Ο ενθουσιασμός για να έρθουμε κοντά σε μια πραγματική αύρα και κάπνα stoner rock που, να μην γελιόμαστε, δεν υπάρχει πια με την desert αλητεία και truίλα των πρώτων χρόνων ήταν μεγάλος. Αλλά παράλληλα τα δεδομένα με έκαναν και κατά κάποιο τρόπο επιφυλακτικό για το τι θα παρουσιαζόταν μπροστά μας. Ποια δεδομένα; Χρόνος αποχής του σχήματος και κυρίως απουσία John Garcia από αυτή την επαναδραστηριοποίηση του δημιουργήματος του. Οι πρώιμες σκέψεις που κάνουμε όμως τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και αυτό φάνηκε και συνέβη και αυτό το βράδυ Παρασκευής στο Κύτταρο.
Under the Sun
Με κρίση ειλικρίνειας και με την δικαιολογία (αν και αδικαιολόγητος γενικά) ότι η Παρασκευή παραμένει καθημερινή με ότι αυτό συνεπάγεται, θα πω ότι δυστυχώς έχασα μέρος της εμφάνισης των Under the Sun. Τους έχω δει live στο παρελθόν και το sludgeοειδές heavy rock τους πραγματικά ήταν μια εξαιρετική εισαγωγή για να μπούμε στις σκόνες που προμήνυε η βραδιά. Έπαιξαν κομμάτια από το EP τους και βρισκόμαστε εν αναμονή του δίσκου τους, οπότε θα έχουμε να πούμε και άλλα για αυτούς στο κοντινό μέλλον.
Void Droid
Παρελθόν, παρόν και μέλλον έχουν οι αγαπημένοι μου Void Droid και θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος μιλώντας για αυτούς, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί θα ήθελα να γράψω με αφορμή όχι μια special guest εμφάνιση τους, αλλά κάτι ολότελα δικό του (λέγε με release live νέου δίσκου για παράδειγμα) γιατί το αξίζουν.
Έχω δει σε κάθε πιθάνη μορφή live τους Void Droid τα 10 (στα 11) χρόνια ύπαρξης τους. Από live με 30-40 άτομα, από το γενέθλιο επικό live στο Gagarin, σε διάφορα φεστιβάλ, ακόμα και στο πρόσφατο live ενίσχυσης των πλημμυροπαθών (The Ark) και αυτό που έχω να πω είναι ότι πλέον είναι εξαιρετικά περιττό να ειπωθεί πως πατάνε τόσο δυνατά στο σανίδι που με τα βίας μένει όρθιο. Με αέρα και δύναμη λοιπόν παρουσίασαν το set τους δεμένοι σαν μπετό, με καλό ήχο και τις εναλλαγές σε ρυθμούς, σε μελωδίες και σε ένταση που τους χαρακτηρίζουν να κατακλύζουν (και) το Κύτταρο.
Και spoiler από καινούργιο άλμπουμ είχαμε (Relampago del Catatumbo) που το περιμένουμε και κομματάρες όπως Praying Mantis, Somen Mask και τα highlights Chameleon White (μέσα στα top 5 καλύτερα τραγούδια της ελληνικής σκηνής τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο. Ουφ επιτέλους το είπα!), Zaratustra ήταν εκεί για να κλείσουν άλλη μια εμφάνιση στη οποία όποιοι δεν είχαν έρθει σε επαφή με τους Void Droid θεωρώ θα αναζητήσουν και την μουσική τους και την επόμενη εμφάνιση τους. Εγώ όπως ίσως καταλάβατε θα είμαι σίγουρα σε όλα τα επόμενα βήματα τους.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Void Droid
Genre: Heavy Rock/ Heavy Metal
Praying Mantis
Somen Mask
Kua Fu
Relampago del Catatumbo
Chameleon White
The Watermaker
Zarathustra
Unida
Μια ανάσα, μια μπύρα και οι εκλεκτοί της βραδιάς βγαίνουν στην σκηνή καλωσορίζοντας μας σε ένα κύμα old school καλώς εννοούμενης desert stoner rock αλητείας. Είναι γερόλυκοι, ξέρουν πολύ καλά που βρίσκονται, γιατί βρίσκονται και τι θέλουν να κάνουν. Αυτό δεν είναι άλλο από μια what you see is what you get εμφάνιση.
Τα ιδρυτικά μέλη Arthur Seay (κιθάρα) και Miguel Cancino (drums) μαζί με τον συμπαθέστατο μπασίστα Collyn McCoy αλλά και την περσόνα τραγουδιστή Mark Sunshine μας έβαλαν σε ένα βρώμικο rock n roll πάρτυ από την αρχή μέχρι το τέλος.
