Μετά το δίσκο Leviathan, που κυκλοφόρησε το 2021, οι Therion επέστρεψαν δισκογραφικά με το Leviathan II. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας, που κυκλοφόρησε εν μέσω και των ζωντανών εμφανίσεών τους στην Ευρώπη, αποτελεί μέρος αυτού που ο Christopher Johnsson είχε αναφέρει ότι “θα είναι ένα είδος περίληψης των διαφόρων ήχων που έχουν δώσει οι Therion στους ακροατές τους.“
Χωρίς περιττά λόγια, να σημειώσω εξαρχής ότι από το πρώτο άκουσμα, ο δίσκος δεν παρουσιάζει κάτι μοναδικό ή ξεχωριστό. Ήδη στο πρώτο κομμάτι, το Aeon Of Maat, ο ήχος είναι γνώριμος και φυσικά κυριαρχούν τα φωνητικά. O Thomas Vikström με στιβαρές στιγμές, σε συνδυασμό με τη μοναδική φωνή της Lori Lewis, δίνει εξαρχής μία γενική αίσθηση του δίσκου, που δεν είναι άλλη από μία άκρως επαγγελματική προσέγγιση αλλά χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση.
Το Littany of the Fallen του Leviathan II είναι κομμάτι που "φωνάζει" Therion από την πρώτη νότα
Το ενδιαφέρον τραβά το επόμενο Littany of the Fallen. Χορωδίες που αφήνουν αίσθηση μυσταγωγίας, στίχοι προβλεπόμενοι αλλά και απόλυτα ταιριαστοί με την ατμόσφαιρα, που θέλουν να δημιουργήσουν, και από το περιεχόμενο που γνωρίζουν καλά σαν μπάντα, ενώ η μουσική ενώνεται και δημιουργεί εν τέλει ένα από αυτά τα κομμάτια, που θυμίζουν διαχρονικά Therion. Το Alchemy of Soul, όμως, ίσως να ήταν καλύτερο αν ήταν πιο σύντομο σε διάρκεια και με πιο συγκεκριμένη πλεύση. Μίξη από κιθάρες και βιολί, χορωδία, γυναικείες φωνές σαν από νεράιδες και εναλλαγές, που ίσως να μην χρειάζονταν, ίσως να ήταν πολλές. Ίσως!
Αλλά εκεί που τελειώνει το Αlchemy of Soul, ξεκινά το Lunar Coloured Fields. Ήρεμο, ονειρικό, ποιητικό και με τη δυναμική του εκεί, όπου χρειάζεται για να απογειωθεί.
Με το Lucifuge Rofocale ξεφεύγουμε από την πρότερη μουσική χαλάρωση και προχωράμε σε ένα πιο γρήγορο και έντονο σημείο του δίσκου, που καλώς υπάρχει, αλλά δυστυχώς δεν προσφέρει κάτι τόσο δυνατό, όσο θα περιμέναμε. Και έπειτα, το Marijin Min Nar. Έχει και αυτό, όπως πολλά κομμάτια των Σουηδών, μία πολύ ωραία μελωδική εισαγωγή, που χάνεται κατά τη διάρκεια της ακρόασης από την πληθώρα στοιχείων που δίνονται ταυτόχρονα. Μοτίβα από riffs και φωνητικά, μαζί με ανατολίτικα στοιχεία, που και να σου αρέσουν, δείχνουν το μπέρδεμα της μπάντας για τη δημιουργία κάτι εντελώς νέου, που να κρατιέται γερά στις ρίζες τους.
Και φτάνουμε στο Codex Gigas. Ξεκινώντας με τον ήχο του φλάουτου, που κυριαρχεί, έρχεται η φωνή του Vikström να γεμίσει τα ηχεία
Το έβδομο κομμάτι του δίσκου ονομάζεται Hades and Elysium και είναι πιο κοντά στο όνειρο, που δημιούργησε το άκουσμα του Lunar Coloured Fields. Εδώ, η Lori Lewis μαζί με την Taida Nazraić συντονίζονται φωνητικά και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον θετικό. Το ίδιο ισχύει και στο Cavern Cold As Ice, όπου τραγουδά η Rosalía Sairem. Παράλληλα, το κομμάτι αυτό αποτελεί τρανό παράδειγμα της εξαιρετικής ροής και συνοχής της μπάντας και σε αυτό το album.
