Μία από τις σημαντικότερες progressive metal μπάντες στην παγκόσμία σκηνή. Μας έρχεται από τα αστικά βάθη του Βερολίνου, γνωστή για τα εντυπωσιακά της live shows, όπως και για τη δυναμική της κολεκτίβας της. Συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία του post metal και του progressive, με αρκετές ηλεκτρονικές πινελιές. Οι The Ocean Collective δημιουργούν τέχνη που μπορεί να σε παρασύρει ολοκληρωτικά. Το DEPART και ο Δημήτρης Νικολής μιλούν εκτενώς με τον mastermind και κιθαρίστα, Robin Staps, για το επερχόμενό τους album, Holocene, το label τους, την Pelagic Records και το που θα τους οδηγήσει αυτό το album καλλιτεχνικά στο μέλλον. Let‘s dive into it.
Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /home/u461605108/domains/depart.gr/public_html/wp-content/plugins/elementor/includes/base/widget-base.php on line 223
Warning: Undefined array key -1 in /home/u461605108/domains/depart.gr/public_html/wp-content/plugins/elementor/includes/base/controls-stack.php on line 695
Ας κάνουμε τις πρώτες συστάσεις. Είμαι ο Δημήτρης από το DEPARTκαι βρισκόμαστε με το ιδρυτικό μέλος & βασικό κιθαρίστα των The Ocean Collective, Robin Straps. Δεν τελειώνουν όμως εκεί οι ιδιότητες του, αφού πρόκετια και για τον ιθύνων νου της Pelagic Records.
Robin καλώς ήρθες, είναι μεγάλη μας χαρά να σε έχουμε μαζί μας.
Η χαρά είναι δική μου. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Την τελευταία φορά που σας είδα live ήταν τον Σεπτέμβρη του 2022 στην Αθήνα μαζί με τους LLNN και τους δικούς μας Playgrounded. Ήταν ένα φανταστικό σόου, τα ισοπεδώσατε όλα ως συνήθως. Τώρα, είναι η τέλεια συγκυρία να μπορέσουμε να μιλήσουμε, αφού έρχεται και το νέο σας άλμπουμ, Holocene. Πριν πιάσουμε αυτό, όμως, γνωρίζω πως ήσασταν σε περιοδεία για σχεδόν 6 μήνες. Πρόσφατα ολοκληρώσατε ένα γιγαντιαίο ευρωπαικό tour ως support στους Karnivool. Πώς ήταν όλο αυτό;
Ήταν φανταστικό. Όταν άρχισε αυτή η περιοδεία, είμασταν ήδη πριν στο δρόμο για πολύ καιρό. Αρχικά περιοδεύσαμε με το line up που ανέφερες, τους LLNN και τους Playgrounded τον Αύγουστο του 2022. Αμέσως μετά από αυτό ήταν η Αμερικάνικη περιοδεία με τους Katatonia και μετά η Νότια Αμερική. Οπότε ήταν το τέλος μίας μακράς περιόδου, αλλά και ο τέλειος τρόπος για να κλείσει. Κάποια από τα shows ήταν από τα μεγαλύτερα που έχουμε παίξει σε εσωτερικούς χώρους. Ταυτόχρονα, ήταν μία άνετη περιοδεία, επειδή ήμασταν μόνο δύο μπάντες, εμείς και οι Karnivool. Οπότε είχαμε την άνεση ενός μεγαλύτερου σετ και μπορούσαμε να αφήσουμε τον εξοπλισμό μας πάνω στη σκηνή μετά το soundchecking. Πραγματικά ταιριάξαμε με τα παιδιά.
Δεν είναι μόνο υπέροχοι μουσικοί, αλλά επίσης πολύ ωραίοι άνθρωποι. Περάσαμε υπέροχα μαζί τους. Οπότε ναι, ήταν μία πολύ καλή περιοδεία. Και όπως ήδη είπα, ήταν κάποια από τα μεγαλύτερα shows που έχουμε παίξεικαι πολλά από αυτά sold out. Είναι μοναδική μπάντα και δεν έχουν περιοδεύσει πολύ τελευταία. Οπότε πιστεύω πως όλοι ανυπομονούσαν γι’ αυτό πάρα πολύ. Η περιοδεία αυτή είχε αναβληθεί δύο ή τρεις φορές, οπότε το γεγονός πως εν τέλει πραγματοποιήθηκε ήταν επίσης ένα είδος θριάμβου απέναντι στην όλη αθλιότητα της πανδημίας. H οποία μας κράτησε… όχι ενεργούς για πάρα πολύ καιρό. Οπότε ήταν ωραίο για όλους όσους ενεπλάκησαν που εν τέλει το είδαμε να συμβαίνει.