Γούσταραν κάθε δευτερόλεπτο στην σκηνή και κάθε αντίδραση του κοινού και έδειχναν ότι θα ρουφήξουν ότι μπορούν από αυτήν την επανένωση. Τρίτο κομμάτι ξεκινάει και ένα jam συνοδευόμενο από ένα μπουκάλι Jack Daniels το οποίο κέρασαν ολόκληρο στο κοινό ποτηράκι ποτηράκι μάλιστα.
Αλλά το σημαντικό είναι ότι μας κέρασαν θρυλικά κομμάτια όπως τα Thorn, Flower Girl, Human Tornado, φυσικά το Black Woman και ακόμα πιο φυσικά το If Only που μας έκανε να πάμε κυριολεκτικά κοντά τους να νιώσουμε και εμείς που δεν ήμασταν εκεί πριν 25 χρόνια πως γινόταν η δουλεία. Και σε αυτό ήταν εμφατικοί, δείχνοντας ότι δεν έχει καμία σημασία να δηλώνεις ή να προσπαθείς να είσαι rock n roll. Αυτό ή είσαι ή δεν είσαι. Τελεία.
Ναι μπορεί πριν να μην ένιωθες ότι ήταν στην ολότητα του ένα Unida live (απουσία Garcia), ναι ο Mark Sunshine για κάποιους είχε μια παραπάνω δόση Robert Plant στην κίνηση (εγώ τον βρήκα εξαιρετικό σκηνικά και φωνητικά και τηρουμένων των αναλογιών ήταν αυτό που έπρεπε) αλλά όλα ήταν εκεί. Τα καρφωμένα riff από τον ογκόλιθο του live Seay, οι μπασογραμμές που λειτουργούν σαν lead από τον υπερκουλ McCoy και η γκρούβα που ερχόταν από τα τύμπανα του Cancino κυριολεκτικά με μετέφεραν στις ερήμους που έπρεπε.
Φαίνεται ότι έχει δοθεί η ευλογία του Garcia σε αυτό το νέο εγχείρημα των Unida (νομίζω ότι ισχύει και κυριολεκτικά αυτό) και αυτό μεγαλώνει τα χαμόγελα μας, ειδικά την στιγμή που μας ανακοίνωσαν και μας έπαιξαν ένα καινούργιο πολύ δυνατό κομμάτι. Κατέβηκαν, μίλησαν, ήπιαν και φωτογραφήθηκαν με τον κόσμο που βρήκε ευκαιρία να αγοράσει merch και βινύλια, όλα όμορφα και αληθινά.
Θέλοντας να κάνω και ένα συνολικό σχόλιο, ο όρος stoner στην Ελλάδα έχει παρερμηνευτεί και χρησιμοποιηθεί για λάθος λόγους περισσότερο από κάθε άλλο. Αν αυτό το live Unida ήταν πριν 5-10 χρόνια θα ήταν χαλαρά sold out σε αντίθεση με το βράδυ αυτό που δεν ήταν.
Είναι κρίμα λοιπόν να έχουν μεσολαβήσει τόσο λανθασμένες ερμηνείες με αποτέλεσμα να μην είναι ξεκάθαρο ότι οι ιστορικές αυτές μπάντες (και κυρίως το θεμέλιο που λέγεται Kyuss) είναι τα σημεία αναφοράς για το stoner rock και τον ευρύτερο χώρο μεταξύ rock και metal, αξίζουν τον σεβασμό και πατάνε κάτω για πλάκα κάθε καρικατούρα που αντιγράφοντας ή μάλλον κοπιάροντας τους βαυκαλίζονται για την δόξα τους, λες και δεν έχουμε αυτιά και δεν ακούμε.
Κλείνοντας και πλησιάζοντας τα 40, τέτοια live και τέτοιες εμφανίσεις θα πω ότι χαρίζουν παραπάνω από μια διασκεδαστική νύχτα. Φέρνουν ένα κράμα νοσταλγίας από την μια και αναζωπύρωσης από την άλλη. Μακάρι να κρατηθούν αυτές οι φωτιές ζωντανές και να φέρουν και άλλες.
Artist: Morrissey
Album: I Am Not a Dog on a Chain
Label: BMG
Release Date: 20/03/2020
Genre: Indie Rock
Artist: Unida
Genre: Stoner Rock
Unida: Mark Sunshine (Φωνή), Arthur Seay (Κιθάρα), Miguel Cancino (Τύμπανα), Owen Seay (Μπάσο)
Wet Pussycat
Thorn
Summer
Stray (Leaf Hound cover)
Trouble
Delta Alba Plex
Flower Girl
Vince Fontaine
Hangman’s Daughter
Nervous
Human Tornado
Black Woman
MFNO
