Είχα σημαδέψει στο ημερολόγιο κυκλοφοριών μου το “Monster: The Ed Gein Story”. Και αυτό γιατί ο Ryan Murphy, μετά τον Jeffrey Dahmer και την “ανάλαφρη” δεύτερη σεζόν με τα αδέρφια Menendez, άνοιγε ένα ακόμη σκοτεινό κεφάλαιο της Αμερικάνικης ιστορίας. Ένα κεφάλαιο, ωστόσο που ενέπνευσε, θρυλικές δημιουργίες, όπως το “Psycho” του Χίτσκοκ, το “Texas Chainsaw Massacre” και την “Σιωπή των Αμνών”. Ο λόγος για τον Edward Theodore Gein, γνωστό με το παρατσούκλι “The Butcher of Plainfield”.
O Ed Gein και η κληρονομιά που έχει αφήσει πίσω του, αν θες να χρησιμοποιήσεις αυτήν την λέξη να περιγράψεις τα τέρατα που έκανε, θέλει μια προσέγγιση παρατηρητική. Αλλά εδώ δεν κάνει αυτό ο Ryan Murphy. Αντιθέτως, βουτάει μέσα στην παράνοια του κόσμου του serial killer, με πρωταγωνιστή του τον Charlie Hunnam, ο οποίος εδώ καλείται να δοκιμαστεί σε κάτι εντελώς (φαινομενικά) έξω από τα νερά του.
Η ιστορία μας ξεκινάει από τo 1945 όπου ο Ed ζει μαζί με την μητέρα του, Augusta, όπου από τον θάνατο της οποίας, αρχίζει η ζωή του πρωταγωνιστή, να παίρνει την κάτω βόλτα. Ο Gein αρχίζει και δολοφονεί γυναίκες, ενώ παράλληλα συλλέγει και πτώματα γυναικών από το νεκροταφείο της περιοχής, προκειμένου να “δημιουργήσει” πράγματα μέσα από αυτά, παίρνοντας την σάρκα και μετατρέποντας τη σε πορτατίφ. Παράλληλα, διατηρεί σχέση με την Adeline, μια νεαρή γυναίκα, η οποία έχει ψύχωση με το true crime και τις φωτογραφίες εγκλημάτων.
Γρήγορα καταλαβαίνει κανείς ότι ο Ed Gein δεν έχει σώας τας φρένας, ακόμη και να μην είσαι μυημένος με την ιστορία του. Και για να μιλήσω για τα θετικά, πριν πάμε στα μεγάλα φάουλ της σεζόν, να πω ότι ο Charlie Hunnam είναι τρομερός στον ρόλο του. Οι στιγμές που τον βλέπεις στην οθόνη είναι άλλες ανατριχιαστικές και άλλες που θες να πεις “κρίμα το παιδί μωρέ”. Δεν μπορείς να εξανθρωπίσεις ένα τέρας σαν τον Ed, αλλά ο Hunnam δίνει μια παιδική αθωότητα στον χαρακτήρα που υποδύεται, κάνοντας μας να θέλουμε κάπου να δικαιολογήσουμε, όλα αυτά που βλέπουμε στην οθόνη.
Οι στιγμές που η σειρά εστιάζει στην ζωή του Edward, είναι και οι στιγμές που μας κρατάνε. Η σχέση του με την μητέρα του, Augusta, ενώ την δείχνει ελάχιστα, είναι αυτή που τον ωθεί σε αυτά που κάνει. Η ανάγκη του για κανονικοποιήση και να μην νιώθει περιθωριοποιημένος και να κάνει normalize τα εγκλήματα του, είναι πραγματικά εκεί που το “Monster” γίνεται ανατριχιαστικό και η ταυτότητα που θα έπρεπε να έχει κρατήσει σε όλη την σειρά.
