Παραδόξως, όταν προσπαθώ να περιγράψω τους Syndrome 81, μου έρχονται στον νου οι στίχοι των FF.C: γνήσια αυθεντικοί. Ξεκινώντας από το Brest της Γαλλίας, το συγκρότημα έχει καταφέρει να συνδυάσει τις ζοφερές αστικές αφηγήσεις με μια έντονη πολιτική ευαισθησία. Παρότι αποφεύγουν την άμεση συνθηματολογία, η μουσική τους αναδεικνύει τα ρήγματα της κοινωνίας και τους αγώνες εκείνων που μένουν πίσω. Αυτή η λεπτομερής προσέγγιση στα ζητήματα πολιτικής και ακτιβισμού έχει κάνει τους Syndrome 81 μια φωνή για εκείνους που νιώθουν πως δεν εκπροσωπούνται.
Το punk rock συνδέεται εδώ και χρόνια με την εξέγερση, αλλά η προσέγγιση των Syndrome 81 διαφέρει. Αντί για κραυγαλέα μανιφέστα, δημιουργούν ιστορίες βαθιά ριζωμένες στη σκληρή πραγματικότητα της αστικής ζωής. Οι στίχοι τους αγγίζουν θέματα όπως η αποξένωση, η στέρηση δικαιωμάτων και η διάβρωση της κοινωνικής συνοχής. Όπως χαρακτηριστικά δηλώνει το συγρότημα: «Τα τραγούδια μας μιλούν για τη μοναξιά της πόλης, τους αγώνες που τη συνοδεύουν, αλλά και τη δύναμη που μπορεί να βρεθεί μέσα σε αυτές τις ρωγμές». Με αυτήν την προσέγγιση, αναδεικνύουν τις συστημικές αποτυχίες χωρίς να καταφεύγουν σε υπεραπλουστεύσεις. Τα τραγούδια τους γίνονται το soundtrack μιας γενιάς που βιώνει την επισφαλή εργασία, την αβεβαιότητα της στέγασης και τη φθορά των κοινωνικών δεσμών.
Η μουσική των Syndrome 81 θυμίζει συχνά ξενάγηση σε ξεχασμένα αστικά τοπία. Τα τραγούδια τους αποτυπώνουν εικόνες από τοίχους καλυμμένους με γκράφιτι, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια και έρημους δρόμους. Αυτές οι εικόνες δεν περιορίζονται στην αισθητική. Αντιπροσωπεύουν στιγμιότυπα από τα συντρίμμια που αφήνει πίσω του ο σύγχρονος αδηφάγος κόσμος. Εστιάζοντας σε αυτά τα περιβάλλοντα, το συγκρότημα ασκεί έντονη κριτική στις οικονομικές πολιτικές που περιθωριοποίησαν ολόκληρες κοινότητες. Όπως άλλωστε λένε και οι ίδιοι: «Η μουσική μας αντικατοπτρίζει το κενό που μένει πίσω όταν τα εργοστάσια κλείνουν και οι άνθρωποι ξεχνιούνται». Οι αφηγήσεις τους εκφράζουν θλίψη για όσα έχουν χαθεί, χωρίς να ρομαντικοποιούν τη φτώχεια.
Μέσα από αυτήν την ισορροπημένη αλλά αιχμηρή προοπτική, οι Syndrome 81 προσφέρουν έναν καυστικό σχολιασμό για τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα
Πολλά πανκ συγκροτήματα δηλώνουν ότι υπερασπίζονται την εργατική τάξη, αλλά η αυθεντικότητα των Syndrome 81 τους κάνει μοναδικούς. Προερχόμενοι από τη Μπρεστ, μια ιστορικά βιομηχανική πόλη, τα μέλη του συγκροτήματος έχουν βιώσει από κοντά τους αγώνες των εργατών. Η μουσική τους, όμως, δεν παρέχει εύκολες απαντήσεις. Αντίθετα, επικυρώνει τις απογοητεύσεις και αναδεικνύει την ανθεκτικότητα όσων παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση. «Δεν προσπαθούμε να απλοποιήσουμε τους αγώνες της ζωής· τους μοιραζόμαστε όπως είναι, ωμοί και αφιλτράριστοι».
Ενώ πολλά συγκροτήματα αξιοποιούν το βήμα τους για να επικοινωνήσουν άμεσα τις ιδέες τους, οι Syndrome 81 επιλέγουν έναν διαφορετικό δρόμο. Η τοποθέτησή τους βασίζεται στην αναπαράσταση και αφήγηση ιστοριών που συχνά παραμένουν αφανείς. Μέσα από τις αφηγήσεις τους, προβάλλουν παραγνωρισμένες ζωές και καλούν τους ακροατές να αντιμετωπίσουν άβολες αλήθειες. Η απόφασή τους να μην απλοποιούν τους αγώνες της ζωής αποτελεί, από μόνη της, μια πολιτική δήλωση.
