Το καλοκαίρι του 1986, οι Queen βρέθηκαν στο στάδιο Wembley του Λονδίνου για δύο συνεχόμενες βραδιές. Η περιοδεία “Magic Tour” ήταν ήδη θριαμβευτική, όμως οι συναυλίες στις 11 και 12 Ιουλίου θα έμεναν στην ιστορία. Ο Freddie Mercury, στην κορύφωση της καριέρας του, έδωσε μια παράσταση που πολλοί θεωρούν το απόλυτο δείγμα του τι σημαίνει rock frontman.
Το Wembley, γεμάτο με περίπου 72.000 θεατές, μετατράπηκε σε ένα τεράστιο θέατρο. Ο Mercury, φορώντας το χαρακτηριστικό λευκό παντελόνι και το κίτρινο σακάκι με στρατιωτικά στοιχεία, εμφανίστηκε με αυτοπεποίθηση που δύσκολα συγκρίνεται. Από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν ήταν μόνο τραγουδιστής αλλά και σκηνοθέτης μιας συλλογικής εμπειρίας.
Η setlist της βραδιάς ήταν ένας καταιγισμός κλασικών τραγουδιών: “One Vision”, “Radio Ga Ga”, “A Kind of Magic”, “Under Pressure”, “Bohemian Rhapsody”, “We Will Rock You” και φυσικά το “We Are the Champions”. Κάθε κομμάτι εκτελέστηκε με ακρίβεια, αλλά το σημαντικότερο ήταν η ενέργεια που μετέδιδε. Ο Mercury έλεγχε το πλήθος σαν μαέστρος. Με απλές κινήσεις του χεριού έδινε ρυθμό σε δεκάδες χιλιάδες φωνές που τραγουδούσαν μαζί του.
Η συναυλία αυτή συνέχισε το momentum που είχαν χτίσει έναν χρόνο πριν με το Live Aid. Εκεί ο Mercury είχε ήδη δείξει την ικανότητά του να μαγνητίζει κοινό εκατομμυρίων, όμως το Wembley του 1986 ήταν μια διαφορετική ιστορία. Δεν υπήρχε φιλανθρωπικός σκοπός ούτε περιορισμένος χρόνος. Επρόκειτο για ένα πλήρες show, σχεδιασμένο για να αναδείξει κάθε πτυχή των Queen και να επιβεβαιώσει το μεγαλείο τους. Το κοινό συμμετείχε με τρόπο που λίγες συναυλίες έχουν καταφέρει. Όταν ακούστηκε το “Radio Ga Ga”, χιλιάδες χέρια υψώθηκαν ταυτόχρονα, δημιουργώντας μια εικόνα που έμεινε ανεξίτηλη στη συλλογική μνήμη.
Το Wembley ήταν επίσης μια τεχνικά άρτια παραγωγή. Ο φωτισμός, οι γιγαντοοθόνες και η σκηνική παρουσίαση απογείωσαν την εμπειρία. Παρότι το 1986 δεν υπήρχαν τα υπερσύγχρονα μέσα των συναυλιών του 21ου αιώνα, οι Queen κατάφεραν να δώσουν μια παράσταση που παραμένει σημείο αναφοράς για κάθε μεταγενέστερο καλλιτέχνη.
Ο Mercury, βέβαια, ήταν ο πυρήνας της μαγείας. Η φωνή του διατήρησε τη δύναμή της σε όλο το εύρος, από τις υψηλές κορυφές του “Bohemian Rhapsody” μέχρι τη θεατρικότητα του “We Are the Champions”. Η σκηνική του παρουσία συνδύαζε χιούμορ, ένταση και απρόσμενες εκρήξεις ενέργειας. Δεν υπήρχε στιγμή που να μην είχε τον πλήρη έλεγχο. Η συναυλία αυτή έγινε αντικείμενο πολλών αναλύσεων. Για κάποιους, δείχνει την ικανότητα των Queen να λειτουργούν ως συλλογικό σύνολο. Για άλλους, αποτελεί σχεδόν προσωπικό επίτευγμα του Mercury, που ενσάρκωσε τη φιλοσοφία του rock ως ζωντανό, θεατρικό θέαμα.
Λίγοι γνώριζαν τότε ότι το Wembley θα ήταν μία από τις τελευταίες μεγάλες εμφανίσεις των Queen με τον Mercury. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε στη Βουδαπέστη και αργότερα στο Knebworth Park, όμως οι εμφανίσεις στο Wembley έμειναν ως κορύφωση μιας καριέρας που ήδη έγραφε ιστορία. Η ασθένεια που θα χτυπούσε τον Mercury μερικά χρόνια αργότερα δεν είχε ακόμη αποκαλυφθεί, αλλά η ενέργεια του δείχνει ότι εκείνες οι στιγμές ήταν ένα είδος αποθέωσης.
Το Wembley του 1986 καταγράφηκε σε βίντεο και κυκλοφόρησε σε άλμπουμ. Αποτελεί μια στιγμή που ενσωματώνει το πνεύμα του Mercury: το θάρρος να κατακτά τη σκηνή, την ικανότητα να συνδέεται με χιλιάδες ανθρώπους και την αποφασιστικότητα να μετατρέπει τη μουσική σε εμπειρία ζωής. Ακόμη και σήμερα, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, τα πλάνα από το Wembley εμπνέουν νέους μουσικούς και θαυμαστές.
Η εικόνα του Mercury με το κίτρινο σακάκι, να σηκώνει το χέρι στο πλήθος, έχει χαραχθεί στη συλλογική μνήμη ως η επιτομή της rock ερμηνείας. Το Wembley του 1986 αποδεικνύει γιατί ο Freddie Mercury θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών. Δεν ήταν μόνο η φωνή, ούτε μόνο η σκηνική παρουσία. Ήταν η ικανότητά του να μετατρέπει μια βραδιά μουσικής σε παγκόσμιο πολιτισμικό γεγονός.