Τι γεύση σου αφήνει γενικά το 2022;
Ήταν μία πολύ γεμάτη χρονία για εμάς. Πήγαμε από το ένα άκρο στο άλλο, από το απόλυτο τίποτα σε συνεχείς περιοδείες. Ξεκινήσαμε τον Μάρτη με την αμερικανική περιοδεία, τη στιγμή που σχεδόν τα πάντα στην Ευρώπη ήταν ακόμα κλειστάκαι έκτοτε και για όλον τον χρόνο βρισκόμασταν σε περιοδεία. Οπότε ήταν ένας καλός χρόνος για εμάς, σίγουρα ένας καλός χρόνος. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι που επιτέλους παίξαμε το Phanerozoic II ζωντανά, κάτι που δεν μπορούσαμε να κάνουμε όταν ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει. Κυκλοφόρησε τον Σεπτεμβρη του 2020, εν μέσω πανδημίας στην ουσία. Ήταν περίεργο για εμάς να κυκλοφορήσουμε ένα άλμπουμ χωρίς να ακολουθήσει περιοδεία και αυτό τελικά έγινε δύο χρόνια μετά. Αλλά, κατά κάποιο τρόπο, λειτούργησε μία χαρά στο τέλος. Νομίζω ότι συνέβη επειδή ήταν ένα άλμπουμ που πιθανότατα χρειαζόταν τον χρόνο του ώστε να αφομειωθεί κατάλληλα.
Μέχρι τη στιγμή που ξεκινήσαμε να περιοδεύουμε ξανά το 2022, ο κόσμος ήξερε ήδη τον δίσκοκαι αυτό ήταν κάτι αναπάντεχο. Έτσι, κατά τη διάρκεια της πρώτης headline περιοδείας που κάναμε τον Μάιο και τον Ιούνιο με τους pg.lost και τους Psychonaut, όλοι είχαν εξοικειωθεί με τον δίσκο. Όλοι τραγουδούσαν τους στίχους και γενικά ήταν πολύ έντονη εμπειρία ακριβώς επειδή πριν δεν είχαμε καμία ιδέα τι να περιμένουμε. Παίξαμε αυτά τα τραγούδια πρώτη φορά live και ήταν σαν να παίζουμε υλικό που βγάλαμε πριν 10 χρόνια κατά κάποιο τρόπο. Υλικό που ο κόσμος έχει μάθει και αγαπά. Ήταν περίεργο αλλά επίσης πολύ cool για να είμαι ειλικρινής. Πραγματικά το απόλαυσα.
Ως γραφίστας, πραγματικά μου αρέσει το creative artwork και οτιδήποτε γύρω από το packaging. Εκτός από τη μουσική σας, τα εξώφυλλα των δίσκων και τα box sets είναι πάντα πρώτης τάξεως. Η προσοχή στη λεπτομέρεια φαίνεται να είναι κάτι πολύ σημαντικό για εσάς ως μπάντα. Κατά πόσο είναι σημαντικό;
Το artwork είναι πολύ σημαντικό για το γενικότερο καλλιτεχνικό μας όραμα. Όλα αυτά τα θεωρώ ένα ενιαίο σύνολο. Προφανώς όλα ξεκινούν με τη μουσική και αυτό είναι και το πιο σημαντικό σημείο. Αλλά η συνολική παρουσία του τελικού αποτελέσματος από άποψη packaging και artwork παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στη μετάδοση αφ’ενός αυτού που θέλουμε να περάσουμε ως νόημα και αφεταίρου του τι είναι αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε. Πάντα έτσι ήταν η λογική. Με ένα φυσικό τρόπο, η σημασία στη λεπτομέρεια είναι μέρος της διαδικασίας, όπως για παράδειγμα στο artwork του Holocene. Εγώ, ο Martin και ο Stefan, οι τρεις άνθρωποι που ασχολήθηκαν με τη δημιουργία του, δουλεύουμε πάνω σε αυτό για πάνω από ένα χρόνο. Στείλαμε εκατοντάδες mails ο ένας στον άλλον. Είναι μία διαδικασία τόσο πολύπλοκη και χρονοβόρα όσο το να γράφεις μουσική. Δεν είναι δευτερεύον καθόλου.
