Hellfest 2024: Day 1, 27/06/2024, @ Clisson, France
Νομίζω ότι η μόνη αναλογία που μπορώ να βρω για το Hellfest είναι αυτή των Μουσουλμάνων με τη Μέκκα. Χωρίς υπερβολή, μπαίνοντας στον χώρο, όλα γύρω μοιάζουν οικεία. Και όχι, δεν μου συνέβαινε επειδή πήγαινα δεύτερη φορά. Πέρσι, που ήταν η πρώτη μου επίσκεψη, πάλι το ίδιο ένιωσα. Η αίσθηση του κοινού ενθουσιασμού για το ίδιο είδος μουσικής είναι παντού διάχυτη.
Γιώργος Ξιφαράς
Συντάκτης
Νώντας Εμμανουήλ
Φωτογράφος
Η συνύπαρξη ανθρώπων από κάθε γωνιά του κόσμου, με το ίδιο πάθος και την ίδια λατρεία για τη metal μουσική, δημιουργεί μια μοναδική ατμόσφαιρα που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Από τις ατέλειωτες συζητήσεις για τις αγαπημένες μπάντες μέχρι τις αυθόρμητες συναυλίες στους χώρους κατασκήνωσης, το Hellfest είναι πραγματικά μια εμπειρία ζωής για κάθε λάτρη του heavy metal.
Κύριε ελέησον, το πρώτο μου live Immolation. Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη, γράφτηκε η μεγαλύτερη γραφικότητα του πλανήτη σε κείμενο. Πρώτη μας μπάντα λοιπόν για το φετινό Hellfest, δε θα μπορούσαν να είναι άλλοι από τους θρυλικούς Immolation. Και αν ρωτάτε “Qui sont les Immolation?“, είναι μία από τις θρυλικότερες death metal μπάντες, γνωστή για τον σκοτεινό και τεχνικά απαιτητικό ήχο της. Η πορεία τους από το 1986 μέχρι σήμερα έχει επηρεάσει βαθιά το είδος, με αρκετούς -ανάμεσά τους και ο γράφων- να τους θεωρούν από τους πρωτοπόρους του ακραίου metal.
Θυμάμαι πριν χρόνια να βλέπω το “wall of death” των Dagoba στο Hellfest και να μένω με το στόμα ανοιχτό. Υποθέτω ότι περίπου το ίδιο συνέβη και με τους Slaughter to Prevail. Βέβαια, η μεγάλη διαφορά είναι ότι εγώ δεν μπορούσα να κάνω κάτι, ενώ αυτοί μπορούσαν και με το παραπάνω. Μάλιστα, το είχαν ουσιαστικά προαναγγείλει: «HELLFEST. Είστε έτοιμοι να γίνετε μέρος της ιστορίας; Θα επιχειρήσουμε το μεγαλύτερο “wall of death” στον κόσμο. Δείτε το σετ μας την Πέμπτη 27 του μήνα, στις 6 το απόγευμα στο MainStage 1».
Η ώρα είναι 19:30 και οι ανάποδοι σταυροί στη σκηνή γίνονται κόκκινοι, όπως και το σκηνικό. Μια μεγάλη εισαγωγή αποτυπώνει τέλεια τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που αγαπάει ο κιθαρίστας. Είναι η ώρα για τον Kerry King και το συγκρότημά του να βγουν στην κεντρική σκηνή και να αποδείξουν ότι παραμένουν θρύλοι. Και όχι, δεν είναι μόνο ο ηγέτης τους που είναι ένας ζωντανός μύθος, είναι και οι υπόλοιποι.
Να πω την αμαρτία μου, δε με λες και πελώριο fan των Megadeth. Φυσικά τους σέβομαι απεριόριστα, αλλά κάτι δεν μου έχει “κάτσει” καλά με την πάρτη τους εδώ και χρόνια. Το θέμα είναι ότι εμπιστεύομαι τον Βαγγέλη, και όταν είπε ότι ο Megadave είναι σε εξαιρετική κατάσταση -οπότε οι Megadeth δεν μπορούν να είναι παρά εξαιρετικοί- το “κύκλωσα” το εν λόγω live για το Hellfest.
Όπως και στην περίπτωση των Cradle of Filth, ομοίως και στην περίπτωση των Σουηδών, επέλεξα να ξαναδώ μια μπάντα που έχω δει αμέτρητες φορές στο παρελθόν. Προφανώς, η παρουσία νέου κιθαρίστα δεν ήταν ικανή να αλλάξει τη συνταγή των Dark Tranquillity.
Ναι, το ξέρω. Πώς γίνεται την ίδια ώρα που έπαιζαν οι Avenged Sevenfold εγώ να τρέχω να δω τους Cradle of Filth για πέμπτη-έκτη φορά στη ζωή μου; Δηλαδή, να είσαι στη Γαλλία, στο Hellfest, και αντί να το εκμεταλλευτείς για να δεις κανένα σχήμα για πρώτη φορά, εσύ να επιλέγεις τα γνωστά. Παρόλα αυτά, σε καμία περίπτωση δεν το μετάνιωσα, γιατί οι Βρετανοί ήταν καταιγιστικοί.
