει και ντε πρέπει να τους παραλληλίσουμε με κάποιους από την «Αγία» Τριάδα του ήχου, τότε μόνο με ένα κράμα γίνεται. Η μελωδικότητα των Varathron, με τον αποκρυφισμό των Rotting Christ και την πολλυπλοκότητα των Necromantia.
Άλλο ένα σημείο στο οποίο εφάπτονται με τους RC είναι τα φωνητικά, μόνο στο brutal κομμάτι. Ο Lord Nero ακούγεται σαφώς επηρεασμένος από τον Σάκη, όμως, προσφέρει έναν ερμηνευτικό πλουραλισμό που όμοιο του δεν έχουμε ακούσει πολλές φορές σε δίσκο black metal, γενικά.
Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο τους είναι και αυτό που «κουβαλάνε» από τις επιρρόές στην πρώιμη σκηνή μας και δεν είναι άλλο από το riffing. Οι κιθάρες είναι αμφισβήτητος πρωταγωνιστής, κουβαλάνε όλον τον ρυθμό και τη μελωδία, πράγμα που αν δεν έχεις στη «φαρέτρα» όμορφα και σαφή riffs, οδηγεί σε φλυαρία. Υποθέτω ότι δε χρειάζεται να σας πω ότι στην περίπτωση των Drakon Ho Megas δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Με το Έλευσις Αντίχριστου οι Drakon Ho Megas κάνουν αρκετά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, τους λείπει, όμως, το στοιχείο που θα τους εκτοξεύσει
Ίσως ένα από τα «αρνητικά» στοιχεία που μπορεί να βρει κάποιος, φανερώνονται όταν τους συγκρίνεις με τους Rotting Christ της πρώτης εποχής. Τα riffs δε διαθέτουν αυτά τα επίπεδα έμπνευσης, χωρίς να τη στερούνται, απλά επειδή «κλείνουν το μάτι» στη Daoloth-era των RC, υποσυνείδητα μπήκα στη διαδικασία σύγκρισης.
Κλείνοντας, θα παραθέσω και το σημαντικότερο πλεονέκτημα του Έλευσις Αντίχριστου που δεν είναι άλλο από την προσμονή. Οι Drakon Ho Megas, μόλις σε δύο χρόνια, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν έναν δίσκο με μεγάλο βάθος που σου εξάπτει τη φαντασία για το επόμενο βήμα τους. Αν με ρωτούσε κάποιος τι θα ήθελα από τον τρίτο τους δίσκο, θα απαντούσα το εξής. Με το Έλευσις Αντίχριστου κάνουν αρκετά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, τους λείπει, όμως, το στοιχείο που θα τους εκτοξεύσει. Ωστόσο, ακόμα και τώρα, με δύο δίσκους στο ενεργητικό τους σου δίνουν την εντύπωση ότι θα το βρουν, και γρήγορα μάλιστα.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: My Dying Bride
Album: A Mortal Binding
Label: Nuclear Blast
Release Date: 19/04/2024
Genre: Gothic/Doom metal
1. Ύμνος εις τον Μέγα δράκοντα
2. Εκεί που το σκοτάδι βασιλεύει
3. Άβυσσος
4. Αβαδδών (ο άγγελος της αβύσσου)
5. Έλευσις Αντίχριστου
6. Η συναγωγή του Σατανά
7. Η έσχατη μάχη (Αρμαγεδδών)
Drakon Ho Megas: Apostate Archangel (Κιθάρα, πλήκτρα), Lord Nero (Φωνή), Mars Triumph (Μπάσο, φωνή)
Drakon Ho Megas: Facebook | Bandcamp | Soundcloud | YouTube
Drakon Ho Megas
Οι Drakon Ho Megas, μόλις σε δύο χρόνια, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν έναν δίσκο με μεγάλο βάθος που σου εξάπτει τη φαντασία για το επόμενο βήμα τους.