Aρχικά δεν ήταν καν προορισμένες να αποτελέσουν το επόμενο άλμπουμ των The Ocean
Αρχίζει περίπου την ίδια στιγμή και συνεπάγεται εξ’ ίσου παρακάμψεις, δοκιμή διαφόρων επιλογών, αδιέξοδα και ξεκινήματα από το μηδέν. Για να φτάσει τελικά εκεί που αρχικά ελπίζαμε να φτάσει. Οπότε, κατά κάποιο τρόπο συγκρίνεται σε μεγάλο βαθμό με τη διαδικασία σύνθεσης της μουσικής. Αποτελεί επίσης μία δημιουργική διαδικασία στην οποία αφιερώνουμε μεγάλη προσοχή και πάντα το κάναμε. Νομίζω πως είναι σημαντικό επίσης για την ταυτότητα της μπάντας. Ξεκινάει από εμένα τον ίδιο, αφού πάντα μου άρεσαν οι μπάντες που δεν αφήνουν απλά τα πράγματα στην τύχη τους. Θέλω τις μπάτες να επενδύουν χρόνο και προσπάθεια. ΝΑ ρισκάρουν με το packaging και γενικά να προσπαθούν να κάνουν πράγματα που να είναι αυθεντικά και πρωτότυπα. Πράγματα που δεν έχουν ξαναγίνει. Για μένα αυτό είχε πάντα μεγάλη ανταμοιβή και στα πλαίσια της μπάντας και της Pelagic Records γενικά.
Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση ήταν τα απολιθώματα στο box set του Phanerozoic II. Σίγουρα θα σας έχουν ρωτήσει πολλές φορές αν ήταν πραγματικά ή όχι.
Φυσικά και ήταν! Εννοώ πως θα ήταν δύσκολο να ήταν ψέυτικα. Θα κόστιζε και πιο ακριβά το να ήταν ψεύτικα σε σχέση με το να συγκεντρώσουμε απλά τα αληθινά. Ήταν αληθινοί τριλοβίτες από την Ορδοβίκια περίοδο. Αμμωνίτες Cleoniceras, οι οποίοι είναι τύποι θαλάσσιων πλασμάτων από τον Μεσοζωικό αιώνα και επίσης είχαμε και κάποια απολιθωμένα ψάρια από τον Καινοζωικό αιώνα. Έτσι, το πράσινο box set, το πιο περιορισμένο σε αριθμό, είχε τρία απολιθώματα. Ένα από τον Παλαιοζωικό, ένα από τον Μεσοζωικό και ένα απο τον Καινοζωικό αιώνα. Το καφέ box set είχε ένα απολίθωμα της επιλογής σου.
Δώσαμε στον κόσμο τη δυνατότητα επιλογής απολιθώματος, όχι επειδή πιστεύαμε πως ήταν cool, αλλά επειδή απλά δεν ήταν δυνατό να έχουμε πρόσβαση σε τέτοια μεγάλη ποσότητα απολιθωμάτων παρόμοιου τύπου και παρόμοιου μεγέθους και βάρους.
To Holocene είναι σαν απόληξη στο Phanerozoic κατά κάποιο τρόπο, αλλά ταυτόχρονα λειτουργεί και ως αναχώρηση
Αυτό επειδή προφανώς είναι απολιθωμένα πράγματα που κάποτε είχαν ζωή και όχι κάτι που προμηθεύεσαι απλά από ένα μπακάλικο. Οπότε ήταν ήδη μεγάλη πρόκληση να βρούμε μερικές εκατοντάδες τριλοβίτες. Εκτός αυτού κάποιοι ήταν πολύ μεγάλοι ή πολύ βαριοί και δεν χωρούσαν στο box set.
Οπότε έπρεπε να βρούμε μία λύση με βάση ό,τι είχαμε διαθέσιμο και μπορούσαμε να αποκτήσουμε στην ουσία. Συνάντησα αυτή την κυρία η οποία δούλευε για ένα γεωλογικό ιντιτούτο στο Μόναχο και αποδείχθηκε μεγάλη βοήθεια. Μας βοήθησε να προμηθευτούμε αυτά τα απολιθώματα από εμπορικές εκθέσεις και μπόρεσε να μας εξασφαλίσει αρκετά μεγάλες ποσότητες. Αλλά ακόμα κι έτσι χρειάστηκε να αυτοσχεδιάσουμε, κάτι το οποίο σήμαινε πως, ok, έχουμε εκατό από αυτά, οπότε θα το προσφέρουμε ως παραλλαγή ουσιαστικά και έπειτα έχουμε άλλα διακόσια από αυτά… Έτσι, καταλήγουμε στον λόγο που προσφέραμε τόσες πολλές διαφορετικές παραλλαγές, επειδή απλά δεν μπορούσαμε να βρούμε πολλά ίδια.
