Πριν δεκαετίες ένα μνημείο της σκοτεινής μουσικής κυκλοφόρησε. Άλλαξε και ταυτόχρονα όρισε μια ολόκληρη σκηνή. Παράλληλα, στοιχειώθηκε από ανθρώπους και περιστατικά τα οποία ακόμα και σήμερα αποτελούν αντικείμενο συζήτησης σχετικά με τη σχέση μουσικής και δημιουργών. Παραταύτα, το “In The Nightside Eclipse” των Emperor εξακολουθεί να αποτελεί θεμέλιο λίθο του επικού, ατμοσφαιρικού black metal.
Ο Ihsahn με τον Samoth και τον Mortiis έχουν κατασταλλάξει εδώ και κάποιον καιρό στο πως θέλουν να ακούγονται. Έχουν κυκλοφορήσει τα πρώτα δείγματα γραφής τους με ένα εκπληκτικό πρωτόλειο όπως το demo “Wrath of The Tyrant” και ένα εντυπωσιακό EP με το όνομα του σχήματος. Έχουν καλωσορίσει στις τάξεις τους έναν ντράμερ από το Lillehammer, τον Faust. Και ενώ συζητούν τα επόμενα βήματα του συγκροτήματος, συμβαίνει το «Καλοκαίρι του ’92».
Οι έφηβοι που συσπειρώνονται γύρω από τον Euronymous αποφασίζουν να αποδείξουν το μίσος που τρέφουν μέσα τους με κάθε μορφής καταστροφική και απάνθρωπη πράξη. Ο Samoth συμμετέχει σε εμπρησμούς εκκλησιών. Ο Faust, εκτός από τη συμμετοχή του στους συγκεκριμένους εμπρησμούς, δολοφονεί έναν άνθρωπο επειδή -σύμφωνα με τα λόγια του θύτη- τον παρενόχλησε σεξουαλικά. Αν και οι αρχές θορυβούνται, θα χρειαστεί να περάσει ένας χρόνος μέχρι να αποδειχθεί η ανάμειξή τους σε αυτά τα γεγονότα.
Μέσα σε αυτόν το χρόνο, οι Emperor θα συνεχίσουν να δουλεύουν πάνω στο νέο τους υλικό. Με τον Tchort να αναλαμβάνει πλέον χρέη μπασίστα καθώς ο Mortiis αποφασίζει να αλλάξει ρότα ηχητικά, μπαίνουν στο στούντιο. Θα ηχογραφήσουν οκτώ συνθέσεις που αποπνέουν σκότος, πάγο και νυχτερινό ουρανό. Ο Pytten, παραγωγός του έτερου black metal πυλώνα, “De Mysteriis Dom Sathanas”, θα αναλάβει να κάνει το δίσκο να ακούγεται απόκοσμος αλλά και επικός.
Θέλοντας να βρουν ένα εξώφυλλο που αντιπροσωπεύει πλήρως το ηχητικό περιεχόμενο, οι Emperor συνδυάζουν δύο πίνακες. Μια νυχτερινή επιστροφή των Ορκ στη Μίνας Μόργκουλ δια χειρός Necrolord θα διακοσμηθεί με τον Θάνατο του Gustave Dore. Οι μπλε, μωβ και λευκοί τόνοι αντανακλούν ακόμα και σήμερα αυτό το συνδυασμό νυχτόβια απειλητικού και επικού. Και αποτελούν τον τέλειο πρόλογο για το ηχητικό αποτέλεσμα.
Το εισαγωγικό sample ανοίγει μια πύλη σε μια άλλη διάσταση. Μια βόρεια γη που ακροβατεί ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό. Μαγνητίζει και προκαλεί αγωνία για το τι θα ακολουθήσει. Μέχρι που το “Into The Infinity of Thoughts” ξεσπά. Ένα βαγκνερικής υφής αμάλγαμα tremolo picking, μινιμαλιστικών ατμοσφαιρών από τα πλήκτρα και τη μαινόμενη φωνή του Ihsahn. Η κληρονομιά των Bathory εδώ έχει βρει το ιδανικό μέρος για να φυλαχθεί.
Το “The Burning Shadows of Silence” που ακολουθεί ξεκινά μανιασμένα για να εισάγει σταδιακά το λυρικό του χαρακτήρα. Ο Ihsahn άλλοτε γρυλίζει και άλλοτε απαγγέλλει με θεατρικότητα το ταξίδι μιας φιγούρας σε ένα αποκαλυπτικό τοπίο. Η μουσική γίνεται ολοένα και πιο αφηγηματική και μετά από ένα midtempo μεσαίο μέρος βυθίζει τον πρωταγωνιστή της ιστορίας στις επιθυμητές του Σκιές της Σιωπής.