Το λυρικό και σκοτεινό Midnight Star αναδεικνύει τον επαγγελματισμό και τις γνώσεις τους, αλλά και τη μοναδική αίσθηση που μπορούν να δημιουργήσουν οι Therion στους ακροατές τους. Θυμίζουν, όμως, πάλι το παρελθόν τους χωρίς να υπάρχει μία δόση διαφοροποίησης, παρά μόνο άκαρπες προσπάθειες.
Και φτάνουμε στο Codex Gigas. Ξεκινώντας με τον ήχο του φλάουτου, που κυριαρχεί, έρχεται η φωνή του Vikström να γεμίσει τα ηχεία. Ένα από τα ελάχιστα σταθερά σε ήχο και εξέλιξη κομμάτι, αλλά και με έντονο συναισθηματισμό, που ίσως να είναι το κορυφαίο του δίσκου. Ειδικά αν δεν έχεις ακούσει το Pazuzu ως τώρα. Το τελευταίο κομμάτι, που το συγκρότημα μας κρατούσε για το φινάλε. Συνθέσεις και χορωδία, που θυμίζουν Therion, και εδώ είναι για καλό! Ατμοσφαιρικός συνδυασμός φωνητικών με όργανα, που δικαιώνουν όλους όσους έφτασαν ως το τέλος της ακρόασης του Leviathan II.
Είτε με θετικό είτε με μέτριο ακουστικά αποτέλεσμα, όμως, οι Therion έχουν γράψει χιλιόμετρα κορυφαίων συνθέσεων
Είτε με θετικό είτε με μέτριο ακουστικά αποτέλεσμα, όμως, οι Therion έχουν γράψει χιλιόμετρα κορυφαίων συνθέσεων. Και σε αυτόν το δίσκο επιχειρούν λίγα ακόμα με τα δύο bonus tracks, που περιέχονται. Το πρώτο αποτελεί την alternative vocal εκδοχή του Aeon of Maat, του εναρκτήριου κομματιού του δίσκου, με κυριαρχία των γυναικείων φωνητικών και πιο διάσπαρτη και βαθιά παρουσία των αντιστοίχων ανδρικών. Και για το τέλος, η ΑΟR εκδοχή του Pazuzu, που διατηρεί δυνατά φωνητικά στα δικά μου αυτιά, αλλά είναι σίγουρα πιο ήρεμο συνολικά.
Σε γενικές γραμμές, το Leviathan II φάνηκε πιο αδύναμο από το προηγούμενο δίσκο. Όχι κακό, αλλά αναλογιζόμενοι τα όσα έχουμε ακούσει από την μπάντα ανά δεκαετίες, και με το τελευταίο μέρος της τριλογίας Leviathan να κυκλοφορεί μέσα στο 2023, σίγουρα θα περιμέναμε κάτι πιο συγκεντρωμένο και πιο έντονο από τους κορυφαίους Σουηδούς της συμφωνικής μέταλ μουσικής, που θα δούμε σε λίγες μέρες ζωντανά και στην Αθήνα!
Artist: Sober On Tuxedos
Album: Good Intentions
Label: Heaven Music
Release Date: 11/12/2020
Genre: Nu Metal, Metalcore
Artist: Therion
Album: Leviathan II
Label: Nuclear Blast Records
Release Date: 28/10/2022
Genre: Symphonic Metal
1. Aeon Of Maat
2. Litany Of The Fallen
3. Alchemy Of The Soul
4. Lunar Coloured Fields
5. Lucifuge Rofocale
6. Marijin Min Nar
7. Hades And Elysium
8. Midnight Star
9. Cavern Cold As Ice
10. Codex Gigas
11. Pazuzu
Bonus Tracks
12. Aeon Of Maat (Alternative Vocals Version)
13. Pazuzu (AOR Version)
Producer: Christopher Johnsson
Therion: Christian Vidal (Κιθάρα), Christopher Johnsson (Κιθάρα, πλήκτρα, φωνή), Lori Lewis (Φωνή), Nalle Påhlsson (Μπάσο), Sami Karppinen (Τύμπανα)
Therion
Σε γενικές γραμμές, το Leviathan II φάνηκε πιο αδύναμο από τον προηγούμενο δίσκο. Όχι κακό, αλλά αναλογιζόμενοι τα όσα έχουμε ακούσει από την μπάντα ανά δεκαετίες, σίγουρα θα περιμέναμε κάτι πιο συγκεντρωμένο και πιο έντονο από τους Therion