Ναι, έχει νόημα. Ας συνεχίσουμε, όμως, τη συζήτηση με το νέο άλμπουμ σας Holocene. Ακούγοντας τα 3 καινούρια κομμάτια που έχετε δώσει σε κυκλοφορία μέχρι τώρα, έχω την αίσθηση πως το νέο άλμπουμ σηματοδοτεί μία νέα περίοδο και ένα φρέσκο ήχο για τους The Ocean. Έναν ήχο βασισμένο πιο πολύ στα synths. Είναι έτσι ή το νέο άλμπουμ σχετίζεται με κάποιο τρόπο με τα Phanerozoic Ι και ΙΙ;
Σχετίζεται και μάλιστα πολύ με τα Phanerozoic. Είναι κάτι σαν απόληξη των Phanerozoic άλμπουμ κατά κάποιο τρόπο. Ταυτόχρονα, λειτουργεί και σαν αναχώρηση, θα συμφωνήσω. Νομίζω πως απλά μετατοπίσαμε το σημείο εστίασης σε αυτό τον δίσκο και αυτό δεν ήταν κάτι σκόπιμο. Απλά συνέβη.
Δεν είχα σκοπό να γράψω κι άλλο δίσκο πάνω στη συγκεκριμένη θεματολογία, αλλά ο Peter Voigtmann που παίζει synths, ξεκίνησε να μου στέλνει ιδέες το 2020 οι οποίες ήταν όλες βασισμένες σε synths. Αυτές με ενέπνευσαν πάρα πολύ ώστε να θέλω να τις δουλέψω περεταίρω. Αλλά αρχικά δεν ήταν καν προορισμένες να αποτελέσουν το επόμενο άλμπουμ των The Ocean. ‘Aρχισα απλά να συνοδεύω αυτές τις ιδέες με την κιθάρα και να προγραμματίζω drums. Άρχισα να τις δουλεύω και συνεχίσαμε να στέλουμε ο ένας στον άλλον υλικό. Αυτό το υλικό, στο τέλος έμοιαζε όντως με έναν δίσκο The Ocean. Και αυτό αποφασίσαμε να είναι, αλλά χωρίς να είναι κάτι προσχεδιασμένο εξ’ αρχής. Στο τέλος έβγαζε νόημα, διότι συνεχίζει – κατά κάποιον τρόπο – από εκεί που τελείωσε το Phanerozoic II.
Τις περισσότερες φορές η μουσική είναι αυτό που υπάρχει πρώτο και είναι κάτι που δημιουργείται πολύ ενστικτωδώς. Δεν δομείται πάνω σε μία ραχοκοκαλιά ιδεών ή concepts.
Το δεύτερο μισό εκείνου του δίσκου κινούταν ήδη σε αυτή την πιο ηλεκτρονική κατεύθυνση και το αποτέλεσμα στον νέο είναι κάτι με το οποίο ταυτίζονται όλοι στην μπάντα. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τη μουσική που ακούμε αυτές τις μέρες, αλλά και γενικά τι μας κεντρίζει το ενδιαφέρον. Το νιώσαμε ως κάτι φυσικό να εξερευνήσουμε περισσότερο προς εκίνη την κατεύθυνση. Αυτό βέβαια δεν προϊδεάζει για την εικόνα όσων θα ακολουθήσουν στο μέλλον για εμάς. Πιστεύω πως ο παρών δίσκος αποτελεί εξαίρεση από πολλές απόψεις και είναι ένα άμπουμ που πραγματικά και θέλαμε και είχαμε ανάγκη να δημιουργήσουμε. Παρόλαυτα δεν υποδεικνύει απαραίτητα το προς τα που κατευθυνόμαστε με την μπάντα.
Στην πραγματικότητα υπάρχει και ένας δεύτερος δίσκος ο οποίος έχει ήδη γραφτεί και είναι αρκετά πιο rock και λιγότερο ηλεκτρονικός, πάνω στον οποίο θα αρχίσουμε να δουλεύουμε. Οπότε ναι, με όλα αυτά υπ’όψιν, ο δίσκος δεν αποτελεί κατεύθυνση, δεν είναι ούτε παράκαμψη. Είναι απλά ο επόμενος λογικός δίσκος για εμάς, αυτό που νιώσαμε σωστό σαν αίσθηση. Δεν το σκεφτήκαμε πριν αρχίσουμε να τον γράφουμε πραγματικά. Προέκυψε από το πουθενά και αυτό νομίζω είναι κάτι που ισχύει σχεδόν για όλες τις κυκλοφορίες μας, μς τις οποίες είμαστε τελικά ικανοποιημένοι. Βρισκόμασταν σε μία συγκεκριμένη φάση, αρχίσαμε να γράφουμε και έτσι το ένα άρχισε να φέρνει το άλλο. Μόνο όταν τελειώσαμε αντιληφθήκαμε τι ήταν αυτό που είχαμε φτιάξει και αυτό είναι μέρος του μυστηρίου του να είσαι δημιουργικός.
