Oι My Dying Bride έχουν ορίσει όσο λίγοι τον ατμοσφαιρικό doom/death ήχο. Τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει από αρκετές δυσκολίες και μετά από ένα απόλυτα δικαιολογημένο διάλειμμα, επανήλθαν το 2020 με μια σπάνια κατάθεση ψυχής. Το “The Ghost of Orion” θύμησε σε πολλούς γιατί τους παρακολουθούν για πάνω από δύο δεκαετίες. Αντί να αφήσουν να περάσει πολύς χρόνος, επανέρχονται με το “A Mortal Binding”, το διάδοχο ενός δίσκου που ξεχειλίζει πόνο. Και η αλήθεια είναι ότι ευτυχώς, αγγίζει τα γνώριμα επίπεδα ποιότητας που χαρακτηρίζει το συντριπτικό σύνολο της δισκογραφίας τους.
Ξεκινώντας με το “Her Dominion”, το “A Mortal Binding” δημιουργεί κάποιες απορίες. Ο Aaron Stainthorpe ακούγεται κουρασμένος στα growling φωνητικά του; Ή είναι ιδέα μας; Για να βεβαιωθώ χρειάστηκε να επανέλθω στις πρώτες μέρες της μπάντας και να ξανακούσω τα γρυλίσματά του στο “As The Flower Withers”. Και όντως, διαψεύστηκα. Παραμένει σταθερός μετά από τόσα χρόνια. Και με ένα κεντρικό riff που θυμίζει κάπως τις μέρες (και το ομώνυμο) του “A Light At The End of The World”, για 6 λεπτά αφηγείται μια γοτθικής υφής ιστορία. Όχι το δυνατότερο μπάσιμο, όχι κακό μολαταύτα.
Το “Thornwyck Hymn” που ακολουθεί, ωστόσο, φέρνει τα πράγματα στη θέση τους. Σύνθεση που ανήκει ξεκάθαρα στη μετα-Dreadful Hours εποχή. Ένα riff που θυμίζει μεν breakdown, ωστόσο είναι πολύ πιο «καταδικασμένο» στην ψυχή του. Και τα θρηνητικά φωνητικά του Aaron ξεπηδούν για να ταξιδέψουν τον ακροατή στο “Thornwick”. Μια περιοχή θαλασσοδαρμένη που μετρά θύματα στα κρύα νερά της. Και με τη φινέτσα τους, οι MDB χτίζουν μια αφήγηση πεισιθάνατη και ρομαντική.
Αν κάπου τα πράγματα «στρώνουν» και θυμίζουν τη χαρακτηριστική πένθιμη ατμόσφαιρα του συγκροτήματος, αυτό γίνεται στο τρίτο κατά σειρά κομμάτι του δίσκου. Το “The 2nd of Three Bells” στιχουργικά και μελωδικά κουβαλά την κληρονομιά του συγκροτήματος περήφανα. Θρηνητικό κεντρικό riff, η θεατρική φωνή του Aaron τον μετατρέπει σε μια τραγική φιγούρα. Ραγίζει πίσω από το μικρόφωνο. Υποδύεται αλλά με ενσυναίσθηση. Και αυτό το «I wish I’d loved you for so long» πονάει όπως πονά το “Crown of Sympathy”.
Το “Unthroned Creed” θα μπορούσε να αποτελεί απορριφθέν υλικό από τις ημέρες του “A Line of Deathless Kings”. Γοτθικός ρομαντισμός, απογοήτευση, ένας επίπονος χωρισμός αχνοφαίνεται στους στίχους. Η κιθάρα συνοδεύει άλλοτε βίαια και άλλοτε συμπάσχοντας. Και το βιολί ανατριχιάζει όπως τότε που ο Martin Powell πρωτοέδωσε το στίγμα του.
Το κινηματογραφικό, 11λεπτο “The Apocalyptist” θυμίζει ένα από τα μεγάλα προτερήματα της μπάντας. Να γράφει μακροσκελείς αλλά όχι φλύαρες συνθέσεις. Να χτίζει αφηγήσεις ευκολομνημόνευτες παρά τη διάρκειά τους. Και ακόμα και σε ένα σκηνικό καταστροφής όπως αυτό που περιγράφεται, να δώσει ανάμεικτα τα συναισθήματα της οργής, του πόνου και της λύτρωσης. Από τα κομμάτια που τα ακούς και καταλαβαίνεις πως το αγάπησαν πολύ και οι ίδιοι.
Το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου, ωστόσο, είναι το προτελευταίο. Το “A Starving Heart” θυμίζει συνειρμικά τα πιο ελεγειακά κομμάτια του παρελθόντος τους. Που το φως πεθαίνει και οι MDB προσπαθούν να βρουν ελπίδα και θάρρος λίγο πριν το τέλος. Αργόσυρτο (όπως όλα), παραιτημένο, με το ομορφότερο βιολί του δίσκου. Ταυτόχρονα ambient και πικρόχολο. Με ένα κλείσιμο που λυγίζει.
Το “Crushed Embers” που κλείνει το δίσκο αποτελεί μια σύνοψη των όσων προηγήθηκαν. Προβλέψιμα γλυκόπικρο, σαν ένα downtempo κρεσέντο. Το απότομο κλείσιμό του, μόνο ως μια κυνική υπενθύμιση του ότι κάποια τέλη είναι απότομα μπορώ να το εκλάβω. Και να γνέψω.
Προσωπικά μιλώντας, τους MDB τους ακολουθώ από το 2006. Πέρασα μεγάλο διάστημα που χρειαζόμουν μια ημερήσια ακρόαση του “Turn Loose The Swans”. Τους είδα στο λιοπύρι να ανοίγουν τους Metallica το 2007 και το “The Snow In My Hand” με τσάκισε. Τους είδα στο Gagarin το 2010 και το “Vast Choirs” ήρθε σα σφαλιάρα. Διαχρονικά το “Thy Raven Wings” θα με ανατριχιάζει. Και αλίμονο, δεν περιμένω να ξαναβγάλουν κάτι που θα αλλάξει μια ολόκληρη σκηνή. Ό, τι ζητούσα από αυτούς για άλλη φορά μου το παρέδωσαν σε ασφαλή μεν, συγκινητικά δε πλαίσια. Και μεταξύ μας, στον 15ο δίσκο τους, αυτό ακριβώς ζητάω.
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: My Dying Bride
Album: A Mortal Binding
Label: Nuclear Blast
Release Date: 19/04/2024
Genre: Gothic/Doom metal
1. Her Dominion
2. Thornwyck Hymn
3. The 2nd of Three Bells
4. Unthroned Creed
5. The Apocalyptist
6. A Starving Heart
7. Crushed Embers
Producer: Mark Mynett
My Dying Bride: Aaron Stainthorpe (Φωνή), Andrew Craighan (Κιθάρα), Neil Blanchett (Κιθάρα), Lena Abe (Μπάσο), Dan Mullins (Τύμπανα), Shaun McGowan (Πλήκτρα, βιολί)
My Dying Bride: A Mortal Binding
Ναι, οι My Dying Bride δεν αλλάζουν τον ήχο μία σκηνής με το "A Mortal Binding", όμως δεν περιμένουμε αυτό από την 15η κυκλοφορία τους. Περιμένουμε έναν δίσκο να μας προσφέρουν όλα αυτά για τα οποία τους αγαπήσαμε και αυτό το έκαναν.
