Ο Oliver Reed υπήρξε μια από τις πιο γοητευτικές και ταυτόχρονα αμφιλεγόμενες φιγούρες του βρετανικού και διεθνούς κινηματογράφου. Με την εκρηκτική του προσωπικότητα, το διαπεραστικό βλέμμα και την έντονα αρρενωπή του παρουσία, άφησε το στίγμα του σε ταινίες και ρόλους, ενώ πίσω από τις κάμερες μετατράπηκε σε θρύλο για τον ασυγκράτητο τρόπο ζωής του.
Γεννήθηκε το 1938 στο Wimbledon του Λονδίνου και κουβαλούσε ήδη μια βαριά καλλιτεχνική κληρονομιά. Ήταν ανιψιός του σκηνοθέτη Carol Reed και εγγονός του θεατρικού Herbert Beerbohm Tree. Από μικρή ηλικία φαινόταν πως δεν επρόκειτο να χωρέσει σε καλούπια, κάτι που αποτυπώθηκε κάθαρα και σε κάθε φάση της επαγγελματικής του διαδρομής.
Η αρχή έγινε με τις ταινίες τρόμου της Hammer Films τη δεκαετία του ’60. Η αναγνώριση ήρθε με τον ρόλο του Bill Sikes στο “Oliver!” (1968), ενώ ακολούθησαν σημαντικές ερμηνείες σε έργα όπως “Women in Love” (1969), “The Devils” (1971), “The Three Musketeers” (1973), “Tommy” (1975) και “The Brood” (1979). Παράλληλα, η εικόνα του «bad boy» τον κατέταξε δίπλα σε άλλους θρυλικούς hellraisers όπως οι Richard Burton, Richard Harris και Peter O’Toole.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Ridley Scott τού προσέφερε τον ρόλο του Proximo στον “Μονομάχο”, έναν ρόλο που έμοιαζε κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της εκρηκτικής του προσωπικότητας. Υποδύθηκε έναν πρώην μονομάχο που εκπαιδεύει και εμπορεύεται σκλάβους για τις αρένες, σκληρό, αλλά με μια κρυφή δόση ανθρωπιάς. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια. Στις 2 Μαΐου 1999, σε μια παμπ στη Βαλέτα της Μάλτας, όπου γυριζόταν η ταινία, ο Oliver Reed κατέρρευσε από καρδιακή προσβολή. Δίπλα του, σύμφωνα με μαρτυρίες, βρίσκονταν ναύτες του HMS Cumberland.
Ακόμα και ο θάνατός του συνοδεύεται από «μύθους». Όπως είχε γραφτεί στον τύπο της εποχής, κατανάλωσε τεράστιες ποσότητες αλκοόλ, μπύρες, ρούμι, ουίσκι, κονιάκ, και συμμετείχε σε αγώνα μπρα ντε φερ με τους νεαρούς ναύτες, τους οποίους νίκησε πριν σωριαστεί. Οι ακριβείς ποσότητες ίσως δεν θα γίνουν ποτέ γνωστές, άλλες πηγές κάνουν λόγο για δεκάδες ποτήρια μπύρας και «διπλά» ποτά, και άλλες για ολόκληρα μπουκάλια. Το βέβαιο είναι πως ο θρύλος επισκίασε την πραγματικότητα και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας του.
Παρά τον αιφνίδιο θάνατό του, ο Ridley Scott δεν τον «έκοψε» από την ταινία. Το σενάριο ξαναγράφτηκε, οι τελευταίες σκηνές του ολοκληρώθηκαν με body double και ψηφιακά εφέ, και η ταινία αφιερώθηκε στη μνήμη του. Ο Oliver Reed τιμήθηκε και με μεταθανάτια υποψηφιότητα για το BAFTA Β΄ Ανδρικού Ρόλου.
Ο Oliver Reed έζησε όπως έφυγε, μέσα στις αντιφάσεις. Επαγγελματίας και ταλαντούχος, αλλά και αυτοκαταστροφικός, σκληρός στην όψη, με στιγμές τρυφερότητας. Έζησε τη ζωή του στα άκρα, με την ίδια ένταση που έδινε στις ερμηνείες του και έφυγε όπως ο τελευταίος του ρόλος: σαν ένας αληθινός μονομάχος.
Στην προσωπική του ζωή, παντρεύτηκε δύο φορές, πρώτα με την Kate Byrne, με την οποία απέκτησε έναν γιο, και αργότερα με την Josephine Burge, που ήταν στο πλευρό του μέχρι το τέλος. Τα τελευταία χρόνια τα περνούσε στην Ιρλανδία, στο Churchtown του County Cork, όπου κέρδισε την εκτίμηση των ντόπιων για τη γενναιοδωρία του και όπου τελικά θάφτηκε. Στον τάφο του χαράχτηκε η φράση: «He made the air move».