Εξακολουθείτε σταθερά να φτιάχνετε concept albums. Είναι κάτι που προκύπτει φυσικά ή είναι αποτέλεσμα ενός πλάνου που έχετε;
Όχι, τις περισσότερες φορές η μουσική είναι αυτό που υπάρχει πρώτο και είναι κάτι που δημιουργείται ενστικτωδώς. Δεν δομείται πάνω σε μία ραχοκοκαλιά ιδεών ή concepts. Το μόνο άλμπουμ που ήταν εξαίρεση ήταν το Pelagial. Ο συγκεκριμένος δίσκος γράφτηκε έχοντας στο μυαλό μου μία πολύ συγκεκριμένη ιδέα του τι ήθελα να κάνω από άποψη concept.
Σε όλους τους άλλους δίσκους η μουσική ήταν το πρώτο πράγμα που είχαμε και μόλις τελειώναμε με αυτό, ξεκινούσα να γράφω στίχους και να σκέφτομαι τα φωνητικά. Έπειτα, τείνει να μου αρέσει να υπάρχει ένα νήμα που να διαπερνά και να ενοποιεί το τελικό αποτέλεσμα.
Αυτό μου είναι χρήσιμο ώστε να γράψω στίχους. Συνήθως βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες και ενδιαφέροντα με τέτοιον τρόπο ώστε να βυθιστώ σε μία συγκεκριμένη θεματολογία, παρά να καταπιαστώ με κάτι διαφορετικό σε κάθε τραγούδι. Οπότε όλο αυτό οδηγεί στους περίεργους θεματολογικά δίσκους! Βέβαια, επιτρέπω στον εαυτό μου να κινείται ελεύθερα εντός των ορίων αυτού του concept και αυτό είναι κάτι που το βλέπεις και στο Holocene.
Αφορά πολύ επιδερμικά το τι όντως συνέβη στην Ολόκαινη εποχή. Είναι πολύ περισσότερο κάτι που αφορά τη σύγχρονη εποχή που ζούμε και αναφέρεται σε θέματα που με απασχολούσαν διαρκώς κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οπότε δεν περιορίζεται μόνο στη γεωλογική περίοδο και στο τι συνέβη σε αυτήν. Αυτό ήταν κάτι που ίσχυε και στους Phanerozoic δίσκους εξ’ ολοκλήρου επίσης.
Στα περισσότερα άλμπουμ έχεις συνθέσει εξ'ολοκλήρου τη μουσική, αλλά σε κάποια άλλα η διαδικασία ήταν πιο συλλογική. Για παράδειγμα στο Holocene ανέφερες και πριν πως ο Peter έπαιξε σημαντικό ρόλο, δίνοντας του ένα πιο synthy χαρακτήρα.
Το Holocene είναι ένα κομμάτι που έγραψε ο Paul Seidel στην πραγματικότητα.
Ω, o Paul οκ.
Ναι…
Ο Peter είχε σημαντικό ρόλο γενικά σε αυτό το άλμπουμ, σωστα;
Ω ναι, φυσικά, ναι. Ο Peter έχει εμπλακεί πολύ στο δημιουργικό κομμάτι των The Ocean με αρχή το Phanerozoic I. Πριν από αυτό ήταν για πολλά χρόνια ο τεχνικός μας για τα φώτα. Έπειτα, έγινε κατα κάποιο τρόπο κομμάτι της μπάντας στα live του Phanerozoic I όπου έπαιζε synths και στον νέο δίσκο έγινε ακόμα πιιο οργανικό κομμάτι.
Πολλά από τα κομμάτια βασίζονται στις δικές του ιδέες, τις οποίες έπειτα πήρα και πρόσθεσα τον χαρακτήρα των the Ocean. Πρόσθεσα κιθάρες και επίπεδα στην ενορχήστρωση, καθώς και πολλά χάλκινα όργανα. Βασικά, δεν δουλέψαμε με κανένα άλλο έγχορδο όργανο εκτός από κιθάρα και μπάσο αυτήν τη φορά. Χρησιμοποιήσαμε πολλά χάλκινα, τρομπόνια, τρομπέτες ακόμα και τούμπες. Εγώ τα πρόσθεσα όλα αυτά, αλλά οι αρχικές ιδέες ήταν του Peter και ήταν βασισμένες στα synths κυρίως. Οπότε ναι απέκτησε πιο ενεργό ρόλο στο δημιουργικό κομμάτι της μπάντας, σίγουρα.
Από που αντλείς έμπνευση όταν συνθέτεις καινούρια μουσική ή όταν γράφεις στίχους;
Η σύνθεση μουσικής για μένα είναι κάτι που συμβαίνει πολύ σποραδικά στην πραγματικότητα. Δεν αποτελεί ρουτίνα στη ζωή μου. Δεν συνθέτω καθόλου όταν είμαι σε περιοδεία. ‘Οταν δεν παίζω κάποια συναυλία ή δεν περιοδεύω για μεγάλα διαστήματα, συχνά δεν αγγίζω καν την κιθάρα μου. Αυτό συμβαίνει γιατί μου αρέσει να καταπιάνομαι με τα πράγματα με τη λογική του project.