Στη δεκαετία του 1980, Γαλλικές μπάντες όπως οι Bérurier Noir και οι Camera Silens συνδύαζαν τη μουσική με έντονη πολιτική κριτική. Παρόλο που το ύφος των Syndrome 81 διαφέρει, αντλούν έμπνευση από αυτή την παράδοση αντίστασης. Οι post-punk επιρροές τους προσδίδουν μια μελαγχολική διάσταση, αντανακλώντας την πολυπλοκότητα των σύγχρονων κοινωνικών αγώνων. Αναμειγνύοντας στοιχεία από το Oi! και το coldwave, δημιουργούν έναν ήχο που συνδέει το παρελθόν με το παρόν. Με αυτόν τον τρόπο, τιμούν την ιστορία του πανκ ενώ παράλληλα χαράζουν ένα νέο, αυθεντικό μονοπάτι για τη μουσική τους.
Το πολιτικό τοπίο της Γαλλίας χαρακτηρίζεται από έντονες διαχωριστικές γραμμές. Οι Syndrome 81 δεν αποφεύγουν να τοποθετηθούν, επιλέγουν μια βαθιά κριτική στάση απέναντι στον εθνικισμό και την ξενοφοβία. Με τη μουσική τους, αναδεικνύουν τα ρήγματα στη γαλλική κοινωνία και αμφισβητούν τους μύθους της ενότητας και της προόδου. Οι στίχοι τους υπογραμμίζουν ότι η αληθινή αλληλεγγύη βρίσκεται στη δράση από τη βάση και όχι σε επιφανειακές λύσεις που επιβάλλονται από τα πάνω.
Με τη μουσική τους, οι Syndrome 81 προσφέρουν μια φωνή που αντηχεί σε όσους αναζητούν την κοινωνική αλλαγή
Η επιλογή των Syndrome 81 να τραγουδούν στα γαλλικά αποτελεί συνειδητή τους επιλογή. «Τραγουδάμε στα γαλλικά επειδή είναι αυτό που είμαστε – είναι η πραγματικότητά μας και η φωνή μας». Σε μια παγκοσμιοποιημένη μουσική βιομηχανία όπου κυριαρχούν τα αγγλικά, η επιλογή τους αυτή ενισχύει τη σύνδεσή τους με τους τοπικούς κοινωνικούς αγώνες.
Το πανκ συνδέεται διαχρονικά με την έννοια της κοινότητας, και οι Syndrome 81 ενσαρκώνουν απόλυτα αυτό το πνεύμα. Οι συναυλίες τους μετατρέπονται σε χώρους όπου διαφορετικοιί μεταξύ τους άνθρωποι ενώνονται σε μία γροθιά. Δίνοντας έμφαση στο DIY πνεύμα, δημιουργούν γνήσιες συνδέσεις με τους οπαδούς τους. Αυτή η από τα κάτω προσέγγιση έρχεται σε αντίθεση με την εμπορευματοποίηση της mainstream μουσικής, προτείνοντας ένα εναλλακτικό μοντέλο καλλιτεχνικής δέσμευσης.
Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στη μουσική των Syndrome 81 είναι η υπερκατανάλωση. Οι στίχοι τους συχνά περιγράφουν ζωές παγιδευμένες σε ατέρμονους κύκλους κατανάλωσης και χρέους. Αποκαλύπτοντας το κενό που αφήνουν οι υλικές επιδιώξεις, ενθαρρύνουν τους ακροατές να αμφισβητήσουν τις καπιταλιστικές αξίες. Η κριτική τους δεν περιορίζεται μόνο στην κοινωνία, αλλά επεκτείνεται και στη μουσική βιομηχανία.
Σε έναν κόσμο όπου πολλοί καλλιτέχνες συμβιβάζονται για τη φήμη, οι Syndrome 81 ξεχωρίζουν για την ακεραιότητά τους. Η άρνησή τους να αποδυναμώσουν το μήνυμά τους ή να προσαρμόσουν την αισθητική τους, λέει πολλά για την ταυτότητά τους. Όπως και για τη μουσική τους, η οποία θα συνεχίσει να ως κάλεσμα για δράση και αλληλεγγύη. Αφού στο κάτω-κάτω της γραφής: «Ελπίζουμε τα τραγούδια μας να εμπνέουν τους ανθρώπους, όχι μόνο να βλέπουν τα προβλήματα, αλλά και να κάνουν βήματα, έστω και μικρά, προς την αλλαγή»