Εδώ όμως έρχεται και το φάουλ της σειράς. Δεν ξέρει τι θέλει να είναι. Ενώ όλα δείχνουν ότι πάει να γίνει ένα σκοτεινό πορτρέτο ενός ψυχικά άρρωστου άντρα, ξαφνικά μας το γυρνάει στο “κωμικό” και το campy. Παράλληλα, το γεγονός ότι η αφήγηση μας σταματάει και μας πηγαίνει χρόνια μπροστά, για να δούμε το πως η ιστορία του Ed ενέπνευσε δημιουργούς να φτιάξουν μελλοντικά icons ταινιών τρόμου, δεν βοηθάει τα πράγματα. Αντιθέτως, μπερδεύει ακόμα περισσότερο. Στην τελική αν ήταν να κάνουμε αναφορές σε επιρροές ας μιλάγαμε καλύτερα για το πως ο Gein ώθησε τους Slayer να γράψουν “In the depths of a mind insane, Fantasy and reality are the same” στο “Dead Skin Mask”.
Και σε καμία περίπτωση, δεν λέω ότι υποκριτικά αυτά τα κομμάτια της σειράς δεν είναι καλά. Αλλά αφαιρεί πλήρως από την αύρα που λένε και τα παιδιά της νέας γενιάς. Κάνει έτσι τον Ed Gein μια “μυθική” φιγούρα και μας αφαιρεί έτσι το σκοτεινό και την απομυθοποιήση που τόσο πολύ χρειαζόμαστε για να δουλέψει η σειρά. Επίσης, η προσθήκη στοιχείων όπως η επικοινωνία με τον Richard Speck και η ανάγκη του Ed να επικοινωνήσει με την θηλυκή του πλευρά, θέλωντας να δικαιολογήσει έτσι την συλλογή μερών του γυναικείου σώματος, κάνουν ακόμα πιο μπουρδουκλωμένη την αφήγηση της ιστορίας.
O Murphy κλασσικά προσθέτει το δικό του στυλιζάρισμα, δίνοντας μας μια αίσθηση παράνοιας μέσα στην ιστορία, αλλά εδώ δεν θεωρώ πως δουλεύει. Και λίγο πολύ, κοστίζει στην ατμόσφαιρα μας. Τα εισαγωγικά επεισόδια είναι καλά, γιατί μας βάζουν στον κόσμο του. Το επεισόδιο όπου ανακαλύπτουν τα εγκλήματα του, είναι επίσης εξαιρετικό, γιατί μας βγάζουν από το πρίσμα του και μας βάζουν στο κόσμο της αστυνομίας και του απλού πολίτη, που ανακαλύπτει το τι τέρας ήταν ακριβώς ο Gein. Από εκεί και έπειτα, νιώθω πως στα υπόλοιπα επεισόδια, ενώ έχουμε πράγματα για να μάθουμε, προσθέτουμε επιπρόσθετες ιστορίες για να καλύψουμε τον χρόνο.
Mου έχει μείνει μια φράση της Augusta στον Ed. “Only a mother could love you”. Και αν εστιάζαμε σε αυτήν ακριβώς την σχέση, να καταλάβουμε πιο πολύ το υπόβαθρο, από το οποίο προήλθαν αυτά τα εγκλήματα, τότε θα μιλάγαμε διαφορετικά. Αλλά η σειρά μας, ενώ μας δίνει έναν τρομερό Charlie Hunnam, εν τέλει μπερδεύεται μέσα στις αφηγήσεις που περιλαμβάνει στην κύρια ιστορία της. Όπως υποδηλώνει η σειρά, ως κοινωνία, είμαστε εμμονικοί με το να αναμασάμε το ανείπωτο. Αλλά με το «Monster: The Ed Gein Story», το ερώτημα «με ποιο σκοπό» δεν έχει ποτέ ηχήσει τόσο δυνατά.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Series: Monster: The Ed Gein Story
Year: 2025
Seasons: 1
Episodes: 8
Platform: Netflix
Genre: Biographical, Crime, Drama
Creator(s): Ryan Murphy
Charlie Hunnam, Laurie Metcalf, Tom Hollander, Addison Rae, Suzzana Son, Vicky Krieps, Robin Weigert, Charlie Hall, Tyler Jacob Moore, Alanna Darby, Lesley Manville
Monster: The Ed Gein Story
Η νέα σεζόν της ανθολογίας του Ryan Murphy για το Netflix, μολονότι μας δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία του Charlie Hunnam, ως ο serial killer Ed Gein, εν τέλει καταλήγει να μπερδεύει το τι ακριβώς θέλει να μας δείξει και να μπερδεύει και εμάς.