Όταν επιστρέφω σπίτι από μία περιοδεία, μου αρέσει να επικεντρώνομαι στη δισκογραφική και όχι στο να γράφω νέα μουσική ή να παίζω ζωντανά ως μουσικός. Είναι κάτι βέβαια που αγαπώ και οι περιοδείες είναι κάτι που απολαμβάνω να κάνω, αλλά όταν επιστρέφω σπίτι θέλω απλά να έχω ένα διαφορετικό σημείο εστίασης. Δεν κάνουμε πολλές πρόβες με τους Τhe Ocean όταν δεν περιοδεύουμε και στο σπίτι φυσικά είναι μερικές φορές που παίζω κιθάρα, αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει πως κάθομαι και γράφω συνειδητά νέα μουσική όλη την ώρα. Συμβαίνει, τρόπον τινά, με εκρήξεις σε εμένα.
Όταν μπαίνω στο κλίμα σύνθεσης, τότε είναι πολλά με τα οποία δεν ασχολούμαι για εβδομάδες. Συνήθως, μέχρι το τέλος αυτής της φάσης υπάρχει ήδη αρκετό υλικό έτοιμο. Έπειτα, όμως, ίσως να ακολουθήσει ένα διάστημα 2 χρόνων περίπου κατά το οποίο δεν θα γράψω τίποτα. Έτσι, ο δίσκος Holocene γράφτηκε βασικά το 2020 και τώρα ειναι 2023. Οπότε είναι ήδη τριών χρονών και έκτοτε δεν έχω γράψει πολλά πράγματα, αλλά όπως είπα και πριν, υπάρχουν δύο δίσκοι.
Δεν δουλέψαμε με κανένα άλλο έγχορδο όργανο εκτός από κιθάρα και μπάσο αυτή τη φορά, αλλά χρησιμοποιήσαμε πολλά χάλκινα, τρομπόνια, τρομπέτες ακόμα και τούμπες
Επομένως μέσα σε αυτήν την περίοδο των έξι με οκτώ εβδομάδων το 2020 έγραψα δύο άλμπουμ. Η σύνθεση είναι πάντα πολύ γρήγορη για μένα, αλλά η μετέπειτα διαδικασία της ηχογράφισης, της μίξης και του mastering, καθώς και της δημιουργίας του artwork… αυτά μου παίρνουν αιώνες.
Έτσι η σύνθεση για μένα είναι το πιο γρήγορο κομμάτι και συνήθως και το πιο ενστικτώδες και αυθόρμητο. Έμπνευση βρίσκω σε οτιδήποτε μου δίνει δύναμη να συνεχίζω. Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε, από φιλοσοφία μέχρι προσωπικές εμπειρίες. Από συναισθηματικές καταστάσεις μέχρι πράγματα που βιώνω καθημερινά ή που συμβαίνουν στις ζωές των φίλων και των ανθρώπων γύρω μου.
Συνήθως πρόκειται για πολύ προσωπικά πράγματα τα οποία μετά εντάσσω σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, κάνοντας τα έτσι πιο αφηρημένα. Πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους να είναι σε θέση να αποδώσουν νόημα σε αυτό και να εντοπίσουν κοινά σημεία με τη δική τους ζωή. Οπότε δεν λες με τρόπο άμεσο και γραμμικό περί τίνος πρόκειται, αλλά το τοποθετείς σε ένα ευρύτερο πλαίσιο. Αφήνεις χώρο στον ακροατή για ερμηνείες. Πάντα με μαγνήτιζαν τέτοιου είδους στίχοι που σε κάνουν να αναρωτιέσαι «για ποιό πράγμα μπορεί να μιλάει εδώ;» και αναπτύσσεις τη δική σου θεωρία, αλλα ταυτόχρονα δεν είσαι και σίγουρος. Νομίζω μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα σου πει περί τίνος πρόκειται…
Μερικές φορές δεν θέλω καν να γνωρίζω ως ακροατής, γιατί νιώθω πως αυτό ίσως καταστρέψει την προσέγγισή μου και αυτός είναι ο λόγος που επίτηδες προσπαθώ τα πράγματα να μένουν αρκετά αφηρημένα πολλές φορές.