O Αυτοκράτορας ως φιγούρα που διψά για γνώση και δύναμη πρωταγωνιστεί στο “Cosmic Keys To My Creations And Times”. Το κοσμικό στοιχείο που χαρακτηρίζει τους Emperor ξεδιπλώνεται. Ένα διαστρικό ταξίδι σε κόσμους που μπορούν να ικανοποιήσουν την άπληστη φιγούρα και τη δίψα της για ολοκληρωτική κυριαρχία. Τα πλήκτρα φλερτάρουν πιο έντονα με το kosmische στοιχείο. Μια πορεία στο σκότος του Απείρου.
Φύση και Σατανάς γίνονται ένα στο σχεδόν εθνορομαντικό “Beyond The Great Vast Forest”. Τα νορβηγικά τοπία μετατρέπονται σε ένα διαβολικό ναό που εκπέμπει το Κακό. Ο Samoth είχε δηλώσει στο παρελθόν πως η φύση αποτελεί πηγή έμπνευσης για το συγκρότημα. Και σε αυτή τη σύνθεση αποδεικνύεται περίτρανα. Μόνο που η φύση μέσα από τη ματιά των Emperor δεν είναι ένα γαλήνιο, ειρηνικό περιβάλλον. Αντιθέτως, προκαλεί σκοτεινό δέος.
Το εισαγωγικό άρπισμα του “Towards The Pantheon” προϊδεάζει απόλυτα για αυτό που θα ακολουθήσει. Η πιο μελωδική στιγμή του δίσκου, ένα οριακά ambient ξεκίνημα. Ο Ihsahn αλυχτά σαν τους λύκους των στίχων. Αυτή τη φορά, όμως δεν είναι μέσα στη διαβολική καταιγίδα. Είναι έξω από αυτήν. Και τη βλέπουν να πλησιάζει. Μαυροντυμένες φιγούρες ετοιμάζονται να σφετεριστούν το θρόνο του κακού ενώ συμφωνικά πλήκτρα δίνουν έναν επικό τόνο. Ο οποίος ολοένα και κορυφώνεται. Για εμένα αναμφίβολα στην τριάδα των σπουδαιότερων κομματιών που έγραψαν ποτέ τους.
Το Bathoryικό riff του “The Majesty of The Nightsky” ξαναβρίσκει τον Αυτοκράτορα στη μέση της καταιγίδας. Οι ουρανοί ματώνουν, η Γη σείεται. Θα γίνει ένα με τον ουρανό. Τα πλήκτρα δηλώνουν τη σταδιακή εξύψωσή του στους αιθέρες. Τη Θέωση. Και αυτό το μεσαίο μέρος που τα πλήκτρα κυριαρχούν προσθέτει έναν μυστικιστικό τόνο. Σταδιακά αρχίζει να λάμπει ενώ ο Ihsahn μεταμορφώνεται σε μια σοφή οντότητα που περιγράφει την ανώτερη δύναμη. Ποτέ ξανά το black metal δεν είχε ακουστεί τόσο κοντινό στην ορχηστρική μουσική.
Το “I Am The Black Wizards” έχει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα riffs σε ολόκληρο το black metal. Τόσο αναγνωρίσιμο που όλοι προσπαθούν να ανακαλύψουν ποια ήταν η πρώτη μορφή του. Αυτό, το “Mother North” των Satyricon ή το “De Mysteriis Dom Sathanas” των Mayhem; Όπως και να έχει, αυτό το κομμάτι αποτελεί το χαρακτηριστικότερο δείγμα «νορβηγικού» riffing. O Αυτοκράτορας βρίσκει τους πιστότερους υπηρέτες του. Οι μαύροι μάγοι γίνονται μια ενιαία οντότητα μαζί του και διασχίζουν ολόκληρη την Ύπαρξη. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Κυριαρχεί το Κακό.
Το “Inno A Satana” κλείνει το δίσκο με μια υμνική μελωδία. Ο Ihsahn εκτός από τα λυσσασμένα φωνητικά του τραγουδά και με καθαρή φωνή. Και αποδεικνύεται ως ένας πραγματικός «μάστορας» της μελωδίας. Ένα κομμάτι που θα ορίσει όλη τη μετέπειτα πορεία των Emperor.
Ο δίσκος αυτός ηχογραφήθηκε από άτομα τα οποία οριακά είχαν φτάσει τα 20 έτη. Άτομα που συνελήφθησαν για φρικτές πράξεις και μέχρι και σήμερα αποτελούν αμφιλεγόμενες φυσιογνωμίες. Ωστόσο είναι από τις φορές που ένα περίεργο, κόκκινο άστρο έλαμψε στο μουσικό ουρανό. Και η επική μουσική μόλις είχε αποκτήσει ένα νέο πρόσωπο. Το “A Fine Day To Die των Bathory” στην επανακυκλοφορία του δίσκου συμπεριλήφθηκε ως μια άριστη διασκευή. Κανείς δεν απορεί γιατί. Είναι διαυγές σαν το Βόρειο Σέλας σε μια ξάστερη νύχτα.