Καταλαβαίνω τι εννοείς. Το Holocene κυκλοφορεί στις 19 Μαίου από την Pelagic records φυσικά, η οποία είναι μία πετυχημένη και αναγνωρισμένη δισκογραφική με δυνατό κατάλογο ονομάτων. Γνωρίζω πως η ομάδα σας έχει μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια. Φυσικά υπάρχεις εσύ και ο Paul και πόσοι ακόμα αυτήν τη στιγμή;
Υπάρχουμε ο Paul και εγώ. Είναι και ο James ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη διανομή και τα λογιστικά. Είναι αυτός που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις της αποθήκης μας όταν ο Paul και εγώ είμαστε σε περιοδεία και εξασφαλίζει πως όλα κυλούν ομαλά. Υπάρχει ο Chris ο οποίος χειρίζεται τις δημόσιες σχέσεις. Η Ana η οποία ασχολείται με την εξυπηρέτηση πελατών, με διάφορες εργασίες στο website και κάποια άλλα σχετικά πράγματα. Εκτός αυτών έχουμε και δύο μόνιμα άτομα για συσκευασία, τον Jack και τη Laura. Οπότε νομίζω είμαστε μία ομάδα οκτώ ατόμων αυτήν τη στιγμή. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω. Πριν την πανδημία υπήρχαμε μόνο εγώ και ο Paul βασικά και εκτός από εμάς υπήρχε και ένα άτομο πάντα στις εγκαταστάσεις.
Τώρα είμαστε μία ομάδα οχτώ ατόμων και σε περιόδους αιχμής, όπως τώρα με τις προ-παραγγελίες των the Ocean που έχουμε τόσα πολλά να πακετάρουμε, σίγουρα θα έχουμε κάποια παραπάνω χέρια. Έτσι θα είμαστε μέχρι δέκα άνθρωποι στην αποθήκη.
Πάντα μου άρεσε η διττή πραγματικότητα της ζωής στην περιοδεία, το να ξυπνάς σε μία διαφορετική πόλη κάθε μέρα και να παίζεις live και έπειτα να γυρνάς σπίτι και απλά να επικεντρώνεσαι στη δισκογραφική, ή να πηγαίνεις στις εγκαταστάσεις ή το γραφείο
Πολλά έχουν συμβεί τα τελευταία τρία χρόνια και αν και ήταν μία χάλια περίοδος για τις μπάντες και τους μουσικούς γενικότερα, ήταν μία καλή χρονία για τις δισκογραφικές. Επειδή οι άνθρωποι κάθονταν σπίτι, δεν μπορούσαν να πάνε σε φεστιβάλ και συναυλίες, έτσι πολλοί άρχισαν να συλλέγουν βινύλια. Ή απλά είχαν ελεύθερο χρόνο τον οποίο επένδυσαν στη μουσική και στο να ανακαλύψουν νέα.
Άρα με τη δισκογραφική ήμασταν πολύ απασχολημένοι στη διάρκεια της πανδημίας. Σε συνδυασμό του ότι δεν μπορούσα να περιοδεύσω με τους Τhe Ocean, μου επέτρεψε να επικεντρωθώ σε πράγματα που υπό διαφορετικές συνθήκες δε θα είχα βρεί ποτέ χρόνο να τους αφιερώσω. Αυτό ήταν επίσης καλό για τη δισκογραφική. Συνεπώς για εμάς δεν ήταν καθόλου αδρανής περίοδος. Αντιθέτως μάλιστα.
Θα μπορούσαμε να πούμε πως η Pelagic Records αποτελεί πλήρη απασχόληση για εσάς τη δεδομένη στιγμή;
Ω ναι. Απόλυτα. Παραπάνω από πλήρη. Σε συνδυασμό με την μπάντα είναι σίγουρα παραπάνω από πλήρης απασχόληση. Όπως είπα και πριν, όταν δεν βρίσκομαι σε περιοδεία, κυρίως ασχολούμαι με θέματα που αφορούν την Pelagic.
Όταν βρίσκομαι σε περιοδεία τα πράγματα είναι δύσκολα, λόγω του ότι οι διαθέσιμες ώρες μέσα στη μέρα είναι πολύ πιο περιορισμένες. Δηλαδή ναι μεν υπάρχει αρκετός χρόνος στο λεωφορείο, τον οποίο περνάω δουλεύοντας για την Pelagic, αλλά με τα soundcheck και γενικότερα την καθημερινή ρουτίνα της περιοδείας, μερικές φορές ειναι πραγματική πρόκληση να ξεκλέψεις λίγο χρόνο.
Συνεπώς, μαθαίνω πλέον όλο και πιο πολύ να αναθέτω εργασίες σε άλλα άτομα και ενώ αρχικά με δυσκόλευε, τώρα πραγματικά απολαμβάνω το περιβάλλον μίας αξιόπιστης ομάδας από πίσω. Το να βγάζω απο έγνοια κάποια πράγματα και το να αντιλαμβάνομαι πως δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα μόνος μου. Ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν και οι οποίοι έχουν τον νου τους για μένα. Με αυτόν τον τρόπο μπορώ όντως να απολαμβάνω να παίζω μουσική και να περιοδεύω, χωρίς να έχω να σκέφτομαι τις υποχρεώσεις της δισκογραφικής.
Παρόλαυτά πάντα μου άρεσε η διττή πραγματικότητα της ζωής στην περιοδεία. Το να ξυπνάς σε μία διαφορετική πόλη κάθε μέρα και να παίζεις live.
Η εξερεύνηση των ορίων του τι είναι εφικτό σε αυτόν τον τομέα είναι κάτι απείρως ικανοποιητικό για μένα
Έπειτα, να γυρνάς σπίτι και απλά να επικεντρώνεσαι στη δισκογραφική ή να πηγαίνεις στις εγκαταστάσεις ή το γραφείο. Νομίζω πως έχω ανάγκη και τα δύο εξ’ ίσου για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον μου και να παραμένω ενεργό κομμάτι του εγχειρήματος. Δεν υπήρξα ποτέ ο τύπος που λέει «εγώ απλά θέλω να παίζω κιθάρα στην μπάντα».
Πάντα απολάμβανα το management και το να οργανώνω πράγματακαι όπως είπα και πριν, το να δουλεύω πάνω στο artwork και τη συσκευασία. Η εξερεύνηση των ορίων του τι είναι εφικτό σε αυτόν τον τομέα είναι κάτι απείρως ικανοποιητικό για μένα. Πραγματικά αγαπώ εξ’ ίσου τη δουλειά που κάνω για τη δισκογραφική και αυτήν που κάνω για την μπάντα. Και τα δύο μου είναι ίδιας σημασίας για εμένα.
Πριν ολοκληρώσουμε θέλω να σε ευχαριστήσω και πάλι για τον χρόνο σου και για την ενδιαφέρουσα συζήτηση. Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να μοιραστείς με εμάς σχετικά με την κυκλοφορία του Holocene; Γνωρίζω πως έχετε μόλις κυκλοφορήσει και ένα νέο βίντεο, το Sea of Reeds. Μία νέα περιοδεία στα σκαριά ίσως; Τι άλλο να περιμένουμε από τους The Ocean;
Υπάρχει σίγουρα μία νέα περιοδεία σε στάδιο προετοιμασίας για το φθινόπωρο. Θα κάνουμε ένα διάλειμμα μερικών μηνών για τώρα. Θα παίξουμε σε κάποια φεστιβάλ το καλοκαίρι, αλλά δεν θα περιοδεύσουμε κανονικά μέχρι το φθινόπωρο ξανά. Χρειαζόμαστε πραγματικά αυτό το διάλειμμα.
Όπως είπα οι τελευταίοι έξι μήνες υπήρξαν πάρα πολύ έντονοι. Και φυσικά θα δουλέψουμε πάνω στο νέο δίσκο, ως προς το πώς θα τον παρουσιάζουμε λαιβ. Για εμάς η δημιουργία ενός δίσκου στο στούντιο και η ζωντανή απόδοσή του αποτελούν πάντα δύο πολύ ξεχωριστές διαδικασίες.
Πρώτα φτιάχνουμε έναν δίσκο και έπειτα αναρωτιόμαστε πώς θα τον παίξουμε λαιβ. Και τώρα είμαστε ακόμα στην αρχή σιγά-σιγά αυτής της διαδικασίας. Ξεκινάμε να δουλεύουμε πάνω στις συναυλίες, να κάνουμε πρόβα τα κομμάτια και όλα αυτά. Όλοι ανυπομονούμε πραγματικά γι’ αυτό, επειδή δεν θα έλεγα πως εξαντληθήκαμε κιόλας να προβάρουμε τα κομμάτια του Phanerozoic I & II και είναι κάτι που ναι μεν είναι διασκεδαστικό, αλλά με 155 shows που νομίζω πως παίξαμε την προηγούμενη χρονιά, φτάσαμε στο σημείο που πραγματικά υπήρχε ανάγκη για κάτι καινούριο. Οπότε ναι είμαστε ενθουσιασμένοι.
Αυτό ήταν. Σε ευχαριστώ και πάλι Robin εκ μέρους του DEPART. Ήταν μεγάλη ευχαρίστηση να σε έχουμε εδώ και να συζητήσουμε. Εύχομαι τα καλύτερα για το νέο άλμπουμ.
Ευχαριστώ, το εκτιμώ πολύ! Ελπίζουμε ότι θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα στο tour που έρχεται το φθινόπωρο. Στο μεταξύ, τσεκάρετε το νέο μας single!
